عجزیه میگویند که انسان مجبور به کسب است و نمیتواند مانع آن بشود. او مانند شترى است که زمام (افسار) او را مى کشند و آن حیوان جز اطاعت چاره دیگری ندارد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 63
عجزیه میگویند که انسان مجبور به کسب است و نمیتواند مانع آن بشود. او مانند شتری است که زمام (افسار) او را میکشند و آن حیوان جز اطاعت چاره دیگری ندارد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 63
عجزیه میگویند که انسان مجبور به کسب است و نمیتواند مانع آن بشود. او مانند شتری است که زمام (افسار) او را میکشند و آن حیوان جز اطاعت چاره دیگری ندارد. [۱][۲]
پانویس
↑مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش و اصلاح جملات.
↑عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 63