افزودن پیوند

    کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | عنوان = جعفر بن احمد علوی رقی عریضی
    | عنوان = جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
    | تصویر = جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
    | نام = جعفر بن احمد علوی رقی عریضی
    | نام = جنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    | نام‌های دیگر =  
    | پدیدآوران = محمد رحمانی
    | سال تولد =  
    | زبان = فارسی
    | تاریخ تولد =  
    | زبان اصلی = فارسی
    | محل تولد =  
    | ترجمه =  
    | سال درگذشت =
    | سال نشر = 1402 ش
    | تاریخ درگذشت = حدود 315.ق
    | ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
    | محل درگذشت =  
    | تعداد صفحه = 227
    | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالحسن علی بن احمد عقیقی |ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل }}
    | موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[جنگ]] |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
    | شاگردان = [[احمد بن زیاد بن جعفر همدانی]]
    | شابک = 3 - 387 - 167 - 964 - 978
    | دین = [[اسلام]]
    | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
    | آثار =  
    | فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
    | وبگاه =  
    }}
    }}
    '''جعفر بن احمد علوی رقی عریضی'''، محدث شیعی. مضامین روایات او در باره تشرف سی تن از [[رجال]] [[مذهب شیعه|شیعه]]، به محضر [[امام زمان(عج)|امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)]] در ایام [[حج]] در سال 293 هجری، و هم‌چنین در باره [[معراج]] [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] و برخی مناقب [[امیرالمؤمنین علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(علیه السلام)]] است.
    جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)


    == معرفی اجمالی ==
    از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است.
    جعفر بن احمد علوی رقی عریضی، محدث شیعی. در برخی از منابع حدیثی نام پدر او «محمد» آمده است. از لقب «رقی»(به فتح راء و تشدید قاف) بر می‌‏آید که وی حداقل مدتی در «رقه» واقع در ساحل [[فرات]] نزدیک موصل اقامت داشته است. اما آن‏‌طورکه از لقب «عریضی»(به ضم عین و فتح راء) استفاده می‌شود وی اصالتاً اهل «عریض» از روستاهای نزدیک [[مدینه]] بوده و ظاهراً نیاکان او از نوادگان [[امام جعفر صادق|امام صادق(علیه السلام)]] بوده‌‏اند. از جزئیات زندگی او هیچ گزارشی در منابع دیده نشده است، بنابراین تاریخ تولد، زمان وفات و چگونگی تحصیلات او بر ما مجهول است. شاید از آن ‏روی که [[شیخ صدوق]] با یک واسطه از او نقل [[حدیث]] می‌‏کند، بتوان وفات او را در اوایل سده چهارم در نظر گرفت. از او احادیث اندکی باقی مانده که آنها را از استادان خود [[ابوالحسن علی بن احمد عقیقی]] و [[ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل]] نقل کرده است. مضامین روایات او در باره تشرف سی تن از رجال شیعه، به محضر امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در ایام حج در سال 293 هجری، و هم‌چنین در باره معراج پیامبر(صلی الله علیه) و برخی مناقب امیرالمؤمنین(علیه السلام) است. از شاگردان او [[احمد بن زیاد بن جعفر همدانی]] است که خود استاد [[شیخ صدوق]] بوده است. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است.
    در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد.
    در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».
    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    == استادان ==
    ابوالحسن علی بن احمد عقیقی و ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل از استادان وی هستند.


    == شاگردان ==
    در میان شاگردان وی تنها احمد بن زیاد بن جعفر همدانی هست که نامش در منابع ذکر شده است.


