|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت
| |
| | عنوان = ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
| |
| | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| |
| | نام = حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
| |
| | نام‌های دیگر =
| |
| | سال تولد =
| |
| | تاریخ تولد =
| |
| | محل تولد = [[کوفه]]
| |
| | سال درگذشت =
| |
| | تاریخ درگذشت = 337ق.
| |
| | محل درگذشت =
| |
| | استادان =
| |
| | شاگردان = شیخ تلعکبری
| |
| | دین = [[اسلام]]
| |
| | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| |
| | آثار =
| |
| | فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| |
| | وبگاه =
| |
| }}
| |
| '''حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. [[شیخ تلعکبری]] از او [[حدیث]] شنیده است. وی در [[کوفه]] مسکن داشت و ظاهراً در همان‌جا نشو و نما پیدا کرده و به حد کمال رسیده است.
| |
|
| |
|
| == معرفی اجمالی ==
| |
| حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. در سال 337هجری شیخ تلعکبری از او حدیث شنیده، بنابراین وی تا این تاریخ زنده بوده است. از زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. از لقب کوفی بر می‌آید که وی در کوفه مسکن داشت و ظاهراً در همان‌جا نشو و نما پیدا کرده و به حد کمال رسیده است. چنان‌که از لقب «خزاز» نیز چنین بر می‌آید که وی یا یکی از پدران او به تجارت پوست خز اشتغال داشته‌اند.
| |
|
| |
| وی در کوفه از محدثان بزرگ و از شیوخ اجازه(بالاترین مرتبه در علم حدیث) بود و همین باعث شد تا صاحبنظران، احادیث و شنیده‌های او را درست و قابل قبول تلقی نمایند. [[تلعکبری]] که تنها شاگرد شناخته‌شده او در منابع است، ضمن این‌که از او حدیث شنیده، او را ستایش کرده است و این مطلب، دلیل دیگری بر راست‌گویی و وثاقت اوست. اکنون به دلیل این‌که احادیث و روایات او از بین رفته و در منابع، اثری از آنها نیست، شناسایی اساتید و شاگردان متعددی که او داشته ممکن نمی‌باشد. هم‌چنین از او کتاب یا رساله‌ای نیز معرفی نشده است.
| |
|
| |
| == منابع ==
| |
| # تهذیب الاحکام، ج10ص21؛
| |
| # رجال طوسی، ص423 شماره6100؛
| |
| # جامع الرواه، ج1ص188؛
| |
| # لسان المیزان، ج2ص192 شماره‌های 872 و873؛
| |
| # معجم رجال الحدیث، ج5ص259 شماره2680.
| |
|
| |
| [[رده:عالمان]]
| |
| [[رده:عالمان شیعه]]
| |
| [[رده:محدثان شیعه]]
| |
|
| |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت
| |
| | عنوان = حسن بن ابوالحسن دیلمی
| |
| | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| |
| | نام =
| |
| | نام‌های دیگر =
| |
| | سال تولد =
| |
| | تاریخ تولد =
| |
| | محل تولد = گیلان، دیلم
| |
| | سال درگذشت =
| |
| | تاریخ درگذشت = 355ق.
| |
| | محل درگذشت =
| |
| | استادان =
| |
| | شاگردان =
| |
| | دین =
| |
| | مذهب =
| |
| | آثار = ارشادالقلوب کتاب التفسیر
| |
| | فعالیت‌ها = مفسر
| |
| | وبگاه =
| |
| }}
| |
| حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. نام او با «حسن بن ابی الحسن دیلمی» صاحب کتاب ارشادالقلوب مشترک است، اما زمان آن‌دو بیش از پنج سده با یکدیگر فاصله دارد. وی صاحب «کتاب التفسیر» است که «ابوالفتح کراجکی» در کنز الفوائد، و «ابنشهرآشوب» در مناقب از او نقل میکنند. وی در منابع رجالی فردی ناشناخته است اما در همین منابع تصریح به امامی بودن او شده است. از ولادت و وفات او اطلاعی در دست نیست، تنها از احادیث او میتوان یقین کرد که وی از رجال نیمه دوم قرن چهارم بوده است، زیرا «شیخ کراجکی» به طور مستقیم از او نقل حدیث میکند، اما این‌که وی در کجا پرورش یافته و نزد چه کسانی درس خوانده، بر ما مجهول است، زیرا نام پدر و هم‌چنین نام سلسله اساتید او ناشناخته است. از نسبت «دیلمی» میتوان استنباط کرد که وی اصالتاً اهل «دیلم» از دیار گیلان بوده است اما قطعاً مسافرتهایی به عراق داشته و با بزرگان کوفه و بغداد ملاقات کرده و مدتی در آنجا به استماع حدیث مشغول بوده است. وی در موارد متعددی از پدرش نیز نقل حدیث میکند و این، نشان می‌دهد که پدرش از عالمان عصر خود بوده و در حیات علمی نامبرده سهیم بوده است. از اساتید و شاگردان او اطلاعی در دست نیست اما از آنجا که «کراجکی»(م449ق) بدون هیچ واسطهای از او نقل حدیث میکند چنین استنباط می‌شود که یکی از شاگردان او «شیخ کراجکی» بوده است. از کتابهای او تنها «کتاب التفسیر» مورد شناسایی قرار گرفته که به شیوه روایی تألیف شده و در تأویل و تفسیر آیات قرآنی، از احادیثی که در مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و سایر اهلبیت (علیه‌السلام) وارد شده، بهره گرفته شده است.
