احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!احمد بن ابراهیم بن حسن بن | !احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم | ||
|- | |- | ||
|- | |- | ||
|زاده | |زاده | ||
| | |نيمه اول سده چهارم هجري • طبرستان | ||
|- | |- | ||
|درگذشت | |درگذشت | ||
| | |حدود 330هجري • طبرستان | ||
|- | |- | ||
|شاگردان | |شاگردان | ||
| | |احمدبن حسن هاروني • يحيي بن حسن هاروني | ||
|- | |- | ||
|آثار | |آثار | ||
| | |ندارد | ||
|- | |- | ||
|دین و مذهب | |دین و مذهب | ||
| | |اسلام • تشیع | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن ابراهيم بن حسن بن ابراهيم، (000 – حدود 330ق) سيد ابوالعباس. عالم و دانشمند شيعي در نيمه اول سده چهارم هجري. وي از اعقاب «حسن مثني» فرزند امام حسن مجتبي(ع) است. ولادت او در دست نيست. وفات او حدود 330هجري در طبرستان روي داده است. در منابع تاريخي گزارشي از شرححال او نيامده است. تنها احمدبن يحيي معروف به «امام مهدي»(م836ق) نويسنده كتاب «رياض الفكر» نوشته است: وي دانشمند روزگار بود و | احمد بن ابراهيم بن حسن بن ابراهيم، (000 – حدود 330ق) سيد ابوالعباس. عالم و دانشمند شيعي در نيمه اول سده چهارم هجري. وي از اعقاب «حسن مثني» فرزند امام حسن مجتبي(ع) است. ولادت او در دست نيست. وفات او حدود 330هجري در طبرستان روي داده است. در منابع تاريخي گزارشي از شرححال او نيامده است. تنها احمدبن يحيي معروف به «امام مهدي»(م836ق) نويسنده كتاب «رياض الفكر» نوشته است: وي دانشمند روزگار بود و خواهرزاده هايي به نام «احمدبن حسن هاروني»(312- 411ق) و «يحيي بن حسن هاروني»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جواني نزد دايي خود مشغول تحصيل بودهاند. از اين گزارش به دست ميآيد كه وي اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگاني داشته است. بنابراين قوياً محتمل است كه وي در طبرستان ديده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصيلي در مراكز علمي(مانند ري، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقيم شده باشد. شيخ منتجبالدين بن بابويه(م585ق) در كتاب «چهل حديث» رواياتي نقل ميكند كه راويان آن در ري و آمل اين روايات را نقل كرده و در سند حديث، كسي به نام «سيد ابوالعباس احمد بن ابراهيم حسني» قرار دارد. به نظر ميرسد فرد مذكور همان صاحب شرح حال است كه در مازندران و ري مشغول نقل حديث بوده است. به هر حال در منابع حديثي و تاريخي اطلاعات بيشتري از او به ما نرسيده است. همچنين اثر تأليفي از او گزارش نشده است. | ||
[[رده:عالمان مسلمان]] | [[رده:عالمان مسلمان]] | ||
[[رده:محدث شیعی]] | [[رده:محدث شیعی]] | ||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۸
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۴۸، ۱۵ اکتبر ۲۰۲۲؛
| نام | احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم |
|---|---|
| زاده | نيمه اول سده چهارم هجري • طبرستان |
| درگذشت | حدود 330هجري • طبرستان |
| شاگردان | احمدبن حسن هاروني • يحيي بن حسن هاروني |
| آثار | ندارد |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
احمد بن ابراهيم بن حسن بن ابراهيم، (000 – حدود 330ق) سيد ابوالعباس. عالم و دانشمند شيعي در نيمه اول سده چهارم هجري. وي از اعقاب «حسن مثني» فرزند امام حسن مجتبي(ع) است. ولادت او در دست نيست. وفات او حدود 330هجري در طبرستان روي داده است. در منابع تاريخي گزارشي از شرححال او نيامده است. تنها احمدبن يحيي معروف به «امام مهدي»(م836ق) نويسنده كتاب «رياض الفكر» نوشته است: وي دانشمند روزگار بود و خواهرزاده هايي به نام «احمدبن حسن هاروني»(312- 411ق) و «يحيي بن حسن هاروني»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جواني نزد دايي خود مشغول تحصيل بودهاند. از اين گزارش به دست ميآيد كه وي اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگاني داشته است. بنابراين قوياً محتمل است كه وي در طبرستان ديده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصيلي در مراكز علمي(مانند ري، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقيم شده باشد. شيخ منتجبالدين بن بابويه(م585ق) در كتاب «چهل حديث» رواياتي نقل ميكند كه راويان آن در ري و آمل اين روايات را نقل كرده و در سند حديث، كسي به نام «سيد ابوالعباس احمد بن ابراهيم حسني» قرار دارد. به نظر ميرسد فرد مذكور همان صاحب شرح حال است كه در مازندران و ري مشغول نقل حديث بوده است. به هر حال در منابع حديثي و تاريخي اطلاعات بيشتري از او به ما نرسيده است. همچنين اثر تأليفي از او گزارش نشده است.