علی بن ابی بکر السکران: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «علی بن ابی بکر السکران (۸۱۸ - ۸۹۵ هجری قمری) امام و شیخ عارف و از علمای برجسته ح...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
علی بن ابی بکر السکران (۸۱۸ - ۸۹۵ هجری قمری) امام و شیخ عارف و از علمای برجسته حضرموت در زمان خود بود. او شاعر احساساتی مکرر است و اشعار او بیش از همه عرفانی محور در تدبر خدا و در مدح رسول است. او مسجد معروفی در شهر طارم دارد که همان مسجد شیخ علی است . و «السکران» کنیه ای است که پدرش به خاطر شرایطی که دارد و شدت علاقه به عبادت که دیدگانش را مست کرده است.
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = علی بن ابی بکر السکران
| تصویر =
| نام = علی بن ابی بکر السکران
| نام‌های دیگر = السکران
| سال تولد = ۸۱۸ ق
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = حضرموت، یمن
| سال درگذشت = ۸۹۵ ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = حضرموت، یمن
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | عمویش عمر بن عبدالرحمن المحضار | برادرش عبدالله بن ابی‌بکر العیدروس | محمد بن حسن جمل اللیل | سعد بن علی مذحج}}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | ابن أخیه أبوبکر بن عبدالله العدنی | محمد بن عبدالرحمن الأسقع | أحمد بن عبدالله شنبل | محمد بن أحمد باجرفیل}}
| دین = اسلام
| مذهب = اهل سنت، صوفی شافعی
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | معارج الهدایه الی ذوق جنى المعامله فی النهایه | البرقه المشیقه فی ذکر الخرقه الانیقه و شیوخ الطریقه | الدر المدهش البهی فی مناقب الشیخ سعد بن علی المذحجی}}
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه عمودی | پیشوای صوفیان حضرموت}}
| وبگاه =
}}
'''علی بن ابی‌بکر السکران''' (۸۱۸ - ۸۹۵ هجری قمری) پیشوا و شیخ [[صوفیه]] و از علمای برجسته [[حضرموت]] در زمان خود بود<ref>الزرکلی, خیر الدین (2002). الأعلام (PDF). الجزء الرابع. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 267. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 22 سبتمبر 2020.</ref>. او شاعری با شعرهای فراوان است و اشعار او بیش از همه عرفانی محور در تدبر خدا و در مدح رسول است. او مسجد معروفی در شهر تریم دارد که همان مسجد شیخ علی است و «السکران» کنیه‌ای است که به خاطر شدت علاقه‌اش به عبادت به گونه‌ای که دیدگانش را مست کرده است پدرش به او داده است.


 
==نسب==
فهرست
علی بن أبی‌بکر السکران بن عبدالرحمن السَقّاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر الصادق]] بن [[محمد بن علی (باقر العلوم)|محمد‌الباقر]] بن علی [[علی بن الحسین (زین العابدین)|زین‌العابدین]] بن [[حسین بن علی (سید الشهدا)|الحسین]] بن [[علی بن ابی‌طالب|علی بن أبی‌طالب]]، و علی همسر [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]] دختر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد]] صلی الله علیه و آله است.
1 نرخ
2 تولد و تربیت
3 کهنسال
4 شاگردانش
5 از سخنان او
6 مو
7 نوشته های او
8 فرزندان او
9 مرگ او
10 بازبینی کننده
10.1 استناد
نسبت
علی بن ابی بکر مست بن عبدالرحمن الرحمن الرحمن الرحمان - ثقاف بن محمد سیره دولتلت بن علی بن علوی زالوت بن فقیه سرهنگ محمد بن علی بن محمد صاحب میرباط بن علی طلاق بخش بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید - الله بن احمد مهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی آل - عریدی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین آل - عابدین بن آل - حسین السبط بن علی بن ابی طالب ، و علی، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .


وی بیست و دومین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
وی بیست و دومین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.


