زکریا انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'دار السلام' به 'دارالسلام') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!أبو | !أبو یحیی زکریَّا بنُ محمد بنِ أحمدَ بنِ زکریا الأنصاریُّ الخزرجیُّ السُّنَیکیُّ | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''أبو‌یحیی زکریَّا بنُ محمد بنِ أحمدَ بنِ زکریا الأنصاریُّ الخزرجیُّ السُّنَیکیُّ'''، که در [[قاهره]] اقامت داشت و در [[الازهر]] به درجات بالای علمی‌رسیده بود (824هـ/1421م - 926هـ/1520م) معروف به "شیخ‌الإسلام"،"زین‌الدین" و"القاضی زکریا"<ref>ابن العمادالحنبلی، ج10 ص186</ref>فقیه، قاضی شافعی، قاری، مُحَدِّثٌ حافظ [[قرآن]]، متکلِّمٌ، لغوی و [[صوفی]] بود. او قاضی القضات در عهد دولت ملوکیه [[مصر]] بود<ref>شیخ الاسلام زکریا الانصاری و اثره فی الفقه الشافعی، طارق یوسف، ص21</ref> <ref>[http://88.99.240.100/aleman/library/messages/01495.pdf شیخ الاسلام زکریا الانصاری و اثره فی الفقه الشافعی]</ref> و در کثرت و اهمیت تالیفاتش به جایگاهی رسید که او را مجدد صده نهم هجری می‌دانند.<ref>العیدروس، ص115</ref><ref>خلاصة الأثر فی أعیان القرن الحادی عشر، محمد بن فضل الله المحبی، دار صادر، بیروت، ج3 ص346-347</ref><ref>المجددون فی الإسلام، عبدالمتعال الصعیدی، مکتبة الآداب، القاهرة، 1416هـ / 1996م، ص252، ص257-259</ref>علمای [[مسلمان]] به کتب او اهتمام فراوان داشته و بر شرح و تدریس آن همت گماشتند و شافعیان در صدور فتوا به کتابهای او و شاگردانش، به ویژه [[ابن حجر هیتمی|ابن‌حجر الهیتمی]] و شمس الدین الرملیَّ تکیه می‌کردند<ref>مختصر الفوائد المکیة فیما یحتاجه طلبة الشافعیة، علوی بن أحمد السقاف الشافعی المکی، ص74-76</ref><ref>المدخل إلی دراسة المذاهب الفقهیة، علی جمعة، دارالسلام، القاهرة، الطبعة الثانیة، 1422هـ/2001م، ص50</ref>. | ||
زکریای انصاری قبل از مرگش شاهد سقوط دولت ممالیک و الحاق [[دولت عثمانی]] به مصر بود و در زمان امپراتوری عثمانی به مقام و احترام | == زندگی‌نامه == | ||
زکریا الأنصاری در قریة سنیکة از ناحیه الشرقیة مصر در سال هشتصد و بیست و چهار (824هـ) در روستای سنیکه از ناحیه شرقیه در مصر به دنیا آمد و در آنجا در سایه خانواده‌ای فقیر رشد کرد. | |||
سپس به مسجد الازهر حرکت کرد و برای طلب علم مدتی در آنجا ماند و کوشید تا در تمام علوم [[شریعت]] مانند [[تفسیر]] و [[حدیث]] و عقاید و [[فقه]] و تصوف و لغت و منطق سرآمد شد و از بزرگان زمان خود مانند [[ابن حجر عسقلانی|الحافظ بن حجر عسقلانی]] استفاده کرد و او را به صدور فتوا مجاز نمود و جلال‌الدین المحلی و محیی‌الدین الکافیجی و دیگرانی از این دست بهره برد. به طلب علم و تعلیم ادامه داد تا اینکه شهرت یافت و طلاب به طلبگی و بهره‌گیری از او پرداختند. | |||
عبدالقادر عیدروس می‌گوید: «مناصب بزرگی از قبیل تدریس در مقام [[شافعی|امام شافعی]] را به عهده گرفت. در حالی مقامی بالاتر از این در تعلیمات دینی در مصر وجود نداشت. | |||
چندین مدرسه مهم نیز تدریس و تولیت نمود و در تصوف و تولیت خانقاه نیز فعال بود تا اینکه پس از اکراه و پاکدامنی بسیار به مقام والای قاضی القضات ارتقا یافت.» او کار خود را با صداقت کامل پیش می‌برد و غالباً با توصیه‌های سلطان الاشرف قیتبای را خطاب قرار می‌داد. | |||
او بیست سال به این سمت ادامه داد تا اینکه سلطان قنسوه الغوری در سال 906 هجری قمری او را عزل کرد. «به خاطر اهانت او به سلطان و سرزنش آشکارش»<ref>الغزی، ج1 ص207</ref>. | |||
زکریای انصاری قبل از مرگش شاهد سقوط دولت ممالیک و الحاق [[دولت عثمانی]] به مصر بود و در زمان امپراتوری عثمانی به مقام و احترام رسید. | |||
پس از مرگش، خیر بیگ، امیر الامرا برای او دعا کرد و او را کفن کردند و در میانه روز تشییع نمودند تا در مسجد [[الازهر]] در جمع قضات اسلامی و علما و نیکوکاران و جمعیت زیادی گرد آمدند. همه در مسجد مذکور و اطراف آن حاضر شدند و فرصت را مغتنم شمردند و بر آن نماز خواندند. وفات او در روز چهارشنبه سوم ذی الحجه سال 926 هجری قمری در قاهره بود. | پس از مرگش، خیر بیگ، امیر الامرا برای او دعا کرد و او را کفن کردند و در میانه روز تشییع نمودند تا در مسجد [[الازهر]] در جمع قضات اسلامی و علما و نیکوکاران و جمعیت زیادی گرد آمدند. همه در مسجد مذکور و اطراف آن حاضر شدند و فرصت را مغتنم شمردند و بر آن نماز خواندند. وفات او در روز چهارشنبه سوم ذی الحجه سال 926 هجری قمری در قاهره بود. | ||
=اسم و نسب= | =اسم و نسب= | ||
أبو‌یحیی زکریا بن محمد بن أحمد بن زکریا الأنصاری الخزرجی. اصل او به قبیله خزرج از انصار می‌رسد و او از نسل خباب بن المنذر بن الجموح الخزرجی است. | |||
السنیکی به این دلیل است که منتسب به روستای سُنَیْکة در اقلیم شرقی مصر بین بلبیس و عباسیه که اکنون حلمیه نام دارد<ref>معجم البلدان، یاقوت الحموی، دار صادر، بیروت، الطبعة الثانیة، 1995م، ج3 ص270</ref>. | السنیکی به این دلیل است که منتسب به روستای سُنَیْکة در اقلیم شرقی مصر بین بلبیس و عباسیه که اکنون حلمیه نام دارد<ref>معجم البلدان، یاقوت الحموی، دار صادر، بیروت، الطبعة الثانیة، 1995م، ج3 ص270</ref>. | ||
محیی‌الدین أبوالسعود یحیی (ت 897هـ): و او بزرگترین فرزندش بود<ref>حاشیة الجمل علی شرح المنهج للشیخ زکریا الأنصاری، سلیمان الجمل، دار الفکر، ج1 ص3</ref>. | |||
محب‌الدین أبوالفتوح محمد: و او فرزند وسط. | |||
جمال‌الدین یوسف (ت 987هـ): و او فرزند آخر. | |||
=تحصیل= | =تحصیل= | ||
او در مسجد الازهر بود و در سال 841 هجری قمری به قاهره رفت. در الازهر | او در مسجد الازهر بود و در سال 841 هجری قمری به قاهره رفت. در الازهر طلب علم کرد و فقیر و تهیدست بود و پس از مرگ پدرش کسی از او حمایت نکرد. زکریای انصاری پس از اقامت در قاهره به شهر خود سنیکه بازگشت و مدتی در آنجا به کشاورزی مشغول شد، اما طلب علم را فراموش نکرد. زمانی که به قاهره بازگشت و برای دانش جویی و کسب علم در هنرهای مختلف و در بخش پایانی عمرش به درس و طبقه بندی و تالیف کتب و تصدی مناصب اداری و تدریس و [[امر به معروف و نهی از منکر]] مشغول شد.<ref>معجم المطبوعات العربیة والمعربة، یوسف الیان سرکیس، مطبعة سرکیس، مصر، 1346هـ / 1928م، ج2 ص484</ref>. | ||
در بخش پایانی عمرش به درس و طبقه بندی و تالیف کتب و تصدی مناصب اداری و تدریس و [[امر به معروف و نهی از منکر]] | |||
=اساتید= | =اساتید= | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۲: | ||
زین الدین رضوان (ت 852هـ). | زین الدین رضوان (ت 852هـ). | ||
الکمال بن الهمام (ت 861هـ). | الکمال بن الهمام (ت 861هـ). | ||
جلال‌الدین المحلی (ت 864هـ). | |||
علم الدین البلقینی (ت 868هـ). | علم الدین البلقینی (ت 868هـ). | ||
یحیی بن محمد المناوی (ت 871هـ). | |||
محیی الدین الکافیجی (ت 879هـ)<ref>السخاوی، ج3 ص235</ref>. | محیی الدین الکافیجی (ت 879هـ)<ref>السخاوی، ج3 ص235</ref>. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
شهاب‌الدین الرملی (ت 957هـ). | |||
ابن حجر الهیتمی (ت 974هـ). | ابن حجر الهیتمی (ت 974هـ). | ||
الخطیب الشربینی (ت 977هـ). | الخطیب الشربینی (ت 977هـ). | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۵: | ||
محمد بن سالم الطبلاوی (ت 966هـ). | محمد بن سالم الطبلاوی (ت 966هـ). | ||
عمیرة البرلسی (ت 957هـ). | عمیرة البرلسی (ت 957هـ). | ||
عبدالوهاب الشعرانی (ت 973هـ)<ref>الأعلام، الزرکلی، ج1 ص103</ref>. | |||
=آثار= | =آثار= | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۱: | ||
مهمترین آثار او عبارتند از<ref>هدیة العارفین، إسماعیل بن محمد البابانی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج1 ص374</ref>: | مهمترین آثار او عبارتند از<ref>هدیة العارفین، إسماعیل بن محمد البابانی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج1 ص374</ref>: | ||
==تفسیر وعلوم القرآن== | == تفسیر وعلوم القرآن == | ||
"فتح الجلیل ببیان خفی أنوار التنزیل": حاشیه بر تفسیر البیضاوی. | "فتح الجلیل ببیان خفی أنوار التنزیل": حاشیه بر تفسیر البیضاوی. | ||
| خط ۷۰: | خط ۶۷: | ||
الدقائق المحکمة فی شرح المقدمة: شرح المقدمة الجزریة در علم تجوید. | الدقائق المحکمة فی شرح المقدمة: شرح المقدمة الجزریة در علم تجوید. | ||
==حدیث وعلومه== | == حدیث وعلومه == | ||
تحفة الباری بشرح صحیح البخاری. | تحفة الباری بشرح صحیح البخاری. | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۳: | ||
فتح العلام بشرح الإعلام بأحادیث الأحکام. | فتح العلام بشرح الإعلام بأحادیث الأحکام. | ||
== | == عقیده، علم الکلام و منطق == | ||
فتح الإله الماجد بإیضاح شرح العقائد: حاشیة بر شرح العقائد النسفیة تفتازانی. | فتح الإله الماجد بإیضاح شرح العقائد: حاشیة بر شرح العقائد النسفیة تفتازانی. | ||
| خط ۸۲: | خط ۷۹: | ||
المطلع شرح إیساغوجی. | المطلع شرح إیساغوجی. | ||
==فقه== | == فقه == | ||
منهج الطلاب: مختصر منهاج الطالبین نووی. | منهج الطلاب: مختصر منهاج الطالبین نووی. | ||
فتح الوهاب بشرح منهج الطلاب. | فتح الوهاب بشرح منهج الطلاب. | ||
