سور مثانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| (۲۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات سوره قرآن | |||
| عنوان = سور مثانی | |||
| تصویر = سور مثانی.jpg | |||
| نام‌های دیگر سوره = | |||
| شماره سوره = | |||
|محل نزول = | |||
| جزء = | |||
| تعداد آیات = | |||
}} | |||
'''سوره‌های مثانی'''، بنابر قول مشهور، به سوره‌های بعد از [[سوره‌های مئین]] گفته می‌شود. مفسرین احتمالات دیگری از جمله سوره‌های کمتر از صد آیه، [[سوره فاتحه]] و سوره‌هایی که دارای قصه و رویدادها هستند، داده‌اند. [[سیوطی]] ۳۹ سوره را جزو سوره‌های مثانی، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] ۷ سوره و برخی همه سوره‌های [[قرآن]] را سوره‌های مثانی می‌دانند. | '''سوره‌های مثانی'''، بنابر قول مشهور، به سوره‌های بعد از [[سوره‌های مئین]] گفته می‌شود. مفسرین احتمالات دیگری از جمله سوره‌های کمتر از صد آیه، [[سوره فاتحه]] و سوره‌هایی که دارای قصه و رویدادها هستند، داده‌اند. [[سیوطی]] ۳۹ سوره را جزو سوره‌های مثانی، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] ۷ سوره و برخی همه سوره‌های [[قرآن]] را سوره‌های مثانی می‌دانند. | ||
== نام‌گذاری سوره‌ها == | == نام‌گذاری سوره‌ها == | ||
قرآن كریم كتاب نور و هدایت است. كه از طرف [[خدا|خداوند]] متعال بر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر مكرم (صلی الله علیه و آله و سلم)]] نازل گردیده است. این كتاب مشتمل بر 114 سوره و 6236 آیه، - بنابر روایتی از [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] ـ می‌باشد. | [[قرآن|قرآن كریم]] كتاب نور و هدایت است. كه از طرف [[خدا|خداوند]] متعال بر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر مكرم (صلی الله علیه و آله و سلم)]] [[نزول قرآن|نازل]] گردیده است. این كتاب مشتمل بر 114 سوره و 6236 آیه، - بنابر روایتی از [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] ـ می‌باشد. | ||
واژه سوره از «سور بلد» (دیوار بلند و گرداگرد شهر) گرفته شده است، زیرا هر سوره‌ای آیاتی را در برگرفته است و به آن احاطه دارد. اسامی سوره‌ها مانند تعداد آیات هر سوره توقیفی است و با صلاحدید شخص پیامبر اسلام نام‌گذاری شده است. به گروهی از سوره‌های قرآن، اسامی خاصی گذاشته شده كه عبارتنداز: | واژه سوره از «سور بلد» (دیوار بلند و گرداگرد شهر) گرفته شده است، زیرا هر سوره‌ای آیاتی را در برگرفته است و به آن احاطه دارد. اسامی سوره‌ها مانند تعداد آیات هر سوره توقیفی است و با صلاحدید شخص پیامبر اسلام نام‌گذاری شده است. به گروهی از سوره‌های قرآن، اسامی خاصی گذاشته شده كه عبارتنداز: | ||
[[سبع طوال]]، [[مئین]]، [[حوامیم]]، [[ممتحنات]]، [[مفصّلات]] و مثانی<ref>معرفت، محمد هادی، علوم قرآن، قم، تمهید، دوم، 1380، ص 118 ـ 112.</ref>. | [[سبع طوال]]، [[مئین]]، [[حوامیم]]، [[ممتحنات]]، [[مفصّلات]] و مثانی<ref>معرفت، محمد هادی، علوم قرآن، قم، تمهید، دوم، 1380، ص 118 ـ 112.</ref>. | ||
| خط ۱۲: | خط ۲۰: | ||
== معنای اصطلاحی سُوَر مثانی == | == معنای اصطلاحی سُوَر مثانی == | ||
در اصطلاح نیز واژه «مثانی» به تعابیر گوناگونی بیان شده است: | در اصطلاح نیز واژه «مثانی» به تعابیر گوناگونی بیان شده است: | ||