تولد و تربیت  
==تولد و تربیت==
وی در سال 818 هجری قمری در شهر طارم از حضرموت متولد شد و مادرش مریم بنت احمد بن محمد برشد است. پدربزرگ، پسر یک ساله، درگذشت و پدرش، پسر سه ساله، به سرپرستی برادرش ونکو عبدالله آیدروس ، و عمویش عمر المحضار ، از دنیا رفت و از دانشمندان نابغه در تاریم و کسانی که عسل آکابر کوشا بودند استقبال کرد. آن دوران  حفظ قرآن کریم و آن را با زیر و بمی صدا را می خواندند و این دو شیخ ابو عمرو و نافع، آن را می خواندند عالمانه، و "الحاوی الصغیر" توسط قزوینی در فقه حفظ شده بود، و "القاعده -هاوی» در دستور زبان و چندین متن در بسیاری از هنرها. او به کتاب «تحفه المتبیب» بسیار اهتمام ورزید و با آن کار کرد و در کتب امام غزالی به ویژه کتاب احیای علوم دینی آن را برای برادرش عبدالله العیدروس خواند. .بیست و پنج بار و هر بار که مهر می زند، برادرش برای او ضیافتی برای طلاب و فقرا می سازد.  
وی در سال 818 هجری قمری در شهر [[تریم]] حضرموت متولد شد. مادرش مریم بنت احمد بن محمد بارشید است. یک ساله بود که پدربزرگش در گذشت و سه ساله بود که پدرش نیز از دنیا رفت. به سرپرستی برادرش عبدالله عیدروس و عمویش عمرالمحضار رشد کرد. از دانشمندان بزرگ‌تریم و مجتهدین آن زمان آموزش دید<ref>الحامد, صالح بن علی (1423 هـ). تاریخ حضرموت. الجزء الثانی. صنعاء، الیمن: مکتبة الإرشاد. صفحة 767.</ref>. قرآن را حفظ کرد و با تجوید و بر مبنای ابو عمرو و نافع قرائت می‌کرد. کتاب "الحاوی الصغیر" نوشته آقای قزوینی در فقه و "القاعده -هاوی» در لغت و چندین متن در بسیاری از هنرها را حفظ شده بود. او به کتاب «تحفه المتعبد» و عمل به آن بسیار اهتمام می‌ورزید همچنین به کتاب‌های امام غزالی به ویژه کتاب «إحیاء علوم الدین» بسیار علاقه داشت و بیست و پنج مرتبه آن را نزد برادرش عبدالله العیدروس خواند و در پایان هر بار، برادرش برای او ضیافتی برای طلاب و فقرا برپا می‌کرد.<ref>الحبشی, أحمد بن زین. شرح العینیة. سنغافورة: مطبعة کرجای المحدودة. صفحة 200.</ref>
 
پیری
او به سفر خاکستر Shihr و آل GHAIL و وجود دارد به مدت چهار سال در آنجا ماند، خواندن بر روی فقها و افزایش دانش خود، و سپس او را به سفر عدن و زبیده و به زمان از دانشمندان آنها، و سپس دو مسجد مقدس در 849 ق، او حج به جا آورد و عمره به جا آورد، جدش را زیارت کرد و از علمای زیادی در آنجا گرفت، سپس به طارم بازگشت . از شیوخ او که از آنها گرفته شد:  


