|
|
| (۷۹۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{جعبه اطلاعات شهر
| |
| | عنوان = استان کردستان
| |
| | تصویر =
| |
| | نام = کردستان
| |
| | کشور = ایران
| |
| | تاریخ تأسیس =
| |
| | استان = کردستان
| |
| | تعداد جمعیت = ۱۸۰۳۰۰۰
| |
| | پراکندگی دینی = شیعه ، اهل‌سنت
| |
| | ویژگی خاص =
| |
| }}
| |
| '''کردستان'''، یکی از استان‌های ایران است که با وجود آب و هوای سردش، مردمانش دلی گرم دارند و میزبانی‌شان زبانزد است. معنای لغوی کلمه کردستان به معنای سرزمین کُردیان است و برای اولین بار در دوران سلجوقیان به طور رسمی به کار رفته است. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر این استان سنندج است که شهری با تاریخ و فرهنگ غنی است.
| |
| در کردستان اکثریت با اهل سنت است، اما جمعیتی از کردهای شیعه نیز در شهرستان‌های بیجار و قروه زندگی می‌کنند.
| |
| کردستان نیز مانند دیگر اقوام ایران قبل از اسلام پیرو آیین زرتشت بودند. در برخی منابع گرویدن همه کردها به آیین اسلام را در حدود قرن‌های 8 و 9 قمری ذکر کرده‌اند. در نهایت، پس از ظهور اسلام، کردها، مسلمانان و سنی شافعی مذهب شدند. به روحانیون اهل سنت در کردستان اصطلاحاً ماموستا اطلاق می‌گردد. واژه ماموستا به مفهوم عام، معلم، استاد و شیخ است.
| |
|
| |
|
| == نام ==
| |
| کردستان متشکل از دو واژهٔ کُرد و پسوند (ستان) به معنی مکان است. کردستان مکان و سرزمین کردها و ناحیه‌ای در غرب ایران است. کلمهٔ کردستان اولین بار به‌طور رسمی در دورهٔ سلجوقی به‌کار برده شد و از آن پس ثبت گردید.
| |
|
| |
| به اعتقاد بسیاری از مورخان، در هزاره‌های قبل از اسلام (از حدود ۵هزار سال قبل تا اوایل عصر اشکانی) نیز، کردوئنه، کاردوخ، گوتیوم، کاردا، بیت قاردو، کوردا و… همگی به عنوان معادلی از کردستان در نواحی مختلفی از به اصطلاح «کردستان بزرگ» کنونی، ثبت شده‌اند.
| |
|
| |
| == معرفی اجمالی ==
| |
| استان کردستان با مساحت ۲۹ هزار کیلومتر مربع که ۸٫۱ درصد سطح کشور و رتبه هجدهم در بین استان های کشور را دارا می باشد ، در غرب ایران و از شمال به استان های آذربایجان غربی و زنجان ، از جنوب به استان کرمانشاه ، از شرق به استان های همدان و زنجان و از شرق به کشور عراق محدود است.
| |
|
| |
| استان دارای ۱۰ شهرستان ، ۲۹ شهر ، ۳۱ بخش و ۸۶ دهستان و ۱۶۹۷ آبادی دارای سکنه و ۱۸۷ آبادی خالی از سکنه می باشد . بانه ، بیجار ، سقز ، سنندج ، دیواندره ، کامیاران ، قروه ، مریوان ، سروآباد و دهگلان از مهمترین شهرهای استان می باشند .
| |
|
| |
| == سنندج ==
| |
| مرکز استان کردستان شهر سنندج است که در فاصله ۵۲۰ کیلومتری غرب تهران قرار دارد. بنیاد جدید این شهر در سال ۱۰۴۶ هجری قمری توسط سلیمان خان اردلان پایه گذاری شد. وجه تسمیه شهر سنندج (سنه یا سنه دژ) که از شهرهای کهن و مقدس است به آیین مهر و زردشت در این بخش ایران باز می‌گردد. ارتباط این شهر و نواحی مجاور آن با اساطیر پهلوانی آریایی از اهمیت و قدمت این شهر حکایت می‌کند. این شهر در قدیم روی تپه بزرگی در کنار رودخانه قشلاق به نام “پیالکه توش نوذر” قرار داشته است. قلعه حسن‌آباد که دژی ساسانی بود، نزدیک این شهر واقع بوده و هماره به عنوان پادگانی برای حمایت از این شهر عمل می‌کرده است.
