|
|
| (۲۷۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{ویرایش}} | | {{ویرایش}} |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت | | {{جعبه اطلاعات نهاد |
| | عنوان = حاج امین الحسینی | | | عنوان = کنست |
| | تصویر = حاج امین الحسینی.webp | | | تصویر = کْنِسِت.jpg |
| | نام = محمدامین حسینی | | | نام = کْنِسِت |
| | نام‌های دیگر = حاج محمد امین الحسینی | | | مؤسس = |
| | سال تولد = ۱۸۹۷ م
| | | تاریخ تاسیس = 1948 م |
| | تاریخ تولد = [[بیت المقدس]] | | | مدیر فعلی = |
| | محل تولد =
| | | مدیران سابق = امیر اوهانا، لیکود |
| | سال درگذشت = ۱۹۷۴ م
| | | میزان تأثیرگذاری = |
| | تاریخ درگذشت = | | | اهداف = |
| | محل درگذشت = {{فهرست جعبه افقی |بیروت |لبنان }}
| | | وابستگی به حاکمیت = |
| | استادان = | | | وضعیت اقتصادی = |
| | شاگردان = | |
| | دین = [[اسلام]] | |
| | مذهب = [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] | |
| | آثار = | |
| | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |عالم دینی |سیاستمدار }}
| |
| | وبگاه = | | | وبگاه = |
| }} | | }} |
| '''حاج امین الحسینی''' با نام اصلی محمد امین الحسینی، در [[بیت المقدس]] به دنیا آمد. پدرش عالم دینی بنام حاج طاهر بود. وی در سال 1312 در جوانی به همراه خانواده به [[حج]] مشرف شد و لقب حاجی به او داده شد و این لقب تا زمان [[مرگ]] بر او ماندگار بود. | | '''کْنِسِت''' (در عبری: הכנסת)، نام پارلمان اسرائیل است که در شهر اورشلیم قرار دارد. کنست دارای ۱۲۰ کرسی است. زبان مباحثات در پارلمان اسرائیل، زبان عبری است، ولی نمایندگان عرب پارلمان می‌توانند به زبان عربی سخن بگویند و بیانات آنان به زبان عبری بلافاصله ترجمه می‌شود. سخنان نمایندگان عبری‌زبان نیز به صورت هم‌زمان به عربی ترجمه می‌شود. هم‌اکنون «۲۰امین دوره» کنست رسمیت دارد. حدود یک ششم از نمایندگان کنونی را زنان تشکیل می‌دهند. |
| پس از اتمام تحصیلات دبیرستانی، به مدت دو سال در دانشکده فرر قدس به فراگیری زبان فرانسه پرداخت و سپس به قصد ادامه تحصیل به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] رفت.
| |
| در [[الأزهر|دانشگاه الازهر]] و دانشکده ادبیات [[قاهره]] با اندیشه‌های [[سید جمال‌الدین اسدآبادی|سیدجمال‌الدین اسدآبادی]] و [[محمد عبده|شیخ محمد عبده]] آشنا شد. با آغاز [[جنگ جهانی اول]]، تحصیلات او ناتمام ماند و به [[فلسطین]] بازگشت.
| |
| مفتی فلسطین و از نخستین رهبران جنبش فلسطینیان بر ضد سلطه [[بریتانیا|انگلیس]] و [[صهیونیسم]] در سال بیستم میلادی بود.
| |
| [[نتانیاهو]] نخست وزیر [[رژیم صهیونیستی]] در سخنانی مدعی شده است که [[هیتلر]] نمی‌خواست [[آیین یهودیت|یهودیان]] را نابود کند و یک [[مسلمان]] به نام [[حاج امین الحسینی]] او را متقاعد کرد که این کار را انجام دهد.
| |
|
| |
|
| == حاج امین الحسینی کیست == | | == کْنِسِت == |
| وی در ۱۳۱۵/ ۱۸۹۷ در [[بیت‌المقدس]] به دنیا آمد. وی فرزند محمدطاهر بود و در فلسطین زاده شد و زیر نظر پدرش که [[مفتی]] فلسطین بود، به یادگیری [[اصول دین]]، قرائت [[قرآن]] و ادبیات عرب پرداخت و آنگاه به آموزش برخی از علوم نوین مبادرت کرد<ref>محمد أبو ملیح، «الحاج محمد أمین الحسینی، مهاجر القرن العشرین»، آذار 2009 م، القدس أون لاین.</ref>.