عمویش عمر بن عبدالرحمن المحضر
==اساتید==
برادرش عبدالله بن ابی بکر العیدروس
او به الشحر و الغیل سفر کرد و به مدت چهار سال در آنجا ماند و از درس فقها بهره برد و بر دانش خود افزود. سپس به عدن و زبید رفت و از دانشمندان آنجا آموخت. سپس به در سال 849 ق، به حرمین شریفین رفت و حج و عمره به جا آورد و جدش را زیارت کرد و از علمای زیادی در آنجا کسب علم کرد، سپس به تریم بازگشت. از جمله اساتیدی او عبارتند از<ref>الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الثانی. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 980.</ref>:
شب شتر محمد بن حسن
* عمویش عمر بن عبدالرحمن المحضار
سعد بن علی مذحج
* برادرش عبدالله بن أبی‌بکر العیدروس
محمد بن علی مولا عیدید
* محمد بن حسن جمل اللیل
محمد بن احمد بهترین
* سعد بن علی مذحج
محمد بن علی بعدله
* محمد بن علی مولى عیدید
ابراهیم بن محمد بهراموز
* محمد بن أحمد بافضل
محمد بن احمد باقر
* محمد بن علی باعدیلة
عبدالله بن محمد باقر
* إبراهیم بن محمد باهرمز
عبدالله بن عبدالرحمن بوازیر
* محمد بن أحمد باغشیر
مسعود بن سعد باشقیل
* عبدالله بن محمد باغشیر
شاگردان او
* عبدالله بن عبدالرحمن باوزیر
وقتی طارم جلو آمد، خود را به تدریس، فتوا، لباس پوشیدن و داوری گماشت.خیلی ها در بسیاری از زمینه ها از او گرفتند، از جمله فرزندانش، از جمله:
* مسعود بن سعد باشکیل


عمر بن عبدالرحمن، صاحب سرخ
==شاگردان==
برادرزاده او ابوبکر بن عبدالله العدنی
وقتی به تریم آمد، خود را وقف تدریس و فتوا و قضاوت کرد. افراد بسیاری در زمینه‌های مختلف از او کسب علم کردند. از جمله ایشان:
محمد بن عبدالرحمن عسقا
* عمر بن عبدالرحمن صاحب الحمراء
احمد بن عبدالله شنبل
* ابن أخیه أبوبکر بن عبدالله العدنی
محمد بن احمد بجرفیل
* محمد بن عبدالرحمن الأسقع
قاسم بن محمد العراقی
* أحمد بن عبدالله شنبل
محمد بن سهل بقشیر
* محمد بن أحمد باجرفیل
محمد بن عبدالرحمن باشی
* قاسم بن محمد العراقی
از سخنان او
* محمد بن سهل باقشیر
و سخنان ارزشمندی در علم طریق و حق دارد از جمله:
* محمد بن عبدالرحمن باصهی


با همه موافق باش و با خدا نیت کن.
==تالیفات==
خود را به بی تفاوتی عادت دهید؛ مدار منافع مردم زمان آن.
گروهی از علما او را با حسن نگارش و بیان نیکو و فصاحت کامل توصیف کرده‌اند. کتاب‌های او در موضوعات مختلف از جمله در تکبیر‌الحرام، آغاز نماز، تعوذ و بسم‌الله گفتن و نیز در نکاح، احکام صرف و نحو و علم‌الوقت بسیار است. همچنین توصیه نامه‌ای نافع
پذیرش از سوی خداوند به صدای آسمان نزدیکتر است که در منطق فصیح و در زبان فصیح است.
در تقوی و اهمیت کسب علم و دانش و فضیلت دارد. از جمله تالیفات او عبارتند از:
اولاً آموزش پسر توسط شخص دیگری غیر از پدر است. زیرا تربیت پدر به پسر، وارث سخت گیری است و نافرمانی از او زاده می شود.
* «معارج الهدایة إلى ذوق جنى المعاملة فی النهایة»
ادب باطن و ادب ظاهری اثر دارد، پس اگر پسر آدم گناه کند دلها از او بیگانه می شود.
* «البرقة المشیقة فی ذکر الخرقة الأنیقة وشیوخ الطریقة»
موهای او
* «الدر المدهش البهی فی مناقب الشیخ سعد بن علی المذحجی»
اگر نگاهی به شعر او بیندازیم، احساسات ملی را در آن می‌یابیم و از فضای عرفانی فراتر نمی‌رود و نمونه‌ای از آن را با تکه‌هایی دراز می‌آوریم:
* دیوان شعر أکثره فی علوم الصوفیة وفی الحضرات الربانیة
در جهان هستی و شگفتی های آن


منزه است کسی که جهان را آفرید، توانا و آنها را در روح و تصاویر از هم جدا کنید
==فرزندان==
و عاقل تر از همه در تسلط بر فن اوست بهترین آداب و خلاقیت در قارچ
او هفت پسر و پنج دختر دارد، و دختران: بهیه، علویه، رقیه، مریم، عایشه، و پسران: عبدالرحمن، محمد، عمر، عبدالله، علوی، حسن و ابوبکر.<ref> المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة (PDF). الجزء الأول. جدة، السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 130. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 2 ینایر 2020.</ref>
و کیهان را با چیدمانی فشرده تزئین کنید به عنوان سیستم های گردن بند از یاقوت کبود و مروارید
و معجزات او را شاهد باش بر جلال او اتم های آن در هر پراکنده تلفظ می شوند
جهان هستی را فقط جزء آن می بینیم وجودی جز وجود حق تعالی نیست
اگر حوصله کردی در کیهان آیات منبسط طول کل نما
به مدلی برگردید که شگفتی های خود را می گوید جهان هستی شاهد ضرب المثل و تاثیر است
جهان هستی پروردگاری را در عوالم خود تا کرده است با تمام رازهایش در اسکلت انسان
او در نورهای ذات خود گسترش یافت و اسیران خود را در ذات خطرناک گسترش داد
هر کس موفق به انجام این کار شد معجزه ای دید در هر کل، جزء و میوه
چشم انداز ملی


بزرگترین بالش ها حوا در وابستگی آنها به افتخار من شکوه رشد می کند و رشد می کند
==وفات==
بنی علوی سخاوتمندترین مردم طارم و کسانی که در آن هستند گرامی و مغرورند
در دوازدهم محرم 895 ق در تریم درگذشت و در کنار عمویش المحضار در قبرستان زنبل به خاک سپرده شد.
آنها را دوست بدار و همسایه به لطف آنها برمی خیزد و بهترین ندای آنها به دورترین ها مغلوب است
و اسرار آنها از دریای احمد سرچشمه می گیرد به افتخار آنها مادر البرایه و بزرگ شدند
در علم


با علم، در شکوه و سربلندی بالا می رود و نیکی جوانه می زند و چراغ ها گسترده می شود
==منابع==
دانش پایه و اساس همه افتخارات است و فضل او را انسانها حساب نمی کنند
الشلی, محمد بن أبی‌بکر (1402 هـ). المشرع الروی فی مناقب السادة الکرام آل أبی علوی (PDF). الجزء الثانی (الطبعة الثانیة). صفحة 470.
برای او در دنیا و آخرت ضروری است علم دل باران و باران و سیل است
دلها به وفور دانش ناب سلام می کند با این همه لطف و شکوه، چه میوه ای
او با خوشحالی از ریاض ذهت می گوید صبح طولانی، شاخه های سبزش
هیچ غروری مانند دانشی نیست که در آن همه سود باشد فضل او در هر دو جهان گسترده است
جهل یک بیماری لاعلاج و کشنده است شکی نیست که او ترسیم خیر و تأثیر را مطالعه می کند
ناآگاهی سادات چقدر از اخبار غافل شد؟ گنجینه دانش و آیاتی که با آن شهرت یافتند
کتاب های او
گروهی از علما او را با طبقه بندی نیکو و سیر و سلوک و بیان نیکو و فصاحت کامل توصیف کرده اند. کتابهای او در موضوعات مختلف از جمله در تکبیر آغازین، افتتاحیه، پناه بردن و بسمله، و نیز در نکاح، احکام صرف و نحو و علم الوقت بسیار است.


«مسیرهای هدایت به طعم درو معامله نهایی»
خرد, محمد بن علی (2002). غرر البهاءالضوی و درر الجمال البدیع البهی. القاهرة، مصر: المکتبة الأزهریة للتراث. صفحة 296.
«لطافت جالب در یاد پارچۀ ظریف و شیوخ طریقت»
المدحش البهی فی محاسن شیخ سعد بن علی المذاجی
مجموعه شعری که بیشتر آن در علوم تصوف و در محضرات الهی است
فرزندان
او هفت پسر و پنج دختر دارد، و دختران: بهیه، علویه، رقیه، مریم، عایشه، و پسران: عبدالرحمن، محمد، عمر، عبدالله، علوی، حسن و ابوبکر.  