| |
| شهر کهن “سنه‌دژ” احتمالا در اثر زلزله و هجوم مغول ویران شد و تا زمان صفوی به صورت دهکده‌ای به حیات خود ادامه داد. مرکز حکومتی این شهر پس از ویرانی، به قلعه حسن‌آباد منتقل شد. شهر جدید سنندج در دوره صفوی و در روزگار شاه‌صفی در سال ۱۰۴۶ ه. ق. توسط “سلیمان‌خان اردلان” پایه گذاری شد. سلیمان خان مرکز حکومت را از قلعه‌های حسن آباد و پلنگان به شهر سنه منتقل و اقدام به آباد ساختن آن نمود. وی قلعه حکومتی را با استحکام تمام در بالای تپه‌ای بنا نهاد و عمارات، حمام، مسجد و بازار را در خارج و اطراف قلعه ساخت. او با احداث یک رشته قنات در دشت “سرنووی” آب را به داخل شهر و میان قلعه هدایت کرد.
| |
| گسترش شهر مربوط به زمان “امان‌الله خان اردلان” است. او قلعه حکومتی را توسعه داد، چندین تالار و عمارت در آنجا ساخت و در فاصله سال‌های ۳۰ـ۱۲۲۰ ه. ق. با احداث عمارت‌ها، بازار، کاروان‌سرا و مساجد از جمله مسجد معروف به “دالاحسان” در میان شهر، به توسعه شهر پرداخت. همچنین در سال ۱۲۲۲ ه. ق باغ و عمارت خسروآباد را توسعه بخشید.
| |
| گفتنی است سنندج به لحاظ موقعیت جغرافیایی و فعالیت‌های شهرسازی عصر صفوی و قاجار، از بافت شهری سنتی با ارزشی برخوردار است که بناهای مسکونی و عام‌المنفعه متعددی مانند حمام، مساجد، بازار و تکیه در آن باقی مانده است.
| |
| از جمله مراکز دیدنی سنندج می توان به بافت قدیمی شهر سنندج، مسجد دارالاحسان، مسجد دارالامان (مسجد والی)، بازار قدیمی و بازار سرتپوله، مسجد رشید قلعه بیگی، مسجد میرزا فرج‌الله، قرآن نگل در مسجد روستای نگل، مسجد وزیر، مسجد خورشید لقاخانم، مسجد وکیل، مسجد و تکیه عبدالله بیگ، مسجد ملااحمد قیامتی، کلیسای سنندج، امامزاده پیر عمر، امامزاده هاجر خاتون، امامزاده طاقه گوره، مقبره شرف‌الملک، بقعه شیخ‌نجم‌الدین، پل قشلاق، حمام پاشاخان، حمام خان، حمام دوخزینه، حمام شیشه، حمام صلاحی، حمام عبدالخالق، حمام وکیل الملک، عمارت آصف دیوان، عمارت و باغ آیت‌الله مردوخ، عمارت امجدالاشراف، عمارت سرهنگ آزموده اردلان، مجموعه عمارت شیخ محمدباقر غیاثی، خانه گله‌داری، خانه مجتهدی، عمارت مشیر دیوان، خانه معمارباشی، عمارت ملالطف‌الله شیخ‌الاسلام، عمارت ملک‌التجار، عمارت وکیل الملک، عمارت خسروآباد، ساختمان شهرداری، باغ امیریه، باغ امانیه، آبیدر، موزه سنندج و موزه تاریخ طبیعی اشاره نمود.