    == منابع ==
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    #کمال الدین و تمام النعمه، ص470، باب 50 حدیث24؛
    | عنوان = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    # بحارالانوار، ج65صص76 و77؛
    | تصویر = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
    # معجم البلدان، ج4ص114 ذیل عریض؛
    | نام = وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص68.
    | پدیدآوران = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]]
    | زبان = فارسی
    | زبان اصلی = فارسی
    | ترجمه =
    | سال نشر = 1401 ش
    | ناشر = [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]] وابسته به [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
    | تعداد صفحه = 281
    | موضوع = {{فهرست جعبه افقی |[[وحدت اسلامی]]  |[[تقریب (مقاله)|تقریب مذاهب]] |همبستگی |جنبه‌های مذهبی |[[اسلام]] }}
    | شابک = 7 - 350 - 167 - 964 - 978
    }}
    معرفی:
     
    یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.
     
     
    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ===============================================================================


    [[رده:عالمان]]
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]


    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | عنوان = احمد بن علی ایلاقی قمی
    | عنوان = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
    | تصویر = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
    | نام = جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی
    | نام = آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    | نام‌های دیگر = ابن رازی
    | پدیدآوران = پژوهشگاه مطالعات تقریبی
    | سال تولد =  
    | زبان = فارسی
    | تاریخ تولد =  
    | زبان اصلی = فارسی
    | محل تولد = [[ازبکستان]]، شهر ایلاق
    | ترجمه =  
    | سال درگذشت = حدود 380.ق
    | سال نشر = 1400 ش
    | تاریخ درگذشت =
    | ناشر = پژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    | محل درگذشت =
    | تعداد صفحه = 314
    | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |سهل بن احمد دیباجی بغدادی |[[احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی|احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم]] |حسن بن محمد بن علی بن صدقه قمی |حسن بن حمزه علوی قمی  |محمد بن حسن بن ولید قمی |ابوسعید عبدان بن فضل }}
    | موضوع = {{فهرست جعبه افقی |محمدعلی تسخیری |مجتهدان و علما  |سرگذشتنامه }}
    | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |شیخ ابوالفتح کراجکی |ابن غضائری |ابومحمد تلعکبری }}
    | شابک = 0 - 333- 167 - 964 - 978
    | دین = اسلام
    | مذهب = شیعه
    | آثار = {{فهرست جعبه افقی |زهد النبی |العروس |المسلسلات الغایات |المانعات من دخول الجنه |ادب الامام و المأموم |جامع الاحادیث النبویه }}
    | فعالیت‌ها = [[فقیه]]، نویسنده و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
    | وبگاه =  
    }}
    }}
    '''جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی'''، معروف به «ابن رازی». [[فقیه]]، نویسنده و [[محدّث|محدث]] شیعی. معاصران و هم‌‏بحثان او در [[ری]] [[شیخ صدوق]] و [[ابوالقاسم صاحب بن عباد]] هستند.  اصالتاً از تبار ترکان [[ازبکستان]] است. بخش نخست زندگی را در زادگاهش سپری کرده است و پس از تحصیلات ابتدایی، به [[قم]] آمد و سالیان چندی در آنجا به استماع [[حدیث]] پرداخت تا این‌که در [[فقه]] و [[حدیث]] تبحر یافت و به مقام استادی نائل آمد. سپس به «ری» آمد و این شهر را مسکن دائمی خود قرار داد.


    == زندگی نامه ==
    # متن
    جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی، معروف به «ابن رازی». فقیه، نویسنده و محدث شیعی. در بعضی از منابع نام جد او قبل از نام پدرش به ‏صورت «جعفر بن علی بن احمد» ذکر شده است. از معاصران و هم‌‏بحثان او در ری «شیخ صدوق» و «ابوالقاسم صاحب بن عباد» هستند، بنابراین وفات او می‌‏بایست در همین حدود و به ظن قوی در ری اتفاق افتاده باشد. از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست. وی چنان‌که از نسبت «ایلاقی» بر می‌‏آید اصالتاً از تبار ترکان ازبکستان است. «ایلاق» یکی از شهرهای آباد و پر رونق بلاد ترک است که در ده فرسخی «شاش» قرار دارد و به شهر «فرغانه»(بر وزن پروانه) متصل است.
    # فهرست
     
     
     
     
     
     


