لوزیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ']] ↵<references />' به ']]') |
(←عقاید) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''«لوزیه»''' از جمله فرقه‌هایی است که نام آن در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است. | ||
==عقاید== | == عقاید == | ||
لوزیه معتقدند که انسان‌ها مثل بادام، گردو، پسته و فندق سر‌بسته هستند به طوری که نمی‌توان از ظاهرشان | لوزیه معتقدند که انسان‌ها مثل بادام، گردو، پسته و فندق سر‌بسته هستند به طوری که نمی‌توان از ظاهرشان آنها را شناخت. با این‌حال اگر بادام، گردو، پسته و فندق شکسته شوند در آن‌صورت خواهی دید که بعضی از آن مغز ندارد و بعضی مغز درست و حسابی ندارد ولی بعضی دارای مغز ارزش‌مند است. این موضوع درباره اهل ایمان و شرک نیز صادق است، زیرا [[ایمان]] و [[شرک]] نیز از امور مخفی و مربوط به اقرار و انکار دل است و چنین اقراری امری مخفی است و نمی‌توان از ظاهر انسان‌ها پی به آن برد و پاک (ایمان) را از پلید (شرک) تشخیص داد. پس تکلیف؛ پرهیز از همه آدمیان است تا مبادا شخص به نجاست کفر آلوده شود در حالی‌که خودش از آن خبر ندارد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 378 با ویرایش و باز نویسی جملات. | ||
</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات | </ref>،<ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب؛ کتابى بینام مربوط به قرن ششم هجری قمری، با تصحیح دکتر محمد جواد مشکور؛ تهران، سال1341 شمسی؛ ص 51.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۲
«لوزیه» از جمله فرقه‌هایی است که نام آن در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است.
عقاید
لوزیه معتقدند که انسان‌ها مثل بادام، گردو، پسته و فندق سر‌بسته هستند به طوری که نمی‌توان از ظاهرشان آنها را شناخت. با این‌حال اگر بادام، گردو، پسته و فندق شکسته شوند در آن‌صورت خواهی دید که بعضی از آن مغز ندارد و بعضی مغز درست و حسابی ندارد ولی بعضی دارای مغز ارزش‌مند است. این موضوع درباره اهل ایمان و شرک نیز صادق است، زیرا ایمان و شرک نیز از امور مخفی و مربوط به اقرار و انکار دل است و چنین اقراری امری مخفی است و نمی‌توان از ظاهر انسان‌ها پی به آن برد و پاک (ایمان) را از پلید (شرک) تشخیص داد. پس تکلیف؛ پرهیز از همه آدمیان است تا مبادا شخص به نجاست کفر آلوده شود در حالی‌که خودش از آن خبر ندارد[۱]،[۲].