عبدالله بن حسین بن طاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
{{جعبه اطلاعات شخصیت
[[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست]]
| عنوان = عبدالله بن حسین بن طاهر
<br>
| تصویر =
'''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
| نام = عبدالله بن حسین بن طاهر
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = 1191 ق
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = حضرموت، یمن
| سال درگذشت = 1272 ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = حضرموت، یمن
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | طاهر بن حسین بن طاهر (برادر) | حامد بن عمرالمنفر | عبدالرحمن بن حامد المنفر}}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | عبدالله بن عمر بن یحیى | عبدالرحمن بن علی السقاف | علی بن محمد الحبشی}}
| دین = اسلام
| مذهب = اهل سنت، شافعی
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | سلم التوفیق إلى محبة الله على التحقیق | مفتاح الإعراب}}
| فعالیت‌ها =
| وبگاه =
}}
'''عبدالله بن حسین بن طاهر''' (۱۱۹۱ - ۱۲۷۲ق) فقیه شافعی، عالم نحو و شاعر، از برجسته‌ترین علمای پرتلاش حضرموت بود و از کسانی بود که با برادرش طاهر بن حسین بن طاهر که در قیامی خود را خلیفه مسلمین در حضرموت خواند بیعت کرد و خود از رهبرانی بود که علیه حاکمان جوان تریم و سیئون قیام کرد. او مجموعه‌ای از پیام‌های مفید دارد که به «مجموعه حبیب عبدالله بن حسین بن طاهر» معروف است.


'''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
== نسب ==
<br>
عبدالله بن حسین بن طاهر بن محمد بن هاشم بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد مغفون بن عبدالرحمن بابطینة بن أحمد بن علوی بن الفقیه أحمد بن عبدالرحمن بن علوی عم الفقیه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر الصادق]] بن [[محمد بن علی (باقر العلوم)|محمدالباقر]] بن علی [[علی بن الحسین (زین العابدین)|زین‌العابدین]] بن [[حسین بن علی (سید الشهدا)|الحسین]] بن امام [[علی بن ابی‌طالب|علی بن أبی‌طالب]] و امام علی همسر [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]] دختر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد]] صلی الله علیه و آله است.
''آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ''{{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}؛</small>
 
<noinclude>
</div>
 
 
 
عبدالله بن حسین بن طاهر ( ۱۱۹۱ - ۱۲۷۲ق ) فقیه، علم نحو و شاعر شافعی، از برجسته‌ترین علما و امامان پرتلاش حضرموت بود . او یکی از کسانی بود که با برادرش طاهر بن حسین بن طاهر بیعت کرد و در زمان رنسانس معروف خود را خلیفه بر مسلمانان حضرمی نامید و از رهبرانی بود که علیه حاکمان جوان طارم و سایون قیام کرد . او مجموعه ای از پیام های مفید دارد که به «مجموعه حبیب عبدالله بن حسین بن طاهر» معروف است.
 
 
فهرست
1 نرخ
2 تولد و تربیت
3 کهنسال
4 شاگردانش
5 کارهای او
6 از سخنان او
7 از موهایش
8 نوشته های او
9 مرگ او
10 بازبینی کننده
10.1 استناد
11 لینک های خارجی
نسبت
عبدالله بن حسین بن طاهر بن محمد بن هاشم بن عبد الرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد مگفون بن عبدالرحمن بابطینه بن احمد بن علوی بن ال - فقیه احمد بن عبدالرحمن بن علوی عموی حقوقدان AL-مقدم بن محمد، صاحب Mirbat بن علی، Khalee ، قاسم بن علوی بن محمد ابن علوی بن عبید الله بن احمد آل -Muhajir بنعیسی بن محمد النقیب بن علی العریدی بن جعفر الصادق بن محمد باقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن امام علی بن ابی طالب و امام علی همسر فاطمه. دختر محمد، درود بر او .


وی بیست و نهمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
وی بیست و نهمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.


