امیل جمیل لحود: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵{{پانویس|1}}↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| | |12ژانویه 1936 | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| | |شهرک بعبدات/ لبنان | ||
|- | |- | ||
|برخی مشاغل | |برخی مشاغل | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=تولد= | =تولد= | ||
'''امیل لحود''' در 12 ژانویه 1936در شهرک بعبدات لبنان به دنیا آمد. او فرزند ژنرال [[جمیل لحود]] است که در ایجاد ارتش لبنان و تلاش‌های این کشور در راستای کسب استقلال نقش بسزایی داشت. | |||
=ورود به ارتش تا ریاست کل قوا= | =ورود به ارتش تا ریاست کل قوا= | ||
در سال 1968 | در سال 1968 فرماندهی اولین ناوگان نیروی دریایی لبنان را برعهده گرفت و از سال 1970 تا 1983 که در مقام ریاست دفتر نظامی وزارت دفاع لبنان قرار داشت در سمت‌های مختلفی از ارتش فعالیت می‌کرد. همچنین او در مقام رئیس کل قوا از سال 1989 تا 1998 ارتش کشور را که در اثر جنگ داخلی (90 - 1975) تضعیف شده بود، بازسازی کرد. | ||
=دوره | =دوره ریاست‌جمهوری= | ||
او در 24 نوامبر 1998 ( | او در 24 نوامبر 1998 (میلادی) به عنوان چهاردهمین رئیس‌جمهور لبنان انتخاب شد، گر‌چه دوره ریاست‌جمهوری او باید در دسامبر 2004 پایان می‌یافت اما پارلمان لبنان پس از تصویب لایحه‌ای در سپتامبر 2004 (میلادی) دوره ریاست‌جمهوری او را برای مدت 3 سال دیگر تا 2007 (میلادی) تمدید کرد. دوره ریاست‌جمهوری امیل لحود در 24 نوامبر 2007 (میلادی) به پایان رسید ولی به دلیل مشکلاتی که در این کشور بر سر انتخاب رئیس‌جمهور جدید و نظام انتخاباتی بروز کرد او قبل از ترک کاخ ریاست‌جمهوری طی پیامی با اعلام حالت فوق‌العاده در لبنان، کنترل امنیتی کشور را به ارتش واگذار کرد. | ||
=روابط با ایران= | =روابط با ایران= | ||
لحود به عنوان | لحود به عنوان رئیس‌جمهور سابق لبنان و شخصیتی تاثیرگذار نقش بسیار خوبی در تحولا‌ت گذشته لبنان داشته و روابط خوبی با تهران داشت. او در گذشته هم تلا‌ش بسیار زیادی در جهت توسعه روابط با ایران انجام داد. حمایت لحود از مقاومت اسلامی در جریان نبرد طولانی مدت این گروه با نیروهای رژیم صهیونیستی و به ویژه طی جنگ 33 روزه با اسرائیل نقش زیادی در توفیقات و پیروزی‌های لبنان در جبهه نبرد با رژیم صهیونیستی داشت. در عین حال وی قبل از سفر خود به ایران تاکید کرد که دیدارش از ایران اعلام وفاداری به جانب‌داری ایران از لبنان به ویژه در زمان ریاست‌جمهوری وی است. لحود در مصاحبه‌ای با شبکه المنار گفت: «دعوت ایران مربوط به زمانی است که در سمت ریاست‌جمهوری بودم اما حوادث و رخدادهای گوناگون مانع سفرم به تهران شد». لحود با رد انتقادهایی که علیه وی جریان دارد، افزود: «چند ماه قبل تصمیم گرفتم که در این تاریخ به ایران سفر کنم زیرا ایران بدون هیچگونه چشمداشتی در کنار لبنان بود و هیچگاه از ما چیزی در مقابل درخواست نکرد». رئیس‌جمهور سابق لبنان در پاسخ به پرسشی در مورد انتقادات ضد وی در ماه‌های اخیر و امکان تشدید آن پس از سفر به ایران افزود: «من به باورهای خود ایمان دارم و در انتظار انتقادات آنان هستم». وی منتقدان خود را طرفداران اسرائیل خوانده و افزود: «جونی عبدو رئیس سازمان اطلاعات ارتش لبنان از جمله