اهل الاهواء: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «اهل الاهواء اهواء جمع هوى، كه معنى ميل و خواهش نفسانى مى‏باشد، و متكلمان اهل...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
اهل الاهواء
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
اهواء جمع هوى، كه معنى ميل و خواهش نفسانى مى‏باشد، و متكلمان اهل سنت اين اصطلاح را درباره كسانى كه عقايد دينى آنها، در بعضى از فروع كلامى با ايشان اختلاف دارند بكار برده‏اند. مثلا جبريه، قدريه، روافض، مجسمه و معطله را از اهل اهواء مى‏شمارند.
| عنوان =اهل الاهواء  
دايرة المعارف الاسلاميه، ج 3، ص 91.
| تصویر =
اصول الدين، بغدادى، ص 340، 342.
| توضیح تصویر =
ص77
| نام =اهل الاهواء
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده = مخالف با عقاید و آراء اهل سنت 
}}
'''اهل‌الاهواء''' به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] مخالف‌اند.
 
== معنای اهواء در لغت ==
اهواء جمع هوی و به معنای میل و خواهش نفسانی است.
 
== معنای اهواء در اصطلاح ==
اهل‌الاهواء در اصطلاح متکلمان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، به فرقه‌هایی گفته می‌شود که در عقاید دینی و فروع کلامی با آنها مخالف بوده و از مسیر حق خارج شده‌اند. مثل [[جبریه]]، [[قدریه]]، [[مجسمه]] و [[معطله]]  که اهل‌الاهواء نامیده می‌شوند<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات.</ref>.
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۶

اهل الاهواء
ناماهل الاهواء
عقیدهمخالف با عقاید و آراء اهل سنت

اهل‌الاهواء به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه اهل‌سنت مخالف‌اند.

معنای اهواء در لغت

اهواء جمع هوی و به معنای میل و خواهش نفسانی است.

معنای اهواء در اصطلاح

اهل‌الاهواء در اصطلاح متکلمان اهل‌سنت، به فرقه‌هایی گفته می‌شود که در عقاید دینی و فروع کلامی با آنها مخالف بوده و از مسیر حق خارج شده‌اند. مثل جبریه، قدریه، مجسمه و معطله که اهل‌الاهواء نامیده می‌شوند[۱].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات.