۸۶٬۲۵۵
ویرایش
جریان‌های اسلامی در الجزایر (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۹
، ۱۴ نوامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'آنها' به 'آنها'
جز (جایگزینی متن - ' گیری' به 'گیری') |
جز (جایگزینی متن - 'آنها' به 'آنها') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[[اسلام]] مذهب رسمی مردم [[الجزایر]] است. حدود 99 درصد مردم این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند. اکثریت مردم [[مسلمان]] این کشور سنی مذهب و مالکی‌اند که در فروع مذهب، تابع نظرات مالک و در اصول مذهب خود طبق تذکرات [[اشعریه]] رفتار می‌نمایند و در امور سیاسی کاملاً تابع فرمان‌های دولت و حکومت مرکزی [[الجزایر]] می‌باشند. | [[اسلام]] مذهب رسمی مردم [[الجزایر]] است. حدود 99 درصد مردم این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند. اکثریت مردم [[مسلمان]] این کشور سنی مذهب و مالکی‌اند که در فروع مذهب، تابع نظرات مالک و در اصول مذهب خود طبق تذکرات [[اشعریه]] رفتار می‌نمایند و در امور سیاسی کاملاً تابع فرمان‌های دولت و حکومت مرکزی [[الجزایر]] می‌باشند. | ||
این فرقه نوعاً از رفتارهای افراطی که حاکم بر نظرات [[سلفیه ]] و [[وهابیون ]] است فاصله می‌گیرند و با فرق دیگر اسلامی ازجمله [[شیعیان ]] با تسامح و تعامل رفتار می‌نمایند؛ و بقیه [[سنی ]] مذهب‌ها، از پیروان [[حنفی]] هستند. ازنظر اقلیت مذهبی مسلمان که از اکثریت برخوردارند، خوارج بزرگ‌ترین این اقلیت به شمار می‌روند، | این فرقه نوعاً از رفتارهای افراطی که حاکم بر نظرات [[سلفیه ]] و [[وهابیون ]] است فاصله می‌گیرند و با فرق دیگر اسلامی ازجمله [[شیعیان ]] با تسامح و تعامل رفتار می‌نمایند؛ و بقیه [[سنی ]] مذهب‌ها، از پیروان [[حنفی]] هستند. ازنظر اقلیت مذهبی مسلمان که از اکثریت برخوردارند، خوارج بزرگ‌ترین این اقلیت به شمار می‌روند، آنها ازنظر اجرای احکام دینی بسیار مقید و در انجام آن شدت بیشتری نسبت به دیگر افراد [[مسلمان]] به خرج می‌دهند. | ||
در این کشور همچنین چند کلیسا و پیروان مذاهب [[کاتولیک]] [[رم]] فعالیت دارند و همچنین عده‌ای قلیل از اقوام [[یهود]] گریخته از دیگر کشورها به این کشور مهاجرت کردند. گرایش‌های دینی موجود در این کشور را می‌توان به نحو زیر فهرست کرد: | در این کشور همچنین چند کلیسا و پیروان مذاهب [[کاتولیک]] [[رم]] فعالیت دارند و همچنین عده‌ای قلیل از اقوام [[یهود]] گریخته از دیگر کشورها به این کشور مهاجرت کردند. گرایش‌های دینی موجود در این کشور را می‌توان به نحو زیر فهرست کرد: | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==2. صوفیه== | ==2. صوفیه== | ||
صوفیه [[الجزایر]] از [[اهل تسنن]] [[الجزایر]] محسوب می‌شوند در فروع [[مذهب مالکی]] و در اصول مذهب، تابع تفکرات [[اشعری]] هستند و مشی و سلوک برخی از آنان در چهارچوب طریقه [[تیجانیه ]] است و مرکز | صوفیه [[الجزایر]] از [[اهل تسنن]] [[الجزایر]] محسوب می‌شوند در فروع [[مذهب مالکی]] و در اصول مذهب، تابع تفکرات [[اشعری]] هستند و مشی و سلوک برخی از آنان در چهارچوب طریقه [[تیجانیه ]] است و مرکز آنها در منطقه عین قاضی واقع شده است و برخی دیگر نیز بر طریقه [[قادریّه]] که عمدتاً در مراکش به سر می‌برند استوار است و گروهی نیز تابع طریقه [[علویه ]] هستند که در غرب [[الجزایر]] ساکن می‌باشند. | ||