منتقدان من است که قبل از اشغال بیروت در سال 1982 و 1983 از کسانی بود که زمینه‌ساز حمله اسرائیل به لبنان بود. من آن وقت جزو افسران ستاد ارتش بودم و به یاد می‌آورم که عبدو سه ماه قبل از حمله با رفتن نزد افسران ستاد به آنها می‌گفت که اسرائیل بیروت را اشغال خواهد کرد. باید پرسید که وی این اطلاعات را از کجا بدست آورده بود؟!». لحود افزود: «پس از اشغال بیروت، آریل شارون وزیر دفاع وقت اسرائیل در منزل جونی عبدو ساکن بود و با آوردن چمدان‌های پول از یک کشور عربی، آن را بین افراد خاصی تقسیم کرده و مبلغ معینی ماهیانه به آنان می‌پرداخت که در دوره من این نوع اعمال را متوقف کردم». رئیس‌جمهور سابق لبنان گفت: «مهم‌ترین چیزی که انجام دادیم این بود که توانستیم دشمن را در سال 2000 شکست داده و خاک لبنان را آزاد کرده و بار دیگر دشمن را در جنگ تابستان 2006 شکست دادیم. سخنانی که گاه و بیگاه می‌شنویم مهم نیست؛ بلکه مهم آن است که بر دشمن پیروز شدیم». لحود با اشاره به فشار آمریکا و سپس ترور رفیق حریری گفت: «در آینده نزدیک واقعیت روشن خواهد شد. آنها می‌کشند و سپس در تشییع جنازه مقتول شرکت کرده و آن وقت همه مردم را متهم می‌کنند». در هر صورت روابط ایران و لبنان یک روابط پایداری است، دولت‌ها و گرایش‌های آنها تنها می‌توانند تاثیرات جزئی بر این روابط بگذارند. با این حال به نظر می‌رسد رویکرد جدیدی که ایران اتخاذ کرده است رویکرد صحیحی در روابط با لبنان باشد، چرا که در پی آن همکاری با کل لبنان و کمک به وحدت لبنان حادث می‌شود ضمن اینکه نشانه باز بودن درهای سیاست ایران به روی همه گروه‌های لبنانی است. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده:لبنان]] | [[رده:لبنان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۰
| نام | امیل جمیل لحود |
|---|---|
| نامهای دیگر | امیل لحود |
| نام پدر | ژنرال جمیل لحود |
| متولد | 12ژانویه 1936 |
| محل تولد | شهرک بعبدات/ لبنان |
| برخی مشاغل | رِئیس جمهور اسبق لبنان |
تولد
امیل لحود در 12 ژانویه 1936در شهرک بعبدات لبنان به دنیا آمد. او فرزند ژنرال جمیل لحود است که در ایجاد ارتش لبنان و تلاش‌های این کشور در راستای کسب استقلال نقش بسزایی داشت.
ورود به ارتش تا ریاست کل قوا
در سال 1968 فرماندهی اولین ناوگان نیروی دریایی لبنان را برعهده گرفت و از سال 1970 تا 1983 که در مقام ریاست دفتر نظامی وزارت دفاع لبنان قرار داشت در سمت‌های مختلفی از ارتش فعالیت می‌کرد. همچنین او در مقام رئیس کل قوا از سال 1989 تا 1998 ارتش کشور را که در اثر جنگ داخلی (90 - 1975) تضعیف شده بود، بازسازی کرد.
دوره ریاست‌جمهوری
او در 24 نوامبر 1998 (میلادی) به عنوان چهاردهمین رئیس‌جمهور لبنان انتخاب شد، گر‌چه دوره ریاست‌جمهوری او باید در دسامبر 2004 پایان می‌یافت اما پارلمان لبنان پس از تصویب لایحه‌ای در سپتامبر 2004 (میلادی) دوره ریاست‌جمهوری او را برای مدت 3 سال دیگر تا 2007 (میلادی) تمدید کرد. دوره ریاست‌جمهوری امیل لحود در 24 نوامبر 2007 (میلادی) به پایان رسید ولی به دلیل مشکلاتی که در این کشور بر سر انتخاب رئیس‌جمهور جدید و نظام انتخاباتی بروز کرد او قبل از ترک کاخ ریاست‌جمهوری طی پیامی با اعلام حالت فوق‌العاده در لبنان، کنترل امنیتی کشور را به ارتش واگذار کرد.
