احمد بن حسن بن عبدویه رازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن حسن بن عبدويه رازي، (حدود282 – 360ق) ابوعلي قطان. فقيه و محدث شيعي. وي حدود 282هجري در ري زاده شد زيرا در سال 302هجري از استادش «ابويزيد محمد بن يحيي مروزي» در ري حديث شنيد، بنابراين در آن زمان از سن كافي(حدود 20 سال) برخوردار بود. تاريخ وفات او به درستي روشن نيست ولي از آنجا كه وي استاد «شيخ صدوق»(م381ق) بود ميتوان وفات او را حدود 360هجري در نظر گرفت. وي اصالتاً ايراني و اهل ري است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولي لقب نخست صحيح است. وي در ري پرورش يافت و چنانكه از لقب «قطان» بر ميآيد، به كار پنبهزني اشتغال داشته و از اين راه كسب درآمد ميكرده است. شايد زماني كه وي به فراگيري معارف اهلبيت(ع) روي آورد اين شغل را همچنان حفظ كرده بود و به همين سبب در منابع حديثي از او با لقب «ابوعلي قطان» ياد ميشود. شيخ صدوق ضمن اينكه از او با عنوان «سالخورده» ياد ميكند وي را «بزرگ اصحاب حديث» در ناحيه ري معرفي ميكند. قرائن حاكي از آن است كه وي بيشتر عمر خود را در ري اقامت داشته و با همبحثان خود نظير «محمد بن احمد سناني»، «حسين بن ابراهيم بن هشام مؤدب» و «علي بن عبدالله وراق» مشغول تحصيل بوده است، وي ظاهراً سفري نيز به بغداد داشته و نزد «احمد بن محمد بن ابي رجال بغدادي» شاگردي نموده است. برخي از صاحبنظران معاصر(خويي، ج2ص93) احتمال سنيبودن وي را بعيد ندانسته است، ولي اين مطلب با رواياتي كه او در باره جانشيني علي(ع) بعد از پيامبر(ص) و عدد امامان دوازدهگانه شيعه نقل كرده، هماهنگ نيست و هر گاه چنين بود هيچگاه شيخ صدوق وي را «بزرگ اصحاب حديث» معرفي نمينمود و بعد از ذكر نام او «رضي الله» نميگفت. وي در طول حيات علمي خود استادان زيادي ديده و از بسياري از آنها حديث شنيده است. از جمله اساتيد او «احمد بن محمد بن زكريا قطان»، «عبدالرحمان بن محمد حسيني»، «محمد بن سعيد بن ابي شحمه»(م.ب285ق)، «ابوسعيد حسن بن علي سكري»، «ابوعلي محمد بن علي بن اسماعيل سكري»، «عبدالرحمان بن ابي حاتم» و «احمد بن محمد بن عبيده نيشابوري» هستند. از شاگردان او «محمد بن بابويه قمي» معروف به شيخ صدوق است كه احاديث او را حفظ كرده و به آيندگان انتقال داده است. در منابع اشارهاي به آثار تأليفي او نشده است. | |||
نسخهٔ ۲۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۵
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۲۵، ۲۲ اکتبر ۲۰۲۲؛
| احمد بن حسن بن عبدویه رازی | |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
احمد بن حسن بن عبدويه رازي، (حدود282 – 360ق) ابوعلي قطان. فقيه و محدث شيعي. وي حدود 282هجري در ري زاده شد زيرا در سال 302هجري از استادش «ابويزيد محمد بن يحيي مروزي» در ري حديث شنيد، بنابراين در آن زمان از سن كافي(حدود 20 سال) برخوردار بود. تاريخ وفات او به درستي روشن نيست ولي از آنجا كه وي استاد «شيخ صدوق»(م381ق) بود ميتوان وفات او را حدود 360هجري در نظر گرفت. وي اصالتاً ايراني و اهل ري است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولي لقب نخست صحيح است. وي در ري پرورش يافت و چنانكه از لقب «قطان» بر ميآيد، به كار پنبهزني اشتغال داشته و از اين راه كسب درآمد ميكرده است. شايد زماني كه وي به فراگيري معارف اهلبيت(ع) روي آورد اين شغل را همچنان حفظ كرده بود و به همين سبب در منابع حديثي از او با لقب «ابوعلي قطان» ياد ميشود. شيخ صدوق ضمن اينكه از او با عنوان «سالخورده» ياد ميكند وي را «بزرگ اصحاب حديث» در ناحيه ري معرفي ميكند. قرائن حاكي از آن است كه وي بيشتر عمر خود را در ري اقامت داشته و با همبحثان خود نظير «محمد بن احمد سناني»، «حسين بن ابراهيم بن هشام مؤدب» و «علي بن عبدالله وراق» مشغول تحصيل بوده است، وي ظاهراً سفري نيز به بغداد داشته و نزد «احمد بن محمد بن ابي رجال بغدادي» شاگردي نموده است. برخي از صاحبنظران معاصر(خويي، ج2ص93) احتمال سنيبودن وي را بعيد ندانسته است، ولي اين مطلب با رواياتي كه او در باره جانشيني علي(ع) بعد از پيامبر(ص) و عدد امامان دوازدهگانه شيعه نقل كرده، هماهنگ نيست و هر گاه چنين بود هيچگاه شيخ صدوق وي را «بزرگ اصحاب حديث» معرفي نمينمود و بعد از ذكر نام او «رضي الله» نميگفت. وي در طول حيات علمي خود استادان زيادي ديده و از بسياري از آنها حديث شنيده است. از جمله اساتيد او «احمد بن محمد بن زكريا قطان»، «عبدالرحمان بن محمد حسيني»، «محمد بن سعيد بن ابي شحمه»(م.ب285ق)، «ابوسعيد حسن بن علي سكري»، «ابوعلي محمد بن علي بن اسماعيل سكري»، «عبدالرحمان بن ابي حاتم» و «احمد بن محمد بن عبيده نيشابوري» هستند. از شاگردان او «محمد بن بابويه قمي» معروف به شيخ صدوق است كه احاديث او را حفظ كرده و به آيندگان انتقال داده است. در منابع اشارهاي به آثار تأليفي او نشده است.