| |
|
| |
| == منابع ==
| |
| # کنزالفوائد، کراجکی، صفحات متعدد؛
| |
| # الذریعه، ج1ص517 شماره 2527، وج4ص271 شماره 1257؛
| |
| # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص84؛
| |
| # مرآه الکتب، تبریزی، ص489 شماره 145.
| |
|
| |
| [[رده:عالمان]]
| |
| [[رده:عالمان شیعه]]
| |
| [[رده:محدثان شیعه]]
| |
|
| |
|
| |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت
| |
| | عنوان = ادریس بن احمد اشعری قمی
| |
| | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| |
| | نام = حسن بن احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی
| |
| | نام‌های دیگر =
| |
| | سال تولد =
| |
| | تاریخ تولد =
| |
| | محل تولد = قم
| |
| | سال درگذشت =
| |
| | تاریخ درگذشت = 345ق.
| |
| | محل درگذشت = قم
| |
| | استادان =
| |
| | شاگردان = شیخ صدوق
| |
| | دین =
| |
| | مذهب =
| |
| | آثار =
| |
| | فعالیت‌ها = محدث شیعی
| |
| | وبگاه =
| |
| }}
| |
| حسن بن احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی فرزند فقیه و محدث مشهور «احمد بن ادریس قمی» و استاد «شیخ صدوق» است و در باره وفات او این اندازه روشن است که بعد از پدرش و قبل از شیخ صدوق وفات یافته است، بنابراین دوران زندگی و حیات علمی او تماماً در سده چهارم بوده و احتمالاً در اواسط این سده حدود 345هجری زندگی را به انجام رسانده است. وی در قم پرورش یافت و تحت تربیت پدرش رشد کرد و به تدریج به حد کمال رسید. پدرش یکی از دانشمندان برجسته شیعه است که حتی صاحبنظران اهل‌سنت نیز، از پدرش به نیکی یاد کرده و او را «بزرگ مصنفین رافضیه» معرفی کرده‌اند.
| |
|
| |
| برادرش «حسین بن احمد بن ادریس» از اساتید «شیخ تلعکبری» و «شیخ صدوق» بود که در منابع حدیثی، نام این‌دو با یکدیگر خلط می‌شود، اما تحقیقات نشان می‌دهد آنها دو شخصیت جدا از هم و با یکدیگر برادر بوده‌اند. وی در کنار برادرش، بیشترین بهره‌ها را از پدر برد و چنین می‌نماید که تا آخر عمر در قم اقامت داشت زیرا از رابطه او با اساتید و شاگردان شهرهای دیگر گزارشی دیده نشده است. وی در قم تمام آموخته‌هایی را که از پدرش داشت به دیگران انتقال داد و از او احادیث متعددی بر جای مانده که محتوای آنها غالباً عبادی و اخلاقی هستند. بعضی از این احادیث نیز در باره فضیلت امام رضا (علیه‌السلام) نقل شده است. در بعضی از روایات او آمده است که امام رضا (علیه‌السلام) به «ابی نصر بزنطی» فرمود: «به شیعیان من ابلاغ کن که ثواب زیارت من برابر با هزار حج تمتع است». ظاهراً وی در زمان خود از شخصیت‌های مورد اعتماد بود و شیخ صدوق در هنگام نقل حدیث از او با جمله «رضی الله عنه» تجلیل کرده است، و این مطلب، گویای آن است که وی از حسن سابقه برخوردار بوده و احادیث او می‌بایست قابل قبول انگاشته شود. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
| |
|
| |
| == شاگردان ==
| |
| از شاگردان او تنها شیخ صدوق است که شنیده‌های او را برای آیندگان بازگو کرده است، مگر در یک مورد که «محمد بن احمد بن داود قمی»(استاد شیخ طوسی) نیز از او نقل حدیث کرده است.
| |
|
| |
| == منابع ==
| |
| # تهذیب الاحکام، ج6ص85 حدیث169، وص109 حدیث194؛
| |
| # الخصال، خصلت‌های سه‌گانه، ص110 حدیث80 و82؛
| |
| # طرائف المقال، ج1ص164 شماره 841؛
| |
| # عیون اخبار الرضا (علیه‌السلام) ، ج1ص233 حدیث24؛
| |
| # کمال الدین و تمام التعمه، ص325، باب 33، وص388 باب42؛
| |
| # مسند الامام الرضا (علیه‌السلام) ، ج1ص144.
| |
