کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان = احمد بن یعقوب اصفهانی
| عنوان = جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
| نام = احمد بن یعقوب اصفهانی
| نام = جنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
| نام‌های دیگر = بزرویه
| پدیدآوران = محمد رحمانی
| سال تولد = 280 قمری
| زبان = فارسی
| تاریخ تولد =  
| زبان اصلی = فارسی
| محل تولد = [[ایران]]، [[اصفهان]]
| ترجمه =  
| سال درگذشت = 354 قمری
| سال نشر = 1402 ش
| تاریخ درگذشت =
| ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
| محل درگذشت = [[عراق]]، [[بغداد]]
| تعداد صفحه = 227
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری |ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی |محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی |علی بن رستم اصفهانی }}
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[جنگ]] |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالحسین بن رزقویه |حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان }}
| شابک = 3 - 387 - 167 - 964 - 978
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = ادیب، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =  
}}
}}
'''احمد بن یعقوب اصفهانی'''، ادیب و [[محدّث|محدث]] [[شیعی]] و معروف به «بزرویه» (به تقدیم زای بر راء)، اصالتاً ایرانی و اهل [[اصفهان]] است. بخش عمده‌‏ای از تحصیلات او در اصفهان سپری شد و در آن‌جا نزد اساتید [[مذهب شیعه|شیعی]] و [[سنی]]، به فراگیری ادبیات و [[حدیث]] اشتغال یافت، سپس به [[بغداد]] رفت و تا آخر عمر در آن‌جا ماندگار شد.
جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)


== معرفی اجمالی ==
از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است.
احمد بن یعقوب اصفهانی، ادیب و محدث شیعی. معروف به «بزرویه» (به تقدیم زای بر راء). ولادت او با توجه به این‌که وی با یک واسطه از [[ابن هلال ثقفی]] (م 283 ق) نقل [[حدیث]] کرده است، باید حدود 280 هجری روی داده باشد. تاریخ وفات او به گفته شاگردش [[ابوعلی بن شاذان]] در [[رجب]] 354 هجری اتفاق افتاده است. وی اصالتاً ایرانی و اهل اصفهان است. بخش عمده‏ای از تحصیلات او در اصفهان سپری شد و در آن‌جا نزد اساتید شیعی و سنی، به فراگیری ادبیات و حدیث اشتغال یافت. سپس به بغداد آمد و مدتی از محضر [[ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری]] (م323ق) بهره برد و آموخته‏‌های ادبی خود را تکمیل کرد. وی در بغداد مسکن داشت و ظاهراً تا آخر عمر در آنجا ماندگار شد. هم‌چنین در اصفهان از استادانی چون «ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی»(م320ق)، «محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی»(م301ق)، «علی بن رستم اصفهانی» و دیگران بهره برد و به تدریج در دانش نحو و حدیث تبحر یافت.  
در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد.
در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


از شاگردان او تنها «ابوالحسین بن رزقویه» و «حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان» معروف به «ابوعلی بن شاذان»(339- 425ق) را می‌‏شناسیم که ناقل حدیثی از او در باره اسرار شب [[معراج]] است که [[حضرت محمد (ص)|پیامبر اکرم(صل الله علیه وسلم)]] آن را برای [[علی بن ابی طالب|علی(علیه السلام)]] بازگو نموده است. در باره تشیع او اگرچه سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت، اما در عصر او به دلیل ورود «ابن هلال ثقفی»(م283ق) به اصفهان و ترویج فرهنگ [[مذهب شیعه|تشیع]] توسط او، و هم‌چنین پس از [[ابن‌هلال|ابن‏‌هلال]]، با روی کار آمدن دولت شیعی [[آل‏ بویه]]، باعث شد تا مردم اصفهان به تدریج گرایشات سنی را رها کرده و به [[مذهب شیعه]] رو آورند. چنان‌که شاگردی او نزد [[احمد بن علویه]] و هم‌چنین قرار داشتن [[امامان شیعه]] در سلسله اسناد حدیثی که از او پیش از این یادآور شدیم، شواهد دیگری بر تشیع او می‌‏تواند بوده باشد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.


== اساتید ==
اساتید وی ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری، ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی، محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی و علی بن رستم اصفهانی می‌باشند.


== شاگردان ==
{{جعبه اطلاعات کتاب
از شاگردان معروف وی ابوالحسین بن رزقویه و حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان می‌باشد.
| عنوان = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
| تصویر = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
| نام = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
| پدیدآوران = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]]
| زبان = فارسی
| زبان اصلی = فارسی
| ترجمه =  
| سال نشر = 1401 ش
| ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
| تعداد صفحه = 281
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[وحدت اسلامی]]  |[[تقریب (مقاله)|تقریب مذاهب]] |همبستگی |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
| شابک =  7 - 350 - 167 - 964 - 978
}}
معرفی:
 
یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.
 


