امت وسط: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''امت‌وسط''' اصطلاحی است که از آن در یک جای قرآن و در سوره بقره آیه 143 استفاده ش...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۸
امت‌وسط اصطلاحی است که از آن در یک جای قرآن و در سوره بقره آیه 143 استفاده شده است و آن را دلیل برتری و لیاقت امت مسلمان بر دیگر امت‌ها دانسته تا مسلمانان گواه و شاهدی بر دیگر مردم باشند. همچنین در تعبیری دیگر آمده است که امّت‌وسط، گروهی ممتاز، برگزیده، واسطه بین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و مردم شاهد اعمال همه مردم در دنیا و گواه بر آنان در آخرت می‌باشد.
معناشناسی
در باره ماهیت «وسط بودن» و مصداق «امت‌وسط» میان مفسران امامیه و اهل سنت اختلاف رای وجود دارد. در تفاسیر اهل سنت، کلمه «وسط» به عدل، خیر و اعتدال امت اسلام در قیاس با دیگر امت‌ها و نیز اعتدال احکام اسلام نسبت به احکامِ دین یهود و نصارا تفسیر و همه مسلمانان در قرآن؛ شاخص «امت وسط» قلمداد شده‌اند. با این حال برخی از مفسران؛ فقط اهل سنت را مصداق امت‌وسط و برخی دیگر فقط اهل بیت را مصداق امت‌وسط می‌دانند. امت‌وسط یعنی امتی که از افراط و تفریط مصون هستند.[۱]
امت‌وسط در تفاسیر
در منابع تفسیری، امت‌وسط امتی هستند که از افراط و تفریط در عقیده مصون‌اند. گرفتار مادی‌گرایی یا رهبانیت نمی‌شوند. بر دانسته های خود جمود ندارند.از علوم دیگران استفاده می‌کنند. درایجاد روابط متقابل اجتماعی با دیگر امت‌ها تلاش می‌کنند.[۲] [۳] یا منظور از امت وسط امت عادل، [۴] [۵]بهترین امت‌ها [۶]رئیس، محور و سرور همه مردم [۷] امت الگو و اسوه و امت دارای عقلانیت [۸]تعبیر کرده‌اند. و در نهایت امت وسط را گروهی ممتاز، برگزیده، واسطه بین مردم و پیامبر(ص)، شاهد اعمال همه مردم در دنیا و گواه بر آنان در آخرت دانسته‌اند. [۹]
مصادیق امت‌وسط
مفسران مسلمان درباره تعیین مصادیق امت وسط دارای عقاید مختلفی هستند. تعابیری چون همه مسلمانان اصحاب پیامبر، اهل سنت، اهل بیت به عنوان امت وسط ذکر شده است.
همه مسلمانان
همه مسلمانان یعنی تمام کسانی که دعوت پیامبر اسلام را پذیرفته اند، جزء امت‌وسط محسوب می شوند. زیرا که امت پیامبر حد وسط از یک طرف اهل‌کتاب و از طرف دیگر مشرکان و بت‌پرستان قرار دارند. توضیح این‌که اهل کتاب فقط به تقویت روح پرداخته و از نیازهای جسم غافل شدند و در مقابل، مشرکان فقط در پی لذت‌جویی جسمانی بودند اما در این بین امت‌وسط میان نیازهای روحی و نیازهای جسمی تعادل ایجاد کرده‌اند.[۱۰] در یکی از تفاسیر آمده است که مقصود از امت‌وسط، مسلمانان هستند که در دین‌داری نه چون مسیحیان در رهبانیت یا حضرت عیسی غلو می‌کنند و نه مانند یهودیان که کتاب خدا را تحریف کرده و در دین‌داری کوتاهی می‌کنند.[۱۱]
امامان شیعه
غالب مفسران امامیه معتقدند اگرچه برخی از واژه امت‌وسط حجیت اجماع امت و عدالت آنان را استنباط کرده‌اند؛ ولی بدان معنا نیست که فردفرد این امت از خطا مصون باشند بلکه در میان آنان افرادی هستند که به دلیل عصمت؛ قابلیت شاهد و گواه بودن را دارند و وسط بودن امت اسلامی به اعتبار حضور این گروه در میان آنان است.خطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد؛ [۱۲] و دیگر آیات قرآن، چنین مقامی اختصاص به اهل‌بیت دارد که تحمل دیدن حقایق اعمال مردم در دنیا را دارند و در روز قیامت بر آن شهادت می‌دهند.[۱۳] [۱۴] [۱۵] [۱۶]
صحابه، تابعین و اهل‌سنت
برخی از مفسرین اهل‌سنت در نگاه اول صحابه پیامبر(ص) و در ادامه تابعین و تابعین تابعین و کسانی که راه صحابه را ادامه دادند را مصداق امت‌وسط می‌دانند. آنان معتقدند تنها اهل‌سنت با پیروی از راه صحابه در مسیر حق باقی مانده و مصداق امت وسط هستند.[۱۷]
خصوصیت‌ها
برای امت‌وسط ویژگی‌هایی از قبیل عدالت، عصمت و علم [۱۸] و عقلانیت.طالقانی، [۱۹] از جمله آنها است.
عصمت
مفسران شیعه معتقدند کسانی که گواه بر مردم هستند باید از هرگونه خطا و اشتباه مصون باشند چراکه تحقق امت وسط از خواسته‌های حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل بود که حضرت ابراهیم در هنگام ساخت کعبه از خداوند برانگیختن رسولی را از ذریه‌اش خواست تا آیات خدا را بر مردم بخواند. مفسران معتقدند در آیه ۷۸ سوره حج ضمن اشاره به استجابت دعای ابراهیم به گروه برگزیده‌ای اشاره دارد که از دستورات الهی سرپیچیی نمی‌کنند و منزه از گناه هستند. دلیل دیگر اینان اشاره به نوع خاصی از شهادت است که فقط از عهده معصومان برمی‌آید.[۲۰]
عدالت
تعداد زیادی از مفسران با تکیه بر روایاتی از پیامبر اسلام(ص) عدالت را از ویژگی‌های امت وسط می‌دانند که آنها را از افراط و تفریط باز می‌دارد و راه میانه را طی می‌کنند. [۲۱]؛ [۲۲]
پانویس
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه وسط.
- ↑ طباطبایی سید محمد حسین، تفسیر المیزان، سال ۱۳۹۰ق، ج۱، ص۳۲۰
- ↑ مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه، سال ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۸۸-۴۸۹.
- ↑ سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۴۴
- ↑ فخر رازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۸۴.
- ↑ فخر رازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۸۴-۸۵.
- ↑ فخر رازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۸۴-۸۵
- ↑ طالقانی، پرتوی از قرآن،۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۲۴.
- ↑ ربانی، «امت وسط» ص۲۸۷.
- ↑ سید قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۱۲، ج۱، ص۱۳۰-۱۳۱.
- ↑ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۵.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۱.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۴۱۵؛
- ↑ طباطبایی سید محمد حسین، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱، ص۳۲۰-۳۲۱
- ↑ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸، ج۲، ص۲۲۹
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۲۲۱
- ↑ صلابی، الوسطیة فی القرآن، ۱۴۲۶ق، ص۳.
- ↑ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۲۲۱.
- ↑ پرتوی از قرآن، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۲.
- ↑ ربانی، «امت وسط» ص۲۸۸-۲۸۹.
- ↑ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۴۴
- ↑ فخر رازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۸۴.