محمد بن علوی العیدروس

محمد بن علوی العیدروس
نام کامل	محمد بن علوی العیدروس
نام‌های دیگر	سعد
اطلاعات شخصی
سال تولد	۱۳۵۱ ق، ۱۳۱۱ ش‌، ۱۹۳۳ م
محل تولد	حضرموت، یمن
محل درگذشت	حضرموت، یمن
دین	اسلام، اهل سنت
استادان	عبدالباری بن شیخ العیدروس محمد بن حسن عیدید عبدالله بن عمر الشاطری
آثار	«خمسمائة سنة من سنن الصلاة» فوائد من الإعجاز القرآنی نتف الزمان فی أخبار ما قد کان کیف تکون غنیا
فعالیت‌ها	عالم دین تبلیغ اسلام تالیف و تدریس

محمد بن العیدروس با نام مستعار «سعد» (۱۳۵۱ تا ۱۴۳۲ه. ق) امام، نویسنده و استاد علوم قرآنی بود و زاهدانه و متواضعانه خارج از کانون توجه زندگی کرد. اما او به خاطر تربیت بسیاری از حافظان قرآن و تالیف بیش از صد عنوان کتاب دینی و علمی و فرهنگی که کتابخانه معروف حضرمی یمنی را تحت تاثیر قرار داد، نزد مردم جایگاه ویژه ای داشت.

نسب

محمد بن علوی بن عمر بن عیدروس بن علوی بن عبدالله بن علوی بن عبدالله بن حسن بن علوی بن عبدالله بن أحمد بن حسین بن عبدالله العیدروس بن أبی‌بکر السکران بن عبدالرحمن السَقّاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی‌طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

او سی و پنجمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.

تولد و تربیت

در سال ۱۳۵۱ ه.ق در شهر تریم حضرموت به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و از علمای آن دیار به ویژه اساتید سرشناس حضرموت در مرکز علمی تریم کسب علم کرد. در سال ۱۳۷۱ه. ق برای کسب معاش به عدن نقل مکان کرد و حدود بیست سال در آنجا ماند و در جمع‌آوری کلکسیون تمبرهای پستی مشغول به کار شد و از آن راه درآمدزایی می‌کرد تا اینکه توسط دولت کمونیستی دستگیر و به زندان انداخته شد. در آنجا با شدت تحت آزار و اذیت دولت قرار گرفت و سه سال و نیم در زندان ماند. او در این مدت تمام قرآن را حفظ کرد.

فعالیت تبلیغی و علمی

پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۹۵ه. ق به شهر تریم بازگشت و در مسجد سَقّاف به عنوان امام جماعت مشغول به فعالیت شد. سپس در سال ۱۳۹۷ه. ق مدرسه حفظ قرآنی که مکتب قرآن ابومریّم نام داشت و توسط دولت کمونیستی تعطیل شده بود را بازگشایی کرد. تعداد زیادی از کسانی که مایل به حفظ این کتاب بزرگ بودند در دوره‌های حفظ شرکت جستند. او در ادامه مکان‌های زیادی را برای روخوانی و قرائت و حفظ قرآن ایجاد کرد. او علاقه وافری به خواندن و نوشتن داشت و بیش از ۱۰۰ کتاب نوشت. او در بسیاری از سمینارها و همایش‌ها شرکت کرد و در فعال‌سازی درس‌های مساجد سَقّاف و باعلوی تلاش وافر کرد. او واقعاً دانشمند، نویسنده، مربی، پژوهشگر و یاری دهنده دانشجویان بود.

اساتید

او نزد حدود ۴۰ نفر از اساتید آموزش دید که از آن جمله می‌توان از افراد زیر نام برد:

• عبدالباری بن شیخ العیدروس
• محمد بن حسن عیدید
• عبدالله بن عمر الشاطری
• سالم بن حفیظ بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم
• علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین
• محمد بن عوض بافضل
• عمر بن علوی الکاف

تالیفات

به حدود صد و بیست نویسنده رسیده است که بسیاری از آنها به چندین زبان ترجمه شده‌اند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• «خمسمائة سنة من سنن الصلاة»
• «فوائد من الإعجاز القرآنی»
• «نتف الزمان فی أخبار ما قد کان»
• «کیف تکون غنیا»
• «علاج النسیان»
• «النیات»
• «مختارات من کلام الإمام الحداد»
• «خواص أسماء الله الحسنى»
• «الآیات المتشابهات والمتماثلات والمتقاربات من القرآن الکریم»
• «إحیاء السنن النبویة المهجورة»
• «النیات الصالحة»
• «الألعاب الشعبیة فی تریم»
• «الکلمات الدارجة فی تریم»
• «أسرار الفاتحة»
• «الأسئلة القرآنیة»
• «الظواهر الکونیة»
• «الظواهر العصریة»
• «خواص اللیل»
• «کتاب الحکم»
• «الأوائل»
• «فوائد التمر»
• «عجائب النمل»
• «ملخص من التراجم»
• «کیف تتجر»
• «الأشعار الغریبة»
• «مقالات ومقابلات صحفیة»
• «الحرف الوطنیة»
• «حرف الراء»
• «کتاب السواک»
• «الأذان»
• «دفاع عن الحروف المهملة»
• «الأبطال من النساء نساء شهیرات»
• «الماء أصل الحیاة»
• «الشیوعیة»
• «الثقلاء»
• «خصائص رقم (سبعة)»
• «الشیب والشباب»
• «خبر کان»
• «الکنز الثمین من کلام السلف الصالحین»
• «القراءة»
• «البکاء»
• «لا إله إلا الله»

وفات

وی ظهر روز پنجشنبه ۱۷ مهر ۱۳۱۱ در ۸ اکتبر ۱۴۳۲ درگذشت و بعد از ظهر روز جمعه ۱۶ مهر در گورستان تریم به خاک سپرده شد.

عمر بن حافظ گفت که وقتی کتاب «احیای علوم دین» را که به دست خط خود امام غزالی چاپ شده بود، دریافت کرد، بسیار خوشحال بود و برای خواندن آن از جای خود حرکت نکرد و مرگ او که آن کتاب را در دست داشت، شاد و خندان بود.