ابومنصور صرام: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۴

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۲۴، ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲؛

نام	ابومنصور صرام
القاب و سایر نام‌ها	؟؟؟
زاده	ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت	ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان	؟؟؟
شاگردان	؟؟؟
آثار	؟؟؟
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	؟؟؟

ابومنصور صرام، (000 – حدود350ق) فقیه، متكلم و مفسر شیعی در قرن چهارم. نام او با همین كنیه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذكر نشده است. ولادت و وفات او در دست نیست ولی قرائن نشان می‏دهند كه وفات او در اواسط قرن چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد، زیرا شیخ طوسی(م460ق) با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را ندیده است، بنابراین وی در حیات شیخ طوسی از دنیا رفته بود. وی اهل نیشابور بود و در آنجا پرورش یافته است. از لقب «صرام» بر می‏آید كه وی (یا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در كنار تحصیل، از این راه كسب درآمد می‏كرده است. وی در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم فقه، تفسیر و اعتقادات، سرآمد دیگران شد و از عالمان برجسته و رؤسای نیشابور به شمار آمد به‏طوری كه گفتار او بر دیگران مقدم بود. وی در همه منابع رجالی شیعه فردی شایسته و مورد اعتماد معرفی شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهای عصر خویش بود. همچنین نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او «ابوطیب رازی»(م.ح350ق) و «ابن عبدك جرجانی»(م.ب360ق) هستند. وی در مباحث اعتقادی مانند معاصرش ابن‏عبدك بر مذهب بغدادیین كه در قول به «وعید»(خلود در آتش) مشهور بودند، گرایش داشته است اما ابوطیب با آن دو مخالف كرده و قائل به «إرجاء»(اصالت عقیده و ایمان قلبی) بود. وی همچنین در نیشابور با برخی از رجال اهل‏سنت مانند «ابونصربن ابی الفضل صرام»(م382ق) و «ابوحامد احمد بن اسماعیل صرام»(م333ق، از قاریان بزرگ نیشابور) نیز هم‏عصر بوده است، اما هیچ خبری از ارتباط وی با آنها گزارش نشده است. همچنین از اساتید او نیز هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏شود. از شاگردان او «ابوحازم نیشابوری»(استاد شیخ طوسی) و فرزندش «ابوالقاسم صرام» هستند كه مدت زیادی نزد او درس خوانده‏اند. وی دارای تألیفات فراوانی بوده كه معروف‏ترین آنها «تفسیر القرآن» است. این كتاب در حجمی وسیع و به صورتی زیبا نوشته شده كه در باره تفسیر و تأویل آیات قرآن كریم است و از روایات ائمه معصومین(ع) بهره گرفته شده است. از كتابهای دیگر او «بیان الدین فی الاصول»، «ابطال القیاس» و «زیاره الرضا(ع)» هستند.

