نسخهٔ کنونی تا ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۹

نام	ابوالحسن بُنان بن محمد بن حَمدان بن سعید
نام‎های دیگر	حمّال، بُنان حمّال
درگذشت	316ق

بُنان حمّال عارف و زاهد قرن‌های سوّم و چهارم بود.

نام اصلی و لقب بنان

نام او ابوالحسن بُنان بن محمد بن حَمدان بن سعید و لقبش حمّال است ^[۱].

تاریخ و محل تولد بنان

تاریخ تولد وی در منابع ذکر نشده است. با این‌که مولدش را در واسط نوشته‌اند^[۲].

محل رشد بنان

در بغداد نشو و نما یافته است^[۳] و شاید به همین سبب ابونعیم او را «بُنان بغدادی» معرفی کرده است^[۴].

وجه تسمیه بنان به حمال

در وجه تسمیه او به حمّال گویند: در سفر حج توشه‌ای بر پشت داشت؛ پیرزنی به او گفت: «ای بنان تو حمّالی، زاد بر پشت می‌گیری و به خدا توکل نمی‌کنی.» پس بنان توشه را به دور افکند^[۵].

مصاحبت با صوفیان بغداد

بنان با جنید و دیگر صوفیان بغداد مصاحبت داشت و ابوالحسین نوری (متوفی ۲۹۵) را از شاگردان او دانسته‌اند^[۶].

بنان و روایت حدیث

همچنین او را از محدثانی می‌دانند که از حسن بن محمد زعفرانی (متوفی ۲۶۰) و حسن بن عَرَفه (متوفی ۲۵۷) حدیث روایت کرده است^[۷].

مهاجرت به مصر

بنان از بغداد به مصر رفت و جزو مشایخ تصوّف آن‌جا محسوب شد.

وفات بنان

و سرانجام بنان در سال ۳۱۶ در همان‌جا (مصر) وفات یافت ^[۸]. او را در قُرافه به خاک سپردند ^[۹]. و به جهت شأن و مقام والایش، بیشتر مردم در تشییع جنازه‌اش شرکت کردند^[۱۰].

خصوصیات بنان

وی در زهد و عبادت مثل بوده ^[۱۱] و از آمران به معروف و ناهیان از منکر به شمار می‌آمده است^[۱۲]. گویند که او احمد بن طولون (متوفی ۲۷۰) را به سبب منکری که انجام داده بود، نکوهش کرد. ابن طولون خشمگین شد و دستور داد تا بنان را در قفس شیر بیندازند. اما شیر او را می‌بویید و می‌لیسید. وقتی که وی را از قفس شیر بیرون آوردند از او پرسیدند: در آن هنگام به تو رنجی رسید؟ گفت: رنجی نبود جز اندیشیدن در اختلاف علما در موضوع نجس یا پاک بودن آب دهان جانوران^[۱۳].

طریقه بنان در تصوف

از بنان سخنان پراکنده‌ای به جای مانده است که طریقه او را در تصوف نشان می‌دهد؛ از جمله: وقتی از او پرسیدند: برترین حال صوفیه چیست؟ گفت: اطمینان به آنچه (از روزی) ضمانت شده است؛ به فرمان‌ها (ی الهی) عمل کردن؛ رازداری و گسستن از دو جهان با پیوستن به حق تعالی^[۱۴].

پانویس

↑ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲
↑ محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶
↑ ابن جوزی، صفة الصفوة، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمود فاخوری و محمد روّاس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹
↑ احمدبن عبدالله ابونعیم، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۱۰، ص۳۲۴، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷
↑ عبدالکریم بن هوازن قشیری، الرسالة القشیریه، ص۱۷۰، چاپ معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸
↑ عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵
↑ عبدالرحمان بن ابی‌بکر سیوطی، حسن المحاضرة فی تاریخ مصر والقاهره، ج۱، ص۵۱۳، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱، (قاهره) ۱۳۸۷/۱۹۶۷
↑ عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۷۰ ش
↑ عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵
↑ ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۲۷۱، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹
↑ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲
↑ عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش
↑ محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۴، ص۴۸۹، ج۱۴، چاپ شعیب ارنؤوط و اکرم بوشیی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳
↑ عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش

[1] ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲

[2] محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶

[3] ابن جوزی، صفة الصفوة، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمود فاخوری و محمد روّاس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹

[4] احمدبن عبدالله ابونعیم، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۱۰، ص۳۲۴، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷

[5] عبدالکریم بن هوازن قشیری، الرسالة القشیریه، ص۱۷۰، چاپ معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸

[6] عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵

[7] عبدالرحمان بن ابی‌بکر سیوطی، حسن المحاضرة فی تاریخ مصر والقاهره، ج۱، ص۵۱۳، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱، (قاهره) ۱۳۸۷/۱۹۶۷

[8] عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۷۰ ش

[9] عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵

[10] ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۲۷۱، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹

[11] ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲

[12] عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش

[13] محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۴، ص۴۸۹، ج۱۴، چاپ شعیب ارنؤوط و اکرم بوشیی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳

[14] عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+<div class="wikiInfo">
+{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 !نام
 !ابوالحسن بُنان بن محمد بن حَمدان بن سعید
 |-
 |نام‎های دیگر
-|حمّال،بُنان حمّال
+|حمّال، بُنان حمّال
 |-
 |درگذشت
@@ خط ۱۰: / خط ۱۲: @@
 </div>
-'''بُنان حمّال''' عارف و زاهد قرن‌های سوّم و چهارم می‌باشد.
+'''بُنان حمّال''' [[عرفان|عارف]] و [[زهد|زاهد]] قرن‌های سوّم و چهارم بود.
 =نام اصلی و لقب بنان=
-نام او ابوالحسن بُنان بن محمد بن حَمدان بن سعید و لقبش حمّال است. [۱][۲][۳]
+نام او ابوالحسن بُنان بن محمد بن حَمدان بن سعید و لقبش حمّال است <ref>ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲</ref>.
 =تاریخ و محل تولد بنان=
-تاریخ تولد وی در منابع ذکر نشده است. با این‌که مولدش را در واسط نوشته‌اند. [۴] [۵] [۶]
+تاریخ تولد وی در منابع ذکر نشده است. با این‌که مولدش را در واسط نوشته‌اند<ref>محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶</ref>.
 =محل رشد بنان=
-در [[بغداد]] نشو و نما یافته است، [۷] و شاید به همین سبب، ابونعیم او را «بُنان بغدادی» معرفی کرده است. [۸]
+در [[بغداد]] نشو و نما یافته است<ref>ابن جوزی، صفة الصفوة، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمود فاخوری و محمد روّاس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹</ref> و شاید به همین سبب ابونعیم او را «بُنان بغدادی» معرفی کرده است<ref>احمدبن عبدالله ابونعیم، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۱۰، ص۳۲۴، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷</ref>.
 =وجه تسمیه بنان به حمال=
-در وجه تسمیه او به حمّال، گویند: در سفر [[حج]] توشه‌ای بر پشت داشت؛ پیرزنی به او گفت : «ای بنان تو حمّالی، زاد بر پشت می‌گیری و به خدا [[توکل]] نمی‌کنی.» پس بنان توشه را به دور افکند. [۹] [۱۰]
+در وجه تسمیه او به حمّال گویند: در سفر [[حج]] توشه‌ای بر پشت داشت؛ پیرزنی به او گفت: «ای بنان تو حمّالی، زاد بر پشت می‌گیری و به خدا [[توکل]] نمی‌کنی.» پس بنان توشه را به دور افکند<ref>عبدالکریم بن هوازن قشیری، الرسالة القشیریه، ص۱۷۰، چاپ معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸</ref>.
 =مصاحبت با صوفیان بغداد=
-بنان با جنید و دیگر [[صوفیان]] بغداد مصاحبت داشت و [[ابو الحسین نوری|ابوالحسین نوری]] (متوفی ۲۹۵) را از شاگردان او دانسته‌اند. [۱۱][۱۲][۱۳]
+بنان با جنید و دیگر [[صوفیان]] بغداد مصاحبت داشت و [[ابوالحسین نوری|ابوالحسین نوری]] (متوفی ۲۹۵) را از شاگردان او دانسته‌اند<ref>عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵</ref>.
 =بنان و روایت حدیث=
-همچنین او را از محدثانی می‌دانند که از [[حسن بن محمد زعفرانی]] (متوفی ۲۶۰) و [[حسن بن عَرَفه]] (متوفی ۲۵۷) حدیث روایت کرده است. [۱۴][۱۵][۱۶]
+همچنین او را از محدثانی می‌دانند که از [[حسن بن محمد زعفرانی]] (متوفی ۲۶۰) و [[حسن بن عَرَفه]] (متوفی ۲۵۷) حدیث روایت کرده است<ref>عبدالرحمان بن ابی‌بکر سیوطی، حسن المحاضرة فی تاریخ مصر والقاهره، ج۱، ص۵۱۳، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱، (قاهره) ۱۳۸۷/۱۹۶۷</ref>.
