احمد بن ابی حواری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'کرده اند' به 'کرده‌اند') |
جز (جایگزینی متن - 'می کنم' به 'می‌کنم') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالحسن احمد بن ابی الحواری''' از علما و صوفیان برجسته [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص91-95، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. اصالتاً اهل [[کوفه]] و ساکن [[دمشق]] در [[سوریه]] بود[[. ابن کثیر]] او را «از علمای زاهد و بندگان خاص، صالحان، بزرگان و دارای | '''ابوالحسن احمد بن ابی الحواری''' از علما و صوفیان برجسته [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص91-95، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. اصالتاً اهل [[کوفه]] و ساکن [[دمشق]] در [[سوریه]] بود[[. ابن کثیر]] او را «از علمای زاهد و بندگان خاص، صالحان، بزرگان و دارای کرامت‌های آشکار» توصیف کرده است. | ||
=در کلام یحیی بن معین= | =در کلام یحیی بن معین= | ||
یحیی بن معین درباره او گفت: گمان | یحیی بن معین درباره او گفت: گمان می‌کنم خداوند مردم شام را با آن سیراب می‌کند. [[جنید بغدادی|جنید]] او را «ریحانه شام» توصیف کرد. او با ابوسلیمان الدارانی همراه بود و از سفیان بن عیینه و بشر بن السری و دیگران [[حدیث]] نقل کرده است. | ||
=راویان از او= | =راویان از او= | ||
ابوداود، محمد بن ماجه، ابوحاتم، ابوزرعه دمشقی و أبو زرعة الرازی | ابوداود، محمد بن ماجه، ابوحاتم، ابوزرعه دمشقی و أبو زرعة الرازی از او روایت نقل کرده‌اند. وی در سال 164 هجری قمری متولد شد و در سال 230 هجری قمری درگذشت. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
هر کس بدون پیروی از سنت عمل نماید، عملش باطل است. | هر کس بدون پیروی از سنت عمل نماید، عملش باطل است. | ||
خداوند | خداوند بنده‌ای را به سخت تر از غفلت و ظلم مبتلا نکرده است<ref>طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص55</ref>. | ||
هر که دنیا را بشناسد از آن دوری می‌کند و هر که آخرت را شناخت آن را طلب می‌کند و هر که خدا را بشناسد رضایت او را ترجیح می‌دهد<ref>حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم، ج10، ص5</ref>. | هر که دنیا را بشناسد از آن دوری می‌کند و هر که آخرت را شناخت آن را طلب می‌کند و هر که خدا را بشناسد رضایت او را ترجیح می‌دهد<ref>حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم، ج10، ص5</ref>. | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
نه با اطاعت خوشحال شدند، بلکه با رضایت اطاعت کردند و نه با نافرمانی شقی شدند، بلکه باید گفت شقاوت باعث نافرمانی شد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%A3%D8%A8%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9%8A#cite_note-%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-1 أحمد بن أبی الحواری]</ref>. | نه با اطاعت خوشحال شدند، بلکه با رضایت اطاعت کردند و نه با نافرمانی شقی شدند، بلکه باید گفت شقاوت باعث نافرمانی شد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%A3%D8%A8%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9%8A#cite_note-%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-1 أحمد بن أبی الحواری]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۲۳
ابوالحسن احمد بن ابی الحواری از علما و صوفیان برجسته اهل سنت در قرن سوم هجری بود[۱]. اصالتاً اهل کوفه و ساکن دمشق در سوریه بود. ابن کثیر او را «از علمای زاهد و بندگان خاص، صالحان، بزرگان و دارای کرامت‌های آشکار» توصیف کرده است.
در کلام یحیی بن معین
یحیی بن معین درباره او گفت: گمان می‌کنم خداوند مردم شام را با آن سیراب می‌کند. جنید او را «ریحانه شام» توصیف کرد. او با ابوسلیمان الدارانی همراه بود و از سفیان بن عیینه و بشر بن السری و دیگران حدیث نقل کرده است.
راویان از او
ابوداود، محمد بن ماجه، ابوحاتم، ابوزرعه دمشقی و أبو زرعة الرازی از او روایت نقل کرده‌اند. وی در سال 164 هجری قمری متولد شد و در سال 230 هجری قمری درگذشت.
گفتار
هر کس بدون پیروی از سنت عمل نماید، عملش باطل است.
خداوند بنده‌ای را به سخت تر از غفلت و ظلم مبتلا نکرده است[۲].
هر که دنیا را بشناسد از آن دوری می‌کند و هر که آخرت را شناخت آن را طلب می‌کند و هر که خدا را بشناسد رضایت او را ترجیح می‌دهد[۳].
نه با اطاعت خوشحال شدند، بلکه با رضایت اطاعت کردند و نه با نافرمانی شقی شدند، بلکه باید گفت شقاوت باعث نافرمانی شد[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص91-95، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص55
- ↑ حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم، ج10، ص5
- ↑ أحمد بن أبی الحواری