کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان = عبدالله بن تمیم قرشی حیری
| عنوان = جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
| نام = تمیم بن عبدالله بن تمیم قرشی حیری
| نام = جنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
| نام‌های دیگر = حیری
| پدیدآوران = محمد رحمانی
| سال تولد =  
| زبان = فارسی
| تاریخ تولد =  
| زبان اصلی = فارسی
| محل تولد = [[نیشابور]] محله حیره
| ترجمه =  
| سال درگذشت =  
| سال نشر = 1402 ش
| تاریخ درگذشت = حدود 368 .ق
| ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
| محل درگذشت =
| تعداد صفحه = 227
| استادان =
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[جنگ]] |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
| شاگردان = [[شیخ صدوق|شیخ صدوق محمد بن بابوی]]
| شابک = 3 - 387 - 167 - 964 - 978
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =  
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =  
}}
}}
'''تمیم بن عبدالله بن تمیم قرشی حیری'''، محدث شیعی. از اهالی محله حیره [[نیشابور]] می‌باشد و بخش عمده‏‌ای از زندگی را در آنجا به سر آورده است. پدرش از راویان [[حدیث]] بود و در پرورش علمی او نقش اساسی داشته است.  احادیث فراوانی از [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(علیه السلام)]] نقل کرده که بیشتر آنها در باره فضائل [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‏‌بیت(علیه السلام)]] وارد شده است.
جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)


== معرفی اجمالی ==
از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است.
تمیم بن عبدالله بن تمیم قرشی حیری، محدث شیعی. لقب «حیری» منسوب به «حیره» است که در جغرافیای قدیم به سه مکان اطلاق می‌‏شده است. نخست شهری در سه فرسخی [[کوفه]] نزدیک [[نجف]]؛ دوم روستایی در فارس و سوم محله بزرگی در نیشابور. سوابق علمی او نشان می‌دهند که وی اهل نیشابور بوده و در محله «حیره» مسکن داشته است و در همین شهر احادیثی به‏ طور مستقیم از [[احمد بن علی انصاری]](از همراهان [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا]] در سفر [[مرو]]) شنیده است. از تاریخ ولادت او اطلاعی در دست نیست ولی زمان درگذشت او با توجه به این‌که [[شیخ صدوق]] در 368هجری در «فرغانه»(بر وزن پروانه، از شهرهای [[ازبکستان]]) از او حدیث شنیده، می‏‌بایست در همین حدود یا اندکی پس از آن روی داده باشد.  
در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد.
در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


از دوران کودکی و چگونگی تحصیلات او آگاهی درستی نداریم اما گمان می‌‏رود که وی در نیشابور پرورش یافته و بخش عمده‏‌ای از زندگی را در آنجا به سر آورده است. پدرش از راویان حدیث بود و در پرورش علمی او نقش اساسی داشته است. وی احادیث بسیاری از پدرش نقل می‏‌کند و از اساتید او غیر از پدرش، کسی دیگر شناخته شده نیست. وی هم‌چنین به واسطه پدرش از کسانی چون [[حمدان بن سلیمان نیشابوری]] و احمد بن علی انصاری (که خود از اساتید وی نیز بود) احادیث فراوانی از امام رضا(علیه السلام) نقل کرده که بیشتر آنها در باره فضائل اهل‏‌بیت(علیه السلام) وارد شده است. از شاگردان او تنها [[شیخ صدوق |شیخ صدوق محمد بن بابویه]] را می‌‏شناسیم که با نقل احادیث او، بیش از همه وی را به آیندگان شناسانیده است. برخی از صاحب‌نظران در باره ارزش و صحت روایات او توقف نموده‏‌اند و حتی [[علامه حلی]] به پیروی از [[غضائری]]، با صراحت احادیث او را بی‏‌اعتبار معرفی کرده است. ولی بعضی دیگر از صاحب‌نظران با توجه به این که وی استاد شیخ صدوق بوده و صدوق در کتاب‏‌هایش با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل نموده است، بر صحت روایات او تأکید نموده‌‏اند. از او اثر تألیفی گزارش نشده است.


== اساتید ==
پدرش از راویان حدیث بود و در پرورش علمی او نقش استادی وی را داشته است.


== شاگردان ==
{{جعبه اطلاعات کتاب
از شاگردانش تنها نام شیخ صدوق محمد بن بابویه را در برخی منابع ذکر کرده‌اند.
| عنوان = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
| تصویر = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
| نام = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
| پدیدآوران = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]]
| زبان = فارسی
| زبان اصلی = فارسی
| ترجمه =
| سال نشر = 1401 ش
| ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
| تعداد صفحه = 281
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[وحدت اسلامی]]  |[[تقریب (مقاله)|تقریب مذاهب]] |همبستگی |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
| شابک = 7 - 350 - 167 - 964 - 978
}}
معرفی:
 
یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.
 


