کسبیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کسبیه''' از | '''کسبیه''' از فرقه جبریهاند. | ||
== | == تقسیمبندی فرق جبریه == | ||
برخی از منابع، [[جبریه]] را به دوازده فرقه تقسیم | برخی از منابع، [[جبریه]] را به دوازده فرقه تقسیم کردهاند که عبارتند از: [[فرقه مضطربه|مضطربه]]، [[افعالیه]]، [[مفروغیه]]، [[نجاریه]]، [[مُتَأَنِّیه]]، [[کسبیه]]، [[سابقیه]]، [[حبّیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]]، [[خسّیه]] و [[معیه]]. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref> | ||
==وجه | == وجه نامگذاری == | ||
این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا | این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا باور داشتند که بندگان هیچ ثواب و عقابی را کسب نمیکنند. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 42 | ||
</ref> | </ref> | ||
==عقاید== | == عقاید == | ||
کسبیه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسباند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیانشان، چون راحتیها و سختیها، نعمتها و عقوبتها از قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمیشود. آنها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران، آیه 97. میگفتند که خداوند از طاعات ما بینیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمیرساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «[[کسلیه]]» نیز نامیده شدهاند. | |||
<ref>مشکور محمد جواد، | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | ||
<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن | <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
[[رده: فرق و مذاهب | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۲
کسبیه از فرقه جبریهاند.
تقسیمبندی فرق جبریه
برخی از منابع، جبریه را به دوازده فرقه تقسیم کردهاند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. [۱]
وجه نامگذاری
این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا باور داشتند که بندگان هیچ ثواب و عقابی را کسب نمیکنند. [۲]
عقاید
کسبیه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسباند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیانشان، چون راحتیها و سختیها، نعمتها و عقوبتها از قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمیشود. آنها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران، آیه 97. میگفتند که خداوند از طاعات ما بینیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمیرساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «کسلیه» نیز نامیده شدهاند. [۳] [۴]
پانویس
- ↑ ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42
- ↑ ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 42
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات
- ↑ عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.