حقیقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
   
   
==تفسیر حقیقیت==
==تفسیر حقیقیت==
حقیقیه معتقدند که حقیقت آخرین چیزى است که تصور ادراک امکان آن مى‏ رود و حقیقة الحقایق اصطلاحى است که مراد از آن ذات خداوند است و گاهى به تعبیرى دیگر او را حضرت الجمع یا حضرت الوجود مى ‏خوانند.
حقیقیه معتقدند که حقیقت آخرین چیزی است که تصور ادراک امکان آن می‌رود و حقیقة الحقایق اصطلاحی است که مراد از آن ذات خداوند است و گاهی به تعبیری دیگر او را حضرت الجمع یا حضرت الوجود می‌خوانند.


==تفاوت حقیقت الله و حق الله==
==تفاوت حقیقت الله و حق الله==
صوفیه بین «حقیقت الله» و «حق الله» فرق مى ‏گذارند و مى ‏گویند: حقیقت الله صفات او و حق الله ذات اوست. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 162 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>ائرة المعارف الاسلامیه، به کوشش جمعی از نویسندگان،  ج 8، ص 2.</ref>
صوفیه بین «حقیقت الله» و «حق الله» فرق می‌گذارند و می‌گویند: حقیقت الله صفات او و حق الله ذات اوست. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 162 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>ائرة المعارف الاسلامیه، به کوشش جمعی از نویسندگان،  ج 8، ص 2.</ref>


==پانویس==
==پانویس==


[[رده: فرق صوفیه]]
[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده: مذاهب کلامی ]]
[[رده: صوفیه]]
<references />

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۶

حقیقیه‏ فرقه‏ اى از «صوفیه» اند که طالب وصل به معرفت ذات خداوند هستند.


وجه تسمیه

در مرام صوفیون رسیدن به حقیقت اصل است. به همین دلیل در برابر اهل سنت قرار گرفته «اهل حقیقت» نامیده شدند.

تفسیر حقیقیت

حقیقیه معتقدند که حقیقت آخرین چیزی است که تصور ادراک امکان آن می‌رود و حقیقة الحقایق اصطلاحی است که مراد از آن ذات خداوند است و گاهی به تعبیری دیگر او را حضرت الجمع یا حضرت الوجود می‌خوانند.

تفاوت حقیقت الله و حق الله

صوفیه بین «حقیقت الله» و «حق الله» فرق می‌گذارند و می‌گویند: حقیقت الله صفات او و حق الله ذات اوست. [۱][۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 162 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. ائرة المعارف الاسلامیه، به کوشش جمعی از نویسندگان، ج 8، ص 2.