تحفة الطلاب لشرح تحریر تنقیح اللباب. | تحفة الطلاب لشرح تحریر تنقیح اللباب. | ||
أسنی المطالب: شرح روض الطالب لابن المقری. | |||
الغرر البهیة فی شرح البهجة الوردیة: شرح بر منظومه ابن الوردی. | الغرر البهیة فی شرح البهجة الوردیة: شرح بر منظومه ابن الوردی. | ||
الإعلام والاهتمام بجمع | الإعلام والاهتمام بجمع فتاوی شیخ الإسلام. | ||
نهایة الهدایة | نهایة الهدایة إلی تحریر الکفایة: شرح ألفیة ابن الهائم در علم الفرائض. | ||
==اصول الفقه:== | == اصول الفقه:== | ||
لب الأصول. | لب الأصول. | ||
غایة الوصول | غایة الوصول إلی شرح لب الأصول. | ||
فتح الرحمن شرح لقطة العجلان. | فتح الرحمن شرح لقطة العجلان. | ||
==تصوف و تزکیه== | == تصوف و تزکیه == | ||
الفتوحات الإلهیة فی نفع أرواح الذوات الإنسانیة. | الفتوحات الإلهیة فی نفع أرواح الذوات الإنسانیة. | ||
الزبدة الرائقة فی شرح البردة الفائقة. | الزبدة الرائقة فی شرح البردة الفائقة. | ||
إحکام الدلالة | إحکام الدلالة علی تحریر الرسالة: شرح الرسالة القشیریة. | ||
==علوم لغت== | == علوم لغت == | ||
بلوغ الأرب بشرح شذور الذهب. | بلوغ الأرب بشرح شذور الذهب. | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۰۷: | ||
المناهج الکافیة فی شرح الشافیة لابن الحاجب. | المناهج الکافیة فی شرح الشافیة لابن الحاجب. | ||
==در موضوعات متنوع== | == در موضوعات متنوع == | ||
فتح المبدع فی شرح المقنع: در جبر و مقابله. | فتح المبدع فی شرح المقنع: در جبر و مقابله. | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۱۵: | ||
=وفات= | =وفات= | ||
زکریای انصاری تا صد سال عمر کرد و همه آن را صرف علم و تحصیل و قضاوت کرد و در قاهره وفات کرد و مترجمانش در تعیین تاریخ وفاتش در چند قول اختلاف کردند. | زکریای انصاری تا صد سال عمر کرد و همه آن را صرف علم و تحصیل و قضاوت کرد و در قاهره وفات کرد و مترجمانش در تعیین تاریخ وفاتش در چند قول اختلاف کردند. | ||
گفته شده در روز جمعه چهارم ذی الحجه سال 925 هجری قمری است <ref>ابن العمادالحنبلی، ج10 ص188</ref>و قول دیگری | گفته شده در روز جمعه چهارم ذی الحجه سال 925 هجری قمری است <ref>ابن العمادالحنبلی، ج10 ص188</ref>و قول دیگری چهارشنبه سوم ذی الحجه سال 926 هجری قمری را روایت کرده و روایت بعدی چهارم ذی الحجه سال 926 هجری قمری را بیان کرده است<ref>البدرالطالع، الشوکانی، ج1 ص253</ref>. و روایتی هم مربوط به چهارشنبه سوم ذی القعده سال 926 هجری قمری است. برخی از محققین احتمال وفات وی در روز چهارشنبه سوم ذی الحجه سال 926 هجری قمری را داده‌اند. زیرا این روایت از ابن ایاس است که با او معاصر بوده و در تشییع جنازه او شرکت کرده است و چون صبح روز پنجشنبه غسل داده شده است یعنی در روز چهارشنبه از دنیا رفته است. او را در غرفه صغری در نزدیکی قبر [[شافعی| شافعی]] که از پیروان او بود به خاک سپردند<ref>بدائع الزهور، ابن إیاس، ج5 ص371</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