    وی ظاهراً بخش نخست زندگی را در زادگاهش سپری کرده است و پس از تحصیلات ابتدایی، به قم آمد و سالیان چندی در آنجا به استماع حدیث پرداخت تا این‌که در فقه و حدیث تبحر یافت و به مقام استادی نائل آمد. سپس به «ری» آمد و این شهر را مسکن دائمی خود قرار داد. اقامت دائم او در ری سبب شد تا او را «ابن رازی»(بچه ری) لقب دهند. وی ظاهراً پیش از آنکه به قم و ری عزیمت کند مدتی نیز در [[بغداد]] به سر برد و در آن‌جا ضمن این‌که نزد «سهل بن احمد دیباجی بغدادی» احادیثی شنیده است، کسانی چون «ابوالفتح کراجکی»، «ابن غضائری» و «ابومحمد تلعکبری» نیز از او روایاتی فرا گرفته‏‌اند. وی در قم و ری از اساتیدی چون «احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم»، «حسن بن محمد بن علی بن صدقه قمی»، «حسن بن حمزه علوی قمی»، «محمد بن حسن بن ولید قمی» و «ابوسعید عبدان بن فضل» بهره برده است و مناظرات امام رضا(علیه السلام) با اهل ادیان در حضور [[خلیفه]] [[مأمون عباسی]] را گزارش کرده است. شیخ صدوق روایات متعددی از او نقل کرده و هر بار با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل نموده است، بنابراین ستایش شیخ صدوق از او، می‏‌تواند دلالت بر حسن حال او داشته و از اینکه در منابع رجالی، تصریح به وثاقت او نشده است، نمی‌‏توان چهره علمی او را باعتبار دانست. [[شیخ ابوالفتح کراجکی]] نیز که ظاهراً از شاگردان او در بغداد بوده، ستایش بلیغی از شخصیت او به عمل آورده تا آنجا که وی را «عظیم الشأن» و از «بزرگان امامیه» به شمار آورده است. به گفته کراجکی، وی در قم و ری تألیفات فراوانی به رشته تحریر در آورد که تعداد آنها به دویست و بیست اثر می‏‌رسد.


    == اساتید ==
    وی در قم و ری از اساتیدی چون [[احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی|احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم]]، [[حسن بن محمد بن علی بن صدقه قمی]]، [[حسن بن حمزه علوی قمی]]، [[محمد بن حسن بن ولید قمی]] و [[ابوسعید عبدان بن فضل]] بهره برده است


    == آثار ==
    از جمله تألیفات او «زهد النبی»، «العروس»، «المسلسلات»، «الغایات»، «المانعات من دخول الجنه»، «ادب الامام و المأموم» و «جامع الاحادیث النبویه» هستند. هم‌چنین از دیگر تألیفات او کتاب «نوادر الاثر فی علی خیر البشر» است که حدیث معروف «علی خیر البشر فمن ابی فقد کفر»(علی بهترین مردم است و هر کس باور ندارد کافر است) در آن با سندی صحیح آورده شده است. آثار و تألیفات یادشده هم اکنون موجود و در دسترس است.


    == شاگردان ==
    از شاگردان وی شیخ ابوالفتح کراجکی، [[ابن غضائری]] و [[ابومحمد تلعکبری]] را می‌توان نام برد.


    == منابع ==
    ============================================================================
    # التوحید، شیخ صدوق، ص88 حدیث1، وص417حدیث1؛
    # رجال طوسی، ص418 شماره 6036؛
    # الدروع الواقیه، سید بن طاوس، صفحات آخر؛
    # طبقات اعلام الشیعه، ج1صص68،69،71 و72؛
    # الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج1ص386 شماره 1987، و ج5ص31 شماره 145، و ذیل عناوین کتابها؛
    # معجم رجال الحدیث، ج5ص51 شماره 2204؛
    # الانساب، سمعانی، ج1ص238، ذیل ایلاقی؛
    # معجم المؤلفین، عمر کحاله، ج3ص132.