== منابع ==
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
# فتح الابواب، ابن طاوس، ص193 به بعد؛
===============================================================================
# بحارالانوار، ج88ص267 حدیث21؛
# تاریخ بغداد، ج5ص436 شماره 3021؛
# اکمال الکمال، ج1ص258، باب برزویه و بزرویه و بردزبه؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص60؛
# الکنی و الالقاب، ج2ص77.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]


{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان = احمد بن یعقوب سنائی
| عنوان = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
| نام = احمد بن یعقوب سنائی
| نام = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
| نام‌های دیگر = سنانی، شیبانی، ابوبصیر، سنائی
| پدیدآوران = پژوهشگاه مطالعات تقریبی
| سال تولد =  
| زبان = فارسی
| تاریخ تولد =  
| زبان اصلی = فارسی
| محل تولد =  
| ترجمه =  
| سال درگذشت =
| سال نشر = 1400 ش
| تاریخ درگذشت = 345 [[سال قمری|قمری]]
| ناشر = پژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
| محل درگذشت =  
| تعداد صفحه = 314
| استادان = [[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|محمد بن مسعود عیاشی]]
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |محمدعلی تسخیری |مجتهدان و علما  |سرگذشتنامه }}
| شاگردان =  
| شابک = 0 - 333- 167 - 964 - 978
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =  
}}
}}
'''احمد بن یعقوب سنائی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]، که لقبش گاهی به صورت «سنانی» و «شیبانی» نیز ذکر می‌‏شود. [[شیخ طوسی]] در [[رجال]] خود نام او را ذکر کرده و وی را از شاگردان ویژه [[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|محمد بن مسعود عیاشی]] به شمار آورده است.


== معرفی اجمالی ==
# متن
احمد بن یعقوب سنائی، محدث شیعی. لقب او گاهی به صورت «سنانی» و «شیبانی» نیز ذکر می‌‏شود چنانکه کنیه او به صورت «ابوبصیر» نیز ضبط شده است. ظاهراً لقب صحیح او «سنائی» است که یا منسوب به صحراء «نجد» در مرکز حجاز است، و یا نوعی حریر است که وی ظاهراً در تجارت آن دست داشته است.
# فهرست
در باره تولد، وفات، محل زندگی و چگونگی تحصیلات او هیچ خبری گزارش نشده است، تنها «شیخ طوسی»(م460ق) در رجال خود نام او را ذکر کرده و وی را از شاگردان ویژه «محمد بن مسعود عیاشی»(م328ق) به شمار آورده است. از این گزارش می‏‌توان استفاده نمود که وی بعد از وفات استادش، درگذشته است و احتمالاً تا اواسط سده چهارم زنده بوده است. هم‌چنین از گزارش فوق استفاده می‌‏شود که وی بخشی از حیات علمی خود را در بغداد به سر آورده است، زیرا [[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|عیاشی]] در [[بغداد]] مسکن داشت. اکنون در جوامع روایی و منابع تاریخی، [[حدیث]] یا گزارشی از او باقی نمانده است، از این‏ رو شناسایی اساتید و شاگردان او ممکن نیست، چنان‌که از آثار تألیفی او نیز اطلاعی در دست نیست.
 
 
 


== منابع ==
# رجال طوسی، ص407 شماره 5928؛
# تنقیح المقال(حجری)، ج1ص102 شماره 584؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص60.
#
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]




{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = حسن بن بکران عقرائی تمار
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام = اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار
| نام‌های دیگر = عقرانی
| سال تولد = 300 [[سال قمری|قمری]]
| تاریخ تولد =
| محل تولد = [[عراق]]، [[کوفه]]
| سال درگذشت =  384 قمری
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = عراق
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[شیخ کلینی]] |محمد بن همام اسکافی |محمد بن شعیب بن احمد مالکی }}
| شاگردان = ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[شیعه]]
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |نفی السهو الرد |علی الغلاه |عدد الائمه(علیه السلام) }}
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =
}}
'''اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]، در یکی از روستاهای نزدیک [[کوفه]] دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی را در کوفه آغاز کرد و در سنین جوانی وارد [[بغداد]] شد و بخشی از عصر [[شیخ کلینی]] را درک نمود. به گفته [[نجاشی]] کتاب‌‏های «الرد علی الغلاه»، «نفی السهو عن النبی» و «عدد الائمه(علیه السلام)» از تألیفات اوست.