[[رده:صوفیه]] | |||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان اهل سنت]] | |||
[[رده:مصر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۷
| نام | أبو یحیی زکریَّا بنُ محمد بنِ أحمدَ بنِ زکریا الأنصاریُّ الخزرجیُّ السُّنَیکیُّ |
|---|---|
| نامهای دیگر | "شیخ الإسلام" ،"زین الدین" و"القاضی زکریا" |
| درگذشت | 926ق |
أبو‌یحیی زکریَّا بنُ محمد بنِ أحمدَ بنِ زکریا الأنصاریُّ الخزرجیُّ السُّنَیکیُّ، که در قاهره اقامت داشت و در الازهر به درجات بالای علمی‌رسیده بود (824هـ/1421م - 926هـ/1520م) معروف به "شیخ‌الإسلام"،"زین‌الدین" و"القاضی زکریا"[۱]فقیه، قاضی شافعی، قاری، مُحَدِّثٌ حافظ قرآن، متکلِّمٌ، لغوی و صوفی بود. او قاضی القضات در عهد دولت ملوکیه مصر بود[۲] [۳] و در کثرت و اهمیت تالیفاتش به جایگاهی رسید که او را مجدد صده نهم هجری می‌دانند.[۴][۵][۶]علمای مسلمان به کتب او اهتمام فراوان داشته و بر شرح و تدریس آن همت گماشتند و شافعیان در صدور فتوا به کتابهای او و شاگردانش، به ویژه ابن‌حجر الهیتمی و شمس الدین الرملیَّ تکیه می‌کردند[۷][۸].
زندگی‌نامه
زکریا الأنصاری در قریة سنیکة از ناحیه الشرقیة مصر در سال هشتصد و بیست و چهار (824هـ) در روستای سنیکه از ناحیه شرقیه در مصر به دنیا آمد و در آنجا در سایه خانواده‌ای فقیر رشد کرد. سپس به مسجد الازهر حرکت کرد و برای طلب علم مدتی در آنجا ماند و کوشید تا در تمام علوم شریعت مانند تفسیر و حدیث و عقاید و فقه و تصوف و لغت و منطق سرآمد شد و از بزرگان زمان خود مانند الحافظ بن حجر عسقلانی استفاده کرد و او را به صدور فتوا مجاز نمود و جلال‌الدین المحلی و محیی‌الدین الکافیجی و دیگرانی از این دست بهره برد. به طلب علم و تعلیم ادامه داد تا اینکه شهرت یافت و طلاب به طلبگی و بهره‌گیری از او پرداختند. عبدالقادر عیدروس می‌گوید: «مناصب بزرگی از قبیل تدریس در مقام امام شافعی را به عهده گرفت. در حالی مقامی بالاتر از این در تعلیمات دینی در مصر وجود نداشت. چندین مدرسه مهم نیز تدریس و تولیت نمود و در تصوف و تولیت خانقاه نیز فعال بود تا اینکه پس از اکراه و پاکدامنی بسیار به مقام والای قاضی القضات ارتقا یافت.» او کار خود را با صداقت کامل پیش می‌برد و غالباً با توصیه‌های سلطان الاشرف قیتبای را خطاب قرار می‌داد. او بیست سال به این سمت ادامه داد تا اینکه سلطان قنسوه الغوری در سال 906 هجری قمری او را عزل کرد. «به خاطر اهانت او به سلطان و سرزنش آشکارش»[۹].
زکریای انصاری قبل از مرگش شاهد سقوط دولت ممالیک و الحاق دولت عثمانی به مصر بود و در زمان امپراتوری عثمانی به مقام و احترام رسید. پس از مرگش، خیر بیگ، امیر الامرا برای او دعا کرد و او را کفن کردند و در میانه روز تشییع نمودند تا در مسجد الازهر در جمع قضات اسلامی و علما و نیکوکاران و جمعیت زیادی گرد آمدند. همه در مسجد مذکور و اطراف آن حاضر شدند و فرصت را مغتنم شمردند و بر آن نماز خواندند. وفات او در روز چهارشنبه سوم ذی الحجه سال 926 هجری قمری در قاهره بود.
