حولا بنت بهلول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'می گفت' به 'می‌گفت') |
جز (جایگزینی متن - ' می ف' به ' می‌ف') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''حولا دختر بهلول''' معروف به عابد، بانوی صوفی سوری از [[اهل سنت]] است که در قرن سوم هجری در [[دمشق]] | '''حولا دختر بهلول''' معروف به عابد، بانوی صوفی سوری از [[اهل سنت]] است که در قرن سوم هجری در [[دمشق]] می‌زیست و به تصوف و عبادت معروف بود. | ||
مواضع تند آن با [[معتزله]] در جریان فتنه آفرینش [[قرآن]]در تاریخ بیان شده است. | مواضع تند آن با [[معتزله]] در جریان فتنه آفرینش [[قرآن]]در تاریخ بیان شده است. | ||
ابن عساکر هنگام ترجمه کتاب تاریخ دمشقش او را چنین توصیف | ابن عساکر هنگام ترجمه کتاب تاریخ دمشقش او را چنین توصیف می‌کند: «خواهر مؤمن، صوفی بود...». | ||
=مخالفت او با قاضی معتزلی دمشق= | =مخالفت او با قاضی معتزلی دمشق= | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
او داستان معروفی با قاضی محمد بن یحیی بن حمزه، قاضی معتزلی و معتقد به خلقت قرآن دارد او قاضی دمشق و از قضات بزرگ آن بود. | او داستان معروفی با قاضی محمد بن یحیی بن حمزه، قاضی معتزلی و معتقد به خلقت قرآن دارد او قاضی دمشق و از قضات بزرگ آن بود. | ||
و حکایت حولا با قاضی دمشق | و حکایت حولا با قاضی دمشق از این قرار است که روزی در جریان فتنه آفرینش قرآن در دمشق قضیّه ای رخ داد و قاضی شهر که محمد بن یحیی بن حمزه بود و حولا باید در آن قضیه نزد قاضی محمد شهادت می‌داد. قاضی محمد در ماجرای فتنه آفرینش قرآن رسم داشتند و آن این بود که هر شاهدی قبل از شنیدن شهادتش مورد آزمایش قرار می‌گرفت و امتحانش با پرسیدن نظر او در مورد خلقت قرآن پرسیده می‌شد واگر شاهد از گفتن مخلوق بودن قرآن امتناع ورزد، شهادت او را مانند [[احمد بن حنبل]] که بیش از ده سال فقط به خاطر امتناع از مخلوق بودن قرآن، عذاب می‌کشید، نمی‌پذیرفتند. | ||
هنگامی که حولا دختر بهلول برای شهادت آمد، محمد بن یحیی بن حمزه تصمیم گرفت او را بیازماید و به او گفت: در قرآن چه | هنگامی که حولا دختر بهلول برای شهادت آمد، محمد بن یحیی بن حمزه تصمیم گرفت او را بیازماید و به او گفت: در قرآن چه می‌گویی؟ | ||
منظورم این است که آیا به خلقت او اعتقاد داری یا از عقیده احمد بن حنبل پیروی | منظورم این است که آیا به خلقت او اعتقاد داری یا از عقیده احمد بن حنبل پیروی می‌کنی؟ | ||
حولا بنت بهلول فقط | حولا بنت بهلول فقط دست‌هایش را باز کرد و به سمت صورت قاضی دراز کرد و انگشتانش را جدا نمود و به صورت محمد بن یحیی بن حمزه اشاره کرد و فریاد زد: | ||
صورتت سیاه باد.. سخام در [[زبان عربی]] معانی متعددی دارد مانند سیاهی، بغض، خشم، تعفن و بدبختی. | صورتت سیاه باد.. سخام در [[زبان عربی]] معانی متعددی دارد مانند سیاهی، بغض، خشم، تعفن و بدبختی. | ||
منظور در اینجا این بود که خدا صورتت را سیاه کند، که استعاره ای از خشم و نفرت است.اعراب می‌گفتند که اگر خشمگین شوند و از کسی متنفر باشند، خداوند صورتش را سیاه کند، یعنی غضبش را بر او فرو | منظور در اینجا این بود که خدا صورتت را سیاه کند، که استعاره ای از خشم و نفرت است. اعراب می‌گفتند که اگر خشمگین شوند و از کسی متنفر باشند، خداوند صورتش را سیاه کند، یعنی غضبش را بر او فرو می‌فرستد. | ||
او به قاضی گفت که چون از عقیده معتزلی او اطلاع دارد و منتظر است که او در مورد عقیده او با او موافقت کند تا به او اجازه شهادت دهد. | او به قاضی گفت که چون از عقیده معتزلی او اطلاع دارد و منتظر است که او در مورد عقیده او با او موافقت کند تا به او اجازه شهادت دهد. | ||