== منابع ==
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
# عیون اخبار الرضا(ع)، ج1ص25 حدیث51، وص56 حدیث198، وص92 حدیث30 و موارد متعدد دیگر؛
===============================================================================
# الخصال، ص267، باب الخمسه، حدیث2؛
# التوحید، شیخ صدوق، ص74 حدیث 28، وص121 حدیث24، وص132 حدیث14، وص353 حدیث25، و موارد دیگر؛
# خلاصه الاقوال، ص329؛
# طرائف المقال، ج1ص161 شماره 818.
#
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]




{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان = جعفر بن احمد علوی رقی عریضی
| عنوان = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
| نام = جعفر بن احمد علوی رقی عریضی
| نام = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
| نام‌های دیگر =  
| پدیدآوران = پژوهشگاه مطالعات تقریبی
| سال تولد =  
| زبان = فارسی
| تاریخ تولد =  
| زبان اصلی = فارسی
| محل تولد =  
| ترجمه =  
| سال درگذشت =  
| سال نشر = 1400 ش
| تاریخ درگذشت = حدود 315.ق
| ناشر = پژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
| محل درگذشت =  
| تعداد صفحه = 314
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالحسن علی بن احمد عقیقی |ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل }}
| موضوع = {{فهرست جعبه افقی |محمدعلی تسخیری |مجتهدان و علما  |سرگذشتنامه }}
| شاگردان = [[احمد بن زیاد بن جعفر همدانی]]
| شابک = 0 - 333- 167 - 964 - 978
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =  
}}
}}
'''جعفر بن احمد علوی رقی عریضی'''، محدث شیعی. مضامین روایات او در باره تشرف سی تن از [[رجال]] [[مذهب شیعه|شیعه]]، به محضر [[امام زمان(عج)|امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)]] در ایام [[حج]] در سال 293 هجری، و هم‌چنین در باره [[معراج]] [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] و برخی مناقب [[امیرالمؤمنین علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(علیه السلام)]] است.


== معرفی اجمالی ==
# متن
جعفر بن احمد علوی رقی عریضی، محدث شیعی. در برخی از منابع حدیثی نام پدر او «محمد» آمده است. از لقب «رقی»(به فتح راء و تشدید قاف) بر می‌‏آید که وی حداقل مدتی در «رقه» واقع در ساحل [[فرات]] نزدیک موصل اقامت داشته است. اما آن‏‌طورکه از لقب «عریضی»(به ضم عین و فتح راء) استفاده می‌شود وی اصالتاً اهل «عریض» از روستاهای نزدیک [[مدینه]] بوده و ظاهراً نیاکان او از نوادگان [[امام جعفر صادق|امام صادق(علیه السلام)]] بوده‌‏اند. از جزئیات زندگی او هیچ گزارشی در منابع دیده نشده است، بنابراین تاریخ تولد، زمان وفات و چگونگی تحصیلات او بر ما مجهول است. شاید از آن ‏روی که [[شیخ صدوق]] با یک واسطه از او نقل [[حدیث]] می‌‏کند، بتوان وفات او را در اوایل سده چهارم در نظر گرفت. از او احادیث اندکی باقی مانده که آنها را از استادان خود [[ابوالحسن علی بن احمد عقیقی]] و [[ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل]] نقل کرده است. مضامین روایات او در باره تشرف سی تن از رجال شیعه، به محضر امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در ایام حج در سال 293 هجری، و هم‌چنین در باره معراج پیامبر(صلی الله علیه) و برخی مناقب امیرالمؤمنین(علیه السلام) است. از شاگردان او [[احمد بن زیاد بن جعفر همدانی]] است که خود استاد [[شیخ صدوق]] بوده است. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است.
# فهرست
 
 
 
 


== استادان ==
ابوالحسن علی بن احمد عقیقی و ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل از استادان وی هستند.


== شاگردان ==
در میان شاگردان وی تنها احمد بن زیاد بن جعفر همدانی هست که نامش در منابع ذکر شده است.


== منابع ==
#کمال الدین و تمام النعمه، ص470، باب 50 حدیث24؛
# بحارالانوار، ج65صص76 و77؛
# معجم البلدان، ج4ص114 ذیل عریض؛
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص68.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]