تولد و تربیت  
== تولد و تربیت ==
وی در سال 1191 هجری قمری در طارم حضرموت به دنیا آمد . او در آنجا بزرگ شد و گرایش هایش به زندگی علمی و عرفانی روی آورد نه به سایر امور زندگی عمومی و مشغله های آن و از همان جوانی در موسسات تریمیه و موافقت با شیوخ آنها و پذیرفتن سایر مؤسسات مردد بود. علوم دیگر شیوخ برجسته حضرموت . وی با پدر و خانواده اش در حال و هوای سال 1210 هجری قمری به مسیله نزدیک طارم مهاجرت کرد . دور شدن از فشار حاکمان طارم الیافعیین و فرار از هرج و مرج سیاسی و اجتماعی در آن. او بین مکه و مدینه در حجاز حرکت کرد و علمای آن به او تعلیم دادند. سپس به کشور خود بازگشت و در مسیله به عنوان معلم و واعظ زندگی کرد.  
وی در سال 1191 هجری قمری در تریم [[حضرموت]] به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و به زندگی علمی و عرفانی روی آورد. به منظور دور شدن از فشار حاکمان طارم الیافعیین و فرار از هرج و مرج سیاسی و اجتماعی تریم با پدر و خانواده‌اش در حدود سال 1210 هجری قمری به مسیله نزدیک‌تریم مهاجرت کرد. سپس به [[مکه]] و [[مدینه]] در [[حجاز]] رفت و از علمای آنجا علم آموخت. سپس به کشور خود بازگشت و در مسیله به عنوان معلم و واعظ زندگی کرد.<ref>الزرکلی, خیر الدین (2002). الأعلام. الجزء الرابع. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 81.</ref>
 
پیری
او از بسیاری از علما دانش گرفت، از جمله:  
 
برادرش طاهر بن حسین بن طاهر
حامد بن عمر المنفر
عبدالرحمن بن حامد المنفر
عمر بن احمد الحداد
علوی بن احمد الحداد
عمر بن محمد بن سهل
ابوبکر بن عبدالله الهندوان
عبدالرحمن بن عبدالله بافرج
ابوبکر بن عبدالله بن حسن
محمد بن ابی بکر العیدروس
علوی بن محمد معروف
عبدالرحمن بن علوی صاحب البطیحه
عمر بن ثقاف السقاف
عبدالرحمن بن محمد بن سمیط
احمد بن عبدالله الهندوان
احمد بن جعفر الحبشی
عقیل بن عمر بن یحیی
محمد بن صالح الریس
عمر بن عبدالرسول العطار
احمد بن علوی شتر شب
 
شاگردان او
از او گرفته شد و گروه زیادی از آن بهره بردند، از جمله:
 
عبدالله بن عمر بن یحیی
عبدالرحمن بن علی السقاف
علی بن محمد الحبشی
محمد بن حسین الحبشی
محسن بن علوی السقاف
حامد بن عمر السقاف
عیدروس بن عمر الحبشی
احمد بن علی الجنید
عمر بن علی الجنید
عبدالله بن احمد باسودان
عبدالله بن سعد بن سمیر


آثار او
== اساتید ==
از او نقل شده است که در شب ده جزء و در نماز ضحی هشت جزء قرآن می خواند. در میان سوابق خود، شاگرد او Aidaroos بن عمر ، گفت: " او، عبدالله بن حسین، برای آمدن هر روز از (خدا وجود ندارد ولی خدا) با بیست و پنج هزار، و از (آه خدا) با بیست و پنج هزار، و از (نماز برای پیامبر (ص) می شود او ) با بیست و پنج هزار و او با استفاده از یک حمام و عطر برای هر نماز واجب . " همچنین عادت او این است که هر شامگاه برای روح در مسجد برای مردم می نشیند و فقه و غیر فقه می آموزد و حدیث و عرفان استماع می کند تا زمانی که خورشید به غروب نزدیک می شود، آماده نماز غروب برمی خیزد. که حمام می کند و عطر می کند.
او از بسیاری از علما دانش فراگرفت، از جمله:<ref>الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الأول. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 446.</ref>
* برادرش طاهر بن حسین بن طاهر
* حامد بن عمرالمنفر
* عبدالرحمن بن حامد المنفر
* عمر بن أحمد الحداد
* علوی بن أحمد الحداد
* عمر بن محمد بن سهل
* أبوبکر بن عبدالله الهندوان
* عبدالرحمن بن عبدالله بافرج
* أبوبکر بن عبدالله بنَحْسن
* محمد بن أبی‌بکر العیدروس
* علوی بن محمد المشهور
* عبدالرحمن بن علوی صاحب البطیحاء
* عمر بن سقاف السقاف
* عبدالرحمن بن محمد بن سمیط
* أحمد بن عبدالله الهندوان
* أحمد بن جعفر الحبشی
* عقیل بن عمر بن یحیى
* محمد بن صالح الرّیس
* عمر بن عبدالرسول العطار
* أحمد بن علوی جمل اللیل