| | کْنِسِت (در عبری: הכנסת) نام پارلمان اسرائیل است که در شهر اورشلیم قرار دارد. کنست دارای ۱۲۰ صندلی است. زبان مباحثات در پارلمان اسرائیل، زبان عبری است، ولی نمایندگان عرب پارلمان می‌توانند به زبان عربی سخن بگویند و بیانات آنان به زبان عبری بلافاصله ترجمه می‌شود. سخنان نمایندگان عبری‌زبان نیز به صورت هم‌زمان به عربی ترجمه می‌شود. |
| سپس دوره دبیرستان را به پایان رساند و پس از آن دو سال به فراگیری زبان فرانسه همت گماشت. در ۱۳۳۰/ ۱۹۱۲ برای ادامه تحصیل به [[قاهره]] رفت و در [[الأزهر|دانشگاه الازهر]]، مدرسه دارالدعوة و الارشاد و دانشکده ادبیات دانشگاه قاهره به تحصیل و فعالیت مشغول شد و ضمن برقراری ارتباط با [[محمد رشیدرضا]] در دارالدعوه، با افکار و اندیشه‌های [[سید جمال‌الدین اسدآبادی|سیدجمال‌الدین اسدآبادی]] و [[محمد عبده]] آشنا شد. با آغاز [[جنگ جهانی اول]] در ۱۹۱۴، حسینی تحصیلات خود را رها کرد و از قاهره به زادگاه خود بازگشت<ref>زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، بیروت: دار إقرأ، 1986 م، ص 27.</ref>.
| | کْنِسِت، پارلمان اسرائیل است، یعنی بالاترین مقام قانونگذاری در اسرائیل همین کنست است. |
| | کنست تنها منبع قانونگذاری است که تعریف می کند،اختیارات و سمت های رسمی را طبق قانون. |
| | نام کنست در اصل به دوره قبل از میلاد مسیح باز می گردد و این نهاد قانونگذاری منطقه یهود است کنست هر چهار سال یک بار برگزار می شود، مگر اینکه کنست به اتفاق آرا انحلال خود را اعلام کند که در این صورت انتخابات زودهنگام برگزار می شود. هر کس به سن هجده سالگی رسیده باشد حق دارد در انتخابات کنست شرکت کند و هرکس به سن بیست و یک سالگی رسیده باشد حق دارد خود را برای آن نامزد کند. کنست از میان اعضای خود رئیس و معاونان رئیس جمهور را انتخاب می کند. کنست سیستم کاری دارد که به آن پایبند است و تصمیمات با اکثریت اتخاذ می شود، مگر اینکه قانون یا موضوعی به اتفاق آرا نیاز داشته باشد. |
|
| |
|
| == عالم دینی یا شخصیت سیاسی ==
| | کنست علاوه بر اینکه یک مرجع قانونگذاری است، رئیس دولت اسرائیل را انتخاب می کند و نخست وزیر باید عضو کنست باشد، در حالی که وزیران می توانند از خارج از آن منصوب شوند. تاکنون شانزده کنست (یعنی شانزده جلسه کنست از زمان تأسیس اسرائیل در سال 1948) انتخاب شده است. |
| امین الحسینی با این که عنوان مفتی [[فلسطین]] یافت، اما هرگز در شمار فقها و علمای دین به شمار نیامد. او بیشتر رهبر سیاسی بود، تا عالم دینی. گرچه از دیدگاه دیانت به سیاست می‌نگریست، ولی هرگز از سنت معمول مفتیان پیروی نکرد. به گفته خود امین، خون مجاهدان در رگ‌هایش جاری بود، نه خون عالمان.
| | انتخابات کنست عمومی، ملی، مستقیم، برابر، مخفی و تناسبی است. |
| | هم‌اکنون «۲۵مین دوره» کنست رسمیت دارد. حدود یک ششم از نمایندگان کنونی را زنان تشکیل می‌دهند. در تاریخ ۱۰ فوریه ۲۰۰۹ میلادی، انتخابات سراسری اسرائیل برای تشکیل ۱۸امین کنست در کشور اسرائیل برگزار شد. |
|
| |
|
| == توجه به مسئله فلسطین == | | == تاسیس و نامگذاری == |
| حاج محمد امین الحسینی در دوران تحصیل در قاهره به مسائل فلسطین توجه ویژه‌ای پیدا کرد و از پدیده [[صهیونیسم]] و اهداف آن نسبت به این سرزمین آگاه شد. در سال ۱۹۱۴م، او به گروهی از هموطنانش که جمعیتی ضد[[صهیونیسم|صهیونیستی]] تأسیس کرده بودند، پیوست.
