ابوالعباس بن عطاء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'می کند' به 'می‌کند') |
جز (جایگزینی متن - '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا) (ص)' به '[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا) ') |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
|} | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| عنوان = أبوالعباس بن عطاء | |||
| تصویر = | |||
| نام = أبوالعباس أحمد بن محمد بن سهل بن عطاء الآدمی | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| سال تولد = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = مصر | |||
| سال درگذشت = 309 ق | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = | |||
| استادان = | |||
| شاگردان = | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[اهل سنت]] | |||
| آثار = | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''أبوالعباس أحمد بن محمد بن سهل بن عطاء الآدمی''' از علمای برجسته [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص207-212، دار الکتب العلمیة، | '''أبوالعباس أحمد بن محمد بن سهل بن عطاء الآدمی''' از علمای برجسته [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص207-212، دار الکتب العلمیة، ط 2003.</ref>. او از راویان [[حدیث]] که سلسه سندش به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا) | ||
]] می‌رسد. | |||
=دیدگاه بزرگان در مورد ابوالعباس بن عطاء= | == دیدگاه بزرگان در مورد ابوالعباس بن عطاء == | ||
==أبو عبدالرحمن السلمی== | === أبو عبدالرحمن السلمی === | ||
ابوالعباس را این گونه معرفی می‌کند: او از بزرگان علناء و مشایخ [[صوفیه]] او بیانی خاص در فهم [[قرآن]] داشت. | |||
=== أبو سعید الخراز === | |||
او چنین می‌گوید: [[تصوف]] یک شخصیت خاص است نه یک شخص خاص و من ندیدم مگر در جنید و ابن عطاء. | |||
== | == معاصرین == | ||
طبق نقل تاریخ او با ''إبراهیم المارستانی'' و ''الجنید البغدادی'' همنشین بوده است. | |||
== احوالات == | |||
= | او هر روز یک ختم [[قرآن]] می‌کرد و اگر در ماه مبارک [[رمضان]] بود روز یکبار و شب سه بار ختم قرآن می‌نمود. او قرائت قرآنی را آغاز کرد همراه با تدبر در معانی آن که تا هفتاد سالگی که از دنیا رفت آن را به اتمام نرسانده بود. | ||
= | |||
او هر روز یک ختم [[قرآن]] | |||
== درگذشت == | |||
وی در ماه ذی القعده سال 309 هجری قمری درگذشت در هفتاد سالگی درگذشت. | وی در ماه ذی القعده سال 309 هجری قمری درگذشت در هفتاد سالگی درگذشت. | ||
=گفتار= | == گفتار == | ||
هر کس خود را ملزم به رعایت آداب [[شرع]] کند خداوند قلب او را با نور معرفت روشن می‌کند و هیچ مقامی شریفتر نیست جز مقام پیروی از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله در دستورات، اعمال و اخلاق<ref>طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص71، مکتبة الخانجی، ط 1994.</ref>. | |||
هر کس خود را ملزم به رعایت آداب [[شرع]] کند خداوند قلب او را با نور معرفت روشن می‌کند و هیچ مقامی شریفتر نیست جز مقام پیروی از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله در | |||
هرکه به آداب صالحین خود را مودب | هرکه به آداب صالحین خود را مودب کرد به مقام کرامت و بزرگی می‌رسد و هر کس با آداب اولیاء مودب شد، برای او مقام قرب و هر که به آداب صدیقین مودب شد به مقام مشاهده نائل می‌شود. هر کس به آداب [[انبیا]] به مقام انس و انبساط روح می‌رسد. | ||
بزرگترین غفلت غفلت عبد است از رب در اوامر و نواهی و آداب معاشرت<ref>حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص321، دار السعادة، ط 1974.</ref>. | |||
انصاف بین [[خدا]] و بنده سه | انصاف بین [[خدا]] و بنده سه گونه است: در طلب کمک و استعانت، تلاش و ادب. اگر بنده‌ای از او کمک بخواهد به خداوند تبارک وتعالی قرب می‌یابد. و اگر تلاش از جانب بنده صورت گیرد پس موفقیت از جانب خدا خواهد بود. و اگر از عبد ادب صادر شود خداوند به او عزت می‌بخشد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B7%D8%A7%D8%A1 أبوالعباس بن عطاء].</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۱
| أبوالعباس بن عطاء | |
|---|---|
| نام کامل | أبوالعباس أحمد بن محمد بن سهل بن عطاء الآدمی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | مصر |
| سال درگذشت | 309 ق، ۳۰۰ ش، ۹۲۱ م |
| دین | اسلام، اهل سنت |
أبوالعباس أحمد بن محمد بن سهل بن عطاء الآدمی از علمای برجسته اهل سنت و تصوف در قرن چهارم است[۱]. او از راویان حدیث که سلسه سندش به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا) ]] می‌رسد.
دیدگاه بزرگان در مورد ابوالعباس بن عطاء
أبو عبدالرحمن السلمی
ابوالعباس را این گونه معرفی می‌کند: او از بزرگان علناء و مشایخ صوفیه او بیانی خاص در فهم قرآن داشت.
أبو سعید الخراز
او چنین می‌گوید: تصوف یک شخصیت خاص است نه یک شخص خاص و من ندیدم مگر در جنید و ابن عطاء.
معاصرین
طبق نقل تاریخ او با إبراهیم المارستانی و الجنید البغدادی همنشین بوده است.
احوالات
او هر روز یک ختم قرآن می‌کرد و اگر در ماه مبارک رمضان بود روز یکبار و شب سه بار ختم قرآن می‌نمود. او قرائت قرآنی را آغاز کرد همراه با تدبر در معانی آن که تا هفتاد سالگی که از دنیا رفت آن را به اتمام نرسانده بود.
درگذشت
وی در ماه ذی القعده سال 309 هجری قمری درگذشت در هفتاد سالگی درگذشت.
گفتار
هر کس خود را ملزم به رعایت آداب شرع کند خداوند قلب او را با نور معرفت روشن می‌کند و هیچ مقامی شریفتر نیست جز مقام پیروی از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله در دستورات، اعمال و اخلاق[۲].
هرکه به آداب صالحین خود را مودب کرد به مقام کرامت و بزرگی می‌رسد و هر کس با آداب اولیاء مودب شد، برای او مقام قرب و هر که به آداب صدیقین مودب شد به مقام مشاهده نائل می‌شود. هر کس به آداب انبیا به مقام انس و انبساط روح می‌رسد.
بزرگترین غفلت غفلت عبد است از رب در اوامر و نواهی و آداب معاشرت[۳].
انصاف بین خدا و بنده سه گونه است: در طلب کمک و استعانت، تلاش و ادب. اگر بنده‌ای از او کمک بخواهد به خداوند تبارک وتعالی قرب می‌یابد. و اگر تلاش از جانب بنده صورت گیرد پس موفقیت از جانب خدا خواهد بود. و اگر از عبد ادب صادر شود خداوند به او عزت می‌بخشد[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص207-212، دار الکتب العلمیة، ط 2003.
- ↑ طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص71، مکتبة الخانجی، ط 1994.
- ↑ حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص321، دار السعادة، ط 1974.
- ↑ أبوالعباس بن عطاء.