از نظر نقش سیاسی، او در صف مقدم علویان بود که برای انقلاب علیه جوانان قیام کردند و راه را برای آن در برابر نارضایتی ها، هرج و مرج و ظلم هموار کردند، جایی که نزاع به همسایگانش رسیده بود و آشوب بر بیشتر مردم غلبه کرده بود. کشورهای جنوب عربستان در قرن سیزدهم هجری قمری، اما دانشمندانی هستند که تمام تلاش خود را برای فرونشاندن نزاع و رفع نارضایتی می کردند، علویان دیدند که لازم است ابتدا آن سوء استفاده کنندگان را با صدای بلند صدا بزنند تا اوضاع آرام شود و آنها دیدند که باید یک دولت فراگیر وجود داشته باشد که همه را شامل شود و کسانی را که به خیر و درستی معتقدند برای آن انتخاب کنند. آنها هستند که بذر انقلاب را کاشتند و بعد از مدتی در سال 1265 هجری قمری موفق شد. عبدالله بن حسین یکی از کسانی بود که برای تأسیس سلطنت آل کثیری به رهبری سلطان غالب بن محسن آل کثیری ، که حکومت طارم را خرید.از عبدالله بن عواد، یافی جریمه شد و در بیستم شعبان 1262 هجری قمری در خانه عبدالله بن حسین و زیر نظر او بر سر او توافق شد.
== شاگردان ==
گروه زیادی از دوست‌داران علم و دانش از او بهره بردند، از جمله:
* عبدالله بن عمر بن یحیى
* عبدالرحمن بن علی السقاف
* علی بن محمد الحبشی
* محمد بن حسین الحبشی
* محسن بن علوی السقاف
* حامد بن عمرالسقاف
* عیدروس بن عمرالحبشی
* أحمد بن علی الجنید
* عمر بن علی الجنید
* عبدالله بن أحمد باسودان
* عبدالله بن سعد بن سمیر


از سخنان او  
== عبادت او ==
«هرگاه به چیزى از امور دنیا خرسندى و به آن راضى شدى، از نظر عقل و دین ناقص هستى، و کم و زیاد شدن یکى از آن دو مستلزم همین امر در دیگری است».
از او نقل شده است که در شب ده جزء و در نماز ضحی هشت جزء قرآن می‌خواند. شاگرد او عیدروس بن عمر در مورد او گفته است: "عبدالله بن حسین، روزی بیست و پنج هزار مرتبه (لا اله الا الله) و بیست و پنج هزار مرتبه (یا الله) و بیست و پنج هزار مرتبه (صلوات بر محمد(ص)) می‌گفت و برای هر کدام از نمازهای فریضه غسل می‌کرد و عطر می‌زد." همچنین عادت او این بود که هر شامگاه نزد مردم در مسجد می‌نشست و به ایشان فقه و غیر فقه مانند حدیث و عرفان می‌آموخت.
«حلال خوردن یک اصل بزرگ است و عبادت حرمت ندارد و اثر آن ظاهر می شود، مگر اینکه لقمه بدون ابهام خوب باشد.
برادر طاهر شاگرد همه کسانی بود که در هر کشوری او را برابر یا پست تر از خود می دیدند و با فراخوانی یا تذکر مردم خود را نشان نمی داد مگر اینکه کسی را نمی یافت که این بیکاری مبالغه آمیز را انجام دهد. کسی را می دید که ادعای علم می کرد، کتابش را می شکست و به او می گفت: «با بخوان» بر تو.» و او و دیگران از تواضع و انضباط خود بهره بردند، زیرا کسی که نسبت به مردم تکبر می کرد و از مردم می خواست. نزد او بیا و برایش بخوان، نه برای او سودی داشت و نه از او.  
از موهای او  
او مجموعه شعری دارد که خود جمع آوری کرده و شخصیت صوفیانه اش در او پدیدار شده است و تمایلات خود را متأثر از ادیانش و غیر مذاهبش در او آشکار می بیند. موهای اوست:


از تاجیه تا خدا
== جایگاه سیاسی ==
از نظر نقش سیاسی، او در صف مقدم علویان بود که بر علیه حاکمان ظالم یافعی قیام کردند و در برابر هرج و مرج و ظلم مقاومت کردند. آن زمانی که در قرن سیزده هجری آشوب و ظلم همه مردم جنوب عربی را در بر‌گرفته بود او از جمله علمایی بود که تمام تلاش خود را برای فرونشاندن نزاع و رفع نارضایتی می‌کردند. علویان دیدند که لازم است ابتدا بر سر ظالمان فریاد بزنند تا اوضاع آرام شود و سپس باید یک دولت فراگیر وجود داشته باشد که همه را شامل شود و کسانی را که به خیر و درستی معتقدند برای آن انتخاب کنند. آنها بذر انقلاب را کاشتند و بعد از مدتی در سال 1265 هجری قمری انقلاب پیروز شد. عبدالله بن حسین یکی از کسانی بود که برای تأسیس سلطنت آل کثیری به رهبری سلطان غالب بن محسن آل کثیری قیام کردند. او کسی بود که حکومت تریم را از عبدالله بن عواد یافعی با پرداخت جریمه خرید و در بیستم شعبان 1262 هجری قمری در خانه‌اش و زیر نظر او این توافق امضاء شد.<ref>المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة. الجزء الثانی. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 590.</ref>


ای خداوند، آیا این نیست که دعای مرا می شنود؟ و بیماری من با داروی من در دست اوست
== تالیفات ==
با فقرا مهربان باش، بخشنده باش صبر کمی در هنگام رنج
نامه‌ها، نذورات، مکاتبات و وصیت‌نامه‌های او در مجموعه‌ای جمع‌آوری شده که شامل 23 نامه، یک دیوان، یک منظومه و یک وصیت‌نامه بوده است:<ref>القضمانی, محمد یاسر (2014). السادة آل باعلوی وغیض من فیض أقوالهم الشریفة وأحوالهم المنیفة. دمشق، سوریا: دار نور الصباح. صفحة 168.</ref>
از بخشش خود به من بهترین ها را عطا کن و خدای من برای شفا عجله کن
به هر حال استاد من باش و در دنیا و روز جزا


در شعری می گوید
«سلم التوفیق إلى محبة الله على التحقیق» در فقه است که توسط محمد ابن عمر نووی الجاوی به خوبی شرح داده شده است. عبدالله بن محمد الهرری نیز آن خلاصه و سپس شرح داده است.


خداوند جزای همه بدبختی ها را بدهد علوم نافع به ما سود رسانده است
«مفتاح الإعراب»، در علم نحو است و شاگردش، مفتی مکه، محمد بن حسین الحبشی آن را شرح داده است.
علمی که در یک کتاب پیدا نکردیم ما آن را در امانت نگرفتیم
ممکن است از چیزی در آن متنفر باشید شما خوب هستید، همانطور که در شواهد وجود دارد
آیا کسی هست که به حرف یک فرد باهوش و باهوش گوش دهد؟ تا دیر نشده عجله کنید
به چیزها و فراتر از آن فکر کنید او به دنبال نجات و رستگاری است
حمد و سپاس مخصوص خداوند بزرگوار است بر لطف استخوان های خاردار
ما نمی توانیم ستایش خداوند را بشماریم منزه است از صفات تازه خلق شده


در مساجد
== وفات ==
وی در نیمه شب پنج‌شنبه هفدهم ربیع الاخر سال 1272 هجری قمری درگذشت و در کنار برادرش طاهر بن حسین در المسیله به خاک سپرده شد. هر سال در روز وفاتش در قبرستانی که در آن به خاک سپرده شده بود، مجلس بزرگی برای او برگزار می‌شود.


و در مساجد در آنچه نشستم رازی نهفته است من فقط از کسانی که در دوربرگردان ساکن هستند شگفت زده شدم
== منابع ==
نور و انس و حفظ برای کسی که با آن نشسته است از هر بدی و بدی به مشورت گوش کن
بن طاهر, عبدالله بن حسین (1429 هـ). مجموع الحبیب عبدالله بن حسین بن طاهر (PDF). بیروت، لبنان: دار الحاوی.
و اگر خالی باشد کسی در آن نیست پس در آن بنشين و در آن اعتكاف كن كه نور خواهي يافت


کتاب های او
السقاف, عبدالله بن محمد (1357 هـ). تاریخ الشعراء الحضرمیین. الجزء الثالث. الإسکندریة، مصر: مطبعة الرشدیات. صفحة 162.
نامه ها، نذورات، مکاتبات و وصیت نامه های او در «مجموعه ای» جمع آوری شده که شامل 23 نامه، یک دیوان، یک منظومه و یک وصیت نامه بوده و دارای تقسیم بندی های زیر است:  


«دست توفیق به عشق خدا به تحقیق» در فقه. توسط توضیح داده شد محمد ابن عمر نووی آل Jawi یک توضیح خوب، و عبدالله بن محمد آل Harari آن خلاصه و سپس آن را توضیح داد.
== پانویس ==
کلید نحو، نحو است. و شاگردش، مفتی مکه، محمد بن حسین الحبشی، آن را توضیح داد.
{{پانویس}}
مرگ او
وی در نیمه شب پنج شنبه هفدهم ربیع الاخر سال 1272 هجری قمری درگذشت و در کنار برادرش طاهر بن حسین در المسیله به خاک سپرده شد . هر سال در روز وفاتش در قبرستانی که در آن به خاک سپرده شده بود، مجلس بزرگی برای او برگزار می شود.