گروه اخیر که به‌شدت با تفکرات [[سلفیه]] و [[وهابیان ]] مخالف‌اند نوعاً مورد غضب و خشم وهابیان واقع‌شده و از جانب آنان مورد تهدید قرار می‌گیرند؛ لذا این گروه نسبت به سایر گروه‌های دیگر به [[شیعه ]] نزدیک‌ترند. رهبر فکری این گروه ادریس از نوادگان [[امام حسن مجتبی]] علیه‌السلام است و لذا گاهی این گروه را [[ادرسیه]] نیز می‌خوانند. <ref>ثقفی، سید محمد، جنبش اسلامی در الجزایر: عوامل شکست، درس‌هایی از مکتب اسلام، تیر 1371، سال 32 – شماره 3 (4 صفحه – از 65 تا 68 | گروه اخیر که به‌شدت با تفکرات [[سلفیه]] و [[وهابیان ]] مخالف‌اند نوعاً مورد غضب و خشم وهابیان واقع‌شده و از جانب آنان مورد تهدید قرار می‌گیرند؛ لذا این گروه نسبت به سایر گروه‌های دیگر به [[شیعه ]] نزدیک‌ترند. رهبر فکری این گروه ادریس از نوادگان [[امام حسن مجتبی]] علیه‌السلام است و لذا گاهی این گروه را [[ادرسیه]] نیز می‌خوانند. <ref>ثقفی، سید محمد، جنبش اسلامی در الجزایر: عوامل شکست، درس‌هایی از مکتب اسلام، تیر 1371، سال 32 – شماره 3 (4 صفحه – از 65 تا 68 | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==شکل‌گیری جنبش‌های اسلامگرا== | ==شکل‌گیری جنبش‌های اسلامگرا== | ||
مردم [[مسلمان]] [[الجزایر]] از آغازین روزهای اشغال کشورشان توسط دولت استعماری [[فرانسه ]] مبارزات آشکار و پنهان خود را آغاز کردند. | مردم [[مسلمان]] [[الجزایر]] از آغازین روزهای اشغال کشورشان توسط دولت استعماری [[فرانسه ]] مبارزات آشکار و پنهان خود را آغاز کردند. آنها در واکنش به سلطه فرهنگی، سیاسی و اقتصادی [[فرانسه]]، دست به قیام‌های متعددی زدند که رهبری بیشتر این قیام و حرکت‌های اسلامی را علمای مذهبی بر عهده داشتند.<ref>Historical Dictionary of Islamic fundamentalism, p23</ref> قدیمی‌ترین قیام علیه استعمار در [[الجزایر]] منتسب به «[[امیر عبدالقادر جزایری]]» است. امیر عبدالقادر فرزند امیر محی‌الدین بود که خود از نواده مرابطون بود. | ||
معنی لغوی « [[المرابطون]] » به معنی قراولانی است که اسبان خود را در سرحدات بلاد حضم حاضر نگه می‌دارند و اصطلاحاً به | معنی لغوی « [[المرابطون]] » به معنی قراولانی است که اسبان خود را در سرحدات بلاد حضم حاضر نگه می‌دارند و اصطلاحاً به آنها مروجان ایمان می‌گفتند.<ref>فراز و فرودهای یک انقلاب »، باشگاه اندیشه به آدرس اینترنتی:http://www.bashgah.net/fa/content/print_version/31246 (Fri Mar 7 23:52:52 2013</ref> | ||
امیر عبدالقادر قیام خود را علیه فرانسویان در 1832 آغاز کرد و ابتدا قبایل «ماسکارا» با او بیعت و خود را برای جهاد علیه فرانسویان آماده کردند. | امیر عبدالقادر قیام خود را علیه فرانسویان در 1832 آغاز کرد و ابتدا قبایل «ماسکارا» با او بیعت و خود را برای جهاد علیه فرانسویان آماده کردند. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
برای بررسی ریشه‌ها، اصول و اهداف جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] توجه به یک موضوع اهمیت بسیار دارد و آن اینکه جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] را باید در دو برهه تاریخی از هم جدا کرد. نخست دوران پیش از انقلاب؛ در این دوران فلسفه شکل‌گیری جنبش‌های اسلامی و به دنبال آن حرکت‌های ملی‌گرایانه متأثر از موضوع استعمار بوده و هدف اصلی همه جنبش‌های مردمی اعم از اسلامگرا و ملی‌گرا کسب استقلال بود. | برای بررسی ریشه‌ها، اصول و اهداف جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] توجه به یک موضوع اهمیت بسیار دارد و آن اینکه جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] را باید در دو برهه تاریخی از هم جدا کرد. نخست دوران پیش از انقلاب؛ در این دوران فلسفه شکل‌گیری جنبش‌های اسلامی و به دنبال آن حرکت‌های ملی‌گرایانه متأثر از موضوع استعمار بوده و هدف اصلی همه جنبش‌های مردمی اعم از اسلامگرا و ملی‌گرا کسب استقلال بود. | ||