| | ریشه های آن به قبل از تأسیس دولت اسرائیل برمی گردد، زمانی که اولین پارلمان با تصمیم شورای نمایندگان یهودیان در 1 مه 1948 تأسیس شد تا یک دولت و شورای دولتی موقت برای انجام امور دولتی پس از پایان مأموریت بریتانیا برای فلسطین در 14 فوریه 1949، مجلس مؤسسان اولین جلسه خود را برگزار کرد، که در آن یوسف شپرینتساک به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، دو روز بعد، تغییر نام خود را به کنست تصویب کرد که اولین جلسه آن تا سال 1951 ادامه یافت. در اوت 1951، دومین نشست کنست آغاز شد و به مدت چهار سال ادامه یافت و طی آن چهار دولت قدرت را در دست گرفتند. انتخابات مجلس شورای اسلامی در 17 مارس 2015 برای انتخاب کنست بیستم برگزار شد و در نتیجه حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو با کسب 23.4 درصد آرا، سی کرسی از 120 کرسی کنست را به خود اختصاص داد. نتانیاهو به پیروزی گسترده ای بر «اتحادیه صهیونیستی» دست یافت که 18.6 درصد آرا را به دست آورد و دو قطب خود را به دست آورد: حزب کارگر به رهبری ایزاک هرتزوگ و جنبش به رهبری تزیپی لیونی، 24 کرسی. در مورد فهرست مشترک عربی نیز 10.54 درصد یا 13 کرسی به دست آورد. |
| در سال ۱۹۱۵م، پدرش او را برای ادامه تحصیل به [[استانبول]] فرستاد، اما وی به دانشکده افسری وارد شد و پس از فارغ‌التحصیلی به ارتش [[عثمانی]] در ازمیر پیوست. با اشغال فلسطین توسط [[بریتانیا|انگلیسی‌ها]] در سال ۱۹۱۷م، حاج امین به صف مبارزان فلسطینی پیوست و به جمع‌آوری داوطلبان برای نیروهای [[فیصل بن حسین]]، حاکم [[سوریه]]، مشغول شد.
| |
|
| |
|
| == اولین فعالیت سیاسی == | | == مجمع عمومی == |
| * اولین اقدام سیاسی حاج امین در فلسطین، تاسیس [[الجمعیه الاسلامیه المسیحیه]] بود که پس از [[اعلامیه بالفور]] صورت گرفت. هدف او ایجاد هماهنگی در میان همه اعراب [[مسلمان]] و [[مسیحی]] بر ضد [[صهیونیسم]] و خنثی کردن تفرقه افکنی‌های انگلیسی‌ها میان پیروان این دو آیین بود. در کنگره اول این جمعیت که در نوامبر ۱۹۱۸ در [[مسجد الاقصی|قدس]] برگزار شد. امین نقش مهمی ایفا کرد.
| | مجمع عمومی نهاد اصلی کنست است که در آن تصمیمات نهایی را در مورد موضوعات مورد بحث در کنست را اتخاذ می کند، اما برای انجام وظایف خود، حضور همه اعضای آن ضروری نیست برای قانون و برنامه کاری و همچنین سوال از وزرای دولت و طرح عدم اعتماد. مسائل سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اقتصادی که مربوط به امور داخلی است به این نهاد ارائه می شود و تصمیمات با اکثریت آرا اتخاذ می شود، مگر اینکه متن قانون مستلزم اکثریت زیاد باشد. |
| * در این سال، انجمنی به نام «[[النادی العربی]]»، به ریاست امین در قدس تاسیس شد که هدف آن افزون بر مبارزه با صهیونیسم، وحدت با [[سوریه]] بود.
| |
| * جمعیت‌های دیگری نیز با پشتیبانی و رهبری وی به منظور مبارزه با صهیونیسم، و انگلیسی‌ها تاسیس شد که از آن میان می‌توان «[[الجمعیه العربیه الفلسطینیه]]» را نام برد.
| |
| * یکی دیگر از سازمان‌های انقلابی زیر نفوذ حاج امین «[[الکف السوداء]]» بود که در ۱۹۱۹م، به «[[الفدائیه]]» تغییر نام داد. اعضای این سازمان مخفی، [[قسم|سوگند]] یاد کرده بودند که جان خود را در راه حاج امین فدا کنند.
| |
|
| |
|
| == باشگاه عربی (النادی العربی) == | | == کمیته ها == |
| با صدور اعلامیه بالفور در ۱۹۱۷م، امین حسینی برای مقابله با آن، سازمانی سیاسی به‌نام باشگاه عربی ([[النادی العربی]]) تأسیس کرد و خود ریاست آن را برعهده گرفت. این باشگاه در جنبش ملی فلسطین، به‌ویژه در سال‌های ۱۹۱۸ـ۱۹۱۹م، نقش مؤثری ایفا نمود<ref>صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۰، بیروت ۲۰۰۱.</ref>.
| | اکثر کارهای کنست از طریق کمیته های آن مدیریت می شود و موضوعاتی که نیاز به تحقیق حرفه ای و عمیق دارند به کمیته های تخصصی ارجاع می شوند. |
| حاج‌امین حسینی با برخی سازمان‌های زیرزمینی نیز همکاری می‌کرد.
| |
| او با سازمانی به نام الکَفّ السوداء (پنجه سیاه)، که در ۱۳۳۷/۱۹۱۹ در یافا تشکیل شده بود، ارتباط داشت<ref>عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۷۴ـ۱۷۷، بیروت ۱۹۷۰.</ref>.
| |
|
| |
|
| == فعالیت فرهنگی ==
| | کنست شامل 15 کمیته دائمی است: |
| از اقدامات علمی و فرهنگی مهم امین، تاسیس مراکزی برای آموزش جوانان فلسطینی بود به جای دارالایتام که قبلا در اختیار خارجیان بود، '''دارالایتام الصناعیه''' را ایجاد کرد که هدف آن تربیت یتیمان، ضمن آموزش صنعت و حرفه بود. در ۱۹۲۴م، به منظور آموزش علوم جدید به فلسطینیان دانشکده اسلامی را تاسیس کرد که تا ۱۹۳۷ که سال خروج وی از فلسطین بود، پابرجا بود. بسیاری از مبارزان بعدی فلسطینی از همین مراکز بیرون آمدند. او همچنین گروه‌هایی را برای تحصیل به [[الأزهر|الازهر]] و دیگر مراکز فرستاد.
