افزودن پیوند

    کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | عنوان = محمد بن یعقوب بیهقی
    | عنوان = جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
    | تصویر = جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
    | نام = احمد بن محمد بن یعقوب بیهقی
    | نام = جنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    | نام‌های دیگر =  
    | پدیدآوران = محمد رحمانی
    | سال تولد = 230 ق
    | زبان = فارسی
    | تاریخ تولد =  
    | زبان اصلی = فارسی
    | محل تولد = بیهق(نیشابور)
    | ترجمه =  
    | سال درگذشت = 310 ق
    | سال نشر = 1402 ش
    | تاریخ درگذشت =
    | ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
    | محل درگذشت =
    | تعداد صفحه = 227
    | استادان = {{فهرست جعبه افقی |فضل بن شاذان نیشابوری |عبدالله بن حمدویه بیهقی }}
    | موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[جنگ]] |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
    | شاگردان = محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی
    | شابک = 3 - 387 - 167 - 964 - 978
    | دین = [[اسلام]]
    | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
    | آثار =  
    | فعالیت‌ها = [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
    | وبگاه =  
    }}
    }}
    '''احمد بن محمد بن یعقوب بیهقی'''، (حدود 230 – حدود 310ق)ابوعلی، از [[فقیه|فقهاء]] و [[محدّث|محدثان]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در اوایل سده چهارم هجری است. از شاگردان او [[محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی]](م.ح363ق) است، از این‏ رو وی می‏‌بایست سده چهارم را درک نموده است. به گفته خود او: «هنگامی که [[فضل بن شاذان |فضل بن شاذان نیشابوری]](م260ق) در اثر مریضی در یکی از روستاهای بیهق وفات نمود، من بر جنازه او  [[نماز میت|نماز]] گذاردم». در «بیهق»(نیشابور) تولد یافت و در همان‌جا نشو و نما پیدا کرد. سپس برای ادامه تحصیل به [[عراق]]  و در شهرهای [[کوفه]] و [[بغداد]] رفته اندوخته‏‌های خویش را تکمیل کرده است.
    جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)


    == معرفی اجمالی ==
    از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است.
    احمد بن محمد بن یعقوب بیهقی، (حدود 230 – حدود 310ق)ابوعلی. فقیه و محدث شیعی در اوایل سده چهارم هجری. به گفته خود او: «هنگامی که فضل بن شاذان نیشابوری(م260ق) در اثر مریضی در یکی از روستاهای بیهق وفات نمود، من بر جنازه او  نماز گذاردم». این گزارش حاکی از آن است که وی در آن زمان از وجاهت لازم و سن کافی برخوردار بوده است، پس تولد او را می‏‌توان در نیمه نخست سده سوم حدود 230هجری تخمین زد.  
    در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد.
    در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».
    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    از شاگردان او «محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی»(م.ح363ق) است، از این‏ رو وی می‏‌بایست سده چهارم را درک نموده و احتمالاً در اوایل این سده درگذشته باشد. وی در «بیهق»([[نیشابور]]) تولد یافت و در همان‌جا نشو و نما پیدا کرد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و احتمالاً برخی از آموزه‏‌های فقهی و حدیثی را از «فضل بن شاذان» فرا گرفت. سپس برای ادامه تحصیل به عراق آمد و در شهرهای کوفه و بغداد اندوخته‏‌های خویش را تکمیل کرد و در ردیف اساتید آن‌جا به شمار آمد. وی از جمله کسانی است که در برابر توقیع لعن [[امام حسن عسکری|امام عسکری (علیه السلام)]] که در‌باره [[فضل بن شاذان]] جعل کرده بودند، به شدت دفاع کرد و توقیع مذکور را ساختگی و تاریخ صدور آن را دو ماه بعد از مرگ «[[فضل بن شاذان]]» اعلام کرد. از استادان او [[عبدالله بن حمدویه بیهقی]] است که در موارد متعددی از او نقل حدیث می‏‌کند. از شاگردان او کسی جز [[محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی]] را نمی‌‏شناسیم که هرگاه حدیثی از او نقل می‏‌کند رحمت [[خدا]] را برای این استادش طلب می‌‏نماید و این موضوع می‌‏تواند نشانه نیک ‏نفسی و شخصیت مورد اعتماد استادش بوده باشد. از او اثر تألیفی معرفی نشده است. گفتنی است نام و کنیه او با «ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب بن مسکویه»(م421ق) مشترک است.


