ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۶: خط ۳۶:
</div>
</div>


ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، (000 – حدود 315ق) محدث شیعی در اوایل سده چهارم. وی اهل نیشابور و پرورش‌ یافته آنجاست. پس از عزیمت به عراق در كوفه نزد كسانی چون «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت.
'''ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری'''، (000 – حدود 315ق) [[محدث]] [[شیعی]] در اوایل سده چهارم. وی اهل [[نیشابور]] و پرورش‌ یافته آنجاست. پس از عزیمت به [[عراق]] در [[كوفه]] نزد كسانی چون «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت.


=معرفی اجمالی=
=معرفی اجمالی=


ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، محدث شیعی در اوایل سده چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. اما بر اساس حدس و گمان و به گواه آشنایی با برخی از شاگردان او، می‌توان مرگ او را در اوایل سده چهارم حدود 315هجری تخمین زد. وی اهل نیشابور و پرورش‌ یافته آنجاست. سپس وارد عراق شد و در كوفه نزد كسانی چون «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت. شاگرد او «ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سكونی»(م.ح354ق) است كه خود از محدثان سرشناس كوفه و استاد «شیخ صدوق»(م381ق) بوده است. برخی از روایات او در باره واقعه غدیر، از طریق همین شاگردش نقل شده است. از او گزارش بیشتری در منابع نیامده است. گفتنی است نام او با معاصر هم‏وطنش «ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری»(م362ق) معروف به «ابراهیم مزكی» و استاد «حاكم نیشابوری»(م405ق) مشترك است.
ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، محدث شیعی در اوایل سده چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. اما بر اساس حدس و گمان و به گواه آشنایی با برخی از شاگردان او، می‌توان مرگ او را در اوایل سده چهارم حدود 315هجری تخمین زد. وی اهل نیشابور و پرورش‌ یافته آنجاست. سپس وارد عراق شد و در كوفه نزد كسانی چون [[ابوجعفر بن سری]] و [[ابونصر بن موسی بن ایوب خلال]] به استماع [[حدیث]] پرداخت. شاگرد او [[ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سكونی]](م.ح354ق) است كه خود از [[محدثان]] سرشناس كوفه و استاد [[شیخ صدوق]](م381ق) بوده است. برخی از [[روایات]] او در باره [[واقعه غدیر]]، از طریق همین شاگردش نقل شده است. از او گزارش بیشتری در منابع نیامده است. گفتنی است نام او با معاصر هم‏وطنش «ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری»(م362ق) معروف به «ابراهیم مزكی» و استاد [[حاكم نیشابوری]](م405ق) مشترك است.


=استادان=
=استادان=

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۴

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۲:۳۴، ۹ اکتبر ۲۰۲۲؛


ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری
نام ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری
زاده اوایل سده چهارم • نیشابور
درگذشت حدود 315هجری
استادان ابوجعفر بن سری • ابونصر بن موسی بن ایوب خلال
شاگردان ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سكونی
آثار ندارد
دین و مذهب اسلام • تشیع

ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، (000 – حدود 315ق) محدث شیعی در اوایل سده چهارم. وی اهل نیشابور و پرورش‌ یافته آنجاست. پس از عزیمت به عراق در كوفه نزد كسانی چون «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، محدث شیعی در اوایل سده چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. اما بر اساس حدس و گمان و به گواه آشنایی با برخی از شاگردان او، می‌توان مرگ او را در اوایل سده چهارم حدود 315هجری تخمین زد. وی اهل نیشابور و پرورش‌ یافته آنجاست. سپس وارد عراق شد و در كوفه نزد كسانی چون ابوجعفر بن سری و ابونصر بن موسی بن ایوب خلال به استماع حدیث پرداخت. شاگرد او ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سكونی(م.ح354ق) است كه خود از محدثان سرشناس كوفه و استاد شیخ صدوق(م381ق) بوده است. برخی از روایات او در باره واقعه غدیر، از طریق همین شاگردش نقل شده است. از او گزارش بیشتری در منابع نیامده است. گفتنی است نام او با معاصر هم‏وطنش «ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری»(م362ق) معروف به «ابراهیم مزكی» و استاد حاكم نیشابوری(م405ق) مشترك است.

استادان

از «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت.

شاگردان

شاگرد او «ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سكونی»(م.ح354ق) است.

آثار

وی كتاب یا رساله‏‌ای نداشته است.

منابع

  1. امالی شیخ صدوق، ص50 حدیث 2؛
  2. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص6؛
  3. المستدرك، حاكم نیشابوری، ج2ص454، و ج3ص426.