 =مهاجرت به مصر=
@@ خط ۴۲: / خط ۴۳: @@
 =وفات بنان=
-و سرانجام بنان در سال ۳۱۶ در همان‌جا (مصر) وفات یافت [۱۷][۱۸] او را در قُرافه به خاک سپردند [۱۹] و به جهت شأن و مقام والایش، بیشتر مردم در تشییع جنازه‌اش شرکت کردند. [۲۰][۲۱]
+و سرانجام بنان در سال ۳۱۶ در همان‌جا (مصر) وفات یافت <ref>عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۷۰ ش</ref>. او را در قُرافه به خاک سپردند <ref>عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵</ref>. و به جهت شأن و مقام والایش، بیشتر مردم در تشییع جنازه‌اش شرکت کردند<ref>ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۲۷۱، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹</ref>.
 =خصوصیات بنان=
-وی در زهد و عبادت مثل بوده [۲۲][۲۳] و از آمران به معروف و ناهیان از منکر به شمار می‌آمده است. [۲۴][۲۵] گویند که او احمد بن طولون (متوفی ۲۷۰) را به سبب منکری که انجام داده بود، نکوهش کرد. ابن طولون خشمگین شد و دستور داد تا بنان را در قفس شیر بیندازند. اما شیر او را می‌بویید و می‌لیسید. وقتی که وی را از قفس شیر بیرون آوردند، از او پرسیدند: در آن هنگام به تو رنجی رسید؟ گفت: رنجی نبود جز اندیشیدن در اختلاف علما در موضوع نجس یا پاک بودن آب دهان جانوران . [۲۶][۲۷][۲۸]
+وی در زهد و عبادت مثل بوده <ref>ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲</ref> و از آمران به معروف و ناهیان از منکر به شمار می‌آمده است<ref>عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش</ref>. گویند که او احمد بن طولون (متوفی ۲۷۰) را به سبب منکری که انجام داده بود، نکوهش کرد. ابن طولون خشمگین شد و دستور داد تا بنان را در قفس شیر بیندازند. اما شیر او را می‌بویید و می‌لیسید. وقتی که وی را از قفس شیر بیرون آوردند از او پرسیدند: در آن هنگام به تو رنجی رسید؟ گفت: رنجی نبود جز اندیشیدن در اختلاف علما در موضوع نجس یا پاک بودن آب دهان جانوران<ref>محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۴، ص۴۸۹، ج۱۴، چاپ شعیب ارنؤوط و اکرم بوشیی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳</ref>.
 =طریقه بنان در تصوف=
-از بنان سخنان پراکنده‌ای به جای مانده است که طریقه او را در تصوف نشان می‌دهد؛ از جمله: وقتی از او پرسیدند: برترین حال [[صوفیه]] چیست ؟ گفت: اطمینان به آنچه (از روزی ) ضمانت شده است؛ به فرمان‌ها (ی الهی ) عمل کردن؛ رازداری و گسستن از دو جهان با پیوستن به حق تعالی. [۲۹][۳۰][۳۱]
+از بنان سخنان پراکنده‌ای به جای مانده است که طریقه او را در تصوف نشان می‌دهد؛ از جمله: وقتی از او پرسیدند: برترین حال [[صوفیه]] چیست؟ گفت: اطمینان به آنچه (از روزی) ضمانت شده است؛ به فرمان‌ها (ی الهی) عمل کردن؛ رازداری و گسستن از دو جهان با پیوستن به حق تعالی<ref>عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش</ref>.
+== پانویس ==
-=فهرست منابع=
+{{پانویس}}
-(۱) ابن جوزی، صفة الصفوة، چاپ محمود فاخوری و محمد روّاس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹.
-(۲) ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.
-(۳) ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
-(۴) احمدبن عبدالله ابونعیم، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
-(۵) عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش.
-(۶) عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۷۰ ش.
-(۷) احمدبن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، چاپ مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.
-(۸) محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۴، چاپ شعیب ارنؤوط و اکرم بوشیی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
-(۹) محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
-(۱۰) عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، حسن المحاضرة فی تاریخ مصر والقاهره، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱، (قاهره) ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
-(۱۱) عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵.
-(۱۲) عبدالکریم بن هوازن قشیری، الرسالة القشیریه، چاپ معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸
-=پانویس=
-۱.	↑ محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیة، ج۱، ص۲۹۱، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
-۲.	↑ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.