    == استادان ==
    از محضر استادانی چون فضل بن شاذان نیشابوری و عبدالله بن حمدویه بیهقی کسب فیض نموده است.


    == شاگردان ==
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    از شاگردانش کسی جز محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی شناخته نشده است.
    | عنوان = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    | تصویر = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
    | نام = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    | پدیدآوران = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]]
    | زبان = فارسی
    | زبان اصلی = فارسی
    | ترجمه =  
    | سال نشر = 1401 ش
    | ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
    | تعداد صفحه = 281
    | موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[وحدت اسلامی]]  |[[تقریب (مقاله)|تقریب مذاهب]] |همبستگی |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
    | شابک =  7 - 350 - 167 - 964 - 978
    }}
    معرفی:


    == منابع ==
    یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.
    # رجال کشی، ج2ص665 شماره 687؛ وص773 شماره 903؛ وص820 شماره 1028؛
    # طرائف المقال، ج1ص204 شماره 1193؛
    # معجم رجال الحدیث، ج3ص123 شماره 935؛ وج14ص315 زیر شماره 9374.
    #
    [[رده:عالمان]]
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]


    {{جعبه اطلاعات شخصیت
     
    | عنوان = احمد بن مسرور
    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
    ===============================================================================
    | نام = احمد بن مسرور
     
    | نام‌های دیگر =  
     
    | سال تولد =  
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تاریخ تولد =  
    | عنوان = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    | محل تولد =  
    | تصویر = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
    | سال درگذشت = 335 ق
    | نام = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    | تاریخ درگذشت =  
    | پدیدآوران = پژوهشگاه مطالعات تقریبی
    | محل درگذشت =  
    | زبان = فارسی
    | استادان = سعد بن عبدالله اشعری
    | زبان اصلی = فارسی
    | شاگردان = محمد بن بحر رهنی کرمانی
    | ترجمه =  
    | دین = [[اسلام]]
    | سال نشر = 1400 ش
    | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
    | ناشر = پژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    | آثار =
    | تعداد صفحه = 314
    | فعالیت‌ها =
    | موضوع = {{فهرست جعبه افقی |محمدعلی تسخیری |مجتهدان و علما  |سرگذشتنامه }}
    | وبگاه =  
    | شابک = 0 - 333- 167 - 964 - 978
    }}
    }}
    '''احمد بن مسرور'''، (000 – حدود 335 ق)یکی از [[محدّث|محدّثان]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. از جزئیات زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. تنها آگاهی ما از او روایتی است که [[شیخ صدوق]] (م 381ق) آن را درکتاب خود آورده است.


    == معرفی اجمالی ==
    # متن
    احمد بن مسرور، (000 – حدود 335ق)محدث شیعی.کنیه او در منابع ذکر نشده است. از استادان او [[سعد بن عبدالله اشعری]](م300ق) استکه وی روایت تشرف این استادش به محضر [[امام زمان(عج)|امام عصر(عجل الله فرجه الشریف)]] را گزارشکرده است. بنابراین وی از راویان سده چهارم به شمار آمده و احتمالاً تا دهه چهارم از این سده را درک کرده است، زیرا از شاگردان او [[محمد بن بحر رهنی‌ کرمانی]] است‌که اندکی بعد از 342 هجری حیات داشته است. در‌باره شرح‏ حال او هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏‌شود بنابراین از جزئیات زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. تنها آگاهی ما از او روایتی است که «شیخ صدوق»(م381ق) آن را درکتاب خود آورده است. از این روایت می‏‌توان استفاده کرد که وی در [[قم]] اقامت تحصیلی داشته و بخشی از حیات علمی خود را در آنجا به سر آورده است. از آثار تألیفی او خبری گزارش نشده است.
    # فهرست
     
     
     
     


    == منابع ==
    # کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص190، باب 43 حدیث21؛
    # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص58؛
    # معجم رجال الحدیث، ج3ص132 شماره 968؛
    # مجموعه الرسائل، صافی گلپایگانی، ج2صص139 تا 152.