== معرفی اجمالی ==
اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار، محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. وی حدود 300 هجری در زادگاهش «عقراء» در یکی از روستاهای نزدیک کوفه دیده به جهان گشود. لقب او را «عقرانی»(با نون) نیز نوشته‌‏اند که در این‏ صورت «عقران» نام یکی از اجداد او خواهد بود. هم‌چنین گزارش [[نجاشی|ابوالعباس نجاشی]](تولد: 372ق) در باره وفات او حاکی از آن است که نجاشی در سنین نوجوانی او را در حالی‏ که سال‌خورده بود، دیده و در کوفه در مجاورت بارگاه [[امیرالمؤمنین علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(علیه السلام)]] [[کتاب کافی]] را تدریس می‏‌کرده است، بنابراین اگر سن نجاشی را در آن وقت، 12سال در نظر بگیریم، وفات او می‌‏بایست 384هجری رخ داده باشد.


وی تحصیلات مقدماتی را در کوفه آغاز کرد و در سنین جوانی وارد بغداد شد و بخشی از عصر «شیخ کلینی» را درک نمود. شاید وی از آخرین شاگردان بازمانده [[شیخ کلینی|کلینی]] بود که در آن زمان به ‏طور مستقیم از کلینی نقل حدیث می‌‏کرد، به همین دلیل نجاشی با عبارت «و کان فی هذا الوقت علواً) او را توصیف نموده است. وی چنان‌که از لقب «تمار» بر می‌‏آید، در کنار تحصیل به کار خرمافروشی نیز اشتغال داشته و از این ‏راه هزینه زندگی را تأمین می‏‌کرده است. به گفته نجاشی، وی احادیث بسیاری شنیده است اما در نقل حدیث، قابل اعتماد نبوده و در اعتقادش نیز دچار ضعف بود. این گفته نجاشی باعث شد تا برخی از صاحب نظران، او را فردی [[غلاة|غالی]] و روایات او در حق [[امامان شیعه]] را افراط ‏آمیز بدانند چنان‌که از کتاب «نفی السهو» او پیداست، ولی ظاهراً منظور نجاشی از اینکه وی را «ضعیف المذهب» معرفی کرده، صرفاً اشاره به سست ‏بودن اعتقادش داشته و نظری به غالی‏ بودن او نداشته است، زیرا در این‏ صورت، برداشت مذکور با کتابی که او در رد [[غلاة|غلات]] نوشته، تناقض خواهد داشت.


از استادان او غیر از کلینی، [[محمد بن همام اسکافی]] و [[محمد بن شعیب بن احمد مالکی]] هستند که وی برخی از دعاهای مربوط به [[امام مهدی|امام عصر(عجل الله تعالی فرجه)]] را از این اساتید، نقل کرده است. از شاگردان فراوانی که او تربیت کرده تنها نام [[ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی]] به چشم می‏‌خورد که چند روایت از او نقل کرده است. وی تألیفاتی داشته که نجاشی نام سه کتاب او را ذکر کرده است. به گفته نجاشی کتاب‌‏های «الرد علی الغلاه»، «نفی السهو عن النبی» و «عدد الائمه(علیه السلام)» از تألیفات اوست.


== اساتید ==
شیخ کلینی، محمد بن همام اسکافی، محمد بن شعیب بن احمد مالکی از استادان مشهور وی هستند.


== شاگردان ==
============================================================================
از شاگردان فراوانی که او تربیت کرده تنها نام ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی دیده می‌شود.


== آثار ==
کتاب‌های نفی السهو الرد، علی الغلاه، عدد الائمه(علیه السلام) از آثار وی می‌باشد.


== منابع ==
# رجال نجاشی، ص74 شماره178؛
# رجال ابن داود، ص231 شماره 48؛
# خلاصه الاقوال، ص318 شماره 6؛
# معجم رجال الحدیث، ج3ص205 شماره 1140؛
# جمال الاسبوع، ابن طاوس، ص310؛
# ایضاح الاشتباه، ص95 شماره 43؛
# الکلینی و الکافی، عبدالرسول غفاری، ص188؛
# الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج10ص212 شماره 588.


[[رده:عالمان]]
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۹

جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
نامجنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
پدیدآورانمحمد رحمانی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1402 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه227
موضوع
شابک3 - 387 - 167 - 964 - 978

جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)

از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است. در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد. در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».



وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
ناموحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1401 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه281
موضوع
شابک7 - 350 - 167 - 964 - 978

معرفی:

یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.



===================================================================
آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
نامآیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1400 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه314
موضوع
  • محمدعلی تسخیری
  • مجتهدان و علما
  • سرگذشتنامه
شابک0 - 333- 167 - 964 - 978
  1. متن
  2. فهرست






================================================================