    [[رده:عالمان]]
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]


    {{جعبه اطلاعات شخصیت
     
    | عنوان =
    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
    | نام =
    | نام‌های دیگر =
    | سال تولد =
    | تاریخ تولد =
    | محل تولد =
    | سال درگذشت =
    | تاریخ درگذشت =
    | محل درگذشت =
    | استادان =
    | شاگردان =
    | دین =
    | مذهب =
    | آثار =
    | فعالیت‌ها =
    | وبگاه =
    }}
    جعفر بن احمد بن متيل قمي، (حدود 275  – قبل 369ق)
    فقيه، محدث شيعي و از چهره‏هاي برجسته عصر غيبت صغري. كنيه او در منابع ذكر نشده است. نام جد او «متيل»(به فتح ميم و تشديد ياء) به معناي جنباندن و به حركت درآوردن است اما علت اين نام‏گذاري بر ما روشن نيست. وي با همه شهرتي كه دارد ليكن بيشتر گوشه‏هاي زندگي او براي ما نامعلوم است. در باره تاريخ تولد و وفات او نيز اطلاعي در دست نيست. اما با توجه به اينكه وي از اساتيد «جعفر بن محمد بن قولويه»(م368ق) بوده است، احتمالاً وفات او اندكي پيش از اين تاريخ اتفاق افتاده است. در باره زمان ولادت او تنها مي‏توان گفت كه وي در 305هجري هنگامي كه نايب دوم امام عصر(عج) در بستر مرگ بود، بر بالين او حضور داشت و در آن زمان چندان از وجاهت لازم برخوردار بود كه مردم گمان مي‏كردند مقام نيابت به او واگذار خواهد شد. بنابراين وي در آن زمان از سن كافي برخوردار بود و مي‏توان تاريخ ولادت او را در دهه‏هاي آخر سده سوم حدود 275هجري تخمين زد. از لقب «قمي» بر مي‏آيد كه وي اهل قم است و ظاهراً زادگاه و محل وفات او نيز در همين شهر بوده است. پدرش «احمد بن متيل قمي» از بزرگان عصر خويش و نماينده نايب دوم امام عصر(عج) در قم بوده است. برادران او «محمد» و «علي» هر كدام از اساتيد عصر خود بوده‏اند. برادرزاده او «محمد بن علي بن متيل» از اساتيد «شيخ صدوق»(م381ق) و نيز از شاگردان خود او بوده است. همچنين عموي او «حسن بن متيل دقاق»(م.ح302ق) از اساتيد «ابن وليد قمي»(م343ق) و «محمد بن قولويه»(پدر جعفر بن قولويه صاحب كامل الزيارات) بوده است. وضعيت خانوادگي او و چهره‏هايي كه از اين خاندان برخاسته‏اند، گوياي موقعيت اجتماعي و خوش‏نام‏بودن آنها در ميان مردم قم است. بر پايه گزارش شيخ صدوق در كمال الدين، بسياري از شيعيان اطراف، وجوهات خويش را به او و پدرش «احمد» مي‏سپردند تا به دست نايب امام عصر(عج) برسد. بنا به گزارش «شيخ طوسي» در كتاب «غيبت»، وي به همراه پدرش سفرهايي به عراق داشته و روابط نزديكي با نايب دوم امام عصر(عج) داشتند و حتي در بغداد منزلي داشتند كه در اواخر عمر سفير دوم به سبب حادثه‏اي كه براي اين سفير پيش آمده بود، تنها از منزل او و پدرش براي وي غذا فرستاده مي‏شد. در باره چگونگي زندگي او بعد از وفات نايب دوم، چندان چيزي دانسته نيست اما اين اندازه مي‏دانيم كه با روي كار آمدن سفير سوم «حسين بن روح نوبختي»(م326ق)، او و پدرش همچنان نسبت به مقام نيابت وفادار ماندند. از او در منابع حديثي و تاريخي، تنها چند گزارش به ما رسيده كه در آن نمي‏توان اساتيد او را شناسايي نمود. از شاگردان او نيز تنها برادرزاده‏اش «علي بن محمد بن متيل» و «ابوالقاسم جعفر بن قولويه»(م368ق) را مي‏شناسيم. از او اثر تأليفي معرفي نشده است.
    منابع: (كمال الدين و تمام النعمه، ص503، باب 45 گزارش‏هاي33، 34 و 35؛ الغيبه، طوسي، ص369 گزارش‏هاي 336، 337 و339؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص69)