رهبران اسلامگرا همانند امیر عبدالقادر و [[بن بادیس]] و اسلاف | رهبران اسلامگرا همانند امیر عبدالقادر و [[بن بادیس]] و اسلاف آنها شالوده جریان خود را با آموزه‌های دینی درآمیخته و درواقع رویکردی مذهبی به معنای عام آن را اتخاذ کردند. شالوده فکری امیر عبدالقادر – به‌عنوان اولین رهبر جنبش اسلامی در [[الجزایر]] – مبتنی بر این بود که اسلام هویت واقعی ملت [[الجزایر]] بوده و تنها راه برچیدن استعمار بهره‌گیری از آموزه‌های دین اسلام است.<ref>امیر عبدالقادر الجزایری، فرهنگنامه علمای مجاهد: http://daneshnameh.irdc.ir/?p=167</ref> | ||
«عبدالقادر» نگرشی کاملاً دینی به مبارزه داشت و شعارها و اصول خود را بر اصول مذهبی استوار ساخته بود. او بر این باور بود که دشمنان [[الجزایر]]، خصوصاً فرانسوی‌ها کافران حربی هستند و برای مقابله با | «عبدالقادر» نگرشی کاملاً دینی به مبارزه داشت و شعارها و اصول خود را بر اصول مذهبی استوار ساخته بود. او بر این باور بود که دشمنان [[الجزایر]]، خصوصاً فرانسوی‌ها کافران حربی هستند و برای مقابله با آنها تنها دو راه بیشتر وجود ندارد یا پیروزی یا شهادت. <ref>امیر عبدالقادر الجزایری، فرهنگنامه علمای مجاهد: http://daneshnameh.irdc.ir/?p=167</ref> | ||
البته [[شیخ عبدالحمیدبن بادیس]] ، رهبر [[جمعیت علمای مسلمان الجزایر]] – و دومین رهبر مذهبی ضداستعماری پس از امیر عبدالقادر – ضمن تکیه بر دین مقدس اسلام برای احیای مجدد [[الجزایر]] بر اساس تعالیم وحی و کسب استقلال این کشور سعی کرد نگرش ملی‌گرایانه را نیز در اقدام خود لحاظ کند.<ref>حسن سید سلیمان؛ پیشین</ref> | البته [[شیخ عبدالحمیدبن بادیس]] ، رهبر [[جمعیت علمای مسلمان الجزایر]] – و دومین رهبر مذهبی ضداستعماری پس از امیر عبدالقادر – ضمن تکیه بر دین مقدس اسلام برای احیای مجدد [[الجزایر]] بر اساس تعالیم وحی و کسب استقلال این کشور سعی کرد نگرش ملی‌گرایانه را نیز در اقدام خود لحاظ کند.<ref>حسن سید سلیمان؛ پیشین</ref> | ||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۳۶: | ||
الجزایری‌های جوان‌تر – نسل پس از [[بن بادیس]] – نیز به‌گونه‌ای دیگر از مصری‌ها برای پیشبرد اهداف جنبش خود بهره بردند آنگاه‌که با به قدرت رسیدن ناصر در [[مصر]] و ایده‌های بلندپروازانه او برای [[اتحاد جهان عرب]] و [[ناسیونالیسم]] عربی و همچنین مخالفت او با کشورهای غربی، امکانات فراوانی برای انقلابیون [[الجزایر]] پدید آمد تا بتوانند به کمک ناصر به سازمان‌دهی فعالیت‌های خود بپردازند. <ref>امیرحسین دهقان، انقلاب خونین در شمال آفریقا، روزنامه اعتماد ملی، 1388/04/14</ref> | الجزایری‌های جوان‌تر – نسل پس از [[بن بادیس]] – نیز به‌گونه‌ای دیگر از مصری‌ها برای پیشبرد اهداف جنبش خود بهره بردند آنگاه‌که با به قدرت رسیدن ناصر در [[مصر]] و ایده‌های بلندپروازانه او برای [[اتحاد جهان عرب]] و [[ناسیونالیسم]] عربی و همچنین مخالفت او با کشورهای غربی، امکانات فراوانی برای انقلابیون [[الجزایر]] پدید آمد تا بتوانند به کمک ناصر به سازمان‌دهی فعالیت‌های خود بپردازند. <ref>امیرحسین دهقان، انقلاب خونین در شمال آفریقا، روزنامه اعتماد ملی، 1388/04/14</ref> | ||
در اول نوامبر 1954 پس‌ازآنکه دومین بیانیه نظامی [[جبهه آزادی‌بخش ملی]] از رادیو [[قاهره ]] منتشر شد، | در اول نوامبر 1954 پس‌ازآنکه دومین بیانیه نظامی [[جبهه آزادی‌بخش ملی]] از رادیو [[قاهره ]] منتشر شد، آنها عملیات چریکی و مسلحانه را از کوه‌های «کابیلی» در [[الجزایر]] آغاز کردند. برای رزمندگان الجزایری منطقه «کابیلی» و مصر [[ جمال عبدالناصر]] پناهگاه خوبی بود. | ||
