نقد مبنای تکفیری ها در منع تقرب به خداوند از طریق اولیای الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « <div class="wikiInfo"> {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | |- !عنوان مقاله!! data-type="authorNa...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== گفتار ابن تيميه == | == گفتار ابن تيميه == | ||
ايشان مي گويد اجماع و اتفاق مسلمانان بر اين است كه تقرب جستن به خداوند و اجابت خواسته ها از طريق توسل و طلب از | ايشان مي گويد اجماع و اتفاق مسلمانان بر اين است كه [[تقرب جستن به خداوند]] و اجابت خواسته ها از طريق [[توسل]] و طلب از [[اولياء الهي]] بعد از مماتشان و نيز در زمان حياتشان انگاه كه غائب هستند بدعت است چون هيچيك از [[انبياي الهي]] چنين روشي را [[تشريع]] ننموده اند بنابر اين نمي توان انها يا [[ملائكه الهي]] را مورد خطاب قرار داد كه براي ديگران [[شفاعت]] نمايند و نيز ارائه خواسته ها به انها به شكل هاي مختلف از قبيل نوشتن نامه براي انان و ...[[بدعت]] خواهد بود. راه تقرب بخداوند بايد از طريقي باشد كه مشروع باشد بدين معنا كه از ناحيه الهي بدان دستور داده شده باشدو تقرب جستن بخداوند از غير طريق شرع گمراهي خواهد بود. <ref>مجموعه الفتاوي ج1 ص 160-</ref> . | ||
ايشان در بخشي ديگري از گفتارشان مي گويد : .....كساني كه بعد از مرگ انبيا و صالحين انان را مي خوانند و خواسته هاي شان با انان در ميان مي گذارند مشرك خواهند بود .مضافا بر اينكه بر اساس ايات قران ملائكه الهي براي مومنين – بدون انكه درخواستي از انان بشود – دعا و استغفار مي كنند. == همان ص 178-180 == | ايشان در بخشي ديگري از گفتارشان مي گويد : .....كساني كه بعد از مرگ انبيا و صالحين انان را مي خوانند و خواسته هاي شان با انان در ميان مي گذارند مشرك خواهند بود .مضافا بر اينكه بر اساس ايات قران ملائكه الهي براي مومنين – بدون انكه درخواستي از انان بشود – دعا و استغفار مي كنند. == همان ص 178-180 == | ||
نسخهٔ ۲۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۰
| عنوان مقاله | |-نقد مبنای جریانهای تکفیری در : منع تقرب به خداوند از طريق اولياي الهي | زبان مقاله | فارسی |
|---|
نقد مبنای جریانهای تکفیری در : منع تقرب به خداوند از طريق اولياي الهي
گفتار ابن تيميه
ايشان مي گويد اجماع و اتفاق مسلمانان بر اين است كه تقرب جستن به خداوند و اجابت خواسته ها از طريق توسل و طلب از اولياء الهي بعد از مماتشان و نيز در زمان حياتشان انگاه كه غائب هستند بدعت است چون هيچيك از انبياي الهي چنين روشي را تشريع ننموده اند بنابر اين نمي توان انها يا ملائكه الهي را مورد خطاب قرار داد كه براي ديگران شفاعت نمايند و نيز ارائه خواسته ها به انها به شكل هاي مختلف از قبيل نوشتن نامه براي انان و ...بدعت خواهد بود. راه تقرب بخداوند بايد از طريقي باشد كه مشروع باشد بدين معنا كه از ناحيه الهي بدان دستور داده شده باشدو تقرب جستن بخداوند از غير طريق شرع گمراهي خواهد بود. [۱] .
ايشان در بخشي ديگري از گفتارشان مي گويد : .....كساني كه بعد از مرگ انبيا و صالحين انان را مي خوانند و خواسته هاي شان با انان در ميان مي گذارند مشرك خواهند بود .مضافا بر اينكه بر اساس ايات قران ملائكه الهي براي مومنين – بدون انكه درخواستي از انان بشود – دعا و استغفار مي كنند. == همان ص 178-180 ==
محمد ابوزهره در تبيين ديدگاه ابن تيميه در اين زمينه مي گويد : از انجا كه هيچيك از اولياي الهي حتي انهائي كه قدرت بر انجام كارهاي خوارق عادت دارند در برابر احكام الهي با ساير مردم يكسان بوده و معافيتي از احكام الهي ندارند بلكه همگي انان در برابر خداوند همانند ديگران نسبت به اعمالشان مسئول هستند از اينرو تقرب به خداوند از طريق انان مشروع نيست .همانطور كه پيامبربه نزديكانش مي فرمود جانتان را با خداوند معامله كنيد من قادر نسستم كه به شما در پسشگاه الهي كمك نمايم . == حيات ابن تيميه ص269-270 ==
نقد
بايد گفت اساس اين مبنا به درك ناصواب تكفيريها و وهابيت از معناي توحيد و شرك بر مي گردد بدين معنا كه وقتي صرف توجه و طلب به اولياي الهي بدون انكه به نوع نگاه طلب كننده و محتواي خواسته اش نگريسته شود نتيجه اش همين است كه ديگران را بدان متهم مي كنند . در حالي كه غالب افرادي كه به سمت اولياي الهي حتي بعد از مماتشان كنار قبورشان رفته و انان را واسطه تقرب خويش بسوي خداوند قرار مي دهند نظر استقلالي به انها نداشته و منكر عبادت انان مي باشند . در حالي كه مشركين عصر رسالت بتهايشان را مي پرستيدند و ضمن نگاه استقلالي به انها معتقد به ربوبيت انان در نظام هستي بودند. بعلاوه انكه همانگونه كه در مبحث توسل بيان گرديد نظام عالم بر اساس اسباب و مسببات بنا گرديده است و در همين راستا اولياي الهي مجاري فيض الهي بر بندگان مي باشند از اينرو توسل و تقرب الهي از طريق انان منافاتي با توحيد نخواهد داشت.
پانویس
- ↑ مجموعه الفتاوي ج1 ص 160-