احمد بن اسماعیل سليمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن اسماعیل سلیمانی، (000 – حدود 350ق) ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. از اساتید او «ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی» است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علی بن محمد خزاز قمی»(م401ق) است كه در كتاب «كفایه الاثر» احادیثی در باره عدد امامان دوازده‏‌گانه از او نقل كرده است.

احمد بن اسماعیل سلیمانی، ابوعلی. محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در باره تاریخ ولادت و محل آن گزارشی در دست نیست، اما این احتمال وجود دارد كه وی اصالتاً ایرانی و اهل قزوین بوده باشد زیرا وی در اواخر عمر در قزوین می‌‏زیسته و برخی از رجال شیعی قزوین از او و معاصرش «علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) نقل حدیث كرده‌‏اند. وفات او بعد از 336هجری اتفاق افتاده است زیرا وی مدتی در بغداد اقامت داشت و با هم‏بحث خود «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) نزد «محمد بن همام اسكافی»(م336ق) به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشته است. شاید بتوان گفت كه وی در سفرش به بغداد، مسیرش به قم افتاده و مدتی نزد بزرگان و شیوخ این شهر بهره‏‌های علمی برده باشد. وی دارای اثر تألیفی نیست.

از اساتید او ابوعمرو احمد بن علی فائدی قزوینی است كه وی كتاب المتعه(نوشته حسین بن عبیدالله سعدی) را نزد او فراگرفته است.

از شاگردان او علی بن محمد خزاز قمی(م401ق) است كه در كتاب كفایه الاثر احادیثی در باره عدد امامان دوازده‏‌گانه از او نقل كرده است.