و پس از گفتن این سخن، حولا با عصبانیت برخاست و آنجا را ترک کرد و از شهادت دوباره برای او خودداری کرد.گفته شد که پس از امتحان او در موضوع قرآن شهادت او در دادگاه دیگر پذیرفته نبود<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D9%88%D9%84%D8%A7_%D8%A8%D9%86%D8%AA_%D8%A8%D9%87%D9%84%D9%88%D9%84#cite_note-%D8%AD%D9%8E%D9%88%D9%92%D9%84%D8%A7_%D8%A8%D9%90%D9%86%D9%92%D8%AA%D9%8F_%D8%A8%D9%8F%D9%87%D9%92%D9%84%D9%8F%D9%88%D9%84%D9%8D_%D8%A7%D9%84%D9%92%D9%85%D9%8F%D8%AA%D9%8E%D8%B9%D9%8E%D8%A8%D9%90%D9%91%D8%AF%D9%8E%D8%A9%D9%8F_-_%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%8A%D8%AE_%D8%AF%D9%85%D8%B4%D9%82_%D9%84%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B3%D8%A7%D9%83%D8%B1-1 حولا بنت بهلول]</ref>. | و پس از گفتن این سخن، حولا با عصبانیت برخاست و آنجا را ترک کرد و از شهادت دوباره برای او خودداری کرد. گفته شد که پس از امتحان او در موضوع قرآن شهادت او در دادگاه دیگر پذیرفته نبود<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D9%88%D9%84%D8%A7_%D8%A8%D9%86%D8%AA_%D8%A8%D9%87%D9%84%D9%88%D9%84#cite_note-%D8%AD%D9%8E%D9%88%D9%92%D9%84%D8%A7_%D8%A8%D9%90%D9%86%D9%92%D8%AA%D9%8F_%D8%A8%D9%8F%D9%87%D9%92%D9%84%D9%8F%D9%88%D9%84%D9%8D_%D8%A7%D9%84%D9%92%D9%85%D9%8F%D8%AA%D9%8E%D8%B9%D9%8E%D8%A8%D9%90%D9%91%D8%AF%D9%8E%D8%A9%D9%8F_-_%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%8A%D8%AE_%D8%AF%D9%85%D8%B4%D9%82_%D9%84%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B3%D8%A7%D9%83%D8%B1-1 حولا بنت بهلول]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۰
حولا دختر بهلول معروف به عابد، بانوی صوفی سوری از اهل سنت است که در قرن سوم هجری در دمشق می‌زیست و به تصوف و عبادت معروف بود. مواضع تند آن با معتزله در جریان فتنه آفرینش قرآندر تاریخ بیان شده است.
ابن عساکر هنگام ترجمه کتاب تاریخ دمشقش او را چنین توصیف می‌کند: «خواهر مؤمن، صوفی بود...».
مخالفت او با قاضی معتزلی دمشق
او داستان معروفی با قاضی محمد بن یحیی بن حمزه، قاضی معتزلی و معتقد به خلقت قرآن دارد او قاضی دمشق و از قضات بزرگ آن بود.
و حکایت حولا با قاضی دمشق از این قرار است که روزی در جریان فتنه آفرینش قرآن در دمشق قضیّه ای رخ داد و قاضی شهر که محمد بن یحیی بن حمزه بود و حولا باید در آن قضیه نزد قاضی محمد شهادت می‌داد. قاضی محمد در ماجرای فتنه آفرینش قرآن رسم داشتند و آن این بود که هر شاهدی قبل از شنیدن شهادتش مورد آزمایش قرار می‌گرفت و امتحانش با پرسیدن نظر او در مورد خلقت قرآن پرسیده می‌شد واگر شاهد از گفتن مخلوق بودن قرآن امتناع ورزد، شهادت او را مانند احمد بن حنبل که بیش از ده سال فقط به خاطر امتناع از مخلوق بودن قرآن، عذاب می‌کشید، نمی‌پذیرفتند.
هنگامی که حولا دختر بهلول برای شهادت آمد، محمد بن یحیی بن حمزه تصمیم گرفت او را بیازماید و به او گفت: در قرآن چه می‌گویی؟ منظورم این است که آیا به خلقت او اعتقاد داری یا از عقیده احمد بن حنبل پیروی می‌کنی؟
حولا بنت بهلول فقط دست‌هایش را باز کرد و به سمت صورت قاضی دراز کرد و انگشتانش را جدا نمود و به صورت محمد بن یحیی بن حمزه اشاره کرد و فریاد زد: صورتت سیاه باد.. سخام در زبان عربی معانی متعددی دارد مانند سیاهی، بغض، خشم، تعفن و بدبختی. منظور در اینجا این بود که خدا صورتت را سیاه کند، که استعاره ای از خشم و نفرت است. اعراب می‌گفتند که اگر خشمگین شوند و از کسی متنفر باشند، خداوند صورتش را سیاه کند، یعنی غضبش را بر او فرو می‌فرستد.
او به قاضی گفت که چون از عقیده معتزلی او اطلاع دارد و منتظر است که او در مورد عقیده او با او موافقت کند تا به او اجازه شهادت دهد. و پس از گفتن این سخن، حولا با عصبانیت برخاست و آنجا را ترک کرد و از شهادت دوباره برای او خودداری کرد. گفته شد که پس از امتحان او در موضوع قرآن شهادت او در دادگاه دیگر پذیرفته نبود[۱].