احمد بن اسماعیل سليمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴: خط ۳۴:




احمد بن اسماعیل سلیمانی، (000 – حدود 350ق) ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. از اساتید او «ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی» است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علی بن محمد خزاز قمی»(م401ق) است كه در كتاب «كفایه الاثر» احادیثی در باره عدد امامان دوازده‏‌گانه از او نقل كرده است.
'''احمد بن اسماعیل سلیمانی'''، (000 – حدود 350ق) ابوعلی. [[محدث]] [[شیعی]] در اواسط سده چهارم [[هجری]]. از اساتید او «ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی» است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علی بن محمد خزاز قمی»(م401ق) است كه در كتاب «كفایه الاثر» احادیثی در باره عدد [[امامان]] دوازده‏‌گانه از او نقل كرده است.


=معرفی اجمالی=
=معرفی اجمالی=


احمد بن اسماعیل سلیمانی، ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل قزوین بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین می‌‏زیسته و برخی از رجال شیعی قزوین از او و معاصرش «علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) نقل حدیث كرده‌‏اند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در بغداد اقامت داشت و با هم‏بحث خود «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) نزد «محمد بن همام اسكافی»(م336ق) به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به قم افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهره‏‌های علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست.
احمد بن اسماعیل سلیمانی، ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل [[قزوین]] بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین می‌‏زیسته و برخی از [[رجال]] شیعی قزوین از او و معاصرش [[علی بن حاتم قزوینی]](م.ب350ق) نقل [[حدیث]] كرده‌‏اند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در [[بغداد]] اقامت داشت و با هم‏بحث خود [[ابوالمفضل شیبانی]](م387ق) نزد [[محمد بن همام اسكافی]](م336ق) به فراگیری [[علوم حدیث]] اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به [[قم]] افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهره‏‌های علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست.


=استادان=
=استادان=


از اساتید او ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است.
از اساتید او [[ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی]] است كه وی [[كتاب المتعه]](نوشته [[حسین بن عبیدالله سعدی]]) را نزد او فراگرفته است.


=شاگردان=
=شاگردان=


از شاگردان او علی بن محمد خزاز قمی(م401ق) است كه در كتاب كفایه الاثر احادیثی در باره عدد امامان دوازده‏‌گانه از او نقل كرده است.
از شاگردان او [[علی بن محمد خزاز قمی]](م401ق) است كه در [[كتاب كفایه الاثر]] احادیثی در باره عدد [[امامان دوازده‏‌گانه]] از او نقل كرده است.


=منابع=
=منابع=

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۲

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۳:۰۲، ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲؛


احمد بن اسماعیل سليمانی
نام احمد بن اسماعیل سلیمانی
زاده اواسط سده چهارم هجری
درگذشت بعد از 336هجری
استادان ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی
شاگردان علی بن محمد خزاز قمی
دین و مذهب اسلام • تشیع


احمد بن اسماعیل سلیمانی، (000 – حدود 350ق) ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. از اساتید او «ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی» است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علی بن محمد خزاز قمی»(م401ق) است كه در كتاب «كفایه الاثر» احادیثی در باره عدد امامان دوازده‏‌گانه از او نقل كرده است.

معرفی اجمالی

احمد بن اسماعیل سلیمانی، ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل قزوین بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین می‌‏زیسته و برخی از رجال شیعی قزوین از او و معاصرش علی بن حاتم قزوینی(م.ب350ق) نقل حدیث كرده‌‏اند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در بغداد اقامت داشت و با هم‏بحث خود ابوالمفضل شیبانی(م387ق) نزد محمد بن همام اسكافی(م336ق) به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به قم افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهره‏‌های علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست.

استادان

از اساتید او ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است.

شاگردان

از شاگردان او علی بن محمد خزاز قمی(م401ق) است كه در كتاب كفایه الاثر احادیثی در باره عدد امامان دوازده‏‌گانه از او نقل كرده است.

منابع