همچنین مبارزه مردم ایران به رهبری [[دکتر محمد مصدق]] ، مبارزات مردم مصر به رهبری «[[جمال عبدالناصر]]» و برخی دیگر از کشورها برای استقلال و ملی کردن ثروت خود آموزش مهمی برای انقلابیون [[الجزایر]] بود. <ref>امیرحسین دهقان، انقلاب خونین در [[شمال آفریقا]]، روزنامه اعتماد ملی، 1388/04/14</ref> استقلال [[چین ]] و [[هند ]] - دو پرجمعیت‌ترین کشور جهان – در روحیه مردم شمال آفریقا برای کسب استقلال اثر فراوانی گذاشت و | همچنین مبارزه مردم ایران به رهبری [[دکتر محمد مصدق]] ، مبارزات مردم مصر به رهبری «[[جمال عبدالناصر]]» و برخی دیگر از کشورها برای استقلال و ملی کردن ثروت خود آموزش مهمی برای انقلابیون [[الجزایر]] بود. <ref>امیرحسین دهقان، انقلاب خونین در [[شمال آفریقا]]، روزنامه اعتماد ملی، 1388/04/14</ref> استقلال [[چین ]] و [[هند ]] - دو پرجمعیت‌ترین کشور جهان – در روحیه مردم شمال آفریقا برای کسب استقلال اثر فراوانی گذاشت و آنها نیز درصدد کسب حقوق خود شدند. | ||
این‌ها درواقع اثرپذیری سلبی و ایجابی نسل اول جنبش‌های اسلامی [[الجزایر ]] از عوامل خارجی بود اما نسل دوم جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] را شاید بتوان بیش از هر عامل دیگری متأثر از انقلاب اسلامی در [[ایران ]] دانست. درواقع روح و هدف‌گذاری دور جدید قیام اسلام‌گرایان در [[الجزایر]] در دهه 90 میلادی – هرچند تسریع‌کننده آن فروریختن نظام دوقطبی و از بین رفتن بلوک شرق به رهبری شوروی سابق بود – به‌شدت تحت تأثیر آموزه‌های انقلاب اسلامی 1979 قرار داشت. به عبارتی آنگاه‌که انقلابیون [[ایران]] با پیروزی خود و تشکیل حکومت اسلامی نشان دادند که ایجاد حکومت دینی پایدار قابل تحقق است نسل جدید جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] نیز به این رویکرد متمایل گردیده و با دمیده شدن روح جدید در آن و تغییر شیوه مبارزه کوشید تا با پیروزی در انتخابات مجلس [[الجزایر]] به‌سوی ایجاد حکومت اسلامی گام بردارد که با حضور و کودتای نظامیان ناکام ماند اما این باور و خواسته بیش از پیش تقویت شد. <ref>احمد موصلی، موسوعة الحرکات الاسلامیة فی الوطن العربی و ایران و ترکیا، مرکز دراسات الوحدة العربیه، بیروت 2004؛ صص 178 – 179</ref> | این‌ها درواقع اثرپذیری سلبی و ایجابی نسل اول جنبش‌های اسلامی [[الجزایر ]] از عوامل خارجی بود اما نسل دوم جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] را شاید بتوان بیش از هر عامل دیگری متأثر از انقلاب اسلامی در [[ایران ]] دانست. درواقع روح و هدف‌گذاری دور جدید قیام اسلام‌گرایان در [[الجزایر]] در دهه 90 میلادی – هرچند تسریع‌کننده آن فروریختن نظام دوقطبی و از بین رفتن بلوک شرق به رهبری شوروی سابق بود – به‌شدت تحت تأثیر آموزه‌های انقلاب اسلامی 1979 قرار داشت. به عبارتی آنگاه‌که انقلابیون [[ایران]] با پیروزی خود و تشکیل حکومت اسلامی نشان دادند که ایجاد حکومت دینی پایدار قابل تحقق است نسل جدید جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] نیز به این رویکرد متمایل گردیده و با دمیده شدن روح جدید در آن و تغییر شیوه مبارزه کوشید تا با پیروزی در انتخابات مجلس [[الجزایر]] به‌سوی ایجاد حکومت اسلامی گام بردارد که با حضور و کودتای نظامیان ناکام ماند اما این باور و خواسته بیش از پیش تقویت شد. <ref>احمد موصلی، موسوعة الحرکات الاسلامیة فی الوطن العربی و ایران و ترکیا، مرکز دراسات الوحدة العربیه، بیروت 2004؛ صص 178 – 179</ref> | ||