محمد الهدار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نشانه ها' به 'نشانه‌ها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمد بن عبدالله الهدار''' (۱۳۴۰-۱۴۱۸ه.ق) نویسنده، شاعر، عالم دینی یمنی و مبلغ اسلامی است. او مسئول فتوای استان البیضاء در یمن و | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| عنوان = محمد الهدار | |||
| تصویر = | |||
| نام = محمد الهدار | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| سال تولد = ۱۳۴۰ ق | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = البیضاء، یمن | |||
| سال درگذشت = ۱۴۱۸ ق | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = مکه | |||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | پدرش عبدالله بن شیخ الهدار | عبدالله بن عمر الشاطری | جعفر بن أحمد العیدروس | علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین}} | |||
| شاگردان = | |||
| دین = اسلام | |||
| مذهب = اهل سنت | |||
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | «کشافة المجهول ومبرئة المعلول | شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم | عجلة السباق إلى مکارم الأخلاق | صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة}} | |||
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه عمودی | عالم دینی | تبلیغ دین اسلام | شاعر و نویسنده}} | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''محمد بن عبدالله الهدار''' (۱۳۴۰-۱۴۱۸ه. ق) نویسنده، شاعر، عالم دینی یمنی و مبلغ اسلامی است. او مسئول فتوای استان البیضاء در یمن و بنیان‌گذار مرکز علوم اسلامی «الهدار» در شهر البیضاء در سال ۱۳۸۰ه. ق بود. او سفرهای تبلیغی بسیاری به کشورهای مختلف جهان اسلام رفته است و تالیفات بسیاری نیز دارد. | |||
=نسب= | ==نسب== | ||
محمد بن عبدالله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[ | محمد بن عبدالله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر الصادق]] بن [[محمد بن علی (باقر العلوم)|محمد‌الباقر]] بن علی [[علی بن الحسین (زین العابدین)|زین‌العابدین]] بن [[حسین بن علی (سید الشهدا)|الحسین]] بن امام [[علی بن ابی‌طالب|علی بن أبی‌طالب]]، و امام علی همسر [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]] دختر [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|محمد]] صلی الله علیه و آله است. | ||
او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است. | او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است. | ||
=تولد و تربیت= | ==تولد و تربیت== | ||
او در سال ۱۳۴۰ در روستای عزة در حومه شهر البیضاء در یمن، در | او در سال ۱۳۴۰ ق در روستای عزة در حومه شهر البیضاء در یمن، در خانه‌ای که به علم، آموزش، و اصلاحگر روابط مردم معروف بود به دنیا آمد. مادرش نور دختر عبدالله بن عوض باصهی بود. پدربزرگش محسن بن علی اولین کسی بود که از عینات حضرموت به شهر البیضاء مهاجرت کرد. محمد در آنجا بزرگ شد و نزد قاضی محمود الکستبان و مفتی البیضاء محمد بن حسین الهیثمی می‌رفت و علوم پایه را از ایشان فراگرفت. تا زمان ۱۷ سالگی که آمادگی سفر برای کسب علم را یافت به همراه دوستش محسن بن محمد بن عبدالرحمن الهدار، آنجا را ترک کرد و با پای پیاده به عدن رفت تا به تریم و مرکز علمی تریم(رباط تریم) بپیوندند. در آنجا نزد حبیب عبدالله بن عمر الشاطری کسب علم کرد، و چندین سال در مرکز علمی تریم ادامه تحصیل داد. | ||
=اساتید= | ==اساتید== | ||
او اساتید زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین | او اساتید زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین آنها از این قرارند: | ||
* پدرش عبدالله بن شیخ الهدار | |||
* عبدالله بن عمر الشاطری | |||
* جعفر بن أحمد العیدروس | |||
* علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین | |||
* علوی بن عباس المالکی | |||
* أحمد مشهور بن طه الحداد | |||
* حمود الکستبان | |||
* محمد بن حسین الهیثمی | |||
* إبراهیم بن عمر بن عقیل | |||
* أحمد بن صالح الحداد | |||
* محفوظ بن سالم الزبیدی | |||
* محمد بن أحمد الشاطری | |||
* محمد بن سالم بن حفیظ | |||
* عمر بن عوض حداد | |||
* محسن بن عبدالله المحضار | |||
* عبدالقادر بن أحمد السقاف | |||
==آثار و سفرهای او برای گسترش اسلام== | |||
هنگامی که از تریم بازگشت، در سال ۱۳۶۲ه. ق در عزه مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد. سپس به سومالی رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو مشغول له فعالیت شد و در آنجا ماند. گاهی به البیضاء و گاهی به سومالی رفت و آمد می‌کرد تا اینکه در سال ۱۳۸۰ه. ق مؤسسه علمی علوم دینی الهدار (رباط الهدار) را در شهر بیضاء تحت نظارت خود و همکاری تعدادی از اساتید مانند سید زین بن ابراهیم بن سمیط و سید احمد بن عمر بن شیخان الحبشی تأسیس کرد. این مرکز علمی یکی از برجسته‌ترین نشانه‌های مذهبی در استان البیضاء و یمن است. در این مرکز درسهای علمی شرعی، لغت، خواندن ذکرها و وردها، شوراهای خیریه و سخنرانی‌ها زیر نظر تعدادی از پسرانش پس از او برگزار می‌شده است. در این مرکز دانشجویان بسیاری از استان‌های مختلف [[یمن]] و دیگر کشورها از [[اندونزی]]، [[حجاز]] و [[سومالی]] فارغ‌التحصیل شده‌اند. | |||
=آثار و سفرهای او برای گسترش اسلام= | |||
هنگامی که از تریم بازگشت، در سال ۱۳۶۲ه.ق در عزه مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد. سپس به سومالی رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو مشغول له فعالیت شد و در آنجا ماند. گاهی به البیضاء و گاهی به سومالی رفت و آمد | |||
او فعالیت بسیاری در زمینه تبلیغ دین داشت از این رو رفت و آمد زیادی بین روستاها و شهرها داشت. همچنین سفرهای متعددی بین کشورهای اسلامی از قبیل کشورهای شرق آفریقا و کشورهای جنوب شرق آسیا و عراق و شام و غیر اینها داشته است. او تمام عمرش را در کسب علم و عمل خیر و تبلیغ دین گذراند. در اخر عمرش زندگی در کنار حرمین شریفین را برگزید.<ref>محمد بن عبدالله الهدار". معجم البابطین لشعراء العربیة فی القرنین التاسع عشر والعشرین. مؤرشف من الأصل فی 2 نوفمبر 2020.</ref> | او فعالیت بسیاری در زمینه تبلیغ دین داشت از این رو رفت و آمد زیادی بین روستاها و شهرها داشت. همچنین سفرهای متعددی بین کشورهای اسلامی از قبیل کشورهای شرق آفریقا و کشورهای جنوب شرق آسیا و عراق و شام و غیر اینها داشته است. او تمام عمرش را در کسب علم و عمل خیر و تبلیغ دین گذراند. در اخر عمرش زندگی در کنار حرمین شریفین را برگزید.<ref>محمد بن عبدالله الهدار". معجم البابطین لشعراء العربیة فی القرنین التاسع عشر والعشرین. مؤرشف من الأصل فی 2 نوفمبر 2020.</ref> | ||
=تالیفات= | ==تالیفات== | ||
او بسیار اهل ادب و فرهنگ بود و در | او بسیار اهل ادب و فرهنگ بود و در کتاب‌های ادب عرب مانند «مغنی اللبیب» و«دیوان المتنبی»، و «دیوان الإمام الحداد»، تتبع فراوان داشت. او خود درس شرح «ألفیة ابن مالک» و همچنین کتاب «مقامات الحریری» بسیاری دیگر از کتاب‌ها را برگزار می‌کرد. قصیده‌ها، سخنرانی‌ها، مقاله‌ها و نامه‌های ادبی و مفید از او به جا مانده است. تعداد کتاب‌های او 24 عنوان به شرح زیر است: | ||
* «کشافة المجهول ومبرئة المعلول» منظومة شعریة تجاوز عدد أبیاتها الاثنا عشر ألف بیت | |||
«کشافة المجهول ومبرئة المعلول» منظومة شعریة تجاوز عدد أبیاتها الاثنا عشر ألف بیت | * «شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم» | ||
* «عجلة السباق إلى مکارم الأخلاق» | |||
«شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم» | * «صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة» | ||