| |
|
| |
| == مذهب ==
| |
| امروزه اکثریت مردم این استان، مسلمان و اهل تسنن بوده و در انجام آداب و مناسک دینی از فقه شافعی پیروی می‌کنند و شافعی مذهب هستند. گروهی هم پیرو مذهب تشیع بوده که اکثریت آنها در شرق استان ساکن هستند. علاوه بر این گروه‌های کوچکی نیز با پیروی از سایر ادیان همچون یهودی، مسیحی، یارسان، بهائی و مذاهب دیگر در این استان زندگی می‌کنند؛ در اینجا لازم است ذکر شود گفته شود که در دوره حاکمیت جمهوری اسلامی (رژیم کنونی)، با توجه به حکومت دین‌سالار و عدم امکان بیان آزادانه اعتقادات و باورهای مذهبی (به‌ویژه در مورد دین‌ناباروران و خداناباوران)، چنین آمارهایی به‌کلی خالی از اشکال نبوده؛ و نمی‌توان کاملاً به آنها اعتماد کرد
| |
|
| |
| == فرهنگ کردستان ==
| |
| استان کردستان یکی از استان های کردنشین در غرب ایران است ، اکثریت ساکنان این استان ، کرد زبان هستند که به لهجه های مختلف تکلم می کنند . درباره زبان کردی مردم شناسان بر این رای هستند که زبان کردی یکی از زبان های گروه هند و اروپایی و ایرانی است .
| |
|
| |
| زبان کردی در استان کردستان و همچنین در استان های الام ، کرمانشاه ، همدان ، آذربایجان غربی و شمال خراسان و دیگر کشورها لهجه های گوناگونی دارد اما مهمترین ، پر تکلم ترین و یا به عبارتی لهجه رسمی و ادبی دو شاخه کرمانجی و سورانی است ، شاخه سورانی در استان کردستان لهجه رایج در ادبیات مکتوب است . دین مردم کردستان اسلام و اکثریت آنها پیرو مذهب تسنن و شافعی می باشند ، شیوه غالب زندگی مردم در این استان سنتی و با هویتی قومی است . وجود حدود ۱۹۰۰ روستا در استان نمایانگر انس مردم به طبیعت و کشاورزی است .
| |
| به استناد شواهد و مدارک مستند تاریخی ، قوم کرد از نژاد آریایی هستند که در هزاره اول قبل از میلاد مسیح از کناره های دریای خزر به سلسله کوه های زاگرس آمده و با غلبه بر قدرت آشوریان در نینوا امپراطوری مادها را در قرن هفتم قبل از میلاد در ایران پایه گذاری کردند .
| |
|
| |
| == کشاورزی ==
| |
| قسمت اعظم استان بر روی رشته کوه زاگرس قرار گرفته و به همین دلیل به لحاظ اقلیمی دارای شرایط ویژه ای می باشد و اشکال مختلف اراضی شامل کوه های مرتفع ع دره های عمیق ، دشت های دامنه ای ، فلات ها و اراضی پست در این استان وجود دارد . اقلیم های خشک تا خشک سرد ردر استان با متوسط بارندگی ۲۵۰ میلی متر (بیجار) تا اقلیم نیمه مرطوب معتدل در غرب استان با متوسط بارندگی حدود ۸۰۰ میلی متر (مریوان) در استان یافت می شود . نواحی شرقی و مرکزی استان متاثر از آب و هوای برخی نواحی مرکزی ایران و مناطق غرب متاثر از آب و هوای مدیترانه ای است که حضور عناصر مدیترانه ای همراه با بارندگی مناسب مؤید این نظر است . به طوری که رایط مذکور سبب شده است که جنگل های بلوط در این منطقه حضور داشته ولی نواحی شرقی استان دارای پوش استپی می باشد .
| |
| بیشتر نواحی غربی ، کوهستانی و اغلب پوشیده از جنگل های طبیعی و در نواحی شرقی استان اراضی مسطح ، دشت ها و فلات های نسبتا وسیعی وجود دارند .
| |
| از مساحت استان ۴۹٫۶ درصد معادل ۱۴۰۰ هزار هکتار مراتع ، ۱۱٫۳ درصد معادل ۳۲۰هزار هکتار جنگل و ۳۹٫۱ درصد معادل ۱۱۰ هزار هکتار اراضی زراعی به خود اختصاص داده است .
| |
