ابکار الأفکار فی اصول الدین (کتاب): تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'مهم ترین' به 'مهمترین') |
جز (جایگزینی متن - 'اهلسنت' به 'اهل سنت') |
||
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| عنوان = ابکار الافکار فی اصول الدین | |||
| تصویر = کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین.jpg | |||
| نام = ابکار الافکار فی اصول الدین | |||
| پدیدآوران = نویسنده:سیف الدین آمدی، تحقیق:احمد محمد مهدی | |||
| زبان = [[زبان عربی|عربی]] | |||
| زبان اصلی = | |||
| ترجمه = | |||
| سال نشر = 1423 ق | |||
| ناشر = دارالکتب العلمیه | |||
| تعداد صفحه = | |||
| موضوع = [[کلام]]، [[اشاعره|اشاعره]] | |||
| شابک = | |||
}} | |||
کتاب '''«ابکار الافکار فی اصول الدین»''' نوشتۀ [[سیفالدین آمدی]] با موضوع [[اصول دین]] و علم [[کلام]] که از مهمترین آثار در علم کلام محسوب میشود<ref>أبکار الأفکار فی أصول الدین، سیف الدین الآمدی، تحقیق أحمد فرید المزیدی، طبعة دارالکتب العلمیة، مقدمة الکتاب ج 1 ص 14.</ref> این کتاب یک موسوعه کلامی و شامل نظریات سیف الدین آمدی و مشتمل بر پنج مجلد است. ایشان که در قرن هفتم این کتاب را نگاشته، کلام را بر پایه اعتقادات [[اشعری]] بنا نهاده است. | |||
== موضوع کتاب == | |||
کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین یکی از مهمترین کتاب آمدی در علم کلام به حساب میآید و یکی از منابع اصلی در این علم است. عناوین مسائلی که در این کتاب آمده عبارتند از: | |||
# تعریف علم کلام و اقسامش؛ | |||
# دیدگاهها و موضوعات مربوط به آن؛ | |||
# روشهایی که منجر به مطلوبات نظری میشود؛ | |||
# تقسیم معلوم به موجود و معدوم و آنچه موجود نیست و معدوم نیست؛ | |||
# [[نبوت]]؛ | |||
# [[معاد]]؛ | |||
# اسماء الهی و احکام؛ | |||
# [[امامت]] و کسی که جایگاه آمر به معروف و ناهی از منکر را دارد.<br> | |||
= | === بخشی از کتاب === | ||
سید محسن حقشناس در تشریح دیدگاه سیفالدین آمدی دربارهٔ [[نبوت]] میگوید: «آمدی به تبع [[اشاعره]] قائل به فاعلیت انحصاری [[خداوند]] و نظریه کسب هستند. لذا [[معجزه]] را از افعال [[خداوند]] متعال میدانند و معتقدند فاعل و مؤثری غیر از خداوند متعال نیست وگرنه در توحید افعالی خدشه وارد میشود.» همچنین دربارهٔ حجیت نبوت میگوید: «سیف الدین آمدی این دلالت را نه عقلی و نه نقلی میداند بلکه دلالت معجزه بر نبوت را از باب عادة الله میداند». | |||
==بخشی از کتاب== | |||
سید محسن حقشناس در تشریح دیدگاه سیفالدین آمدی دربارهٔ نبوت میگوید: «آمدی به تبع [[اشاعره]] قائل به فاعلیت انحصاری [[خداوند]] و نظریه کسب هستند. لذا [[معجزه]] را از افعال خداوند متعال میدانند و معتقدند فاعل و مؤثری غیر از خداوند متعال نیست وگرنه در توحید افعالی خدشه وارد میشود.» همچنین دربارهٔ حجیت نبوت میگوید: «سیف الدین آمدی این دلالت را نه عقلی و نه نقلی میداند بلکه دلالت معجزه بر نبوت را از باب عادة الله میداند». | |||
=تحقیق، چاپ و نشر= | === تحقیق، چاپ و نشر === | ||
این اثر که در اصل در چهار جلد تألیف شده بود، اخیراً توسط احمد محمد المهدی تحقیق و تصحیح شده و در پنج جلد در مؤسسه دارالکتب والوثائق القومیّة قاهره چاپ | این اثر که در اصل در چهار جلد تألیف شده بود، اخیراً توسط احمد محمد المهدی تحقیق و تصحیح شده و در پنج جلد در مؤسسه دارالکتب والوثائق القومیّة [[قاهره]] چاپ شده است. ابکار الافکار در واقع، دائرةالمعارف کلامی است که با قلمی شیوا، رسا و به دور از اغراق در بیان مطالب و نقل و نقد اقوال و نظم فصول و ابواب به شکلی روشمند نگارش یافته است. به همین سبب، این کتاب مهمترین اثر کلامی آمدی و بلکه اشعریان و حتی [[جهان اسلام]] بهشمار میآید. این کتاب، از مواد درسی مدارس [[اهل سنت]] و [[دانشگاه الازهر]] است<ref>«کتابشناسی: معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی». پرتال جامع علوم انسانی.