احمد بن حسین عطار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن حسین عطار'''، (حدود 300 – حدود 385ق)ابوالحسین. [[محدث]] [[شیعی]] در اواخر سده چهارم [[هجری]]. در بغداد اقامت داشت و در دوران جوانی از شاگردان «محمدبن یعقوب كلینی»(م329ق) بوده است. «سید مرتضی علم الهدی»(م436ق) توانست مجلس درس او را درك كند و احادیث او را كه از [[شیخ كلینی]] نقل می‌‏شد، بشنود. در منابع [[شیعه]] احادیث اندكی از او برجای مانده كه بعضی از آنها در باره فضیلت [[علی‌علیه السلام]] وارد شده است.

احمد بن حسین عطار، ابوالحسین. محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. از لقب «عطار» ممكن است استفاده شود كه وی با گیاهان خوشبو و دارویی سر و كار داشته و از این راه هزینه زندگی را تأمین می‌‏كرده است. وی در [[بغداد]] اقامت داشت و در دوران جوانی از شاگردان «محمدبن یعقوب كلینی»(م329ق) بوده است. بنابراین ولادت او می‏‌تواند در آغاز سده چهارم بوده باشد. زندگی و حیات علمی او در بغداد تا زمانی ادامه یافت كه «سید مرتضی علم الهدی»(م436ق) توانست مجلس درس او را درك كند و [[احادیث]] او را كه از شیخ [[كلینی]] نقل می‌‏شد، بشنود. از شاگردان دیگر او «عبدالله بن نصر بن خمیس موصلی» است كه در ناحیه غربی بغداد در [[مسجد]] رباط از او حدیث شنیده است. شاید «حسین بن عبدالوهاب» صاحب [[كتاب عیون المعجزات]] از دیگر شاگردان او بوده است، زیرا وی در این كتاب از او نقل حدیث می‏كند. در منابع [[شیعه]] احادیث اندكی از او برجای مانده كه بعضی از آنها در باره فضیلت [[علی‌علیه السلام]] وارد شده است. از او كتاب یا رساله‌‏ای گزارش نشده است.

[[سید مرتضی علم الهدی]]، [[عبدالله بن نصر بن خمیس موصلی]] و [[حسین بن عبدالوهاب]] از مشهورترین شاگردان وی می‌باشند.