| | # کمیته مالی؛ |
| | | # کمیته امور اقتصادی؛ |
| == فعالیت جنجالی ==
| | # کمیته روابط خارجی و امنیت؛ |
| [[پرونده:حاج امین الحسینی و هیلتر.jpg|بی‌قاب|چپ]]
| | # کمیته امور داخلی و محیط زیست؛ |
| شاید بحث‌انگیزترین اقدام امین، ارتباط و همکاری او با [[آلمان]] و [[ایتالیا]] در خلال [[جنگ جهانی دوم]] باشد. این ارتباط به زمانی باز می‌گردد که در ۱۹۳۳، [[هیتلر]] به قدرت رسید. در آن ایام که مهاجرت [[آیین یهودیت|یهودیان]] به [[فلسطین]] رو به فزونی نهاده بود، امین از کسنول آلمان در فلسطین خواست که دولت متبوعش مانع مهاجرت یهودیان آلمانی شود.
| | # کمیته قانون اساسی، قانون و قضائیه؛ |
| در آن زمان، با توجه به مواضع ضد[[صهیونیسم|صهیونیستی]] و [[استعمار]]ستیزی او، چاره‌ای جز تمسک به گفته معروف «دشمن دشمن تو، دوست تو است»، نداشته و از همین روز از متحدان ضد یهود و ضد [[بریتانیا|انگلیس]] و [[فرانسه]] استمداد کرده است. خود او در این باره گفته است که: «ملت فلسطین هرگز نمی‌توانست به تنهایی از خود دفاع کند و بنابراین، به تکیه گاهی نیاز داشت که از دشمن نیرومندتر باشد. هدف نهایی من آن بود که اعراب سلاح برگیرند و بجنگند، اما نه برای پیروزی متحدین، بلکه برای آزادی سرزمین فلسطین.»
| | # کمیته مهاجرت، جذب و آوارگان(دیاسپورا)؛ |
| با این همه، امین خود بعدها اعتراف کرد که پیوستن وی به متحدین، هیچ سودی نداشته است. اما او تاکید می‌کرد که در آن زمان کاری جز این از دست او بر نمی‌آمده است.
| | # کمیته آموزش، فرهنگ و ورزش؛ |
| | | # کمیته کار و رفاه؛ |
| [[نتانیاهو]] نخست وزیر [[رژیم صهیونیستی]] در سخنانی مدعی شده است که [[هیتلر]] نمی‌خواست [[آیین یهودیت|یهودیان]] را نابود کند و یک [[مسلمان]] به نام [[حاج امین الحسینی]] او را متقاعد کرد که این کار را انجام دهد.
| | # کمیته امور کنترل دولتی؛ |
| | | # کمیته ارتقای وضعیت زنان و برابری جنسیتی؛ |
| == ارتباط با آلمان و متحدانش ==
| | # کمیته علم و فناورید؛ |
| به هنگام اقامت در [[عراق]]، در حل مسائل [[جهان اسلام]] و احقاق حقوق مردم فلسطین از بریتانیا به کلی ناامید شده بود، به فکر نزدیکی بیشتر با آلمان و متحدان آن افتاد. در همین سال او منشی مخصوص خود عثمان حداد را به منظور مذاکره با مقامات آلمانی، پنهانی بدان کشور گسیل داشت. نتیجه این سفر، تنظیم قراردادی در شش مقوله بود. از جمله مقرر گردید که [[آلمان]] و [[ایتالیا]] چشم طمع به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] و [[سودان]] نداشته باشند.
| | # کمیته بهداشت؛ |
| حسینی در ۲۷ اکتبر ۱۹۴۱م، با [[موسولینی]] مذاکره کرد، که در نتیجه آن دولت‌های آلمان و ایتالیا متعهد شدند از استقلال و آزادی کشورهای عربیِ زیر سیطره استعمار بریتانیا حمایت کنند<ref>محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۸، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹. </ref>.
| | # کمیته امنیت داخلی؛ |
| | | # کمیته ویژه پروژه های زیرساختی؛ |
| وی سپس عازم آلمان شد و در ۲۱ نوامبر ۱۹۴۱، درباره حمایت از استقلال [[جهان اسلام|کشورهای اسلامی]] و مبارزه با [[صهیونیسم]]، با [[هیتلر]] مذاکره کرد<ref>زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۷۷ـ۱۸۲، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.</ref>.
| | # کمیته خدمات مذهبی و یهودی. |
| با اشغال آلمان در ۱۹۴۵م، حسینی ناگزیر به [[سوئیس]] رفت، ولی به سبب فشار انگلیسی‌ها، به وی پناهندگی داده نشد و او به [[فرانسه]] رفت<ref>زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۷۷ـ۱۸۲، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.</ref>.
| |
| سرانجام، حسینی با کمک دوستان خود، در مه ۱۹۴۶م، مخفیانه عازم [[قاهره]] شد. در آنجا مورد احترام و تکریم [[ملک فاروق]] قرار گرفت اما دولت [[جمهوری عربی مصر|مصر]]، زیر فشار انگلیسی‌ها، فعالیت سیاسی او را محدود کرد<ref> الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷. </ref>.
| |
| | |
| == آثار ==
| |
| * امین الحسینی در کتاب حقایقی در مورد فلسطین با دیدی تاریخی به عملکرد بریتانیا در حمایت از صهیونیست‌ها می‌پردازد و می‌نویسد: انگلیسی‌ها جایی برای اعتماد باقی نگذارده‌اند. اعتماد برخی عرب‌ها به بریتانیا به دلیل اقداماتی سیاسی همچون صدور کتاب‌های سفید فلسطین و تشکیل هیئت‌هایی برای مطالعه مسئله فلسطین که بر تضییع حقوق فلسطینی‌ها تأکید می‌کردند، ساده‌لوحانه است. وی به خوبی و با سیاستی واقع‌گرایانه در این کتاب شرح می‌دهد که سیاست بین‌الملل بر پایه اصل بی‌اعتمادی پایه‌ریزی شده است و باید با زبان واقع‌گرایی با انگلیسی‌ها برخورد کرد. وی جهل سیاسی مقامات کشورهای عربی و اعتماد بیش از حد آنان را به انگلیس، مهم‌ترین علت داخلی بروز فاجعه فلسطین دانست. همچنین اختلاف‌های سیاسی بین کشورهای مسلمان نیز در تضعیف آنان نقش مهمی داشت. انگلیس از این مسئله بهره‌برداری کرد و زمینه را برای ساخت یک دولت یهودی در فلسطین مهیا ساخت. وی این کار را با تجهیز، آموزش نظامی و سازماندهی یهودی‌ها و تضعیف مسلمانان انجام داد.
| |
| دلایل خارجی بروز فاجعه فلسطین از دید امینی عبارت بودند از: افراط‌گرایی صهیونیست‌ها، اعتقاد پروتستان‌ها در مورد پیشگویی‌های مربوط به بازگشت یهودیان به فلسطین، ترس و کینه به جای مانده از جنگ‌های صلیبی و حملات عثمانی به شرق اروپا، هم‌راستایی منافع بریتانیا با صهیونیست‌ها در مورد مسئله فلسطین. منافع بریتانیا به اعتقاد او عبارت بودند از: ایجاد کشوری یهودی در میان اعراب براساسی منافع خود، تبدیل اسرائیل به مانعی بین کشورهای عربی آسیا و کشورهای عربی افریقا و قطع رابطه بین این دو قاره<ref> محمد امین الحسینی، حقائق عن قضیة فلسطین، قاهره: مکتب الهیئة العربیة العلیا لفلسطین، 1954 م و تجدید چاپ در بیروت: بیسان للنشر و التوزیع و الإعلام، 1957 م.</ref>.
| |
| * او در کتاب دیگر خود با عنوان کذبة بیع الفلسطینیین لأرضهم (فروش زمین‌های فلسطین دروغ است) می‌نویسد ملت فلسطین هرگز شرف خود را نفروخته است. در این کتاب او تنها راه حل مقابله با تصرف فلسطین و پایان دادن به اشغال آن را جنگ شهری عنوان می‌کند. سازماندهی گروه‌های شبه‌نظامی و درگیری‌های شهری هم از نظر هزینه در سطح پایین‌تری نسبت به جنگ‌های مدرن قرار دارد و هم از نظر تأثیر و نتیجه مؤثرتر و نتیجه‌بخش‌تر است و از مهم‌ترین نقاط ضعف ارتش‌های مدرن به شمار می‌آید<ref> أمین الحسینی، کذبة بیع الفلسطینین لأرضهم، بی‌جا، بی‌تا، صص 10-9.</ref>.
| |
| * کتاب دیگر او با عنوان دلایل فاجعه فلسطین به این دیدگاه برخی طرف‌های عربی می‌پردازد که مقاومت در برابر تحت‌الحمایگی بریتانیا و مبارزه با صهیونیست‌ها فلسطین را به این مرحله فاجعه رسانده است. او ضمن ردِّ این مسئله، دلیل اصلی شکست مسلمانان در فلسطین را ضعف آنها و عدم آمادگی و اعتماد بیش از حد به سیاست‌های استعمار انگلیسی عنوان کرد. انگلیس که پیش از سقوط عثمانی به شریف جسین قول تشکیل یک کشور عربی را داده بود، پس از پیروزی این وعده خود را نادیده گرفت و تمام این مسائل به ضعف کشورهای عربی و اسلامی مربوط است. در واقع تنها راه رسیدن به صلح، آماده شدن برای جنگ است؛ مسئله‌ای که موجب شد امین الحسینی بارها بر لزوم آموزش نظامی و تشکیل فرقه‌های شبه‌نظامی و شهادت‌طلب تأکید کند<ref> امین الحسینی، اسباب کارثة فلسطین: اسرار مجهولة و وثائق خطیرة، تعلیق: هشام عواض، القاهرة: دارالفضیلة، بی‌تا، ص 302.</ref>.
