نسخهٔ ‏۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۸

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۰۸، ۱ اکتبر ۲۰۲۲؛

نام	ابراهیم بن خالد مقری كسایی
القاب و سایر نام‌ها	قاری قرآن
زاده	م381ق • کوفه
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	روای حدیث

ابراهیم بن خالد مقری كسایی، (000 – حدود 305ق) از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در كوفه دیده به جهان گشود و زندگی را در همانجا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. شیخ صدوق(م381ق) در أمالی با دو واسطه از او نقل حدیث می‏كند و این مطلب گویای آن است‏كه وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‏توان او را از راویان حدیث در اوایل سده چهارم دانست. وی ساكن كوفه بود و در آنجا پرورش یافت. در قرائت قرآن دستی داشت و لقب او به عنوان «قاری قرآن» مشهور بود. در منابع رجالی اشاره‏ای به شرح ‏حال او نشده است. وی از «عبدالله بن داهر رازی» روایتی در فضیلت كوفه دارد كه این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به «ابن تبان» از او نقل كرده است.

آثار

از او هیچ كتابی معرفی نشده است.

منابع

أمالي شيخ صدوق، ص298حديث334؛
طبقات اعلام الشيعه، ج1ص2.

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 </div>
-ابراهیم بن خالد مقری كسایی، (000 – حدود 305ق) از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در كوفه دیده به جهان گشود و زندگی را در همانجا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. شیخ صدوق(م381ق) در أمالی با دو واسطه از او نقل حدیث می‏كند و این مطلب گویای آن است‏كه وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‏توان او را از راویان حدیث در اوایل سده چهارم دانست. وی ساكن كوفه بود و در آنجا پرورش یافت. در قرائت قرآن دستی داشت و لقب او به عنوان «قاری قرآن» مشهور بود. در منابع رجالی اشاره‏ای به شرح ‏حال او نشده است. وی از «عبدالله بن داهر رازی» روایتی در فضیلت كوفه دارد كه این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به «ابن تبان» از او نقل كرده است. از او هیچ كتابی معرفی نشده است.
+ابراهیم بن خالد مقری كسایی، (000 – حدود 305ق) از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در كوفه دیده به جهان گشود و زندگی را در همانجا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. شیخ صدوق(م381ق) در أمالی با دو واسطه از او نقل حدیث می‏كند و این مطلب گویای آن است‏كه وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‏توان او را از راویان حدیث در اوایل سده چهارم دانست. وی ساكن كوفه بود و در آنجا پرورش یافت. در قرائت قرآن دستی داشت و لقب او به عنوان «قاری قرآن» مشهور بود. در منابع رجالی اشاره‏ای به شرح ‏حال او نشده است. وی از «عبدالله بن داهر رازی» روایتی در فضیلت كوفه دارد كه این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به «ابن تبان» از او نقل كرده است.
+=آثار=
+از او هیچ كتابی معرفی نشده است.
 =منابع=