نسخهٔ کنونی تا ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۶

نام	جعْفَر بن مُحَمَّد بن نصیر أَبُو مُحَمَّد الْخَواص
نام‎های دیگر	جَعْفَر الْخُلْدِیِّ
درگذشت	348ق

جَعْفَر الْخُلْدِیِّ که اسمش جعْفَر بن مُحَمَّد بن نصیر أَبُو مُحَمَّد الْخَواص، و کنیه‌اش أبامحمد، یکی از علماء اهل سنت و جماعت و از اعلام تصوف سنی در قرن چهارم هجری بود^[۱]؛ابوعبدالرحمن السلمی در مورد او می‌گوید: «او یکی از اهل فتوا در میان مشایخ بود و دارای شان و جایگاه بالا و گفتاری نیکو بود. او محل مراجعه صوفیان بود. آثار و سیره او نیز محل مراجعه اهل تصوف بوده است». زرکلی نیز می‌گوید: «او در عصر خود شیخ صوفیه در بغداد بود و در علم حدیث نیز اعلم علمای عصر خود بوده است».

زندگی

او در بغداد پایتخت عراق به سال 253 هـ برابر با 867 میلادی به دنیا آمد و در همانجا رشد یافت، به این دلیل به او "الخُلدی" می‌گوید چون نسب او به "قصر الخلد" بغداد می‌رسد. بلکه جنید او را به این امر فرا خواند و مکلف کرد و او را «الخواص» نامیدند زیرا حصیری(خوص) که همان برگ خرما است می‌فروخت. او با جنید همراه بود و به همراهی او مشهور شد، چنانکه با الحسین النوری، رویماً بن أحمد، سمنون بن حمزة، أَبا محمد الجریری و سایر شیوخ همراه بود. بیش از 60 حج به جا آورد و حدیث را فراگرفت و نقل کرده است. وی در سال 348 هجری قمری در بغداد وفات یافت و مدفن او در شونیزیه در جوار قبر سری السقطی و جنید است.

گفتار

بنده لذت پرداختن به رضای حق را نمی‌یابد تا زمانی که نفس را علایق نبریده است. زیرا اهل حقایق قبل از اینکه پیوندها آنها را از رضایت خدا دور کنند پیوندهایی را که آنها را از حقیقت دور می‌کند قطع می‌کنند.

عاشق تلاش می‌کند تا عشق خود را پنهان کند عشق از هر چیزی جز اشتهار به آن و هر چیزی که به عشق خیانت باشد تا زمانی که آن عشق ظاهر شود امتناع می‌ورزد^[۲].

پانویس

↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص326-330، دار الکتب العلمیة، ط2003
↑ جعفر الخلدی

[1] طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص326-330، دار الکتب العلمیة، ط2003

[2] جعفر الخلدی

[۱]

[۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 !نام
-!جعْفَر بن مُحَمَّد بن نصير أَبُو مُحَمَّد الْخَواص
+!جعْفَر بن مُحَمَّد بن نصیر أَبُو مُحَمَّد الْخَواص
 |-
 |نام‎های دیگر
-|جَعْفَر الْخُلْدِيِّ
+|جَعْفَر الْخُلْدِیِّ
 |-
 |درگذشت
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 </div>
-'''جَعْفَر الْخُلْدِيِّ''' که اسمش جعْفَر بن مُحَمَّد بن نصير أَبُو مُحَمَّد الْخَواص، و کنیه اش  أبا محمد، یکی از علماء اهل سنت و جماعت واز اعلام [[تصوف]] سنی در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص326-330، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>؛ابو عبد الرحمن السلمي در مورد او می گوید: «او یکی از اهل فتوا در میان مشایخ بود و دارای شان و جایگاه بالا و گفتاری نیکو بود.او محل مراجعه صوفیان بود آثار و سیره او نیز محل مراجعه اهل [[تصوف]] بوده است».زركلي نیز می گوید: «او در عصر خود شیخ [[صوفیه]] در [[بغداد]] بود و در علم [[حدیث]] نیز اعلم علمای عصر خود بوده است».
+'''جَعْفَر الْخُلْدِیِّ''' که اسمش جعْفَر بن مُحَمَّد بن نصیر أَبُو مُحَمَّد الْخَواص، و کنیه‌اش أبامحمد، یکی از علماء اهل سنت و جماعت و از اعلام [[تصوف]] سنی در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص326-330، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>؛ابوعبدالرحمن السلمی در مورد او می‌گوید: «او یکی از اهل فتوا در میان مشایخ بود و دارای شان و جایگاه بالا و گفتاری نیکو بود. او محل مراجعه صوفیان بود. آثار و سیره او نیز محل مراجعه اهل [[تصوف]] بوده است». زرکلی نیز می‌گوید: «او در عصر خود شیخ [[صوفیه]] در [[بغداد]] بود و در علم [[حدیث]] نیز اعلم علمای عصر خود بوده است».
 =زندگی=
-او در بغداد پایتخت [[عراق]] به سال 253 هـ برابر با 867 میلادی به دنیا آمدو در همانجا رشد یافت، به این دلیل به او "الخُلدي" می گوید چون  نسب او  به "قصر الخلد" بغداد می رسد. بلکه [[جنید بغدادی|جنید]] او را به این امر فرا خواند و مکلف کرد و او را «الخواص» نامیدند زیرا حصیری(خوص) که همان برگ خرما است می فروخت. او با جنید همراه بود و به همراهی او مشهور شد، چنانکه با الحسين النوري ، رويماً بن أحمد ، سمنون بن حمزة ، أَبا محمد الجريري و سایر شیوخ همراه بود. بیش از 60 [[حج]] به جا آورد و حدیث را فراگرفت و نقل کرده است. وی در سال 348 هجری قمری در بغداد وفات یافت و مدفن او در شونیزیه در جوار قبر [[سری سقطی|سری السقطی]] و جنید است.
+او در بغداد پایتخت [[عراق]] به سال 253 هـ برابر با 867 میلادی به دنیا آمد و در همانجا رشد یافت، به این دلیل به او "الخُلدی" می‌گوید چون نسب او به "قصر الخلد" بغداد می‌رسد. بلکه [[جنید بغدادی|جنید]] او را به این امر فرا خواند و مکلف کرد و او را «الخواص» نامیدند زیرا حصیری(خوص) که همان برگ خرما است می‌فروخت. او با جنید همراه بود و به همراهی او مشهور شد، چنانکه با الحسین النوری، رویماً بن أحمد، سمنون بن حمزة، أَبا محمد الجریری و سایر شیوخ همراه بود. بیش از 60 [[حج]] به جا آورد و حدیث را فراگرفت و نقل کرده است. وی در سال 348 هجری قمری در بغداد وفات یافت و مدفن او در شونیزیه در جوار قبر [[سری سقطی|سری السقطی]] و جنید است.
 =گفتار=
-بنده لذت پرداختن به رضای حق را نمی یابد تا زمانی که نفس را علایق نبریده است. زیرا اهل حقایق قبل از اینکه پیوندها آنها را از رضایت خدا دور کنند پیوندهایی را که آنها را از حقیقت دور می کند قطع می کنند.
+بنده لذت پرداختن به رضای حق را نمی‌یابد تا زمانی که نفس را علایق نبریده است. زیرا اهل حقایق قبل از اینکه پیوندها آنها را از رضایت خدا دور کنند پیوندهایی را که آنها را از حقیقت دور می‌کند قطع می‌کنند.
-عاشق تلاش می کند تا عشق خود را پنهان کند
+عاشق تلاش می‌کند تا عشق خود را پنهان کند
-عشق از هر چیزی جز اشتهار به آن و هر چیزی که به عشق خیانت باشد تا زمانی که آن عشق ظاهر شود امتناع می ورزد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D9%84%D8%AF%D9%8A#cite_note-%D8%B2%D8%B1%D9%83%D9%84%D9%8A-2 جعفر الخلدي]</ref>.
+عشق از هر چیزی جز اشتهار به آن و هر چیزی که به عشق خیانت باشد تا زمانی که آن عشق ظاهر شود امتناع می‌ورزد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D9%84%D8%AF%D9%8A#cite_note-%D8%B2%D8%B1%D9%83%D9%84%D9%8A-2 جعفر الخلدی]</ref>.
-=پانویس=
+== پانویس ==
-{{پانویس|2}}
+{{پانویس}}
-[[رده: تصوف]]
+[[رده:تصوف]]