اسم و نسب
أبو‌یحیی زکریا بن محمد بن أحمد بن زکریا الأنصاری الخزرجی. اصل او به قبیله خزرج از انصار می‌رسد و او از نسل خباب بن المنذر بن الجموح الخزرجی است. السنیکی به این دلیل است که منتسب به روستای سُنَیْکة در اقلیم شرقی مصر بین بلبیس و عباسیه که اکنون حلمیه نام دارد[۱۰]. محیی‌الدین أبوالسعود یحیی (ت 897هـ): و او بزرگترین فرزندش بود[۱۱]. محب‌الدین أبوالفتوح محمد: و او فرزند وسط. جمال‌الدین یوسف (ت 987هـ): و او فرزند آخر.
تحصیل
او در مسجد الازهر بود و در سال 841 هجری قمری به قاهره رفت. در الازهر طلب علم کرد و فقیر و تهیدست بود و پس از مرگ پدرش کسی از او حمایت نکرد. زکریای انصاری پس از اقامت در قاهره به شهر خود سنیکه بازگشت و مدتی در آنجا به کشاورزی مشغول شد، اما طلب علم را فراموش نکرد. زمانی که به قاهره بازگشت و برای دانش جویی و کسب علم در هنرهای مختلف و در بخش پایانی عمرش به درس و طبقه بندی و تالیف کتب و تصدی مناصب اداری و تدریس و امر به معروف و نهی از منکر مشغول شد.[۱۲].
اساتید
ابن المجدی (ت 850هـ). ابن حجر العسقلانی (ت 852هـ). زین الدین رضوان (ت 852هـ). الکمال بن الهمام (ت 861هـ). جلال‌الدین المحلی (ت 864هـ). علم الدین البلقینی (ت 868هـ). یحیی بن محمد المناوی (ت 871هـ). محیی الدین الکافیجی (ت 879هـ)[۱۳].
شاگردان
شهاب‌الدین الرملی (ت 957هـ). ابن حجر الهیتمی (ت 974هـ). الخطیب الشربینی (ت 977هـ). شمس الدین الرملی (ت 1004هـ). محمد بن سالم الطبلاوی (ت 966هـ). عمیرة البرلسی (ت 957هـ). عبدالوهاب الشعرانی (ت 973هـ)[۱۴].
آثار
مهمترین آثار او عبارتند از[۱۵]:
تفسیر وعلوم القرآن
"فتح الجلیل ببیان خفی أنوار التنزیل": حاشیه بر تفسیر البیضاوی. فتح الرحمن بکشف ما یلتبس من القرآن. الدقائق المحکمة فی شرح المقدمة: شرح المقدمة الجزریة در علم تجوید.
حدیث وعلومه
تحفة الباری بشرح صحیح البخاری. فتح الباقی بشرح ألفیة العراقی: شرح ألفیة العراقی در علم الحدیث. فتح العلام بشرح الإعلام بأحادیث الأحکام.
عقیده، علم الکلام و منطق
فتح الإله الماجد بإیضاح شرح العقائد: حاشیة بر شرح العقائد النسفیة تفتازانی. لوامع الأفکار فی شرح طوالع الأنوار: شرح طوالع الأنوار للبیضاوی. المطلع شرح إیساغوجی.
فقه
منهج الطلاب: مختصر منهاج الطالبین نووی. فتح الوهاب بشرح منهج الطلاب. تحفة الطلاب لشرح تحریر تنقیح اللباب. أسنی المطالب: شرح روض الطالب لابن المقری. الغرر البهیة فی شرح البهجة الوردیة: شرح بر منظومه ابن الوردی. الإعلام والاهتمام بجمع فتاوی شیخ الإسلام. نهایة الهدایة إلی تحریر الکفایة: شرح ألفیة ابن الهائم در علم الفرائض.
