احمد بن حسن بن سعید بن عثمان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن حسن بن | احمد بن حسن بن سعید بن عثمان، (حدود250 – قبل 333ق)ابوعبدالله قرشی اهوازی كوفی. محدث شیعی. در بعضی از روایات(شواهد التنزیل، ج2ص463) از او با لقب «خزاز» یاد شده است كه در اینصورت ممكن است وی در بهعملآوردن پوست خز و فروش آن دست داشته و از این راه كسب درآمد میكرده است. وفات او پیش از 333هجری و احتمالاً در بغداد روی داد، زیرا از شاگردان او «ابن عقده كوفی» است كه در 333هجری وفات یافته و در بغداد سكونت داشته است. ولادت او با توجه به اینكه وی در منابع، جزء سالخوردگان بهشمار نیامده است، میتواند حدود 250هجری بوده باشد. وی در كوفه پرورش یافت و احتمالاً زادگاه او نیز همانجا بوده است. از نسبت «قرشی» بر میآید كه وی عربی اصیل و از تبار قریشیان مدینه بوده است. پدرش از عالمان حدیث است كه از «حصین بن مخارق سلولی» روایاتی در باره فضیلت علی(ع) دارد. قرائن حاكی از آن است كه وی بیشترین معلومات خود را نزد پدرش اخذ نموده است، زیرا علیرغم روایات و گزارشات فراوان او، هیچگاه از غیر پدرش چیزی نقل نكرده است. وی پس از اینكه نزد پدرش بهرههای فراوان برد، به بغداد آمد و شاگردان چندی تربیت نمود كه در میان آنان، برخی از رجال اهلسنت نیز دیده میشوند. از شاگردان سنی او «عمر بن حسن بغدادی» است كه در چند مورد از وی در باره فضیلت امیرالمؤمنین(ع) نقل حدیث كرده است. وی در سلسله اسناد بعضی از احادیث، لقب «اهوازی» نیز دارد، از اینرو ممكن است مدتی در اهواز بهسر میبرده است. در باره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت اما به گواه اینكه سلسله احادیثی كه وی از پدرش نقل میكند بعضاً به «زیدبن علی(ع)» متصل است و همچنین با توجه به اینكه شاگردان او «ابن عقده كوفی» و «ابوالفرج اصفهانی»(م356ق) احتمالاً بر مذهب زیدیه پایبندی داشتند، چنین گمان میرود كه او نیز شیعه زیدی بوده است. نجاشی نام او را در رجال خود، جزء نویسندگان شیعه ذكر نموده و ضمن اینكه كتاب «النوادر»(تازههای حدیث) را بدو منسوب دانست، احتمال داده است كه این كتاب از جمله كتابهای پایه و در ردیف اصول چهارصدگانه شیعه بوده باشد. | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۵
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۱۵، ۲۳ اکتبر ۲۰۲۲؛
| نام | احمد بن حسن بن سعید بن عثمان |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
احمد بن حسن بن سعید بن عثمان، (حدود250 – قبل 333ق)ابوعبدالله قرشی اهوازی كوفی. محدث شیعی. در بعضی از روایات(شواهد التنزیل، ج2ص463) از او با لقب «خزاز» یاد شده است كه در اینصورت ممكن است وی در بهعملآوردن پوست خز و فروش آن دست داشته و از این راه كسب درآمد میكرده است. وفات او پیش از 333هجری و احتمالاً در بغداد روی داد، زیرا از شاگردان او «ابن عقده كوفی» است كه در 333هجری وفات یافته و در بغداد سكونت داشته است. ولادت او با توجه به اینكه وی در منابع، جزء سالخوردگان بهشمار نیامده است، میتواند حدود 250هجری بوده باشد. وی در كوفه پرورش یافت و احتمالاً زادگاه او نیز همانجا بوده است. از نسبت «قرشی» بر میآید كه وی عربی اصیل و از تبار قریشیان مدینه بوده است. پدرش از عالمان حدیث است كه از «حصین بن مخارق سلولی» روایاتی در باره فضیلت علی(ع) دارد. قرائن حاكی از آن است كه وی بیشترین معلومات خود را نزد پدرش اخذ نموده است، زیرا علیرغم روایات و گزارشات فراوان او، هیچگاه از غیر پدرش چیزی نقل نكرده است. وی پس از اینكه نزد پدرش بهرههای فراوان برد، به بغداد آمد و شاگردان چندی تربیت نمود كه در میان آنان، برخی از رجال اهلسنت نیز دیده میشوند. از شاگردان سنی او «عمر بن حسن بغدادی» است كه در چند مورد از وی در باره فضیلت امیرالمؤمنین(ع) نقل حدیث كرده است. وی در سلسله اسناد بعضی از احادیث، لقب «اهوازی» نیز دارد، از اینرو ممكن است مدتی در اهواز بهسر میبرده است. در باره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت اما به گواه اینكه سلسله احادیثی كه وی از پدرش نقل میكند بعضاً به «زیدبن علی(ع)» متصل است و همچنین با توجه به اینكه شاگردان او «ابن عقده كوفی» و «ابوالفرج اصفهانی»(م356ق) احتمالاً بر مذهب زیدیه پایبندی داشتند، چنین گمان میرود كه او نیز شیعه زیدی بوده است. نجاشی نام او را در رجال خود، جزء نویسندگان شیعه ذكر نموده و ضمن اینكه كتاب «النوادر»(تازههای حدیث) را بدو منسوب دانست، احتمال داده است كه این كتاب از جمله كتابهای پایه و در ردیف اصول چهارصدگانه شیعه بوده باشد.