-۳.	↑ احمدبن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۱۰۳، چاپ مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۷/۱۹۹۷.
-۴.	↑ محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
-۵.	↑ عبدالکریم بن هوازن قشیری، الرسالة القشیریة، ص۴۰۴، چاپ معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
-۶.	↑ ابن جوزی، صفة الصفوة، ج۲، ص۴۴۸، چاپ محمود فاخوری و محمد روّاس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹.
-۷.	↑ ابن جوزی، صفة الصفوة، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمود فاخوری و محمد روّاس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹.
-۸.	↑ احمدبن عبدالله ابونعیم، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۱۰، ص۳۲۴، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
-۹.	↑ ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۲۷۳، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
-۱۰.	↑ عبدالکریم بن هوازن قشیری، الرسالة القشیریه، ص۱۷۰، چاپ معروف زریق و علی عبدالحمید بلطه جی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
-۱۱.	↑ محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۴، ص۴۸۸، ج۱۴، چاپ شعیب ارنؤوط و اکرم بوشیی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
-۱۲.	↑ عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵.
-۱۳.	↑ محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۲۹۱، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
-۱۴.	↑ محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۴، ص۴۸۸، ج۱۴، چاپ شعیب ارنؤوط و اکرم بوشیی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
-۱۵.	↑ عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، حسن المحاضرة فی تاریخ مصر والقاهره، ج۱، ص۵۱۳، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱، (قاهره) ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
-۱۶.	↑ ابن جوزی، صفة الصفوة، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمود فاخوری و محمد روّاس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/۱۹۷۹.
-۱۷.	↑ عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، حسن المحاضرة فی تاریخ مصر والقاهره، ج۱، ص۵۱۳، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱، (قاهره) ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
-۱۸.	↑ عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس، ج۱، ص۱۶۱، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۷۰ ش.
-۱۹.	↑ عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۸۴، مصر ۱۳۴۳/۱۹۲۵.
-۲۰.	↑ ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۲۷۱، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
-۲۱.	↑ عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، حسن المحاضرة فی تاریخ مصر والقاهره، ج۱، ص۵۱۳، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۱، (قاهره) ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
-۲۲.	↑ ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۲۷۱، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
-۲۳.	↑ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۳، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.
-۲۴.	↑ محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۲۹۱، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
-۲۵.	↑ عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش.
-۲۶.	↑ احمدبن عبدالله ابونعیم، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۱۰، ص۳۲۴، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
-۲۷.	↑ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۳، ص۲۷۴، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.
-۲۸.	↑ محمدبن احمد ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۴، ص۴۸۹، ج۱۴، چاپ شعیب ارنؤوط و اکرم بوشیی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
-۲۹.	↑ محمدبن حسین سلمی، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۲۹۳ـ۲۹۴، چاپ نورالدین شریبه، حلب ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
-۳۰.	↑ ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۲۷۲، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
-۳۱.	↑ عبدالله بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، ج۱، ص۳۹۷، چاپ محمد سرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ ش.
-=پانویس=
-{{پانویس|2}}
-[[رده: تصوف]]
+[[رده:تصوف]]