بن عماد ثقفی

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۰۵، ۷ نوامبر ۲۰۲۲؛

نام	احمد بن عبیدالله بن محمد بن عماد ثقفی
القاب و سایر نام‌ها	؟؟؟
زاده	ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت	ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان	؟؟؟
شاگردان	؟؟؟
آثار	؟؟؟
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	؟؟؟

احمد بن عبیدالله بن محمد بن عماد ثقفی، (حدود 235 – 314ق)ابوالعباس. كاتب، محدث، مورخ، ادیب و شاعر شیعی كه به علم نجوم نیز آشنایی داشت و كتابی به نام «الانواء» (در معرفی فواصل ستارگان كه هر فاصله را یك «نوء» می‏نامند) نوشته است. وی مشهور به «ابن عماد ثقفی» و ملقب به «عزیر»(بر وزن حسین) است، زیرا وی فردی فقیر بود و در اثر این فقر و تنگ‏دستی، بر تقدیر الهی شاكی می‏شد، از این‏رو معاصرش «ابن‏رومی بغدادی»(م283ق) وی را در اشعار نصیحت‏آمیز خود، به «عزیر پیامبر» كه نسبت به خون‏های ریخته‏شده بنی‏اسرائیل توسط بخت‏النصر، شاكی بود، تشبیه نمود. بسیاری از شارحان احوال او، نام وی را «ابن‏عمار» با راء ضبط كرده‏اند. ولادت او به گفته ذهبی و یاقوت، در سال 314 هجری، ولی به گفته ابن‏ندیم، در 319هجری اتفاق افتاده است. در گزارشی دیگر كه در امالی طوسی آمده، تصریح شده كه «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) در سال 321هجری از او حدیث شنیده و خود او این حدیث را در سال 250هجری از «علی بن محمد بن سلیمان نوفلی» استماع كرده است. به این ترتیب می‏توان ولادت او را پیش از 250 در حدود 235هجری تخمین زد و وفات او را نیز تقریباً در دهه دوم سده چهارم در نظر گرفت. وی اصالتاً اهل كوفه است ولی منسوب به قبیله «ثقیف» می‏باشد كه در «طائف» و «اصفهان» سكونت داشتند. برای تحصیل علم، به بغداد آمد و پس از تكمیل تحصیلات خود، كرسی تدریس را در آنجا به دست گرفت و جمع كثیری از افاضل، دور او حلقه زدند. در اینكه وی از مذهب شیعه پیروی می‏كرده است تردیدی نیست. ابن‏حجر در لسان المیزان وی را از رؤوس شیعه ذكر می‏كند و خطیب بغدادی او را مایل به تشیع معرفی می‏كند و یاقوت حموی نیز تصریح به تشیع او دارد. از اساتید روایی او «عثمان بن ابی‏شیبه»، «اسحاق بن اسماعیل» و «ابوعبدالله محمدبن جراح» هستند. محمدبن جراح، كسی است كه وی را به سفارش ابن‏رومی، از فقر و تنگ‏دستی نجات داد. همچنین قویاً محتمل است كه دوست صمیمی او «ابن‏رومی» نقش استادی وی را در شعر و بلاغت داشته است، هرچند وی میانه خوبی با ابن‏رومی نداشت و از زحمات او تشكر نكرد. شواهد موجود نشان می‏دهد كه وی شاگردان زیادی تربیت كرده است اما نام بسیاری از آنها در منابع معتبر ذكر نشده است. از شاگردان معروف او «قاضی ابوبكر بن جعابی»(م.355ق، استاد شیخ مفید و صدوق)، «احمدبن جعفربن سلمه»، «محمدبن عبدالله بن ایوب قطان» و «ابوالفرج علی بن حسین اصفهانی» را می‏توان نام برد. وی آثار بسیاری در مدح اهل‏بیت(ع) و وقایعی كه بر این خاندان گذشت، از خود بر جای گذاشته است. برخی از تألیفات او: «مقاتل الطالبیین»، «تفضیل بنی‏هاشم»، «المبیضه فی اخبار آل ابیطالب»، «مثالب معاویه»، «اخبار ابن رومی»، «الاختیار من شعر ابن رومی»، «مثالب ابی‏نواس»، «كتاب المناقضات»، «الزیادات فی اخبار الوزراء» و «اخبار حجربن عدی» هستند. از دو كتاب او به نام «تفضیل بنی هاشم» و «المبیضه»(سفید پوشان) می‏توان دریافت كه وی مخالف سرسخت عباسیان سیاه‏پوش، و مدافع بنی‏هاشم بوده است.