{{جعبه اطلاعات شخصیت
============================================================================
| عنوان =  
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام =  
| نام‌های دیگر =  
| سال تولد =  
| تاریخ تولد =  
| محل تولد =  
| سال درگذشت = حدود 380.ق
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| استادان =  
| شاگردان =  
| دین =  
| مذهب =  
| آثار =  
| فعالیت‌ها =  
| وبگاه =  
}}
جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی، معروف به «ابن رازی». فقیه، نویسنده و محدث شیعی. در بعضی از منابع نام جد او قبل از نام پدرش به‏صورت «جعفر بن علی بن احمد» ذكر شده است. از معاصران و هم‏بحثان او در ری «شیخ صدوق»(م381ق) و «ابوالقاسم صاحب بن عباد»(م385ق) هستند، بنابراین وفات او می‏بایست در همین حدود و به ظن قوی در ری اتفاق افتاده باشد. از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست. وی چنانكه از نسبت «ایلاقی» بر می‏آید اصالتاً از تبار تركان ازبكستان است. «ایلاق» یكی از شهرهای آباد و پر رونق بلاد ترك است كه در ده فرسخی «شاش» قرار دارد و به شهر «فرغانه»(بر وزن پروانه) متصل است. وی ظاهراً بخش نخست زندگی را در زادگاهش سپری كرده است و پس از تحصیلات ابتدایی، به قم آمد و سالیان چندی در آنجا به استماع حدیث پرداخت تا اینكه در فقه و حدیث تبحر یافت و به مقام استادی نائل آمد. سپس به «ری» آمد و این شهر را مسكن دائمی خود قرار داد. اقامت دائم او در ری سبب شد تا او را «ابن رازی»(بچه ری) لقب دهند. وی ظاهراً پیش از آنكه به قم و ری عزیمت كند مدتی نیز در بغداد به سر برد و در آنجا ضمن اینكه نزد «سهل بن احمد دیباجی بغدادی»(م380ق) احادیثی شنیده است، كسانی چون «ابوالفتح كراجكی»(م449ق)، «ابن غضائری»(م411ق) و «ابومحمد تلعكبری»(م385ق) نیز از او روایاتی فرا گرفته‏اند. وی در قم و ری از اساتیدی چون «احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم»(م.ح355ق)، «حسن بن محمد بن علی بن صدقه قمی»، «حسن بن حمزه علوی قمی»(م358ق)، «محمد بن حسن بن ولید قمی»(م343ق) و «ابوسعید عبدان بن فضل» بهره برده است و مناظرات امام رضا(ع) با اهل ادیان در حضور خلیفه «مأمون عباسی»(حكومت: 198 تا 218ق) را گزارش كرده است. شیخ صدوق روایات متعددی از او نقل كرده و هر بار با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل نموده است، بنابراین ستایش شیخ صدوق از او، می‏تواند دلالت بر حسن حال او داشته و از اینكه در منابع رجالی، تصریح به وثاقت او نشده است، نمی‏توان چهره علمی او را بی‏اعتبار دانست. «شیخ ابوالفتح كراجكی»(م449ق) نیز كه ظاهراً از شاگردان او در بغداد بوده، ستایش بلیغی از شخصیت او به عمل آورده تا آنجا كه وی را «عظیم الشأن» و از «بزرگان امامیه» به شمار آورده است. به گفته كراجكی، وی در قم و ری تألیفات فراوانی به رشته تحریر در آورد كه تعداد آنها به دویست و بیست اثر می‏رسد. از جمله تألیفات او «زهد النبی»، «العروس»، «المسلسلات»، «الغایات»، «المانعات من دخول الجنه»، «ادب الامام و المأموم» و «جامع الاحادیث النبویه» هستند. همچنین از دیگر تألیفات او كتاب «نوادر الاثر فی علی خیر البشر» است كه حدیث معروف «علی خیر البشر فمن ابی فقد كفر»(علی بهترین مردم است و هر كس باور ندارد كافر است) در آن با سندی صحیح آورده شده است. آثار و تألیفات یادشده هم اكنون موجود و در دسترس است.
منابع: (التوحید، شیخ صدوق، ص88 حدیث1، وص417حدیث1؛ رجال طوسی، ص418 شماره 6036؛ الدروع الواقیه، سید بن طاوس، صفحات آخر؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1صص68،69،71 و72؛ الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج1ص386 شماره 1987، و ج5ص31 شماره 145، و ذیل عناوین كتابها؛ معجم رجال الحدیث، ج5ص51 شماره 2204؛ الانساب، سمعانی، ج1ص238، ذیل ایلاقی؛ معجم المؤلفین، عمر كحاله، ج3ص132)






[[رده:عالمان]]
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۹

جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
نامجنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
پدیدآورانمحمد رحمانی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1402 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه227
موضوع
شابک3 - 387 - 167 - 964 - 978

جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)

از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است. در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد. در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».



وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
ناموحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1401 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه281
موضوع
شابک7 - 350 - 167 - 964 - 978

معرفی:

یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.



===================================================================
آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
نامآیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
زبانفارسی
زبان اصلیفارسی
سال نشر1400 ش
ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تعداد صفحه314
موضوع
  • محمدعلی تسخیری
  • مجتهدان و علما
  • سرگذشتنامه
شابک0 - 333- 167 - 964 - 978
  1. متن
  2. فهرست






================================================================