منابع
[[رده:شخصیت‌ها]]
بن طاهر، عبدالله بن حسین (1429ق). مجمع الحبیب عبدالله بن حسین بن طاهر (PDF) . بیروت، لبنان: دارالحاوی.
[[رده:عالمان]]
السقاف، عبدالله بن محمد (1357ق). تاریخ شاعران حضرمی . قسمت سوم اسکندریه، مصر: چاپ الرشدیات. صفحه 162.
[[رده:عالمان اهل سنت]]
نقل قول ها
[[رده:یمن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۱۸

عبدالله بن حسین بن طاهر
نام کاملعبدالله بن حسین بن طاهر
اطلاعات شخصی
سال تولد1191 ق، ۱۱۵۵ ش‌، ۱۷۷۷ م
محل تولدحضرموت، یمن
سال درگذشت1272 ق، ۱۲۳۴ ش‌، ۱۸۵۶ م
محل درگذشتحضرموت، یمن
دیناسلام، اهل سنت، شافعی
استادان
  • طاهر بن حسین بن طاهر (برادر)
  • حامد بن عمرالمنفر
  • عبدالرحمن بن حامد المنفر
شاگردان
  • عبدالله بن عمر بن یحیى
  • عبدالرحمن بن علی السقاف
  • علی بن محمد الحبشی
آثار
  • سلم التوفیق إلى محبة الله على التحقیق
  • مفتاح الإعراب

عبدالله بن حسین بن طاهر (۱۱۹۱ - ۱۲۷۲ق) فقیه شافعی، عالم نحو و شاعر، از برجسته‌ترین علمای پرتلاش حضرموت بود و از کسانی بود که با برادرش طاهر بن حسین بن طاهر که در قیامی خود را خلیفه مسلمین در حضرموت خواند بیعت کرد و خود از رهبرانی بود که علیه حاکمان جوان تریم و سیئون قیام کرد. او مجموعه‌ای از پیام‌های مفید دارد که به «مجموعه حبیب عبدالله بن حسین بن طاهر» معروف است.

نسب

عبدالله بن حسین بن طاهر بن محمد بن هاشم بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد مغفون بن عبدالرحمن بابطینة بن أحمد بن علوی بن الفقیه أحمد بن عبدالرحمن بن علوی عم الفقیه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمدالباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی‌طالب و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

وی بیست و نهمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

وی در سال 1191 هجری قمری در تریم حضرموت به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و به زندگی علمی و عرفانی روی آورد. به منظور دور شدن از فشار حاکمان طارم الیافعیین و فرار از هرج و مرج سیاسی و اجتماعی تریم با پدر و خانواده‌اش در حدود سال 1210 هجری قمری به مسیله نزدیک‌تریم مهاجرت کرد. سپس به مکه و مدینه در حجاز رفت و از علمای آنجا علم آموخت. سپس به کشور خود بازگشت و در مسیله به عنوان معلم و واعظ زندگی کرد.[۱]

اساتید

او از بسیاری از علما دانش فراگرفت، از جمله:[۲]

  • برادرش طاهر بن حسین بن طاهر
  • حامد بن عمرالمنفر
  • عبدالرحمن بن حامد المنفر
  • عمر بن أحمد الحداد
  • علوی بن أحمد الحداد
  • عمر بن محمد بن سهل
  • أبوبکر بن عبدالله الهندوان
  • عبدالرحمن بن عبدالله بافرج
  • أبوبکر بن عبدالله بنَحْسن
  • محمد بن أبی‌بکر العیدروس
  • علوی بن محمد المشهور
  • عبدالرحمن بن علوی صاحب البطیحاء
  • عمر بن سقاف السقاف
  • عبدالرحمن بن محمد بن سمیط
  • أحمد بن عبدالله الهندوان
  • أحمد بن جعفر الحبشی
  • عقیل بن عمر بن یحیى
  • محمد بن صالح الرّیس
  • عمر بن عبدالرسول العطار
  • أحمد بن علوی جمل اللیل