# مثانی سوره‌هایی است كه بعد از سوره‌های «مئون (مئین: دویست 200) بیاید». | # مثانی سوره‌هایی است كه بعد از سوره‌های «مئون (مئین: دویست 200) بیاید». | ||
# سوره‌هایی كه آیات آن از صد آیه كمتر باشد. این تعریف از | # سوره‌هایی كه آیات آن از صد آیه كمتر باشد. این تعریف از [[فراء]] می‌باشد. | ||
# سوره‌هایی كه مثال‌های آن دو جنبه دارد؟ هم برای پند و عبرت و هم برای خیر. این نظریه از «نكزاوی» است. | # سوره‌هایی كه مثال‌های آن دو جنبه دارد؟ هم برای پند و عبرت و هم برای خیر. این نظریه از «نكزاوی» است. | ||
# [[سخاوی]] در [[كتاب جمال القراء]] معتقد است كه علت نام‌گذاری برخی سوره‌ها به «مثانی»، آمدن حكایات و قصه و رویدادها در این سوره‌ها می‌باشد و گاهی به تمام [[قرآن كریم]] و به [[سوره حمد|سوره فاتحه الكتاب]]، اطلاق می‌گردد<ref> سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان، مترجم اسلامی، محمد جعفر، تهران، بنیاد علوم اسلامی، 1362، ج 1، ص 221.</ref>. | # [[سخاوی]] در [[كتاب جمال القراء]] معتقد است كه علت نام‌گذاری برخی سوره‌ها به «مثانی»، آمدن حكایات و قصه و رویدادها در این سوره‌ها می‌باشد و گاهی به تمام [[قرآن|قرآن كریم]] و به [[سوره حمد|سوره فاتحه الكتاب]]، اطلاق می‌گردد<ref> سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان، مترجم اسلامی، محمد جعفر، تهران، بنیاد علوم اسلامی، 1362، ج 1، ص 221.</ref>. | ||
== تعداد سوره‌های مثانی == | == تعداد سوره‌های مثانی == | ||
در تعداد سوره‌های مثانی اقوال مختلفی وجود دارد. | در تعداد سوره‌های مثانی اقوال مختلفی وجود دارد. | ||
جلال‌الدین سیوطی در «الاتقان» از این سوره‌ها به مثانی یاد می‌كند: | جلال‌الدین سیوطی در «الاتقان» از این سوره‌ها به مثانی یاد می‌كند: | ||
{{فهرست ستونی|4}} | |||
# [[سوره احزاب]]، | # [[سوره احزاب]]، | ||
# [[سوره حج]]، | # [[سوره حج]]، | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۹: | ||
# [[سوره قلم]]، | # [[سوره قلم]]، | ||
# [[سوره حجرات]]، | # [[سوره حجرات]]، | ||
# [[سوره ملك]](تبارك)، | # [[سوره تبارک|سوره ملك]]([[سوره تبارک|سوره تبارك]])، | ||
# [[سوره تغابن]]، | # [[سوره تغابن]]، | ||
# [[سوره منافقون]]، | # [[سوره منافقون]]، | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۸: | ||
# [[سوره ممتحنه]]، | # [[سوره ممتحنه]]، | ||
# [[سوره تحریم]]<ref>همان، ص 224.</ref>. | # [[سوره تحریم]]<ref>همان، ص 224.</ref>. | ||
{{پایان}} | |||
[[شیخ طبرسی]]، سوره‌های مثانی را به دنبال هفت سوره طولانی می‌داند كه اول سوره‌های مثانی [[سوره یونس]] و آخرش [[سوره نحل]] می‌باشد كه شامل سوره یونس، هود، | [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]]، سوره‌های مثانی را به دنبال هفت سوره طولانی می‌داند كه اول سوره‌های مثانی [[سوره یونس]] و آخرش [[سوره نحل]] می‌باشد كه شامل سوره یونس، هود، [[سوره یوسف|یوسف]]، رعد، ابراهیم، حجر و نحل است<ref>طبرسی، مجمع البیان، بیروت، موسسه اعلمی، چاپ اول، 1415 ق، ج 1، ص 42.</ref>. | ||
برخی، همه سوره‌های قرآنی را «مثانی» می‌دانند، زیرا اخبار و قصه‌ها در آن تكرار شده است<ref> زرکشی، البرهان فی العلوم القرآن، قاهره، داراحیا، چاپ اول، 1376، ج 1، ص 245.</ref>. | برخی، همه سوره‌های قرآنی را «مثانی» می‌دانند، زیرا اخبار و قصه‌ها در آن تكرار شده است<ref> زرکشی، البرهان فی العلوم القرآن، قاهره، داراحیا، چاپ اول، 1376، ج 1، ص 245.</ref>. | ||