| |
| | |
| == درگذشت ==
| |
| او در ۱۳ تیر ۱۳۵۳/ ۴ ژوئیه ۱۹۷۴ در بیروت درگذشت و جنازه او با شکوه تمام تشییع و در مقبرة الشهدای این شهر دفن شد<ref>حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۳۰۲، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.</ref>.
| |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته == | | == جستارهای وابسته == |
|
| |
| == پانویس ==
| |
| {{پانویس}}
| |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
| * [http://lib.eshia.ir/23019/1/6244 دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «حاج‌امین حسینی»، شماره۶۲۴۴]lib.eshia.ir، اخذ شده در تاریخ 1403/5/28.
| |
| * [https://fidibo.com/book/159554-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%85%D8%AA%D9%81%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86 کتاب اندیشه سیاسی متفکران مسلمان، از آیت الله بروجردی(۱۲۵۴ش) تا محمدامین رسول زاده(۱۳۳۳ش)، نویسنده:علی اکبر علیخانی] fidibo.com ،اخذ شده در تاریخ 1403/5/28.
| |
|
| |
| [[رده: شخصیت‌ها]]
| |
| [[رده:شخصیت‌های سیاسی]]
| |
| [[رده:کشورهای اسلامی]]
| |
| [[رده:فلسطین]]
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| {{جعبه اطلاعات حزب
| |
| | عنوان = احزاب و گروه‌های شیعی در کویت
| |
| | تصویر =
| |
| | نام = احزاب و گروه‌های شیعی در کویت
| |
| | تاریخ تأسیس =
| |
| | مؤسس =
| |
| | رهبران =
| |
| | اهداف =
| |
| }}
| |
| ''' احزاب و گروه‌های شیعی در کویت'''، شیعیان در کویت شهروندان کویتی هستند که دکترین شیعه اسلام را پذیرفته اند. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد شیعیان کویت در سطوح بالای حکومت حضور چندان مؤثری ندارند و در هر دوره تنها یک وزیر شیعه در کابینه حضور دارد که معمولاً، از شیعیان لیبرال و طرفدار دولت می‌باشد. در سطوح میانی نیز در برخی وزارتخانه‌ها مانند: وزارت آموزش و پرورش، آموزش عالی و دانشگاه کویت حضور شیعیان نسبتاً خوب است و اساتید برجسته و صاحب نظر از شیعیان در دانشگاه فعال می‌باشند.
| |
| در وزارتخانه‌های حساس مانند وزارت خارجه و وزارت کشور، پست‌های حساس به شیعیان داده نمی‌شود و استخدام آنها محدود است و درجه نظامی بالاتر از سرهنگ به آنها کمتر داده می‌شود و تنها در مواردی نادر از شیعیانی که مورد اطمینان صد درصد حکومت بوده‌اند استفاده شده است، از جمله علی المؤمن، رئیس ستاد ارتش سابق.
| |
| امیر کویت بعد از بازپس‌گیری کویت، به دلیل مقاومت شیعیان در مقابل ارتش صدام در سال ۱۹۹۰م. یک شیعه را رئیس ستاد ارتش کویت منصوب کرد.
| |
|
| |
| == احزاب و گروه‌های شیعی کویت ==
| |
| روند تاریخی کویت به گونه‌ای بوده که در تاریخ 30 دسامبر سال 1961 اولین مجلس مؤسسان کویت بعد از استقلال کویت از انگلستان در ژوئن 1961 تشکیل شد و قانون انتخابات حق رای و نامزدی در انتخابات را برای همه کویتیان بدون توجه به وابستگی فرقه‌ای در نظر گرفت؛ و شیعیان در مجلس مؤسسان دو نماینده از بیست نماینده مجلس را به خود اختصاص دادند. وظیفه اصلی این مجلس تدوین قانون اساسی برای کشور بود که به قانون اساسی سال 1962 معروف است. توده شیعیان در مجلس، توده سیاسی به خصوصی را تشکیل ندادند، هم چنین جزء مخالفین سیاسی داخل مجلس نبودند، بلکه بخش مهمی از مجموعه سیاسی دوستدار حکومت بودند. این مجموعه دوستان حکومت و اکثریت اعضاء مجلس شامل نمایندگان بادیه و نمایندگان شیعه بودند که دولت در تصویب قوانین و طرح‌هایی که با مخالفت شدید توده ملی‌گرایان عرب مواجه می‌شد به آن ها اتکای زیادی داشت؛ در سطح جامعه کویت گرایش های سیاسی مختلفی وجود دارد که هر یک به مناسبت های مختلف اقدام به برگزاری نشست های آزاد جهت بحث و بررسی مسائل روز در ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی می‌کنند. در سال های اخیر، همگرایی های گروه‌های شیعی داخل کویت بیشتر از واگرایی های آنان بوده است و از ویژگی های مهم شیعیان کویتی تأثیرپذیری قوی آنان از فضاهای شیعی کشورهای همسایه کویت است. جریان های شیعی کویت را می‌توان امتداد جریان های شیعی ایران، عراق و عربستان و گاه لبنان دانست از جمله مهم‌ترین جریانات و احزاب کویت که در ذیل بدانها پرداخته می‌شود.