شاگردان

گروه زیادی از دوست‌داران علم و دانش از او بهره بردند، از جمله:

  • عبدالله بن عمر بن یحیى
  • عبدالرحمن بن علی السقاف
  • علی بن محمد الحبشی
  • محمد بن حسین الحبشی
  • محسن بن علوی السقاف
  • حامد بن عمرالسقاف
  • عیدروس بن عمرالحبشی
  • أحمد بن علی الجنید
  • عمر بن علی الجنید
  • عبدالله بن أحمد باسودان
  • عبدالله بن سعد بن سمیر

عبادت او

از او نقل شده است که در شب ده جزء و در نماز ضحی هشت جزء قرآن می‌خواند. شاگرد او عیدروس بن عمر در مورد او گفته است: "عبدالله بن حسین، روزی بیست و پنج هزار مرتبه (لا اله الا الله) و بیست و پنج هزار مرتبه (یا الله) و بیست و پنج هزار مرتبه (صلوات بر محمد(ص)) می‌گفت و برای هر کدام از نمازهای فریضه غسل می‌کرد و عطر می‌زد." همچنین عادت او این بود که هر شامگاه نزد مردم در مسجد می‌نشست و به ایشان فقه و غیر فقه مانند حدیث و عرفان می‌آموخت.

جایگاه سیاسی

از نظر نقش سیاسی، او در صف مقدم علویان بود که بر علیه حاکمان ظالم یافعی قیام کردند و در برابر هرج و مرج و ظلم مقاومت کردند. آن زمانی که در قرن سیزده هجری آشوب و ظلم همه مردم جنوب عربی را در بر‌گرفته بود او از جمله علمایی بود که تمام تلاش خود را برای فرونشاندن نزاع و رفع نارضایتی می‌کردند. علویان دیدند که لازم است ابتدا بر سر ظالمان فریاد بزنند تا اوضاع آرام شود و سپس باید یک دولت فراگیر وجود داشته باشد که همه را شامل شود و کسانی را که به خیر و درستی معتقدند برای آن انتخاب کنند. آنها بذر انقلاب را کاشتند و بعد از مدتی در سال 1265 هجری قمری انقلاب پیروز شد. عبدالله بن حسین یکی از کسانی بود که برای تأسیس سلطنت آل کثیری به رهبری سلطان غالب بن محسن آل کثیری قیام کردند. او کسی بود که حکومت تریم را از عبدالله بن عواد یافعی با پرداخت جریمه خرید و در بیستم شعبان 1262 هجری قمری در خانه‌اش و زیر نظر او این توافق امضاء شد.[۳]

تالیفات

نامه‌ها، نذورات، مکاتبات و وصیت‌نامه‌های او در مجموعه‌ای جمع‌آوری شده که شامل 23 نامه، یک دیوان، یک منظومه و یک وصیت‌نامه بوده است:[۴]

«سلم التوفیق إلى محبة الله على التحقیق» در فقه است که توسط محمد ابن عمر نووی الجاوی به خوبی شرح داده شده است. عبدالله بن محمد الهرری نیز آن خلاصه و سپس شرح داده است.

«مفتاح الإعراب»، در علم نحو است و شاگردش، مفتی مکه، محمد بن حسین الحبشی آن را شرح داده است.

وفات

وی در نیمه شب پنج‌شنبه هفدهم ربیع الاخر سال 1272 هجری قمری درگذشت و در کنار برادرش طاهر بن حسین در المسیله به خاک سپرده شد. هر سال در روز وفاتش در قبرستانی که در آن به خاک سپرده شده بود، مجلس بزرگی برای او برگزار می‌شود.

منابع

بن طاهر, عبدالله بن حسین (1429 هـ). مجموع الحبیب عبدالله بن حسین بن طاهر (PDF). بیروت، لبنان: دار الحاوی.

السقاف, عبدالله بن محمد (1357 هـ). تاریخ الشعراء الحضرمیین. الجزء الثالث. الإسکندریة، مصر: مطبعة الرشدیات. صفحة 162.

پانویس

  1. الزرکلی, خیر الدین (2002). الأعلام. الجزء الرابع. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 81.
  2. الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الأول. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 446.
  3. المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة. الجزء الثانی. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 590.
  4. القضمانی, محمد یاسر (2014). السادة آل باعلوی وغیض من فیض أقوالهم الشریفة وأحوالهم المنیفة. دمشق، سوریا: دار نور الصباح. صفحة 168.