* «جواهر الجواهر» | |||
* «کیفیة حفظ أهم الواجبات» | |||
* «نیل السعادة من مخ العبادة» | |||
* «رسالة الحج المبرور» | |||
* «مفتاح الحج» | |||
* «ناشئة اللیل» | |||
* «النفحات الرمضانیة» | |||
* «الفتح والنصر» | |||
* «الباقیات الصالحات» | |||
* «الفؤاد الاثنا عشر» | |||
* «کاسحات الألغام» | |||
* «التحصین الحصین» | |||
* «فوائد و دعوات فی العشر و عرفات» | |||
* «صاروخ الدعاء» | |||
* «صاروخ الإصابة» | |||
* دیوان شعر | |||
==فرزندان== | |||
او فرزندانی از خود به جای گذاشت که درباره آنها گفت: آنها را برای خدا نذر کردم در حالی که در شکم مادرهایشان بودند و از خدای سبحان خواستم که آنها را در خدمت دین و مبلغین دین از شرق تا غرب زمین قرار دهد و بیشترین توفیق خدمت رسانی و یاری رسانی و اخلاص و زهد و سلامت و یقین | |||
=فرزندان= | |||
او فرزندانی از خود به جای گذاشت که | |||
را برای آنها از خدا خواست. | را برای آنها از خدا خواست. | ||
او 11 پسر داشت به | او 11 پسر داشت به نام‌های: حسن، حسین، أحمد، طاهر، عبدالله، زین، إبراهیم، هاشم، طه، عبدالرحمن، حمزة و همه ایشان از طلاب علم بودند. | ||
او 14 دختر و چهار زن نیز داشت. | او 14 دختر و چهار زن نیز داشت. | ||
=وفات= | ==وفات== | ||
او مشتاق زندگی در مکه بود زیرا اجر کار خیر در آنجا چند برابر است. بسیار در | او مشتاق زندگی در [[مکه]] بود زیرا اجر کار خیر در آنجا چند برابر است. بسیار در جلسه‌های علمی که توسط بسیاری از علما در مکه و مدینه برگزار می‌شد، شرکت می‌جست. تا اینکه در ساعت 10 شب دوشنبه هشتم ماه ربیع الثانی در سال ۱۴۱۸ ه. ق درگذشت و در قبرستان المعلاه در مکه در کنار حبیب احمد مشهور الحداد به خاک سپرده شد. | ||
= | == منابع == | ||
هدایة الأخیار فی سیرة الداعی إلى الله محمد الهدار - حسین الهدار. | هدایة الأخیار فی سیرة الداعی إلى الله محمد الهدار - حسین الهدار. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده: | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان اهل سنت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۶
| محمد الهدار | |
|---|---|
| نام کامل | محمد الهدار |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | ۱۳۴۰ ق، ۱۳۰۰ ش، ۱۹۲۲ م |
| محل تولد | البیضاء، یمن |
| سال درگذشت | ۱۴۱۸ ق، ۱۳۷۶ ش، ۱۹۹۸ م |
| محل درگذشت | مکه |
| دین | اسلام، اهل سنت |
| استادان |
|
| آثار |
|
| فعالیت‌ها |
|
محمد بن عبدالله الهدار (۱۳۴۰-۱۴۱۸ه. ق) نویسنده، شاعر، عالم دینی یمنی و مبلغ اسلامی است. او مسئول فتوای استان البیضاء در یمن و بنیان‌گذار مرکز علوم اسلامی «الهدار» در شهر البیضاء در سال ۱۳۸۰ه. ق بود. او سفرهای تبلیغی بسیاری به کشورهای مختلف جهان اسلام رفته است و تالیفات بسیاری نیز دارد.
نسب
محمد بن عبدالله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی‌طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.
او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.
تولد و تربیت
او در سال ۱۳۴۰ ق در روستای عزة در حومه شهر البیضاء در یمن، در خانه‌ای که به علم، آموزش، و اصلاحگر روابط مردم معروف بود به دنیا آمد. مادرش نور دختر عبدالله بن عوض باصهی بود. پدربزرگش محسن بن علی اولین کسی بود که از عینات حضرموت به شهر البیضاء مهاجرت کرد. محمد در آنجا بزرگ شد و نزد قاضی محمود الکستبان و مفتی البیضاء محمد بن حسین الهیثمی می‌رفت و علوم پایه را از ایشان فراگرفت. تا زمان ۱۷ سالگی که آمادگی سفر برای کسب علم را یافت به همراه دوستش محسن بن محمد بن عبدالرحمن الهدار، آنجا را ترک کرد و با پای پیاده به عدن رفت تا به تریم و مرکز علمی تریم(رباط تریم) بپیوندند. در آنجا نزد حبیب عبدالله بن عمر الشاطری کسب علم کرد، و چندین سال در مرکز علمی تریم ادامه تحصیل داد.
