احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن | احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی، (000 – قبل 359ق) ابوعلی بجلی معروف به «سمكه». فقیه، ادیب، محدث شیعی و نویسنده كتابهایی كه نظیر آن نوشته نشد. ولادت او در نیمه دوم سده سوم هجری روی داد و وفات او پیش از 359هجری در قم اتفاق افتاده است. تبار او عرب بودند و در كوفه سكونت داشتند. پدرش «اسماعیل بن عبدالله» از شاگردان ویژه «احمدبن ابی عبدالله برقی»(م274ق) بود كه در قم سكونت داشت و تحت تربیت برقی رشد یافت. وی نیز در قم پرورش یافت و نزد پدر و دیگر اساتید قم شاگردی نمود و بزودی در فقه و حدیث تبحر یافت. وی در نگاه صاحبنظران كاملاً مورد اعتماد و راستگو معرفی شده است. نجاشی و دیگران او را اهل فضل و علم و ادب معرفی نمودهاند. وی با اینكه فردی پركار و نوشتههای حدیثی بسیار داشته است اما اكنون احادیث اندكی از او در منابع شیعه به چشم میخورد، از اینرو اساتید و شاگردان او را بهطور كامل نمیتوانیم شناسایی كنیم. وی در قم گویا از «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) روایت میگرفته است. چنانكه گاهی بهصورت مستقیم از «احمد بن ابیعبدالله برقی»(م274ق) نیز نقل حدیث مینموده است. از شاگردان او «ابوالفضل محمد بن حسین بن عمید»(م359ق) است كه خود استاد «جعفر بن قولویه قمی»(م367ق) بوده است. وی تألیفاتی فراوان و نیكو داشته است كه به گفته «ابن عمید» نظیر آن تاكنون نوشته نشده است. از جمله آثار او «كتاب العباسی» است كه در باره تاریخ دولت عباسی به رشته تحریر در آمد و به دههزار ورقه میرسید. نجاشی گزارشات «امین عباسی»(193 تا 198ق) را از این كتاب مرور كرده است. از دیگر آثار او «كتاب الامثال»، «رساله الی ابیالفضل بن عمید» و چندین رساله دیگر است. | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۷
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۴۷، ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲؛
| نام | احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی، (000 – قبل 359ق) ابوعلی بجلی معروف به «سمكه». فقیه، ادیب، محدث شیعی و نویسنده كتابهایی كه نظیر آن نوشته نشد. ولادت او در نیمه دوم سده سوم هجری روی داد و وفات او پیش از 359هجری در قم اتفاق افتاده است. تبار او عرب بودند و در كوفه سكونت داشتند. پدرش «اسماعیل بن عبدالله» از شاگردان ویژه «احمدبن ابی عبدالله برقی»(م274ق) بود كه در قم سكونت داشت و تحت تربیت برقی رشد یافت. وی نیز در قم پرورش یافت و نزد پدر و دیگر اساتید قم شاگردی نمود و بزودی در فقه و حدیث تبحر یافت. وی در نگاه صاحبنظران كاملاً مورد اعتماد و راستگو معرفی شده است. نجاشی و دیگران او را اهل فضل و علم و ادب معرفی نمودهاند. وی با اینكه فردی پركار و نوشتههای حدیثی بسیار داشته است اما اكنون احادیث اندكی از او در منابع شیعه به چشم میخورد، از اینرو اساتید و شاگردان او را بهطور كامل نمیتوانیم شناسایی كنیم. وی در قم گویا از «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) روایت میگرفته است. چنانكه گاهی بهصورت مستقیم از «احمد بن ابیعبدالله برقی»(م274ق) نیز نقل حدیث مینموده است. از شاگردان او «ابوالفضل محمد بن حسین بن عمید»(م359ق) است كه خود استاد «جعفر بن قولویه قمی»(م367ق) بوده است. وی تألیفاتی فراوان و نیكو داشته است كه به گفته «ابن عمید» نظیر آن تاكنون نوشته نشده است. از جمله آثار او «كتاب العباسی» است كه در باره تاریخ دولت عباسی به رشته تحریر در آمد و به دههزار ورقه میرسید. نجاشی گزارشات «امین عباسی»(193 تا 198ق) را از این كتاب مرور كرده است. از دیگر آثار او «كتاب الامثال»، «رساله الی ابیالفضل بن عمید» و چندین رساله دیگر است.