افزودن پیوند

    ابوحمزه بغدادی بزاز: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:تصوف وطریقت.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|]]
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    | عنوان = أبوحمزه البغدادی البزاز
    !نام
    | تصویر = تصوف وطریقت.jpg
    !أبو حمزة البغدادي البزاز
    | نام =  
    |-
    | نام‌های دیگر = شیخ الشیوخ
    |نام‎های دیگر
    | سال تولد =
    |شیخ الشیوخ
    | تاریخ تولد =  
    |-
    | محل تولد =  
    |درگذشت
    | سال درگذشت = 269 ق
    |269ق
    | تاریخ درگذشت =
    |}
    | محل درگذشت =
    </div>
    | استادان =
    | شاگردان =
    | دین =
    | مذهب =
    | آثار =
    | فعالیت‌ها =  از علمای برجسته [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری
    | وبگاه =
    }}
    '''أبوحمزه البغدادی البزاز''' از علمای برجسته [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری بوده است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص227-229، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.


    '''أبو حمزة البغدادي البزاز''' از علمای برجسته [[اهل سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری بوده است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص227-229، دار الکتب العلمية، ط2003</ref>.
    ==زندگی==
    =زندگی=
    [[ذهبی]] او را به نام شیخ الشیوخ یاد کرده است. او با [[سری سقطی]] و [[بشر حافی]] همنشین بوده است و از دوستان ابوتراب نخشبی به شمار می‌آمد که در سفرهایش او را همراهی می‌کرد. او در [[مسجد]] [[مدینه]] و بعد از آن در مسجد رصاصه [[بغداد]] تدریس می‌کرد.
    ذهبی او را به نام شیخ الشیوخ یاد کرده است. او با [[سری سقطی]] و بشر حافی هم نشین بوده است او همچنین از دوستان ابوتراب نخشبی به شمار می آمد که در سفرهایش او را همراهی می کرد.او در [[مسجد]] [[مدینه]] دو بعد از آن در مسجد رصاصه [[بغداد]] تدریس می کرد.


    ==گفتار==
    محال است [[خدا]] را دوست داشته باشید ولی او را در خاطر نیاورید و یادی از او نکنید و یا او را یاد کنید حلاوت یاد او را نچشید که اگر چنین شد به غیر او مشغول می‌شوید.


    ==روایت ابن عربی از وفات ابوحمزه بغدادی==
    نشانه [[صوفی]] واقعی این است که او پس از ثروت فقیر می‌شود. پس از جلال ذلیل می‌شود و پس از شهرت پنهان می‌شود.


    [[ابن عربی]] می گوید:مراسم تشییع جنازه او با حضور علما و زهاد بود و گروهی از هاشمیون او را غسل دادند. از [[جنید بغدادی]] خواستند که بر او نماز بخواند  ولی امتناع کرد پس پسرش بر پدر نماز گذارد او اهل شب زنده داری بود و در علم
    هرکس راه خدای متعال را بشناسد طی سلوک برایش آسان می‌شود و هیچ راهی برای راه رسیدن به خداوند متعال وجود ندارد مگر پیروی از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا]] (صلی الله علیه و آله و سلم) در شرایط و اعمال و گفته‌هایش.
    قرائت [[قرآن]] به ویژه به شیوه ابوعمرو پیشگام بود و اهل سنت آن را از او روایت می کنند. او اولین کسی بود که در مورد خلوص در ذکر، جمع اراده ومحبت، اشتیاق، قرب وانس  برای مردم توضیح داد.


    =گفتار=
    کسی که سه چیز را [[خداوند]] روزیش کند از آفات نجات یافته است: شکم خالی با قلبی قانع، فقر همراه با زهد و صبری همیشگی همراه با یاد خدا در همه حال<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة البغدادی البزاز]</ref>.


    محال است [[خدا]] را دوست داشته باشید و لی او را در خاطر نیاورید و یادی از او نکنید  و یا او را یاد کنید حلاوت یاد او را نچشید که اگر چنین شد به غیر او مشغول می شوید.
    ==وفات==
    او در هنگام تدریس که بر روی صندلی نشسته بود حالش دگرگون و بر روی زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت و در روز جمعه بعد از [[نماز]] در محله باب ال[[کوفه]] بغداد به خاک سپرده شد. در تاریخ دقیق وفات او اختلاف وجود دارد. خطیب بغدادی او را متوفی 269 هجری<ref>تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، ج1، ص307-410</ref> و أبو عبدالرحمن السلمی او را درگذشته 289 و ذهبی تاریخ وفات او را به سال 269 تایید کرده است.