اساتید
او اساتید زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین آنها از این قرارند:
- پدرش عبدالله بن شیخ الهدار
- عبدالله بن عمر الشاطری
- جعفر بن أحمد العیدروس
- علوی بن عبدالله بن شهاب‌الدین
- علوی بن عباس المالکی
- أحمد مشهور بن طه الحداد
- حمود الکستبان
- محمد بن حسین الهیثمی
- إبراهیم بن عمر بن عقیل
- أحمد بن صالح الحداد
- محفوظ بن سالم الزبیدی
- محمد بن أحمد الشاطری
- محمد بن سالم بن حفیظ
- عمر بن عوض حداد
- محسن بن عبدالله المحضار
- عبدالقادر بن أحمد السقاف
آثار و سفرهای او برای گسترش اسلام
هنگامی که از تریم بازگشت، در سال ۱۳۶۲ه. ق در عزه مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد. سپس به سومالی رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو مشغول له فعالیت شد و در آنجا ماند. گاهی به البیضاء و گاهی به سومالی رفت و آمد می‌کرد تا اینکه در سال ۱۳۸۰ه. ق مؤسسه علمی علوم دینی الهدار (رباط الهدار) را در شهر بیضاء تحت نظارت خود و همکاری تعدادی از اساتید مانند سید زین بن ابراهیم بن سمیط و سید احمد بن عمر بن شیخان الحبشی تأسیس کرد. این مرکز علمی یکی از برجسته‌ترین نشانه‌های مذهبی در استان البیضاء و یمن است. در این مرکز درسهای علمی شرعی، لغت، خواندن ذکرها و وردها، شوراهای خیریه و سخنرانی‌ها زیر نظر تعدادی از پسرانش پس از او برگزار می‌شده است. در این مرکز دانشجویان بسیاری از استان‌های مختلف یمن و دیگر کشورها از اندونزی، حجاز و سومالی فارغ‌التحصیل شده‌اند.
او فعالیت بسیاری در زمینه تبلیغ دین داشت از این رو رفت و آمد زیادی بین روستاها و شهرها داشت. همچنین سفرهای متعددی بین کشورهای اسلامی از قبیل کشورهای شرق آفریقا و کشورهای جنوب شرق آسیا و عراق و شام و غیر اینها داشته است. او تمام عمرش را در کسب علم و عمل خیر و تبلیغ دین گذراند. در اخر عمرش زندگی در کنار حرمین شریفین را برگزید.[۱]
تالیفات
او بسیار اهل ادب و فرهنگ بود و در کتاب‌های ادب عرب مانند «مغنی اللبیب» و«دیوان المتنبی»، و «دیوان الإمام الحداد»، تتبع فراوان داشت. او خود درس شرح «ألفیة ابن مالک» و همچنین کتاب «مقامات الحریری» بسیاری دیگر از کتاب‌ها را برگزار می‌کرد. قصیده‌ها، سخنرانی‌ها، مقاله‌ها و نامه‌های ادبی و مفید از او به جا مانده است. تعداد کتاب‌های او 24 عنوان به شرح زیر است:
- «کشافة المجهول ومبرئة المعلول» منظومة شعریة تجاوز عدد أبیاتها الاثنا عشر ألف بیت
- «شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم»
- «عجلة السباق إلى مکارم الأخلاق»
- «صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة»
- «جواهر الجواهر»
- «کیفیة حفظ أهم الواجبات»
- «نیل السعادة من مخ العبادة»
- «رسالة الحج المبرور»
- «مفتاح الحج»
- «ناشئة اللیل»
- «النفحات الرمضانیة»
- «الفتح والنصر»
- «الباقیات الصالحات»
- «الفؤاد الاثنا عشر»
- «کاسحات الألغام»
- «التحصین الحصین»
- «فوائد و دعوات فی العشر و عرفات»
- «صاروخ الدعاء»
- «صاروخ الإصابة»
- دیوان شعر
فرزندان
او فرزندانی از خود به جای گذاشت که درباره آنها گفت: آنها را برای خدا نذر کردم در حالی که در شکم مادرهایشان بودند و از خدای سبحان خواستم که آنها را در خدمت دین و مبلغین دین از شرق تا غرب زمین قرار دهد و بیشترین توفیق خدمت رسانی و یاری رسانی و اخلاص و زهد و سلامت و یقین را برای آنها از خدا خواست. او 11 پسر داشت به نام‌های: حسن، حسین، أحمد، طاهر، عبدالله، زین، إبراهیم، هاشم، طه، عبدالرحمن، حمزة و همه ایشان از طلاب علم بودند.
او 14 دختر و چهار زن نیز داشت.
وفات
او مشتاق زندگی در مکه بود زیرا اجر کار خیر در آنجا چند برابر است. بسیار در جلسه‌های علمی که توسط بسیاری از علما در مکه و مدینه برگزار می‌شد، شرکت می‌جست. تا اینکه در ساعت 10 شب دوشنبه هشتم ماه ربیع الثانی در سال ۱۴۱۸ ه. ق درگذشت و در قبرستان المعلاه در مکه در کنار حبیب احمد مشهور الحداد به خاک سپرده شد.
منابع
هدایة الأخیار فی سیرة الداعی إلى الله محمد الهدار - حسین الهدار.
پانویس
- ↑ محمد بن عبدالله الهدار". معجم البابطین لشعراء العربیة فی القرنین التاسع عشر والعشرین. مؤرشف من الأصل فی 2 نوفمبر 2020.