| |
|
| |
| === ائتلاف ملی اسلامی ===
| |
| در سایه فضای سیاسی پس از اشغال نظامی عراق علیه کویت «ائتلاف ملی اسلامی» به وجود آمد که مانند یک چارچوب سیاسی نیروهای سیاسی، اجتماعی، و دینی شیعه را با وجود اختلاف گرایش های سیاسی آن ها در صفوف خود جای داد. «ائتلاف ملی اسلامی» انجمن فرهنگی اسلامی، شخصیت های مستقل شیعه و نمایندگان مساجد شیعه کویت را درون خود پذیرفت از مهم‌ترین شروط پیوستن به این ائتلاف، التزام داشتن تنها به خود ائتلاف و اندیشه‌های خاص آن و نه گروهی که از نظر سیاسی به آن وابسته است، عضوی که به ائتلاف ملی اسلامی ملحق می‌شود لزومأ باید وابستگی خود به حزب الله کویت یا انجمن فرهنگی اجتماعی را ابراز کند بلکه تنها عقاید خاص ائتلاف را ابراز کند و این برای اطمینان از عدم پراکندگی تلاش ها و الحاق آن به چارچوب ملی بدون هرگونه پسوند خارجی است.
| |
|
| |
| === اتحاد ملی اسلامی ===
| |
| در سال 1998 و به جای ائتلاف ملی اسلامی به وجود آمد که پس از سال 1990 تشکیل شده بود اما بعداً دچار مشکلاتی شد که منجر به تقسیم آن به چندین گروه و سازمان شد. این سازمان معتقد به نظریه ولایت فقیه می‌باشد و از برخی جنبه‌ها به عنوان شاخه سیاسی حزب الله کویت شناخته می‌شود. اتحاد ملی اسلامی در انتخابات سال 2003 شرکت نمود و به سختی شکست خورد و هیچ کدام از کاندیداهای آن نتوانستند موفق شوند. اتحاد اسلامی با گروه‌های شیعه‌ای که به میانه روی مشهور بودند وارد چالش شد. عبدالمحسن جمال یکی از مهم‌ترین رهبران اتحاد به شمار می‌آید و تاکید می‌کند با وجود عدم موفقیت کاندیداهای اتحاد، هنوز اتحاد نقش مهمی در عرصه سیاست ایفا می‌کند. شیخ حسن المعتوق یکی دیگر از رهبران اتحاد ملی بود ه است.
| |
|
| |
| === تجمع طرفداران عدالت ===
| |
| تجمع طرفداران عدالت در سال 1998 و به عنوان شاخه‌ای از ائتلاف ملی اسلامی شکل گرفت، و از مهم‌ترین اهداف آن مقاومت در برابر ظلم و گسترش عدالت می‌باشد، اما این سازمان مدت زیادی پابرجا نماند.
| |
|
| |
| === جنبش طرفداران آزادی ===
| |
| جنبش طرفداران آزادی در سال 1999 تاسیس شد و یکی از گروه‌های شیعی به شمار می‌آید که در عرصه سیاست فعالیت کردند. عبدالعزیز طاهر (وکیل) دبیر کل جنبش، دکتر محمد الفیلی، مهندس عبدالحسین السلطان، دکتر حسن الموسوی و مهندس صالح السلیمی از مهم‌ترین پایه گذاران این جنبش بودند. این جنبش خود را با شعار «جنبش با اندیشه و هدف و رهبری ملی کویتی که از حق دفاع می‌کند و در برابر ظلم می‌ایستد» معرفی نمود (المدریس، 1386: 90). این جنبش حول تعدادی از ایده‌ها و اهداف تمرکزیافته بود که مهم‌ترین آن عبارت بود از: فراهم کردن منافع عمومی برای مردم کویت، مقابله با ظلم، ایجاد عدالت اجتماعی، برطرف کردن ظلم از طریق ایجاد دموکراسی، تمسک به ارزش‌ها در قوانین اسلامی، پایبندی به قانون اساسی، وبیان درد و رنج مظلومان کشور، اما فعالیت این سازمان مدت طولانی ادامه پیدا نکرد و از صحنه سیاسی کنار رفت.