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۹

    جنگ‌ و صلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    جنگ و صلح در اسلام با تأکید بر سیره نبوی.png
    نامجنگ‌وصلح در اسلام با تاکید بر سیره نبوی
    پدیدآورانمحمد رحمانی
    زبانفارسی
    زبان اصلیفارسی
    سال نشر1402 ش
    ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    تعداد صفحه227
    موضوع
    شابک3 - 387 - 167 - 964 - 978

    جنگ و صلح در اسلام (با تأکید بر سیره نبوی(ص)

    از نظر اسلام جنگ اگر برای دفاع از هویت و کیان یک کشور باشد بسیار پسندیده و لازم است، اما جنگطلبی و پیشقدم شدن در آن هرگز در اسلام سفارش نشده است، بنابراین اسلام دین صلح و آرامش است و این آرامش تا زمانی که عزت مسلمانان و بلکه شرافت انسانها را خدشهدار نکند، مطلوب و قابل قبول است. در فرهنگ اسلام، هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، و نسبت به غیرمسلمان دوست و مدافع است: «مَن آذى ذِمّياً فَأنا خَصْمُهُ» ، و حتی اگر مسلمانی به کافر توهین کند حدّ خدا بر او جاری میگردد: «مَن قَذَفَ ذِمّيّاً حُدَّ لَهُ يومَ القِيامَةِ بِسياط مِن نار» . بنابراین: اسلام، آئين فطرت است و هرگز با احساسات طبيعى و انسانى ضدّيت ندارد. در فرهنگ اسلام صلح مقدم بر جنگ است و تا زمانی که دشمن سرِ جنگ نداشته باشد باید در صلح و آرامش زندگی کرد. امام علی(ع) فرمود: «هرگز درخواست صلحى را كه از سوى دشمن به تو پيشنهاد شود و رضاى خدا در آن باشد رد مكن، زيرا آرامش سربازان، آسايش تو نیز خواهد بود، و از ‌اندوه‌هايت کاسته گردد و شهرهايت ايمن مانَد».


    وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    وحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب).png
    ناموحدت مذاهب اسلامی در منظومۀ فکری مقام معظم رهبری (کتاب)
    پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
    زبانفارسی
    زبان اصلیفارسی
    سال نشر1401 ش
    ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    تعداد صفحه281
    موضوع
    شابک7 - 350 - 167 - 964 - 978

    معرفی:

    یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد. یکی از اصلی ترین شعارهای مردم و انقلابیون و رهبران انقلاب اسلامی ایران وحدت امت اسلامی بود. شاید در کنار مفاهیمی همچون استکبارستیزی و ولایت فقیه، وحدت و اتحاد امت اسلامی بیشترین کاربرد را در کلام شخصیت های برجستۀ انقلاب اسلامی داشت. سخنان بجای مانده از امام خمینی و تعاملی که با جمعیت های مختلف اسلامی داشتند خود نشان از اهتمام ایشان به این امر دارد.


    ===================================================================
    آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    آیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب).png
    نامآیت الله تسخیری زبان گویای اسلام و تشیع (کتاب)
    پدیدآورانپژوهشگاه مطالعات تقریبی
    زبانفارسی
    زبان اصلیفارسی
    سال نشر1400 ش
    ناشرپژوهشگاه مطالعات تقریبی وابسته به مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
    تعداد صفحه314
    موضوع
    • محمدعلی تسخیری
    • مجتهدان و علما
    • سرگذشتنامه
    شابک0 - 333- 167 - 964 - 978
    1. متن
    2. فهرست






    ================================================================
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=کاربر:Hoosinrasooli/صفحه_تمرین&oldid=222841»