احمد بن ثابت دوالینی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن ثابت دوالینی، (000 – بعد 352ق) ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر سده سوم هجری(حدود 290ق) چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینه‏السلام(بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در اینكه وی اهل كجاست سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر می‏‌آید كه وی اهل مدینه در ناحیه ذوالقرنین بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است كه در این‏صورت ممكن است وی اصالتاً ایرانی و اهل دولاب ری بوده باشد. آنچه مسلم است این است‏كه وی به بغداد آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندكی از او به چشم می‏‌خورد كه در آن به وجود امام دوازدهم شیعیان اشاره شده است. وی در بغداد از «محمد بن فضل نحوی» و «محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی» حدیث شنیده است و «محمد بن بابویه قمی» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است. از او آثار تألیفی گزارش نشده است.