confirmed، مدیران
۳۳٬۳۷۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
|- | |- | ||
|دین و مذهب | |دین و مذهب | ||
| | |اسلام • تشیع | ||
|- | |- | ||
|فعالیت‌ها | |فعالیت‌ها | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن عبدالله بن احمد بن ابيعبدالله محمد بن خالد برقي، (حدود 250 – حدود 312ق) محدث شيعي در نيمه نخست سده چهارم هجري. فرزند او «علي بن احمد» از اساتيد «شيخ صدوق»(م381ق) بوده و جد پدري او «محمد بن خالد برقي»(م274ق) از شخصيتهاي نامدار شيعه و صاحب كتاب «محاسن» و «طبقات» است. وي با «علي بن محمد بن ابيالقاسم ماجيلويه» معاصر است و با يكديگر رابطه خويشاوندي دارند زيرا «برقي» جد مادري اوست. در باره ولادت و وفات او اطلاع درستي نداريم. وي از جدش كه در 274هجري در قم وفات يافت، روايت دارد بنابراين ولادت او سالها پيش از وفات جدش بوده است. همچنين در باره وفات او ميتوان حدس زد كه چون «شيخ صدوق»(متولد304ق) از فرزندش نقل حديث ميكند و از خود او روايت ندارد، پس گويا وي در زمان كودكي صدوق از دنيا رفته بود. بنابراين وفات او تقريباً حدود 312هجري اتفاق افتاده است. در منابع معتبر گزارشي از شرححال او نيامده است اما قرائن حاكي از آن است كه وي در قم از يك خانواده علمي، فرهنگي و مذهبي تولد يافت و در همين شهر پرورش يافته است. وي با حضور در مجالس درس اساتيد و بزرگان قم، بزودي در علوم حديث تبحر يافت و به آن اندازه رسيد كه وقتي «حسن بن حمزه طبري»(م358ق) در 300هجري وارد قم شد و ظاهراً تا 328هجري در آنجا اقامت داشته، توانسته از محضر درس او استفاده كند. در منابع حديثي روايات او تنها از طريق جدش براي ما نقل شده است، بنابراين اساتيد ديگر او قابل شناسايي نيستند. از شاگردان او افزون بر «ابن حمزه طبري» ميتوان پسرش «علي بن احمد» و «شيخ كليني»(م329ق) را نام برد. از او اثر تأليفي بر جاي نمانده است. | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||