ابوسعید ابوالخیر: تفاوت میان نسخه‌ها

وی اولین کسی است که پایه‌های [[تصوف]] را بنیان نهاد و مکتب ها و خانقاه‌ها (خانقاه: محلی که [[صوفیان]] و افرادی که در پی مشی تصوف هستند برای عبادت در آنجا حاضر می‌شوند) و مراتب سلوکی برای صوفیان را پایه‌گذاری کرد.

سپس پسرش به جای پدر نشست. ابوسعید فضل بن ابی الخیر میهنی صوفی (متوفی 440 ق) ملقب به شیخ زمان، صاحب کرامت های آشکار بود. او در نیشاپور زندگی می‌کرد و در همانجا درگذشت.

او در زمان خود رهبر و شیخ الشیوخ [[صوفیه]] بود و در سلوک متصوفه دارای اعتقادی راسخ همراه با سلوکی پسندیده بود، حالات معنوی محیر العقولی داشت، گروهی از مردم به وسیله او هدایت می شدند و با [[ابوعبدالرحمان سلمی]] هم‌نشین بود. و بین او و [[ابن سینا]] دوستی و مکاتبات مشهوری بوده است.

ابن‌عدیم در تاریخ خود به نقل از ساوی ذکر کرده است که فضل میهنی گفته که [[رسول خدا]]-صلی الله علیه و آله- را در خواب دیده است و به او فرموده: ای ابوسعید همانطور که [[نبوت]] با من به پایان رسید تصوف نیز با تو پایان می پذیرد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B3%D8%B9%D9%8A%D8%AF_%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D9%8A%D8%B1 أبو سعید أبوالخیر]</ref>.

[[رده: مشایخ صوفیه]]