confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|آثار | |آثار | ||
|كتاب المزار • مناسك حج | |كتاب المزار • مناسك حج | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
ابراهیم بن محمد بن | '''ابراهیم بن محمد بن معروف'''، (حدود311 – حدود 395ق) ابواسحاق مذاری یا مرادی. وی نزد [[محمد بن همام اسكافی]](م336ق) و كسانی كه در طبقه او بودهاند مانند [[ابوبكر بن ابیالثلج بغدادی]](م325ق) و [[احمد بن محمدبن سعیدبن عقده]](م333ق) شاگردی نموده است. از شاگردان او حسین بن عبیدالله غضائری(م411ق) و [[احمد بن عبدون]] معروف به [[ابن حاشر]](م423ق) هستند. از تألیفات او [[كتاب المزار]] و [[مناسك حج]] را میتوان نام برد. | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
ابراهیم بن محمد بن معروف، ابواسحاق مذاری یا مرادی. فقیه و محدث شیعی. در اوایل سده چهارم دیده به جهان گشود زیرا وی در 336هجری از استادش روایت دارد بنابراین در این تاریخ وی از سن كافی برخوردار بوده است. وفات او در انتهای سده چهارم روی داده است. وی ظاهراً در قریه «مذار» یكی از روستاهای پایین بصره واقع در آبادی «میسان» به دنیا آمد. به گفته یاقوت حموی: «قبر عبدالله بن علی بن ابی طالب(ع)، در میسان قرار دارد و مردم آن تماماً شیعه هستند». وی از آنجا به بصره آمد و بخشی از تحصیلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد بغداد شد و نزد اساتید آنجا علوم رایج را فرا گرفت و در فقه و حدیث به حد كمال رسید. وی در بغداد شاگردان چندی تربیت كرد و احادیث زیادی را جمع آوری نمود بطوری كه شیخ طوسی وی را «صاحب روایات» معرفی میكند. نجاشی نیز ضمن تصریح به راستگویی و اعتبار او، وی را از بلند پایهگان شیعه بر میشمارد. | ابراهیم بن محمد بن معروف، ابواسحاق مذاری یا مرادی. [[فقیه]] و [[محدث]] [[شیعی]]. در اوایل سده چهارم دیده به جهان گشود زیرا وی در 336هجری از استادش روایت دارد بنابراین در این تاریخ وی از سن كافی برخوردار بوده است. وفات او در انتهای سده چهارم روی داده است. وی ظاهراً در قریه «مذار» یكی از روستاهای پایین [[بصره]] واقع در آبادی «میسان» به دنیا آمد. به گفته [[یاقوت حموی]]: «قبر [[عبدالله بن علی بن ابی طالب(ع)]]، در میسان قرار دارد و مردم آن تماماً [[شیعه]] هستند». وی از آنجا به بصره آمد و بخشی از تحصیلات خود را در بصره گذرانده است. پس از آن وارد [[بغداد]] شد و نزد اساتید آنجا علوم رایج را فرا گرفت و در [[فقه]] و [[حدیث]] به حد كمال رسید. وی در بغداد شاگردان چندی تربیت كرد و [[احادیث]] زیادی را جمع آوری نمود بطوری كه [[شیخ طوسی]] وی را «صاحب روایات» معرفی میكند. [[نجاشی]] نیز ضمن تصریح به راستگویی و اعتبار او، وی را از بلند پایهگان شیعه بر میشمارد. | ||
=استادان= | =استادان= | ||
وی نزد | وی نزد [[محمد بن همام اسكافی]](م336ق) و كسانی كه در طبقه او بودهاند مانند [[ابوبكر بن ابیالثلج بغدادی]](م325ق) و [[احمد بن محمدبن سعیدبن عقده]](م333ق) شاگردی نموده است. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||