روابط با ایران
لحود به عنوان رئیس‌جمهور سابق لبنان و شخصیتی تاثیرگذار نقش بسیار خوبی در تحولا‌ت گذشته لبنان داشته و روابط خوبی با تهران داشت. او در گذشته هم تلا‌ش بسیار زیادی در جهت توسعه روابط با ایران انجام داد. حمایت لحود از مقاومت اسلامی در جریان نبرد طولانی مدت این گروه با نیروهای رژیم صهیونیستی و به ویژه طی جنگ 33 روزه با اسرائیل نقش زیادی در توفیقات و پیروزی‌های لبنان در جبهه نبرد با رژیم صهیونیستی داشت. در عین حال وی قبل از سفر خود به ایران تاکید کرد که دیدارش از ایران اعلام وفاداری به جانب‌داری ایران از لبنان به ویژه در زمان ریاست‌جمهوری وی است. لحود در مصاحبه‌ای با شبکه المنار گفت: «دعوت ایران مربوط به زمانی است که در سمت ریاست‌جمهوری بودم اما حوادث و رخدادهای گوناگون مانع سفرم به تهران شد». لحود با رد انتقادهایی که علیه وی جریان دارد، افزود: «چند ماه قبل تصمیم گرفتم که در این تاریخ به ایران سفر کنم زیرا ایران بدون هیچگونه چشمداشتی در کنار لبنان بود و هیچگاه از ما چیزی در مقابل درخواست نکرد». رئیس‌جمهور سابق لبنان در پاسخ به پرسشی در مورد انتقادات ضد وی در ماه‌های اخیر و امکان تشدید آن پس از سفر به ایران افزود: «من به باورهای خود ایمان دارم و در انتظار انتقادات آنان هستم». وی منتقدان خود را طرفداران اسرائیل خوانده و افزود: «جونی عبدو رئیس سازمان اطلاعات ارتش لبنان از جمله منتقدان من است که قبل از اشغال بیروت در سال 1982 و 1983 از کسانی بود که زمینه‌ساز حمله اسرائیل به لبنان بود. من آن وقت جزو افسران ستاد ارتش بودم و به یاد می‌آورم که عبدو سه ماه قبل از حمله با رفتن نزد افسران ستاد به آنها می‌گفت که اسرائیل بیروت را اشغال خواهد کرد. باید پرسید که وی این اطلاعات را از کجا بدست آورده بود؟!». لحود افزود: «پس از اشغال بیروت، آریل شارون وزیر دفاع وقت اسرائیل در منزل جونی عبدو ساکن بود و با آوردن چمدان‌های پول از یک کشور عربی، آن را بین افراد خاصی تقسیم کرده و مبلغ معینی ماهیانه به آنان می‌پرداخت که در دوره من این نوع اعمال را متوقف کردم». رئیس‌جمهور سابق لبنان گفت: «مهم‌ترین چیزی که انجام دادیم این بود که توانستیم دشمن را در سال 2000 شکست داده و خاک لبنان را آزاد کرده و بار دیگر دشمن را در جنگ تابستان 2006 شکست دادیم. سخنانی که گاه و بیگاه می‌شنویم مهم نیست؛ بلکه مهم آن است که بر دشمن پیروز شدیم». لحود با اشاره به فشار آمریکا و سپس ترور رفیق حریری گفت: «در آینده نزدیک واقعیت روشن خواهد شد. آنها می‌کشند و سپس در تشییع جنازه مقتول شرکت کرده و آن وقت همه مردم را متهم می‌کنند». در هر صورت روابط ایران و لبنان یک روابط پایداری است، دولت‌ها و گرایش‌های آنها تنها می‌توانند تاثیرات جزئی بر این روابط بگذارند. با این حال به نظر می‌رسد رویکرد جدیدی که ایران اتخاذ کرده است رویکرد صحیحی در روابط با لبنان باشد، چرا که در پی آن همکاری با کل لبنان و کمک به وحدت لبنان حادث می‌شود ضمن اینکه نشانه باز بودن درهای سیاست ایران به روی همه گروه‌های لبنانی است.