احمد بن حسین بن احمد بن عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
</div>
</div>


احمد بن حسين بن احمد بن عمران، (000 – حدود 381ق) ابوعلي. محدث شيعي در نيمه دوم سده چهارم هجري. در باره تولد و وفات او و همچنين محل آن‏دو گزارشي در منابع وجود ندارد. وي از معاصران «شيخ صدوق»(م381ق) است پس وفات او در همين حدود مي‏تواند بوده باشد. از شرح‏حال اندكي كه از او در دست است استفاده مي‏شود كه وي در قم و كوفه حضور داشته و از اساتيد اين دو شهر بهره برده است. از اينكه وي نزد اساتيد قمي نظير «احمد بن هارون فامي»، «ابن وليد قمي»(م343ق) و «ابومحمد مؤمن قمي»(م340ق) شاگردي نموده است، بر مي‏آيد كه وي تحصيلات خود را در قم آغاز نموده است، زيرا وي از معاصران «صدوق»(م381ق) است و هنگام وفات استادان او در قم، دوران جواني‏اش را سپري مي‏كرده است. پس از آن به كوفه آمد و در درس «ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم كوفي» جلوس نمود و به استماع حديث پرداخت. از شاگردان او كسي در منابع معرفي نشده است. «شيخ مفيد»(م413ق) نخستين كسي است كه نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردي نيز كرده باشد. وي داراي كتابي به نام «الاختصاص» است و شيخ مفيد بخش «عيون و محاسن» اين كتاب را استخراج نموده است. در اين بخش احاديثي است كه وي از اساتيد خود نقل كرده و بدينوسيله برخي از استادان او روشن گشته است. از ديگر اساتيد او افزون بر آنچه گفته شد «حسن بن براء»، «احمد بن علي بن حسين بن رنجويه» و «ابوعبدالله حسين بن احمد علوي» هستند. تنها اثر تأليفي او همين «كتاب الاختصاص» است كه شيخ مفيد بخشي از اين كتاب را به ضميمه كتاب‏هايي از نويسندگان ديگر نظير «محن اميرالمؤمنين»، «فضائل اميرالمؤمنين» و «صفه الجنه و النار» در آميخته و نام آن را «اختصار الاختصاص» گذاشته است.
احمد بن حسین بن احمد بن عمران، (000 – حدود 381ق) ابوعلی. محدث شیعی در نیمه دوم سده چهارم هجری. در باره تولد و وفات او و همچنین محل آن‏دو گزارشی در منابع وجود ندارد. وی از معاصران «شیخ صدوق»(م381ق) است پس وفات او در همین حدود می‏تواند بوده باشد. از شرح‏حال اندكی كه از او در دست است استفاده می‏شود كه وی در قم و كوفه حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. از اینكه وی نزد اساتید قمی نظیر «احمد بن هارون فامی»، «ابن ولید قمی»(م343ق) و «ابومحمد مؤمن قمی»(م340ق) شاگردی نموده است، بر می‏آید كه وی تحصیلات خود را در قم آغاز نموده است، زیرا وی از معاصران «صدوق»(م381ق) است و هنگام وفات استادان او در قم، دوران جوانی‏اش را سپری می‏كرده است. پس از آن به كوفه آمد و در درس «ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم كوفی» جلوس نمود و به استماع حدیث پرداخت. از شاگردان او كسی در منابع معرفی نشده است. «شیخ مفید»(م413ق) نخستین كسی است كه نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردی نیز كرده باشد. وی دارای كتابی به نام «الاختصاص» است و شیخ مفید بخش «عیون و محاسن» این كتاب را استخراج نموده است. در این بخش احادیثی است كه وی از اساتید خود نقل كرده و بدینوسیله برخی از استادان او روشن گشته است. از دیگر اساتید او افزون بر آنچه گفته شد «حسن بن براء»، «احمد بن علی بن حسین بن رنجویه» و «ابوعبدالله حسین بن احمد علوی» هستند. تنها اثر تألیفی او همین «كتاب الاختصاص» است كه شیخ مفید بخشی از این كتاب را به ضمیمه كتاب‏هایی از نویسندگان دیگر نظیر «محن امیرالمؤمنین»، «فضائل امیرالمؤمنین» و «صفه الجنه و النار» در آمیخته و نام آن را «اختصار الاختصاص» گذاشته است.





نسخهٔ ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۲

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۰۲، ۲۴ اکتبر ۲۰۲۲؛


احمد بن حسین بن احمد بن عمران
نام احمد بن حسین بن احمد بن عمران
القاب و سایر نام‌ها ؟؟؟
زاده ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان ؟؟؟
شاگردان ؟؟؟
آثار ؟؟؟
دین و مذهب اسلام • تشیع
فعالیت‌ها ؟؟؟

احمد بن حسین بن احمد بن عمران، (000 – حدود 381ق) ابوعلی. محدث شیعی در نیمه دوم سده چهارم هجری. در باره تولد و وفات او و همچنین محل آن‏دو گزارشی در منابع وجود ندارد. وی از معاصران «شیخ صدوق»(م381ق) است پس وفات او در همین حدود می‏تواند بوده باشد. از شرح‏حال اندكی كه از او در دست است استفاده می‏شود كه وی در قم و كوفه حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. از اینكه وی نزد اساتید قمی نظیر «احمد بن هارون فامی»، «ابن ولید قمی»(م343ق) و «ابومحمد مؤمن قمی»(م340ق) شاگردی نموده است، بر می‏آید كه وی تحصیلات خود را در قم آغاز نموده است، زیرا وی از معاصران «صدوق»(م381ق) است و هنگام وفات استادان او در قم، دوران جوانی‏اش را سپری می‏كرده است. پس از آن به كوفه آمد و در درس «ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم كوفی» جلوس نمود و به استماع حدیث پرداخت. از شاگردان او كسی در منابع معرفی نشده است. «شیخ مفید»(م413ق) نخستین كسی است كه نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردی نیز كرده باشد. وی دارای كتابی به نام «الاختصاص» است و شیخ مفید بخش «عیون و محاسن» این كتاب را استخراج نموده است. در این بخش احادیثی است كه وی از اساتید خود نقل كرده و بدینوسیله برخی از استادان او روشن گشته است. از دیگر اساتید او افزون بر آنچه گفته شد «حسن بن براء»، «احمد بن علی بن حسین بن رنجویه» و «ابوعبدالله حسین بن احمد علوی» هستند. تنها اثر تألیفی او همین «كتاب الاختصاص» است كه شیخ مفید بخشی از این كتاب را به ضمیمه كتاب‏هایی از نویسندگان دیگر نظیر «محن امیرالمؤمنین»، «فضائل امیرالمؤمنین» و «صفه الجنه و النار» در آمیخته و نام آن را «اختصار الاختصاص» گذاشته است.