ابراهیم بن محمد بن معروف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
ابراهیم بن محمد بن معروف، (حدود311 – حدود 395ق) ابواسحاق مذاری یا مرادی. فقیه و محدث شیعی. در اوایل سده چهارم دیده به جهان گشود زیرا وی در 336هجری از استادش روایت دارد بنابراین در این تاریخ وی از سن كافی برخوردار بوده است. وفات او در انتهای سده چهارم روی داده است. وی ظاهراً در قریه «مذار» یكی از روستاهای پایین بصره واقع در آبادی «میسان» به دنیا آمد. به گفته یاقوت حموی: «قبر عبدالله بن علی بن ابی طالب(ع)، در میسان قرار دارد و مردم آن تماماً شیعه هستند». وی از آنجا به بصره آمد و بخشی از تحصیلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد بغداد شد و نزد اساتید آنجا علوم رایج را فرا گرفت و در فقه و حدیث به حد كمال رسید. وی در بغداد شاگردان چندی تربیت كرد و احادیث زیادی را جمعآوری نمود بهطوری كه شیخ طوسی وی را «صاحب روایات» معرفی میكند. نجاشی نیز ضمن تصریح به راستگویی و اعتبار او، وی را از بلندپایهگان شیعه بر میشمارد. وی نزد «محمد بن همام اسكافی»(م336ق) و كسانی كه در طبقه او بودهاند مانند «ابوبكر بن ابیالثلج بغدادی»(م325ق) و «احمد بن محمدبن سعیدبن عقده»(م333ق) شاگردی نموده است. از شاگردان او «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق) و «احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق) هستند. از تألیفات او «كتاب المزار» و «مناسك حج» را میتوان نام برد. | |||
[[رده:عالمان مسلمان]] | [[رده:عالمان مسلمان]] | ||
[[رده:محدث شیعه]] | [[رده:محدث شیعه]] |
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۲
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۲۲، ۸ اکتبر ۲۰۲۲؛
نام | ابراهیم بن محمد بن معروف |
---|---|
القاب و سایر نامها | ؟؟؟ |
زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
استادان | ؟؟؟ |
شاگردان | ؟؟؟ |
آثار | ؟؟؟ |
دین و مذهب | اسلام • تشیع |
فعالیتها | ؟؟؟ |
ابراهیم بن محمد بن معروف، (حدود311 – حدود 395ق) ابواسحاق مذاری یا مرادی. فقیه و محدث شیعی. در اوایل سده چهارم دیده به جهان گشود زیرا وی در 336هجری از استادش روایت دارد بنابراین در این تاریخ وی از سن كافی برخوردار بوده است. وفات او در انتهای سده چهارم روی داده است. وی ظاهراً در قریه «مذار» یكی از روستاهای پایین بصره واقع در آبادی «میسان» به دنیا آمد. به گفته یاقوت حموی: «قبر عبدالله بن علی بن ابی طالب(ع)، در میسان قرار دارد و مردم آن تماماً شیعه هستند». وی از آنجا به بصره آمد و بخشی از تحصیلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد بغداد شد و نزد اساتید آنجا علوم رایج را فرا گرفت و در فقه و حدیث به حد كمال رسید. وی در بغداد شاگردان چندی تربیت كرد و احادیث زیادی را جمعآوری نمود بهطوری كه شیخ طوسی وی را «صاحب روایات» معرفی میكند. نجاشی نیز ضمن تصریح به راستگویی و اعتبار او، وی را از بلندپایهگان شیعه بر میشمارد. وی نزد «محمد بن همام اسكافی»(م336ق) و كسانی كه در طبقه او بودهاند مانند «ابوبكر بن ابیالثلج بغدادی»(م325ق) و «احمد بن محمدبن سعیدبن عقده»(م333ق) شاگردی نموده است. از شاگردان او «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق) و «احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق) هستند. از تألیفات او «كتاب المزار» و «مناسك حج» را میتوان نام برد.