احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۴۳، ۱۶ اکتبر ۲۰۲۲؛

نام	احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری
القاب و سایر نام‌ها	؟؟؟
زاده	ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت	ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان	؟؟؟
شاگردان	؟؟؟
آثار	؟؟؟
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	؟؟؟

احمد بن ابراهيم بن معلي بن اسد عمي بصري، (000 – بعد350) ابوبشر. فقيه، محدث، مورخ و متكلم شيعي كه داراي تأليفات نيكو بوده است. ولادت و وفات او در دست نيست. وي از شاگردان ويژه «عبدالعزيز جلودي»(م332ق) بود. همچنين «ابوطالب انباري»(م356ق) از او روايات بسيار دارد، بنابراين وفات او بين سال‏هاي 332 تا 356 بوده است. زركلي در الاعلام به نقل از ابن‏نديم(فن پنجم از مقاله پنجم) سال وفات او را بعد از350هجري تعيين كرده است. نسب او به «مره بن مالك» معروف به «عم» از قبيله بني‏تميم مي‏رسد و نسبت «عمي» نيز از همين‏روي به او داده شده است. بسياري از طائفه بني‏تميم از اين قبيله جدا شدند و در ناحيه اهواز مسكن گزيدند. از اين‏رو در باره آنها گفته شده: «سيروا بني العم فالاهواز منزلكم، و بحر جود فما تعرفكم العرب»(فرستاده شدند بني تميم پس اهواز منزل شما شد، دريايي از سخاوت كه مردم عرب نشناختند شما را). وي نيز مانند پدر و عمويش اهل بصره بود اما ساكن اهواز شد. جد او «معلي بن اسد» از دوستان نزديك «صاحب زنج»(م270ق) در بصره بود. وي در بصره پرورش يافت و در آنجا نزد «عبدالعزيز جلودي بصري» همه كتاب‏هايش را فرا گرفت و در نوشتن كتابها و رواياتش سهم بسزايي داشته است، از اين‏رو نجاشي وي را از «مستمليان» اين استادش معرفي كرده است. (يعني جلودي املاء مي‏كرد و او مي‏نوشت). پس از آن به اهواز آمد و به نشر احاديث اهل‏بيت(ع) و مناقب اميرالمؤمنين(ع) پرداخت. از هم‏عصران او «جعفربن قولويه»(م368ق) و «ابوعلي صولي بصري»(م.ب353ق) هستند كه مشتركاً نزد جلودي بصري شاگردي كرده‏اند. از اساتيد او غير از جلودي، «محمدبن زكريا غلابي»(م298ق) و «محمدبن حسن عطار» هستند. وي همچنين روايات بسياري از اهل‏سنت و اخباري‏ها دارد و اين، نشان مي‏دهد كه وي نزد برخي از اساتيد سني نيز شاگردي كرده است. از شاگردان زيادي كه او تربيت كرد مي‏توان «ابوطالب انباري»(م356ق)، «محمدبن وهبان دبيلي»، «احمدبن محمدبن رميح فسوي» و «حسين بن حصين عمي» را نام برد. همچنين «هارون بن موسي تلعكبري»(م385ق) روايات او را گزارش كرده، اما با خود او ملاقات نداشته است. از تأليفات او «التاريخ الكبير و الصغير»، «مناقب اميرالمؤمنين(ع)»، «محن الانبياء و الاوصياء و الاولياء»، «اخبار صاحب الزنج»، «كتاب الفرق»، «عجائب العالم»، «اخبار السيد الحميري»، «شعر السيد الحميري»، و «مثالب القبائل» هستند. اين كتابها را «عبيدالله غضائري» به نجاشي گزارش كرده است.