    [[رده:عالمان]]
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]


    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    | عنوان = احمد بن مفلس حمانی
    | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
    | نام = احمد بن مفلس حمانی
    | نام‌های دیگر =
    | سال تولد = 231
    | تاریخ تولد =
    | محل تولد = [[کوفه]]
    | سال درگذشت = 308
    | تاریخ درگذشت =
    | محل درگذشت = [[بغداد]]
    | استادان = {{فهرست جعبه افقی |قاسم رسیبن ابراهیم طباطبا  |ثابت بن محمد زاهد کوفی  |ابونعیم فضل بن دکین }}
    | شاگردان = ابوطالب عبیدالله بن احمد انباری
    | دین = [[اسلام]]
    | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
    | آثار =
    | فعالیت‌ها = محدث شیعی
    | وبگاه =
    }}
    '''احمد بن مفلس حمانی'''، (حدود 231 – 308ق) ابوالعباس، از [[محدّث|محدّثان]] [[مذهب شیعه|شیعی]]می‌باشد. تاریخ ولادت او در دست نیست. اصالتاً اهل [[کوفه]] از طائفه «بنی‌حمان» است. از او آثار تألیفی گزارش نشده است.


    == معرفی اجمالی ==
    احمد بن مفلس حمانی، محدث شیعی. نام پدرش «مفلس»(بر وزن محدث) است که به معنای ورشکسته است، اما در بعضی از منابع نام پدر او «مغلس»(به تشدید لام) آمده و مغلس از ریشه «غلس» به معنای تاریکی آخر شب است. تاریخ ولادت او در دست نیست. برخی از معاصران او یعنی [[ابوسعد مالینی]] سن او را در 297 هجری، بیش از شصت سال تخمین زده است که در این‏ صورت تولد او حداقل می‏ بایست در 231هجری روی داده باشد تا امکان روایت او از یکی از استادانش که در 246هجری وفات یافته، وجود داشته باشد. وفات او  در 308 هجری در بغداد اتفاق افتاد. وی اصالتاً اهل کوفه از طائفه «بنی‌حمان» است و ظاهراً بخشی از تحصیلات خود را در آن‌جا انجام داده است، زیرا تعدادی از استادان او در کوفه اقامت داشتند. سپس برای ادامه تحصیل به بغداد آمد و در شرق بغداد مسکن گرفت و در آن‌جا ضمن استماع حدیث، سالیان درازیبه نقل روایت نیز مشغول بوده است اما احادیث او در منابع [[اهل‏‌سنت]] به شدت تضعیف شده و در منابع [[مذهب شیعه|شیعی]] نیز سخنی در باره ارزش روایات او به میان نیامده است. از او آثار تألیفی گزارش نشده است.


    == استادان ==
    از اساتید او «قاسم رسیبن ابراهیم طباطبا»(م246ق)، «ثابت بن محمد زاهد کوفی» و «ابونعیم فضل بن دکین» هستند.


    == شاگردان ==
    از شاگردان او «ابوطالب عبیدالله بن احمد انباری»(م356ق) است که وی نیز در منابع رجالی توثیق نشده است.
    == منابع ==
    # رجال نجاشی، ص314 شماره 859؛
    # ایضاح الاشتباه، ص116 شماره 103؛
    # تاریخ بغداد، ج5ص236 شماره 2697؛
    # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص58.


