محمد حسن رحمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - '=منابع=↵<references />↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
محمد حسن رحمانی از رهبران طالبان و از نزدیکان [[ملا محمد عمر]] است او از قوم «اچکزی» و اصلیت‌اش از منطقه «اسپین بولدک» قندهار است اما خاستگاه خانوادگی او، منطقه «چارچنه= چهارچشمه» ولایت «ارزگان» می باشد.<br>
'''مولوی محمد حسن رحمانی''' از یکی از بنیان‌گذاران و رهبران گروه '''طالبان''' است. <br>
=قومیت=
محمد حسن رحمانی از قوم «اچکزی» و اصلیت‌اش از منطقه «اسپین بولدک» قندهار بود اما خاستگاه خانوادگی او، منطقه «چارچنه= چهارچشمه» ولایت «ارزگان» به شمار می‌رود.<br>
=فعالیت در زمان حضور ارتش شوروی در افغانستان=
در زمان حضور ارتش سرخ شوروی در افغانستان، همکار جبهه «[[ملا عبدالهادی (طالب جان)]]»، «[[لالامنلگ (سید اسحاق)]]» و «[[ملا محمد آخوند]]» در «پنجوایی» و «ارغنداب» قندهار بود. او در نیمه اول دهه شصت بر اثر انفجار مین در منطقه «چهارباغ» از توابع ارغنداب، یک پایش را از دست داد. در آن موقع طالبان وجود نداشت بلکه تعدادی از مجاهدین در قندهار، با گرایشات تفکر طالبانی فعالیت می‌کردند.<ref>[http://www.jomhornews.com/fa/news/68933/ برگرفته از خبرگزاری جمهور]</ref>


در زمان حضور ارتش سرخ شوروش در افغانستان، همکار جبهه «[[طالب جان]]»، «[[لالامنگ]]» مشهور به «[[سیداسحاق]]» و «[[ملا محمد آخوند]]» در «پنجوایی» و «ارغنداب» قندهار بود. او در نیمه اول دهه شصت بر اثر انفجار مین در منطقه «چهارباغ» از توابع ارغنداب، یک پایش را از دست داد. در آن موقع طالبان وجود نداشت بلکه تعدادی از مجاهدین در قندهار، با گرایشات تفکر طالبانی فعالیت می‌کردند.<br>
=پس از سقوط طالبان=
ملا محمدحسن پس از سقوط طالبان راهی پاکستان گردید و به عضویت شورای رهبری این گروه درآمد. او پس از درگذشت [[ملا محمد عمر]] و به قدرت رسیدن [[ملا اختر محمد منصور صاحب]]، از منصور فاصله گرفت اما تا لحظات آخر طالبان را ترک نکرد. <br>


پس از آن که طالبان در سال 1374 بر هرات مسلط شدند، ملا محمد حسن رحمانی از طرف طالبان، مدت کوتاهی به عنوان مسئول اداره منطقه «اسلام‌قلعه» مقرر شد. وی پس از چندی به عنوان والی قندهار تعیین گردید. در سال 1378 که انفجاری نیرومند در مقابل خانه ملامحمد عمر رهبر سابق طالبان در قندهار رخ داد، شیعیان این شهر بیشترین فشارها را متحمل شدند. طالبان در آن زمان، طرحی مبنی بر خروج اجباری شماری از مردم را مطرح کردند اما از جمله کسانی که مخالف کوچ اجباری بود، ملا محمد حسن رحمانی بود.<br>
ملا محمدحسن پس از سقوط طالبان راهی پاکستان گردید و به عضویت شورای رهبری این گروه درآمد. او پس از درگذشت ملامحمد عمر و به قدرت رسیدن ملااختر محمد منصور، از منصور فاصله گرفت اما تا لحظات آخر یعنی تا روز سه‌شنبه 20 بهمن سال 1394 که در یکی از بیمارستان‌های پاکستان به صورت مشکوک درگذشت، طالبان را ترک نکرد. ملا رحمانی 55 ساله از نگاه قومیتی «اچکزی» و اصلیت‌اش از منطقه «اسپین بولدک» قندهار بود اما خاستگاه خانوادگی او، منطقه «چارچنه= چهارچشمه» ولایت «ارزگان» به شمار می‌رود.<br>
محمد حسن رحمانی معاون شورای وزیران طالبان و والی سابق این گروه در قندهار و یکی از بنیانگذاران بنیانگذاران طالبان است.<br>
ملا محمدحسن پس از سقوط طالبان راهی پاکستان گردید و پس از درگذشت [[ملا محمد عمر]] و به قدرت رسیدن [[ملا اختر محمد منصور صاحب]]، از منصور فاصله گرفت اما تا لحظات آخر، طالبان را ترک نکرد. ملا رحمانی 55 ساله از نگاه قومیتی «اچکزی» و اصلیت‌اش از منطقه «اسپین بولدک» قندهار بود اما خاستگاه خانوادگی او، منطقه «چارچنه= چهارچشمه» ولایت «ارزگان» به شمار می‌رود.
عنی تا روز سه‌شنبه 20 بهمن سال 1394 که در یکی از بیمارستان‌های پاکستان به صورت مشکوک درگذشت،
=مواضع تقریبی=
=مواضع تقریبی=
مخالفت با کوچ اجباری شیعیان در قندهار
مخالفت با کوچ اجباری شیعیان در قندهار
در سال 1378 که انفجاری نیرومند در مقابل خانه ملامحمد عمر رهبر سابق طالبان در قندهار رخ داد، شیعیان این شهر بیشترین فشارها را متحمل شدند. طالبان در آن زمان، طرحی مبنی بر خروج اجباری شماری از مردم را مطرح کردند اما از جمله کسانی که مخالف کوچ اجباری بود، ملا محمد حسن رحمانی بود.<br>
در سال 1378 که انفجاری نیرومند در مقابل خانه ملامحمد عمر رهبر سابق طالبان در قندهار رخ داد، شیعیان این شهر بیشترین فشارها را متحمل شدند. طالبان در آن زمان طرحی مبنی بر خروج اجباری شماری از مردم را مطرح کردند اما از جمله کسانی که مخالف کوچ اجباری بود، ملا محمد حسن رحمانی بود.<br>
<ref>[http://www.jomhornews.com/fa/news/68933/ برگرفته از مقاله تبارشناسی طالبان افغانستان (1)، محمد مرادی، موسسه مطالعاتی راهبردی شرق]</ref>