    نشانه [[صوفی]] واقعی این است که او پس از ثروت فقیر می شود ، پس از جلال ذلیل می شود و پس از شهرت پنهان می شود.
    == روایت ابن‌عربی از وفات ابوحمزه بغدادی ==
    [[ابن عربی]] می‌گوید: مراسم تشییع جنازه او با حضور علما و زهاد بود و گروهی از هاشمیون او را غسل دادند. از [[جنید بغدادی]] خواستند که بر او نماز بخواند ولی امتناع کرد پس پسرش بر پدر نماز گذارد او اهل شب‌زنده‌داری بود و در علم قرائت [[قرآن]] به ویژه به شیوه ابوعمرو پیشگام بود و اهل‌سنت آن را از او روایت می‌کنند. او اولین کسی بود که در مورد خلوص در ذکر، جمع اراده و محبت، اشتیاق، قرب وانس برای مردم توضیح داد.


    هرکس راه خدای متعال را بشناسد ، طی سلوک  برایش آسان می شود و هیچ راهی برای راه رسیدن به خداوند متعال وجود ندارد مگر پیروی از [[رسول خدا]] (صلی الله علیه و آله و سلم) در شرایط و اعمال و گفته هایش.
    == پانویس ==
    {{پانویس}}


    کسی که سه چیز  را [[خداوند]] روزیش کند از آفات نجات یافته است: شکم خالی با قلبی قانع ، فقر همراه با زهد و صبری همیشگی همراه با یاد خدا در همه حال<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة البغدادي البزاز]</ref>.
    [[رده:تصوف]]
     
    [[رده:صوفیه]]
    =وفات=
     
    او در هنگام تدریس که بر روی صندلی نشسته بود حالش دگرگون و بر روی زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت و در روز جمعه بعد از [[نماز]] در محله باب ال[[کوفه]] بغداد به خاک سپرده شد. در تاریخ دقیق وفات او اختلاف وجود دارد. خطیب بغدادی او را متوفی 269 هجری<ref>تاريخ بغداد، الخطيب البغدادي، ج1، ص307-410</ref> و أبو عبد الرحمن السلمي او را درگذشته ی 289 و ذهبی تاریخ وفات او را به سال 269 تایید کرده است.
     
    =پانویس=
    {{پانویس|2}}
     
    [[رده: تصوف]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۱

    أبوحمزه البغدادی البزاز
    تصوف وطریقت.jpg
    نام‌های دیگرشیخ الشیوخ
    اطلاعات شخصی
    سال درگذشت269 ق، ۲۶۱ ش‌، ۸۸۳ م
    فعالیت‌هااز علمای برجسته اهل‌سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری

    أبوحمزه البغدادی البزاز از علمای برجسته اهل‌سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری بوده است[۱].

    زندگی

    ذهبی او را به نام شیخ الشیوخ یاد کرده است. او با سری سقطی و بشر حافی همنشین بوده است و از دوستان ابوتراب نخشبی به شمار می‌آمد که در سفرهایش او را همراهی می‌کرد. او در مسجد مدینه و بعد از آن در مسجد رصاصه بغداد تدریس می‌کرد.

    گفتار

    محال است خدا را دوست داشته باشید ولی او را در خاطر نیاورید و یادی از او نکنید و یا او را یاد کنید حلاوت یاد او را نچشید که اگر چنین شد به غیر او مشغول می‌شوید.

    نشانه صوفی واقعی این است که او پس از ثروت فقیر می‌شود. پس از جلال ذلیل می‌شود و پس از شهرت پنهان می‌شود.

    هرکس راه خدای متعال را بشناسد طی سلوک برایش آسان می‌شود و هیچ راهی برای راه رسیدن به خداوند متعال وجود ندارد مگر پیروی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در شرایط و اعمال و گفته‌هایش.

    کسی که سه چیز را خداوند روزیش کند از آفات نجات یافته است: شکم خالی با قلبی قانع، فقر همراه با زهد و صبری همیشگی همراه با یاد خدا در همه حال[۲].

    وفات

    او در هنگام تدریس که بر روی صندلی نشسته بود حالش دگرگون و بر روی زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت و در روز جمعه بعد از نماز در محله باب الکوفه بغداد به خاک سپرده شد. در تاریخ دقیق وفات او اختلاف وجود دارد. خطیب بغدادی او را متوفی 269 هجری[۳] و أبو عبدالرحمن السلمی او را درگذشته 289 و ذهبی تاریخ وفات او را به سال 269 تایید کرده است.

    روایت ابن‌عربی از وفات ابوحمزه بغدادی

    ابن عربی می‌گوید: مراسم تشییع جنازه او با حضور علما و زهاد بود و گروهی از هاشمیون او را غسل دادند. از جنید بغدادی خواستند که بر او نماز بخواند ولی امتناع کرد پس پسرش بر پدر نماز گذارد او اهل شب‌زنده‌داری بود و در علم قرائت قرآن به ویژه به شیوه ابوعمرو پیشگام بود و اهل‌سنت آن را از او روایت می‌کنند. او اولین کسی بود که در مورد خلوص در ذکر، جمع اراده و محبت، اشتیاق، قرب وانس برای مردم توضیح داد.

    پانویس

    1. ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص227-229، دار الکتب العلمیة، ط2003
    2. ↑ أبو حمزة البغدادی البزاز
    3. ↑ تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، ج1، ص307-410
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=ابوحمزه_بغدادی_بزاز&oldid=211848»