بنابر این، واژه «مثانی» در لغت به معنای ردّ و پشت چیزی آمده و در اصطلاح قرآنی به سوره‌هایی گفته می‌شود كه بعد از سوره‌هایی كه آیات دویست گانه دارند یا كمتر از صد آیه داشته باشند یا مثال‌های آن، دو جنبه دارد یا آمدن حكایات، رویدادها و قصه‌ها یا به تمام قرآن و یا تنها به سوره فاتحه الكتاب، گفته شده است. | بنابر این، واژه «مثانی» در لغت به معنای ردّ و پشت چیزی آمده و در اصطلاح قرآنی به سوره‌هایی گفته می‌شود كه بعد از سوره‌هایی كه آیات دویست گانه دارند یا كمتر از صد آیه داشته باشند یا مثال‌های آن، دو جنبه دارد یا آمدن حكایات، رویدادها و قصه‌ها یا به تمام قرآن و یا تنها به سوره فاتحه الكتاب، گفته شده است. | ||
سیوطی 39 سوره و [[طبرسی]] هفت سوره و برخی همه سوره‌ها را «سور مثانی» می‌گویند و قدر متیّقن همه این‌ها همان سوره فاتحةالكتاب است كه به مثانی معروف است. | [[سیوطی]] 39 سوره و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] هفت سوره و برخی همه سوره‌ها را «سور مثانی» می‌گویند و قدر متیّقن همه این‌ها همان [[سوره حمد|سوره فاتحةالكتاب]] است كه به مثانی معروف است. | ||
== | == جستارهای وابسته == | ||
[ | * [[سوره حمد|سوره فاتحه]] | ||
* [[سبع طوال]] | |||
* [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] | |||
* [[راغب اصفهانی]] | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== منابع == | |||
* [https://btid.org/fa/news/51332 برگرفته از سایت سوره‌های معروف به مثانی كدام‌ها هستند؟ اندیشه برترhttps://btid.org] | |||
{{سوره‌های مکی و مدنی}} | |||
[[رده:قرآن]] | [[رده:قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۹
| سور مثانی | |
|---|---|
 | |
 | |
سوره‌های مثانی، بنابر قول مشهور، به سوره‌های بعد از سوره‌های مئین گفته می‌شود. مفسرین احتمالات دیگری از جمله سوره‌های کمتر از صد آیه، سوره فاتحه و سوره‌هایی که دارای قصه و رویدادها هستند، داده‌اند. سیوطی ۳۹ سوره را جزو سوره‌های مثانی، طبرسی ۷ سوره و برخی همه سوره‌های قرآن را سوره‌های مثانی می‌دانند.
نام‌گذاری سوره‌ها
قرآن كریم كتاب نور و هدایت است. كه از طرف خداوند متعال بر پیامبر مكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل گردیده است. این كتاب مشتمل بر 114 سوره و 6236 آیه، - بنابر روایتی از امام علی (علیه‌السلام) ـ می‌باشد. واژه سوره از «سور بلد» (دیوار بلند و گرداگرد شهر) گرفته شده است، زیرا هر سوره‌ای آیاتی را در برگرفته است و به آن احاطه دارد. اسامی سوره‌ها مانند تعداد آیات هر سوره توقیفی است و با صلاحدید شخص پیامبر اسلام نام‌گذاری شده است. به گروهی از سوره‌های قرآن، اسامی خاصی گذاشته شده كه عبارتنداز: سبع طوال، مئین، حوامیم، ممتحنات، مفصّلات و مثانی[۱].
معنای لغوی سُوَر مثانی
«مثانی» در لغت از «ثنی» گرفته شده كه به معنای رد بعضی بر بعضی دیگر آمده است. ثنی الشیءَ ثنیاً. رد بعضه علی بعض)[۲]. علامه راغب اصفهانی، علت نام‌گذاری سوره‌های قرآن را به مثانی، در ذیل آیه وَلَقَدْ آتَیْنَاك سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی تكرار و مرور در اوقات مختلف كه كهنه و منقطع نمی‌شود، می‌داند. بر عكس اشیا دیگری كه بر اثر مرور و تكرار زمان مضمحل و از بین می‌روند[۳].