مرگ او
== پانویس ==
Batrim درگذشت در دوازدهم محرم 895 ق، و در کنار عمویش به خاک سپرده شد آل MIHDHAR در گورستان Zanbel .
{{پانویس}}


منابع
[[رده:عالمان]]
الشالی، محمد بن ابی بکر (1402ق). شارع روی در فضایل جناب آقایان آل ابی علوی (PDF) . قسمت دوم (ویرایش دوم). صفحه 470.
[[رده:عالمان اهل سنت]]
خرد، محمد بن علی (1381). شکوه خیره کننده نور فریب خورد و زیبایی پر زرق و برق خیره شد . قاهره، مصر: کتابخانه میراث الازهر. صفحه 296.
[[رده:تصوف]]
نقل قول ها
[[رده:صوفیه]]
[[رده:یمن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۵

علی بن ابی بکر السکران
نام کاملعلی بن ابی بکر السکران
نام‌های دیگرالسکران
اطلاعات شخصی
سال تولد۸۱۸ ق، ۷۹۴ ش‌، ۱۴۱۵ م
محل تولدحضرموت، یمن
سال درگذشت۸۹۵ ق، ۸۶۸ ش‌، ۱۴۹۰ م
محل درگذشتحضرموت، یمن
دیناسلام، اهل سنت، صوفی شافعی
استادان
  • عمویش عمر بن عبدالرحمن المحضار
  • برادرش عبدالله بن ابی‌بکر العیدروس
  • محمد بن حسن جمل اللیل
  • سعد بن علی مذحج
شاگردان
  • ابن أخیه أبوبکر بن عبدالله العدنی
  • محمد بن عبدالرحمن الأسقع
  • أحمد بن عبدالله شنبل
  • محمد بن أحمد باجرفیل
آثار
  • معارج الهدایه الی ذوق جنى المعامله فی النهایه
  • البرقه المشیقه فی ذکر الخرقه الانیقه و شیوخ الطریقه
  • الدر المدهش البهی فی مناقب الشیخ سعد بن علی المذحجی
فعالیت‌ها
  • پیشوای صوفیان حضرموت

علی بن ابی‌بکر السکران (۸۱۸ - ۸۹۵ هجری قمری) پیشوا و شیخ صوفیه و از علمای برجسته حضرموت در زمان خود بود[۱]. او شاعری با شعرهای فراوان است و اشعار او بیش از همه عرفانی محور در تدبر خدا و در مدح رسول است. او مسجد معروفی در شهر تریم دارد که همان مسجد شیخ علی است و «السکران» کنیه‌ای است که به خاطر شدت علاقه‌اش به عبادت به گونه‌ای که دیدگانش را مست کرده است پدرش به او داده است.

نسب

علی بن أبی‌بکر السکران بن عبدالرحمن السَقّاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن علی بن أبی‌طالب، و علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

وی بیست و دومین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

وی در سال 818 هجری قمری در شهر تریم حضرموت متولد شد. مادرش مریم بنت احمد بن محمد بارشید است. یک ساله بود که پدربزرگش در گذشت و سه ساله بود که پدرش نیز از دنیا رفت. به سرپرستی برادرش عبدالله عیدروس و عمویش عمرالمحضار رشد کرد. از دانشمندان بزرگ‌تریم و مجتهدین آن زمان آموزش دید[۲]. قرآن را حفظ کرد و با تجوید و بر مبنای ابو عمرو و نافع قرائت می‌کرد. کتاب "الحاوی الصغیر" نوشته آقای قزوینی در فقه و "القاعده -هاوی» در لغت و چندین متن در بسیاری از هنرها را حفظ شده بود. او به کتاب «تحفه المتعبد» و عمل به آن بسیار اهتمام می‌ورزید همچنین به کتاب‌های امام غزالی به ویژه کتاب «إحیاء علوم الدین» بسیار علاقه داشت و بیست و پنج مرتبه آن را نزد برادرش عبدالله العیدروس خواند و در پایان هر بار، برادرش برای او ضیافتی برای طلاب و فقرا برپا می‌کرد.[۳]