| |
|
| |
| === هیئت خادمان مهدی ===
| |
| هیئت خادمان مهدی در سال 2000 م. تاسیس شد و اهداف و اصولش مبتنی بود بر؛ تقوای الهی در بالاترین حد آن، ولایت مطلق اهل بیت، ترک دنیا و لذت های آن به شکل کامل، اعتقاد به پروژه تمدن شیرازی، تمسک به روحیه شجاعت و دلاوری، تلاش برای بدست آوردن موقعیت جهانی پیشرو و ممتاز در زمینه‌های مختلف از سوی شیعیان، و هدایت فرقه‌های مختلف بشری به نور ایمان اهل بیت. اما هیئت به دلیل ماهیت فرقه‌ای آن به مشکلات بسیاری دچار شد، و حمله بنیان گذار آن یاسر حبیب به برخی از صحابه و برخی از همسران پیامبر موجب صدور حکم زندان به مدت 10 سال برای او شد، اما او به انگلستان فرار کرد که دولت انگلیس به او پناهندگی سیاسی داد و این هیئت همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد. لازم به ذکر است یاسر الحبیب در انگلستان حسینیه‌ای تاسیس کرده و به مناسبت ایام سوگواری محرم و شهادت حضرت زهرا (س) قمه زنی و زنجیر زنی می‌کنند.
| |
|
| |
| === جماعت دار الزهراء ===
| |
| این گروه از تاجران بزرگ شیعه که میانه رو هستند تشکیل شد و از درون سازمان ائتلاف ملی اسلامی شکل گرفت. سید حجی کاظم و عبدالوهاب الوزان و دکتر یوسف زلزله از مهم‌ترین پایه گذاران این گروه هستند. این گروه در انتخابات مجلس سال 2003 شرکت کرد و دکتر یوسف زلزله توانست بر سید عدنان عبدالصمد کاندیدای «اتحاد ملی اسلامی» پیروز شود. این گروه در انتخابات مجلس یازدهم شرکت کرد اما نتوانست در این انتخابات پیروز شود.
| |
|
| |
| === جمعیت دانشمندان مسلمان شیعه ===
| |
| جمعیت دانشمندان مسلمان شیعه کویت در 7 ژوئیه 2001 تاسیس شد و از شاخص‌ترین بنیان گذاران آن محمد باقر مهری و شیخ احمد یعقوب؛ سخنگوی رسمی تجمع بودند. تجمع به مذهب امام جعفر صادق گرایش دارد و پرچم دفاع از آن را بالا می‌برد. مهم‌ترین اهداف جمعیت شامل این موارد می‌شود: ایجاد اعتماد و انسجام در رابطه جامعه کویتی با نظام اسلامی، آموزش جامعه و مشارکت در تأسیس و حمایت از پروژه‌های شیعیان به شکل خاص و پروژه‌های اسلامی به طور عام در داخل کویت، توسعه فعالیت سیاسی به منظور دست یابی به ثبات سیاسی در کویت، پررنگ کردن نقش جامعه شیعه جعفری به منظور مشارکت در توسعه تمدن اسلامی، تلاش برای رفع عدم تعادل در جامعه که به دلیل فقدان هویت شیعه کویتی، بی بند و باری اخلاقی و فساد اجتماعی، و افراط گرایی مذهبی ایجاد شده بود. این جمعیت از ایفای نقش شیعیان در سازمان ها و دستگاه‌های دولتی و در رأس آن وزارت حمایت کردند.
| |
|
| |
| === گروه‌های خیریه اسلامی ===
| |
| گروه‌های خیریه اسلامی این گروه‌ها که هر کدام به یکی از جریانات سیاسی-مذهبی جامعه وابسته‌اند، بیشتر در امر جمع آوری کمک‌های مردمی و ارسال آنها به کشور ها و مؤسسات نیازمند اشتغال دارند. در ارائه کمک‌ها اغلب خط سیاسی گروه خود را تبلیغ می‌کنند. مهم‌ترین گروه‌های فعال در این زمینه عبارتند از: سندیکای معلمین وابسته به جمعیت اصلاح اجتماعی، گروه خیریه شیخ عبدالله نوری (مستقل)، اتحاد ملی دانشجویان، کمیته صندوق کمک به بیماران وابسته به سندیکای پزشکان، گروه خوشه‌های صلح (زنان) کمیته زنان جمعیت اصلاح اجتماعی، کمیته چراغ‌های هدایت، کمیته‌های کار اجتماعی، کمیته‌های دعوت و ارشاد وابسته به شیعیان.
| |
|
| |
| === تجمع عدالت و صلح ===
| |
| این تجمع در دسامبر 2004 پایه گذاری شد. عبدالحسین سلطان که دبیر کل تجمع است، بارزترین چهره این تجمع می‌باشد. از علل پیدایش این تجمع بازنگری در معادله سیاسی شیعیان بود. یکی از امتیازات این تجمع وجود زنان در آن می‌باشد که در پایه گذاری آن سهیم بودند. فهیمه العید و سهیله الجادی از آن شمارند. این تجمع از مرجعیت سید شیرازی پیروی می‌کند.
| |
|
| |
| == جستارهای وابسته ==
| |
|
| |
| == منابع ==
| |
|
| |
|
| |
|
| [[رده:کویت]] | | [[رده:اسرائیل]] |
| [[رده:احزاب و گروه‌ها]] | | [[رده:سازمان‌ها و نهاد‌ها]] |