</ref>، <ref>آمدی، سیف الدین؛ جاودان، محمد؛ «معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی».</ref> از دیگر نشرهای این کتاب، چاپ دارالکتب بیروت است که در سال ۲۰۰۳ منتشر شده است<ref>«ابکار الافکار فی اصول الدین؛ آمدی علی بن محمد؛ کتابخانه اهل قلم (دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)».</ref>. | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:کتابها]] | |||
[[رده:کتابهای اهل سنت]] | |||
[[رده:کتابهای کلامی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۹
کتاب «ابکار الافکار فی اصول الدین» نوشتۀ سیفالدین آمدی با موضوع اصول دین و علم کلام که از مهمترین آثار در علم کلام محسوب میشود[۱] این کتاب یک موسوعه کلامی و شامل نظریات سیف الدین آمدی و مشتمل بر پنج مجلد است. ایشان که در قرن هفتم این کتاب را نگاشته، کلام را بر پایه اعتقادات اشعری بنا نهاده است.
ابکار الافکار فی اصول الدین | |
---|---|
نام | ابکار الافکار فی اصول الدین |
پدیدآوران | نویسنده:سیف الدین آمدی، تحقیق:احمد محمد مهدی |
زبان | عربی |
سال نشر | 1423 ق |
ناشر | دارالکتب العلمیه |
موضوع | کلام، اشاعره |
موضوع کتاب
کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین یکی از مهمترین کتاب آمدی در علم کلام به حساب میآید و یکی از منابع اصلی در این علم است. عناوین مسائلی که در این کتاب آمده عبارتند از:
- تعریف علم کلام و اقسامش؛
- دیدگاهها و موضوعات مربوط به آن؛
- روشهایی که منجر به مطلوبات نظری میشود؛
- تقسیم معلوم به موجود و معدوم و آنچه موجود نیست و معدوم نیست؛
- نبوت؛
- معاد؛
- اسماء الهی و احکام؛
- امامت و کسی که جایگاه آمر به معروف و ناهی از منکر را دارد.
بخشی از کتاب
سید محسن حقشناس در تشریح دیدگاه سیفالدین آمدی دربارهٔ نبوت میگوید: «آمدی به تبع اشاعره قائل به فاعلیت انحصاری خداوند و نظریه کسب هستند. لذا معجزه را از افعال خداوند متعال میدانند و معتقدند فاعل و مؤثری غیر از خداوند متعال نیست وگرنه در توحید افعالی خدشه وارد میشود.» همچنین دربارهٔ حجیت نبوت میگوید: «سیف الدین آمدی این دلالت را نه عقلی و نه نقلی میداند بلکه دلالت معجزه بر نبوت را از باب عادة الله میداند».
تحقیق، چاپ و نشر
این اثر که در اصل در چهار جلد تألیف شده بود، اخیراً توسط احمد محمد المهدی تحقیق و تصحیح شده و در پنج جلد در مؤسسه دارالکتب والوثائق القومیّة قاهره چاپ شده است. ابکار الافکار در واقع، دائرةالمعارف کلامی است که با قلمی شیوا، رسا و به دور از اغراق در بیان مطالب و نقل و نقد اقوال و نظم فصول و ابواب به شکلی روشمند نگارش یافته است. به همین سبب، این کتاب مهمترین اثر کلامی آمدی و بلکه اشعریان و حتی جهان اسلام بهشمار میآید. این کتاب، از مواد درسی مدارس اهل سنت و دانشگاه الازهر است[۲]، [۳] از دیگر نشرهای این کتاب، چاپ دارالکتب بیروت است که در سال ۲۰۰۳ منتشر شده است[۴].
پانویس
- ↑ أبکار الأفکار فی أصول الدین، سیف الدین الآمدی، تحقیق أحمد فرید المزیدی، طبعة دارالکتب العلمیة، مقدمة الکتاب ج 1 ص 14.
- ↑ «کتابشناسی: معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی». پرتال جامع علوم انسانی.
- ↑ آمدی، سیف الدین؛ جاودان، محمد؛ «معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی».
- ↑ «ابکار الافکار فی اصول الدین؛ آمدی علی بن محمد؛ کتابخانه اهل قلم (دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)».