نوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'رده: کلام اسلامی' به ' ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (تمیزکاری)
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''نوريه‏''' از فرق «[[صوفيه]]» و معتقد به حجاب نوری و ناری بودند.  
'''نوریه‏''' از فرق «[[صوفيه|صوفیه]]» و معتقد به حجاب نوری و ناری بودند.  


==معنای حجاب نوری و حجاب ناری==
== معنای حجاب نوری و حجاب ناری ==
حجاب نورى عبارت است از اكتساب صفات پسنديده مانند توكل، شوق، تسليم، انس، مراقبه و....امّا حجاب نارى یعنی اشتغال به شهوت، داشتن آز و آرزو، حسود بودن، عدم کنترل خشم و.... این ها صفات ناری است چنان كه [[ابليس]] دارای صفات نارى بود، زیرا که به [[حضرت آدم]] حسادت کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 452 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمين و المشركين، با اهتمام على سامى النشار، قاهره، ص 73</ref>
حجاب نوری عبارت است از اكتساب صفات پسندیده مانند توكل، شوق، تسلیم، انس، مراقبه و....امّا حجاب ناری یعنی اشتغال به شهوت، داشتن آز و آرزو، حسود بودن، عدم کنترل خشم و.... این ها صفات ناری است چنان كه [[ابليس|ابلیس]] دارای صفات ناری بود، زیرا که به [[حضرت آدم]] حسادت کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 452 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمين و المشركين، با اهتمام على سامى النشار، قاهره، ص 73</ref>


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۳۴

نوریه‏ از فرق «صوفیه» و معتقد به حجاب نوری و ناری بودند.

معنای حجاب نوری و حجاب ناری

حجاب نوری عبارت است از اكتساب صفات پسندیده مانند توكل، شوق، تسلیم، انس، مراقبه و....امّا حجاب ناری یعنی اشتغال به شهوت، داشتن آز و آرزو، حسود بودن، عدم کنترل خشم و.... این ها صفات ناری است چنان كه ابلیس دارای صفات ناری بود، زیرا که به حضرت آدم حسادت کرد. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 452 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمين و المشركين، با اهتمام على سامى النشار، قاهره، ص 73