=فوت=
=فوت=
خط ۱۸: خط ۱۷:
   
   
=مناصب=
=مناصب=
# یکی از افراد بنیان‌گذار گروه طالبان
# مسئول اداره منطقه «اسلام‌قلعه» پس از تسلط طالبان بر هرات در سال 1374؛
# مسئول اداره منطقه «اسلام‌قلعه» پس از تسلط طالبان بر هرات در سال 1374؛
# والی قندهار در دوره حاکمیت طالبان؛
# والی قندهار در دوره حاکمیت طالبان؛
# معاون شورای وزیران طالبان؛
# عضویت شورای رهبری طالبان؛
# عضویت شورای رهبری طالبان؛
=منابع=


# http://www.iess.ir/fa/analysis/1033/
== پانویس ==
{{پانویس}}
[[رده:طالبان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۲۴

مولوی محمد حسن رحمانی از یکی از بنیان‌گذاران و رهبران گروه طالبان است.

قومیت

محمد حسن رحمانی از قوم «اچکزی» و اصلیت‌اش از منطقه «اسپین بولدک» قندهار بود اما خاستگاه خانوادگی او، منطقه «چارچنه= چهارچشمه» ولایت «ارزگان» به شمار می‌رود.

فعالیت در زمان حضور ارتش شوروی در افغانستان

در زمان حضور ارتش سرخ شوروی در افغانستان، همکار جبهه «ملا عبدالهادی (طالب جان)»، «لالامنلگ (سید اسحاق)» و «ملا محمد آخوند» در «پنجوایی» و «ارغنداب» قندهار بود. او در نیمه اول دهه شصت بر اثر انفجار مین در منطقه «چهارباغ» از توابع ارغنداب، یک پایش را از دست داد. در آن موقع طالبان وجود نداشت بلکه تعدادی از مجاهدین در قندهار، با گرایشات تفکر طالبانی فعالیت می‌کردند.[۱]

پس از سقوط طالبان

ملا محمدحسن پس از سقوط طالبان راهی پاکستان گردید و به عضویت شورای رهبری این گروه درآمد. او پس از درگذشت ملا محمد عمر و به قدرت رسیدن ملا اختر محمد منصور صاحب، از منصور فاصله گرفت اما تا لحظات آخر طالبان را ترک نکرد.

مواضع تقریبی

مخالفت با کوچ اجباری شیعیان در قندهار در سال 1378 که انفجاری نیرومند در مقابل خانه ملامحمد عمر رهبر سابق طالبان در قندهار رخ داد، شیعیان این شهر بیشترین فشارها را متحمل شدند. طالبان در آن زمان طرحی مبنی بر خروج اجباری شماری از مردم را مطرح کردند اما از جمله کسانی که مخالف کوچ اجباری بود، ملا محمد حسن رحمانی بود.
[۲]

فوت

او در روز سه‌شنبه 20 بهمن سال 1394 در یکی از بیمارستان‌های پاکستان به صورت مشکوک درگذشت.

مناصب

  1. یکی از افراد بنیان‌گذار گروه طالبان
  2. مسئول اداره منطقه «اسلام‌قلعه» پس از تسلط طالبان بر هرات در سال 1374؛
  3. والی قندهار در دوره حاکمیت طالبان؛
  4. معاون شورای وزیران طالبان؛
  5. عضویت شورای رهبری طالبان؛

پانویس