معنای اصطلاحی سُوَر مثانی
در اصطلاح نیز واژه «مثانی» به تعابیر گوناگونی بیان شده است:
- مثانی سوره‌هایی است كه بعد از سوره‌های «مئون (مئین: دویست 200) بیاید».
- سوره‌هایی كه آیات آن از صد آیه كمتر باشد. این تعریف از فراء می‌باشد.
- سوره‌هایی كه مثال‌های آن دو جنبه دارد؟ هم برای پند و عبرت و هم برای خیر. این نظریه از «نكزاوی» است.
- سخاوی در كتاب جمال القراء معتقد است كه علت نام‌گذاری برخی سوره‌ها به «مثانی»، آمدن حكایات و قصه و رویدادها در این سوره‌ها می‌باشد و گاهی به تمام قرآن كریم و به سوره فاتحه الكتاب، اطلاق می‌گردد[۴].
تعداد سوره‌های مثانی
در تعداد سوره‌های مثانی اقوال مختلفی وجود دارد. جلال‌الدین سیوطی در «الاتقان» از این سوره‌ها به مثانی یاد می‌كند:
- سوره احزاب،
- سوره حج،
- سوره قصص،
- سوره نمل،
- سوره نور،
- سوره انفال،
- سوره مریم،
- سوره عنكبوت،
- سوره روم،
- سوره یس،
- سوره فرقان،
- سوره رعد،،
- سوره سبأ،
- سوره ابراهیم،
- سوره محمد،
- سوره لقمان،
- سوره زمر،
- سوره مؤمن،
- سوره زخرف،
- سوره سجده،
- سوره شوری(حمعسق)،
- سوره احقاف،
- سوره جاثیه،
- سوره دخان،
- سوره فتح،
- سوره حشر،
- سوره سجده،
- سوره طلاق،
- سوره قلم،
- سوره حجرات،
- سوره ملك(سوره تبارك)،
- سوره تغابن،
- سوره منافقون،
- سوره جمعه،
- سوره صف،
- سوره نوح،
- سوره مجادله،
- سوره ممتحنه،
- سوره تحریم[۵].
شیخ طبرسی، سوره‌های مثانی را به دنبال هفت سوره طولانی می‌داند كه اول سوره‌های مثانی سوره یونس و آخرش سوره نحل می‌باشد كه شامل سوره یونس، هود، یوسف، رعد، ابراهیم، حجر و نحل است[۶].
برخی، همه سوره‌های قرآنی را «مثانی» می‌دانند، زیرا اخبار و قصه‌ها در آن تكرار شده است[۷]. بنابر این، واژه «مثانی» در لغت به معنای ردّ و پشت چیزی آمده و در اصطلاح قرآنی به سوره‌هایی گفته می‌شود كه بعد از سوره‌هایی كه آیات دویست گانه دارند یا كمتر از صد آیه داشته باشند یا مثال‌های آن، دو جنبه دارد یا آمدن حكایات، رویدادها و قصه‌ها یا به تمام قرآن و یا تنها به سوره فاتحه الكتاب، گفته شده است. سیوطی 39 سوره و طبرسی هفت سوره و برخی همه سوره‌ها را «سور مثانی» می‌گویند و قدر متیّقن همه این‌ها همان سوره فاتحةالكتاب است كه به مثانی معروف است.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ معرفت، محمد هادی، علوم قرآن، قم، تمهید، دوم، 1380، ص 118 ـ 112.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، چاپ اول، نشر ادب حوزه، 1405 ق، ج 14، ص 115.
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، دارالکاتب العربی، ص 79.
- ↑ سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان، مترجم اسلامی، محمد جعفر، تهران، بنیاد علوم اسلامی، 1362، ج 1، ص 221.
- ↑ همان، ص 224.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، بیروت، موسسه اعلمی، چاپ اول، 1415 ق، ج 1، ص 42.
- ↑ زرکشی، البرهان فی العلوم القرآن، قاهره، داراحیا، چاپ اول، 1376، ج 1، ص 245.