@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 </div>
-ابومنصور صرام، (000 – حدود350ق) فقيه، متكلم و مفسر شيعي در قرن چهارم. نام او با همين كنيه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذكر نشده است. ولادت و وفات او در دست نيست ولي قرائن نشان مي‏دهند كه وفات او در اواسط قرن چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد، زيرا شيخ طوسي(م460ق) با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را نديده است، بنابراين وي در حيات شيخ طوسي از دنيا رفته بود. وي اهل نيشابور بود و در آنجا پرورش يافته است. از لقب «صرام» بر مي‏آيد كه وي (يا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در كنار تحصيل، از اين راه كسب درآمد مي‏كرده است. وي در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندي در علوم فقه، تفسير و اعتقادات، سرآمد ديگران شد و از عالمان برجسته و رؤساي نيشابور به شمار آمد به‏طوري كه گفتار او بر ديگران مقدم بود. وي در همه منابع رجالي شيعه فردي شايسته و مورد اعتماد معرفي شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهاي عصر خويش بود. همچنين نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او «ابوطيب رازي»(م.ح350ق) و «ابن عبدك جرجاني»(م.ب360ق) هستند. وي در مباحث اعتقادي مانند معاصرش ابن‏عبدك بر مذهب بغداديين كه در قول به «وعيد»(خلود در آتش) مشهور بودند، گرايش داشته است اما ابوطيب با آن دو مخالف كرده و قائل به «إرجاء»(اصالت عقيده و ايمان قلبي) بود. وي همچنين در نيشابور با برخي از رجال اهل‏سنت مانند «ابونصربن ابي الفضل صرام»(م382ق) و «ابوحامد احمد بن اسماعيل صرام»(م333ق، از قاريان بزرگ نيشابور) نيز هم‏عصر بوده است، اما هيچ خبري از ارتباط وي با آنها گزارش نشده است. همچنين از اساتيد او نيز هيچ گزارشي در منابع ديده نمي‏شود. از شاگردان او «ابوحازم نيشابوري»(استاد شيخ طوسي) و فرزندش «ابوالقاسم صرام» هستند كه مدت زيادي نزد او درس خوانده‏اند. وي داراي تأليفات فراواني بوده كه معروف‏ترين آنها «تفسير القرآن» است. اين كتاب در حجمي وسيع و به صورتي زيبا نوشته شده كه در باره تفسير و تأويل آيات قرآن كريم است و از روايات ائمه معصومين(ع) بهره گرفته شده است. از كتابهاي ديگر او «بيان الدين في الاصول»، «ابطال القياس» و «زياره الرضا(ع)» هستند.
+ابومنصور صرام، (000 – حدود350ق) فقیه، متكلم و مفسر شیعی در قرن چهارم. نام او با همین كنیه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذكر نشده است. ولادت و وفات او در دست نیست ولی قرائن نشان می‏دهند كه وفات او در اواسط قرن چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد، زیرا شیخ طوسی(م460ق) با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را ندیده است، بنابراین وی در حیات شیخ طوسی از دنیا رفته بود. وی اهل نیشابور بود و در آنجا پرورش یافته است. از لقب «صرام» بر می‏آید كه وی (یا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در كنار تحصیل، از این راه كسب درآمد می‏كرده است. وی در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم فقه، تفسیر و اعتقادات، سرآمد دیگران شد و از عالمان برجسته و رؤسای نیشابور به شمار آمد به‏طوری كه گفتار او بر دیگران مقدم بود. وی در همه منابع رجالی شیعه فردی شایسته و مورد اعتماد معرفی شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهای عصر خویش بود. همچنین نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او «ابوطیب رازی»(م.ح350ق) و «ابن عبدك جرجانی»(م.ب360ق) هستند. وی در مباحث اعتقادی مانند معاصرش ابن‏عبدك بر مذهب بغدادیین كه در قول به «وعید»(خلود در آتش) مشهور بودند، گرایش داشته است اما ابوطیب با آن دو مخالف كرده و قائل به «إرجاء»(اصالت عقیده و ایمان قلبی) بود. وی همچنین در نیشابور با برخی از رجال اهل‏سنت مانند «ابونصربن ابی الفضل صرام»(م382ق) و «ابوحامد احمد بن اسماعیل صرام»(م333ق، از قاریان بزرگ نیشابور) نیز هم‏عصر بوده است، اما هیچ خبری از ارتباط وی با آنها گزارش نشده است. همچنین از اساتید او نیز هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏شود. از شاگردان او «ابوحازم نیشابوری»(استاد شیخ طوسی) و فرزندش «ابوالقاسم صرام» هستند كه مدت زیادی نزد او درس خوانده‏اند. وی دارای تألیفات فراوانی بوده كه معروف‏ترین آنها «تفسیر القرآن» است. این كتاب در حجمی وسیع و به صورتی زیبا نوشته شده كه در باره تفسیر و تأویل آیات قرآن كریم است و از روایات ائمه معصومین(ع) بهره گرفته شده است. از كتابهای دیگر او «بیان الدین فی الاصول»، «ابطال القیاس» و «زیاره الرضا(ع)» هستند.
 [[رده:عالمان مسلمان]]
 [[رده:محدث شیعی]]