|
|
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| العزمت خان ( اردو : Al Azmat Khan ) یک قبیله حسینیه هاشمی از قریش عدنانیه ، یکی از قبایل بعلوی است که به هند مهاجرت کردند ، شاخه ای از آن به مجمع الجزایر مالایی فرود آمد و در آنجا گسترش یافت ، جایی که در نظر گرفته می شود. اولین قبایل مهاجر از حضرموت به الجزایر خاور دور. او آنها را پس از ازدواج و تماس با پادشاهان و رهبران مسلمانان هند، «عزمت خان» نامید. و "عظمت" در اردو نشان دهنده احترام و احترام این عنوان است. زیرا آنها از سبط پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هستند و «خان» به معنای پیشوا یا شاهزاده است.
| | #تغییر_مسیر [[آل عظمت خان]] |
| | |
| خانواده آزاما خان نقش تاریخی برجسته ای در دعوت اسلامی در آسیای جنوب شرقی داشتند ، از جمله مردانی که در تاریخ اندونزی به نام نگهبانان نه گانه شناخته می شوند که بیشترین نقش را در گسترش اسلام در جزیره جاوه داشتند . چون با سلطان مملکت داماک بیعت کردند تا خلیفه مسلمین باشد، لذا اکثریت قریب به اتفاق مردم اندونزی به دلیل اعتماد زیاد به آنان از آنان پیروی کردند. آنها در سیاست کشورهایی که در آن ساکن شدند نقش داشتند و در بعد سیاسی شرکت کردند و حتی به قدرت رسیدند و سلاطین اسلامی تأسیس کردند که به ترویج علم و فرهنگ اسلامی در بین مردم مالایی کمک کرد .
| |
| | |
| =تاریخچه آنها=
| |
| ماجرای بنی علوی از زمانی که احمد المهاجر (پدربزرگ خاندان بعلوی) در اوایل قرن چهارم هجری به آنجا آمد، در حضرموت مستقر شد . در پایان قرن ششم هجری، عبدالملک بن علوی (پدربزرگ خاندان عزامه خان) از حضرموت به گجرات در هند مهاجرت کرد و توانست با سلطان حیدرآباد که او را به ارمغان آورد، رابطه محکمی برقرار کند. پس از آنکه به نسب شریفش شناخته شد و پسرش عبدالله با دختری از سلطان نصیرآباد ازدواج کرد به او نزدیک شد و او را از نجات دهندگان خود قرار داد. سپس نوه های او در اوایل قرن هفتم هجری به کامبوجا، چین و سیام پراکنده شدند ، از جمله جمال الدین الحسین که به مالایی نازل شد و اولین کسی بود که با عبور از هند از هند به اندونزی آمد. Bjmka و فیلیپین ، و جاوه بی جان را بزرگ یا بی جان را بزرگتر می نامند. او با خانواده و اقوام و نوه دختر و پسرش به اندونزی آمد و پسرش ابراهیم را در آچه برای گسترش علوم اسلام گذاشت، سپس ابراهیم به سورابایا رفت و به ابراهیم آسمورو معروف شد . سپس جمال الدین الحسین رهسپار سرزمین بوقیس شد و در آنجا سکنی گزید تا اینکه درگذشت و او از بزرگانی است که در تاریخ گسترش و تحکیم اسلام در آسیای جنوب شرقی از آنها نام برده شده و به نام نهم معروف است. پرستاران . پس از مرگ او آتش جنگ در جاوه شعله ور شد و پادشاهی هندو ماجاپاهیت سقوط کرد و پسران و نوه هایش در جاوه و اطراف پراکنده شدند و در نقاط دوردست پراکنده شدند و برخی از آنها به کامبوجا و سیام بازگشتند.سپس با ورود گروهی از خانواده هایشان از چین و جاهای دیگر، تعداد آنها در جاوه افزایش یافت .
| |
| | |
| =نسب=
| |
| همه اشراف آل عظمت خان متعلق به جدشان عبدالملک، اولین کسی که از بنی علوی به هند مهاجرت کرد و نسب او عبارتند از: عبدالملک بن علوی، عموی فقیه، سرهنگ بن محمد، صاحب میربط. بن علی، خلی قاسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن احمد المهاجر ( جد خاندان بعلوی ) بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریدی بن جعفر الصادق بن محمد آل . باقر بن علی زین آل - عابدین بن آل - حسین السبط(نوه محمد صلی الله علیه و آله ) بن علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن عمرو (جد بنی هاشم ) بن عبد مناف بن قصی بن سگ بن زمانی بن کعب بن لوی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر (جد قریش ) بن. کنانه بن Khuzaymah بن Madrakah بن الیاس بن Mudar بن نزار بن ماد بن عدنان (پدربزرگ اعراب عربی شده ) از اولاد اسماعیل بن ابراهیم تا آدم (پدر انسان ).
| |
| | |
| =پانویس=
| |
| | |
| [[رده: شخصیت های جهان اسلام]]
| |