    [[رده:عالمان]]
    ============================================================================
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]


    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    | عنوان = احمد بن مهران
    | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
    | نام = احمد بن مهران
    | نام‌های دیگر =
    | سال تولد = 230 قمری
    | تاریخ تولد =
    | محل تولد =
    | سال درگذشت = 305 قمری
    | تاریخ درگذشت =
    | محل درگذشت =
    | استادان = عبدالعظیم بن عبدالله حسنی
    | شاگردان = محمد بن یعقوب کلینی محمد بن احمد مکتب
    | دین = اسلام
    | مذهب = شیعه
    | آثار =
    | فعالیت‌ها = فقیه، محدث شیعی
    | وبگاه =
    }}
    احمد بن مهران، (حدود 230 – حدود 305ق)[[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. کنیه او در منابع نیامده است. تاریخ تولد و وفات او به‏ خوبی روشن نیست، اما از معاصران او «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م.ب307ق) است که با هم نزد «محمد بن علی»(شاگرد ابوبصیر) روایاتی شنیده‏اند. همچنین دیگر معاصر او «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) است که احتمالاً در قم با یکدیگر هم‏صحبت بوده‏اند. بنابراین وفات او تقریباً در دهه نخست سده چهارم اتفاق افتاده است. از اساتید او «عبدالعظیم بن عبدالله حسنی» است که اندکی پیش از 250هجری وفات یافته است، بنابراین وی هنگام شاگردی نزد عبدالعظیم، از سن کافی برخوردار بوده و شاید بتوان تولد او را تقریباً در 230هجری تخمین زد. زندگی و تحصیلات او بیشتر در قم و ری سپری شد و روایات او از عبدالعظیم حسنی نیز مربوط به زمانی است که عبدالعظیم تازه وارد ری شده بود. وی پس از اینکه در علوم حدیث تبحر یافت شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنها بزرگانی چون «محمد بن یعقوب کلینی»(م329ق) و «محمد بن احمد مکتب» به چشم می‏خورند. در باره ارزش روایات او اگرچه «ابن غضائری»(م411ق) بدون ذکر هیچ دلیلی، احادیث او را بی‏اعتبار و ضعیف دانسته است، اما بسیاری از صاحبنظران، سخن ابن‏غضائری را نادیده گرفته و بر ارزش روایات او تأکید نموده‏اند. شیخ کلینی که از شاگردان پرآوازه اوست، در کتاب کافی احادیث فراوانی از او نقل کرده و بارها رحمت خدا را برای او طلب نموده است و این خود شاهدی بر شخصیت والای او و اهمیت روایات اوست؛ چنانکه شاگردی صاحب شرح‏حال نزد عبدالعظیم حسنی نیز می‏تواند شاهدی دیگر بر اعتبار و اهمیت روایات او بوده باشد. از اساتید و شاگردان دیگر او اطلاعی در دست نیست چنانکه از آثار تألیفی او نیز گزارشی نرسیده است.


    == منابع ==
    # الکافی، ج1ص478 حدیث4؛
    # شرح اصول کافی، ج7ص213؛
    # خلاصه الاقوال، ص324 شماره 22؛
    # التحصین، سیدبن طاوس، ص576 باب 28؛
    # تنقیح المقال(حجری)، ج1ص98 شماره 565؛
    # جامع الرواه، ج1ص73؛
    # طرائف المقال، ج1ص204 شماره 1194؛
    # سماء المقال، کلباسی، ج1صص62 و63.


    [[رده:عالمان]]
    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۹

    جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
    نامجنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    پدیدآورانمحمد رحمانی
    زبانفارسی
    زبان اصلیفارسی
    سال نشر1402 ش
    ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    تعداد صفحه227
    موضوع
    شابک3 - 387 - 167 - 964 - 978

    جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)

    از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است. در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد. در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».


    وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
    ناموحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
    زبانفارسی
    زبان اصلیفارسی
    سال نشر1401 ش
    ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    تعداد صفحه281
    موضوع
    شابک7 - 350 - 167 - 964 - 978

    معرفی:

    یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.


    ===================================================================
    آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
    نامآیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
    زبانفارسی
    زبان اصلیفارسی
    سال نشر1400 ش
    ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    تعداد صفحه314
    موضوع
    • محمدعلی تسخیری
    • مجتهدان و علما
    • سرگذشتنامه
    شابک0 - 333- 167 - 964 - 978
    1. متن
    2. فهرست






    ================================================================
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=کاربر:Hoosinrasooli/صفحه_تمرین&oldid=222841»