اساتید

او به الشحر و الغیل سفر کرد و به مدت چهار سال در آنجا ماند و از درس فقها بهره برد و بر دانش خود افزود. سپس به عدن و زبید رفت و از دانشمندان آنجا آموخت. سپس به در سال 849 ق، به حرمین شریفین رفت و حج و عمره به جا آورد و جدش را زیارت کرد و از علمای زیادی در آنجا کسب علم کرد، سپس به تریم بازگشت. از جمله اساتیدی او عبارتند از[۴]:

  • عمویش عمر بن عبدالرحمن المحضار
  • برادرش عبدالله بن أبی‌بکر العیدروس
  • محمد بن حسن جمل اللیل
  • سعد بن علی مذحج
  • محمد بن علی مولى عیدید
  • محمد بن أحمد بافضل
  • محمد بن علی باعدیلة
  • إبراهیم بن محمد باهرمز
  • محمد بن أحمد باغشیر
  • عبدالله بن محمد باغشیر
  • عبدالله بن عبدالرحمن باوزیر
  • مسعود بن سعد باشکیل

شاگردان

وقتی به تریم آمد، خود را وقف تدریس و فتوا و قضاوت کرد. افراد بسیاری در زمینه‌های مختلف از او کسب علم کردند. از جمله ایشان:

  • عمر بن عبدالرحمن صاحب الحمراء
  • ابن أخیه أبوبکر بن عبدالله العدنی
  • محمد بن عبدالرحمن الأسقع
  • أحمد بن عبدالله شنبل
  • محمد بن أحمد باجرفیل
  • قاسم بن محمد العراقی
  • محمد بن سهل باقشیر
  • محمد بن عبدالرحمن باصهی

تالیفات

گروهی از علما او را با حسن نگارش و بیان نیکو و فصاحت کامل توصیف کرده‌اند. کتاب‌های او در موضوعات مختلف از جمله در تکبیر‌الحرام، آغاز نماز، تعوذ و بسم‌الله گفتن و نیز در نکاح، احکام صرف و نحو و علم‌الوقت بسیار است. همچنین توصیه نامه‌ای نافع در تقوی و اهمیت کسب علم و دانش و فضیلت دارد. از جمله تالیفات او عبارتند از:

  • «معارج الهدایة إلى ذوق جنى المعاملة فی النهایة»
  • «البرقة المشیقة فی ذکر الخرقة الأنیقة وشیوخ الطریقة»
  • «الدر المدهش البهی فی مناقب الشیخ سعد بن علی المذحجی»
  • دیوان شعر أکثره فی علوم الصوفیة وفی الحضرات الربانیة

فرزندان

او هفت پسر و پنج دختر دارد، و دختران: بهیه، علویه، رقیه، مریم، عایشه، و پسران: عبدالرحمن، محمد، عمر، عبدالله، علوی، حسن و ابوبکر.[۵]

وفات

در دوازدهم محرم 895 ق در تریم درگذشت و در کنار عمویش المحضار در قبرستان زنبل به خاک سپرده شد.

منابع

الشلی, محمد بن أبی‌بکر (1402 هـ). المشرع الروی فی مناقب السادة الکرام آل أبی علوی (PDF). الجزء الثانی (الطبعة الثانیة). صفحة 470.

خرد, محمد بن علی (2002). غرر البهاءالضوی و درر الجمال البدیع البهی. القاهرة، مصر: المکتبة الأزهریة للتراث. صفحة 296.

پانویس

  1. الزرکلی, خیر الدین (2002). الأعلام (PDF). الجزء الرابع. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 267. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 22 سبتمبر 2020.
  2. الحامد, صالح بن علی (1423 هـ). تاریخ حضرموت. الجزء الثانی. صنعاء، الیمن: مکتبة الإرشاد. صفحة 767.
  3. الحبشی, أحمد بن زین. شرح العینیة. سنغافورة: مطبعة کرجای المحدودة. صفحة 200.
  4. الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الثانی. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 980.
  5. المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة (PDF). الجزء الأول. جدة، السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 130. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 2 ینایر 2020.