اصول الفقه:
لب الأصول. غایة الوصول إلی شرح لب الأصول. فتح الرحمن شرح لقطة العجلان.
تصوف و تزکیه
الفتوحات الإلهیة فی نفع أرواح الذوات الإنسانیة. الزبدة الرائقة فی شرح البردة الفائقة. إحکام الدلالة علی تحریر الرسالة: شرح الرسالة القشیریة.
علوم لغت
بلوغ الأرب بشرح شذور الذهب. الدرر السنیة فی شرح الألفیة. المناهج الکافیة فی شرح الشافیة لابن الحاجب.
در موضوعات متنوع
فتح المبدع فی شرح المقنع: در جبر و مقابله. اللؤلؤ النظیم فی روم التعلم والتعلیم: در تعلیم و تربیت. الحدود الأنیقة والتعریفات الدقیقة.
وفات
زکریای انصاری تا صد سال عمر کرد و همه آن را صرف علم و تحصیل و قضاوت کرد و در قاهره وفات کرد و مترجمانش در تعیین تاریخ وفاتش در چند قول اختلاف کردند. گفته شده در روز جمعه چهارم ذی الحجه سال 925 هجری قمری است [۱۶]و قول دیگری چهارشنبه سوم ذی الحجه سال 926 هجری قمری را روایت کرده و روایت بعدی چهارم ذی الحجه سال 926 هجری قمری را بیان کرده است[۱۷]. و روایتی هم مربوط به چهارشنبه سوم ذی القعده سال 926 هجری قمری است. برخی از محققین احتمال وفات وی در روز چهارشنبه سوم ذی الحجه سال 926 هجری قمری را داده‌اند. زیرا این روایت از ابن ایاس است که با او معاصر بوده و در تشییع جنازه او شرکت کرده است و چون صبح روز پنجشنبه غسل داده شده است یعنی در روز چهارشنبه از دنیا رفته است. او را در غرفه صغری در نزدیکی قبر شافعی که از پیروان او بود به خاک سپردند[۱۸].
پانویس
- ↑ ابن العمادالحنبلی، ج10 ص186
- ↑ شیخ الاسلام زکریا الانصاری و اثره فی الفقه الشافعی، طارق یوسف، ص21
- ↑ شیخ الاسلام زکریا الانصاری و اثره فی الفقه الشافعی
- ↑ العیدروس، ص115
- ↑ خلاصة الأثر فی أعیان القرن الحادی عشر، محمد بن فضل الله المحبی، دار صادر، بیروت، ج3 ص346-347
- ↑ المجددون فی الإسلام، عبدالمتعال الصعیدی، مکتبة الآداب، القاهرة، 1416هـ / 1996م، ص252، ص257-259
- ↑ مختصر الفوائد المکیة فیما یحتاجه طلبة الشافعیة، علوی بن أحمد السقاف الشافعی المکی، ص74-76
- ↑ المدخل إلی دراسة المذاهب الفقهیة، علی جمعة، دارالسلام، القاهرة، الطبعة الثانیة، 1422هـ/2001م، ص50
- ↑ الغزی، ج1 ص207
- ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، دار صادر، بیروت، الطبعة الثانیة، 1995م، ج3 ص270
- ↑ حاشیة الجمل علی شرح المنهج للشیخ زکریا الأنصاری، سلیمان الجمل، دار الفکر، ج1 ص3
- ↑ معجم المطبوعات العربیة والمعربة، یوسف الیان سرکیس، مطبعة سرکیس، مصر، 1346هـ / 1928م، ج2 ص484
- ↑ السخاوی، ج3 ص235
- ↑ الأعلام، الزرکلی، ج1 ص103
- ↑ هدیة العارفین، إسماعیل بن محمد البابانی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج1 ص374
- ↑ ابن العمادالحنبلی، ج10 ص188
- ↑ البدرالطالع، الشوکانی، ج1 ص253
- ↑ بدائع الزهور، ابن إیاس، ج5 ص371