ابراهیم بن محمد بن معروف: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
</div>
</div>


ابراهيم بن محمد بن معروف، (حدود311 – حدود 395ق) ابواسحاق مذاري يا مرادي. فقيه و محدث شيعي. در اوايل سده چهارم ديده به جهان گشود زيرا وي در 336هجري از استادش روايت دارد بنابراين در اين تاريخ وي از سن كافي برخوردار بوده است. وفات او در انتهاي سده چهارم روي داده است. وي ظاهراً در قريه «مذار» يكي از روستاهاي پايين بصره واقع در آبادي «ميسان» به دنيا آمد. به گفته ياقوت حموي: «قبر عبدالله بن علي بن ابي طالب(ع)، در ميسان قرار دارد و مردم آن تماماً شيعه هستند». وي از آنجا به بصره آمد و بخشي از تحصيلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد بغداد شد و نزد اساتيد آنجا علوم رايج را فرا گرفت و در فقه و حديث به حد كمال رسيد. وي در بغداد شاگردان چندي تربيت كرد و احاديث زيادي را جمع‏آوري نمود به‏طوري كه شيخ طوسي وي را «صاحب روايات» معرفي مي‏كند. نجاشي نيز ضمن تصريح به راستگويي و اعتبار او، وي را از بلندپايه‏گان شيعه بر مي‏شمارد. وي نزد «محمد بن همام اسكافي»(م336ق) و كساني كه در طبقه او بوده‏اند مانند «ابوبكر بن ابي‏الثلج بغدادي»(م325ق) و «احمد بن محمدبن سعيدبن عقده»(م333ق) شاگردي نموده است. از شاگردان او «حسين بن عبيدالله غضائري»(م411ق) و «احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق) هستند. از تأليفات او «كتاب المزار» و «مناسك حج» را مي‏توان نام برد.
ابراهیم بن محمد بن معروف، (حدود311 – حدود 395ق) ابواسحاق مذاری یا مرادی. فقیه و محدث شیعی. در اوایل سده چهارم دیده به جهان گشود زیرا وی در 336هجری از استادش روایت دارد بنابراین در این تاریخ وی از سن كافی برخوردار بوده است. وفات او در انتهای سده چهارم روی داده است. وی ظاهراً در قریه «مذار» یكی از روستاهای پایین بصره واقع در آبادی «میسان» به دنیا آمد. به گفته یاقوت حموی: «قبر عبدالله بن علی بن ابی طالب(ع)، در میسان قرار دارد و مردم آن تماماً شیعه هستند». وی از آنجا به بصره آمد و بخشی از تحصیلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد بغداد شد و نزد اساتید آنجا علوم رایج را فرا گرفت و در فقه و حدیث به حد كمال رسید. وی در بغداد شاگردان چندی تربیت كرد و احادیث زیادی را جمع‏آوری نمود به‏طوری كه شیخ طوسی وی را «صاحب روایات» معرفی می‏كند. نجاشی نیز ضمن تصریح به راستگویی و اعتبار او، وی را از بلندپایه‏گان شیعه بر می‏شمارد. وی نزد «محمد بن همام اسكافی»(م336ق) و كسانی كه در طبقه او بوده‏اند مانند «ابوبكر بن ابی‏الثلج بغدادی»(م325ق) و «احمد بن محمدبن سعیدبن عقده»(م333ق) شاگردی نموده است. از شاگردان او «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق) و «احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق) هستند. از تألیفات او «كتاب المزار» و «مناسك حج» را می‏توان نام برد.




[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:محدث شیعه]]
[[رده:محدث شیعه]]

نسخهٔ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۲

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۲۲، ۸ اکتبر ۲۰۲۲؛


ابراهیم بن محمد بن معروف
نام ابراهیم بن محمد بن معروف
القاب و سایر نام‌ها ؟؟؟
زاده ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان ؟؟؟
شاگردان ؟؟؟
آثار ؟؟؟
دین و مذهب اسلام • تشیع
فعالیت‌ها ؟؟؟

ابراهیم بن محمد بن معروف، (حدود311 – حدود 395ق) ابواسحاق مذاری یا مرادی. فقیه و محدث شیعی. در اوایل سده چهارم دیده به جهان گشود زیرا وی در 336هجری از استادش روایت دارد بنابراین در این تاریخ وی از سن كافی برخوردار بوده است. وفات او در انتهای سده چهارم روی داده است. وی ظاهراً در قریه «مذار» یكی از روستاهای پایین بصره واقع در آبادی «میسان» به دنیا آمد. به گفته یاقوت حموی: «قبر عبدالله بن علی بن ابی طالب(ع)، در میسان قرار دارد و مردم آن تماماً شیعه هستند». وی از آنجا به بصره آمد و بخشی از تحصیلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد بغداد شد و نزد اساتید آنجا علوم رایج را فرا گرفت و در فقه و حدیث به حد كمال رسید. وی در بغداد شاگردان چندی تربیت كرد و احادیث زیادی را جمع‏آوری نمود به‏طوری كه شیخ طوسی وی را «صاحب روایات» معرفی می‏كند. نجاشی نیز ضمن تصریح به راستگویی و اعتبار او، وی را از بلندپایه‏گان شیعه بر می‏شمارد. وی نزد «محمد بن همام اسكافی»(م336ق) و كسانی كه در طبقه او بوده‏اند مانند «ابوبكر بن ابی‏الثلج بغدادی»(م325ق) و «احمد بن محمدبن سعیدبن عقده»(م333ق) شاگردی نموده است. از شاگردان او «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق) و «احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق) هستند. از تألیفات او «كتاب المزار» و «مناسك حج» را می‏توان نام برد.