صاحب الزمانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''صاحب الزمانیة''' از پیروان سید حسن صاحب الزمانى (1288- 1355 هجری  قمری) بودند.
'''صاحب‌الزمانیة''' از پیروان سید حسن صاحب‌الزمانی (1288- 1355 هجری  قمری) بودند.


==تاریخچه==
==تاریخچه==
وى در اصل اهل یزد بود، ولى در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ [[هادى نجم‏ آبادی]]، [[ابوالحسن جلوه]]،  شیخ [[فضل اللّه نوری]] و حاج میرزا [[حسن آشتیانى]] قرار گرفت. او در علوم متداول زمان خود از قبیل [[حکمت|حکمت]] و [[کلام]] و [[فقه]] و [[حدیث|حدیث]] و [[تفسیر|تفسیر]] متبحر بود.
وی در اصل اهل یزد بود، ولی در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ [[هادى نجم‏ آبادی|هادی نجم‏ آبادی]]، [[ابوالحسن جلوه]]،  شیخ [[فضل اللّه نوری|فضل‌اللّه نوری]] و حاج میرزا [[حسن آشتیانى|حسن آشتیانی]] قرار گرفت. او در علوم متداول زمان خود از قبیل [[حکمت|حکمت]] و [[کلام]] و [[فقه]] و [[حدیث|حدیث]] و [[تفسیر|تفسیر]] متبحر بود.


==وجه تسمیه==
==وجه تسمیه==
وجه شهرت سید حسن به صاحب الزمانى این بود که وى در آغاز جوانى به تحریک شیخ احمد کرمانى در حدود همدان و کرمانشاهان ادعا کرد که صاحب الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت منظرى خوش و هیئتى مطبوع و شبیه به تصاویر خیالى که نقاشان از بعضى از امامان مى‏کشیدند، داشت. جمع بسیاری با او همراه شدند. بنا بر این، از طرف دولت وقت او را همراه با شیخ احمد کرمانى توقیف و روانه تهران کردند. پس از ورود به تهران آنان را به‏ زندان افکندند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولى سید حسن به وساطت یکى از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوى پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد. <ref>مشکور محمد جواد،  فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.</ref>
وجه شهرت سیدحسن به صاحب‌الزمانی این بود که وی در آغاز جوانی به تحریک شیخ احمد کرمانی در حدود همدان و کرمانشاهان ادعا کرد که صاحب‌الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت منظری خوش و هیئتی مطبوع و شبیه به تصاویر خیالی که نقاشان از بعضی از امامان می‏‌کشیدند داشت. جمع بسیاری با او همراه شدند. بنابراین از طرف دولت وقت او را همراه با شیخ احمد کرمانی توقیف و روانه تهران کردند. پس از ورود به تهران آنان را به‏ زندان افکندند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولی سیدحسن به وساطت یکی از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوی پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد. <ref>مشکور محمد جواد،  فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
Writers، confirmed، مدیران
۸۶٬۱۷۵

ویرایش